Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016

τελευταιο κλεισιμο ματιου του '16


Τελευταια αναρτηση της χρονιας και εχω τοσα στο μυαλο μου που θελω να σημειωσω. Τα μισα δεν λεγονται δημοσια. Τα αλλα μισα πετουν ατσαλα στις σκεψεις μου και δυσκολευομαι να τα πιασω να τα φυλακισω στις τοσο μικρες λεξεις. Πως να χωρεσουν τοσο μεγαλα ονειρα. Πως να αντεξουν το βαρος και την ευθυνη. Γιατι ειναι υπευθυνες οι λεξεις για οσα κομματια σπανε και κολλανε μεσα μας. Σ αφηνω με μια τεραστια ευχη. Να ενωσουμε τα κομματια και να αγκαλιασουμε την εικονα. Με τραγουδια, με εικονες, με αποδοχη και λιγο φως. Θα ξημερωσει οταν φτασουμε, θα δεις!

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2016

ο νους μας ειναι αληταριο

Στο παρα πεντε προλαβα να γραψω γραμμα στον Αη Βασιλη.
Επελεξα καποια βιβλια που εδω και καιρο τα σημειωνω εδω κι εκει σε μικρα χαρτακια για να τα παρω, αλλα ολο μενουν στα προσεχως. Τελειωσα την εποχη των κερασιων οπως καταλαβες κι ανυπομωνω να ανοιξω το βιβλιο που θα επιλεξει ο Αγιος μου Βασιλης και να μυρισω τις σελιδες του. Οσο κι αν εξελισσομαστε και μετατρεπουμε καθε απολαυση σε ψηφιακη μορφη, η μυριωδια του χαρτιου δεν θα παψει ποτε να ειναι εθιστικη.
Η εβδομαδα ειναι γεματη υποχρεωσεις, εμποδια, επισκεψεις και μαγειρικες. Χαζευω εικονες απο τις απο δω και απο εκει στιγμες φιλων. Ακουω χριστουγεννιατικες μελωδιες, προσευχομαι να επισκευαστει αυριο η ζημια στο γραφειο για να καταφερω να δουλεψω και να προλαβω να δω οσους θελω να δω μεχρι το τελος των εορτων. Τοσο λιγος χρονος. Τοσο χαμενη στη μεταφραση εγω.
Κι επειδη καπως επρεπε να ξεφυγω, κολυμπουσα με τον Lautrec, τον Monet, τον Bolotov , τον Paprocki και τον Leonid Afremov.......

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016

κουτακια

xmasfection:
“queued ♡
”
Εξακολουθω να μην προλαβαινω.
Οι καθημερινες εξανεμιζονται. Αλλες χρονιες τετοια μερα θα ειχα ηδη αγορασει ολα τα δωρα των γιορτων και θα ειχα φτιαξει και τα μελομακαρονα μου. Φετος ελεγα να μη φτιαξω μελομακαρονα. Εφτιαξε υπεροχα η πεθερα μου. Τελικα ομως μαλλον θα κανω λιγα, ετσι για να μυρισει η Ισμηνη. οι γιορτες και ολες οι πολυτιμες στιγμες ειναι μυρωδιες. Και θελω η Ισμηνη οταν μυριζει κανελα και γαριφαλλο να θυμαται ζεστα το σπιτι της. Στη ζωη μου μπηκε πλεον 1 ωρα τεννις την εβδομαδα και 2 ωρες παραδοσιακοι χοροι. Αυτες οι λιγες ωρες με εκαναν να νιωσω αλλιως. Πολυ πολυ περηφανη νιωθω για το φετινο μου προγραμμα.
Η διαθεση μου καταφερνει και φτιαχνει εκει που γινεται κατι και νιωθω οτι εχει χαλασει ολη η μερα μου. Με περιμενουν ενα σωρο υποχρεωσεις μεχρι την επομενη Παρασκευη. Σχηματιζω κουτακια κουτακια κουτακια στο καινουριο open office στο λαπτοπ ξαπλωμενη καθε βραδυ. Κοιμαμαι λιγο πριν τις δεκα επειδη εχω βηχα και φοβαμαι οτι δεν θα προλαβω να ξεκουραστω αρκετα. Το πρωι μου αρεσει να μυριζω μισοκοιμισμενη τον ελληνικο που ψηνεται πανω απο το μπρικι και νιωθω οτι μονο εγω ειμαι ξυπνητη τοσο πρωι στη γειτονια. Η Ισμηνη αργει πολυ στο μπανιο κι εγω παρατηρω εξω απο την μπαλκονοπορτα της τα ομορφα φωτα στον πεζοδρομο. Οι μερες μου εχουν κρυμμενες ομορφιες και εχω και τα χριστουγεννα να περιμενω. Πως θα ξεγελασω την πραγματικοτητα απο τον Γεναρη δεν ξερω.
Η εποχη των κερασιων συμπληρωνει μικρα κενα αναμονης σε πρωινο καφε. Το βραδυ θα κερασω την μικρη μου γλυκακι ή ζεστη σοκολατα στην Θερμη. Σημερα στο advent calendar πετυχαμε βραδυνη βολτουλα. Βαθυα ανασα να τελειωσουν τα ραντεβου ως τις εννια.
Ειναι τοσα πολλα που θελω να κανω αυτο το Σ-Κ που θα το τραβαω απο δω κι απο κει να ξεχειλωσει.
Και η οθονη τα βραδυα γεμιζει κουτακια κουτακια κουτακια με υποσχεσεις...

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016

δεν προλαβαινω

Μπηκε ο Δεκεμβρης και ξεχασα την καινουρια λιστα του μηνα.
Ξεκιναω:


  • Να καθαρισω την αποθηκουλα
  • Να φωναξω να καθαρισουμε την καμιναδα για να αναψω το τζακι ή την σομπα που εχει φαγωθει η μικρη.
  • Να παω με την μικρη να δουμε τον Καρυοθραυστη στο Μεγαρο Μουσικης
  • Να κανω μανικιουρ και να βαψω τα μαλλια μου για τις γιορτες
  • Να βγω για ποτο σε ενα ομορφο μερος μονη με τον Δημητρη
  • Να αλλαξω θεση στο γραφειο μου
  • Να στειλουμε γραμμα στον Αγιο Βασιλη
  • Να καταφερω να παρω σε ολους δωρακια για τις γιορτες
  • Να αγορασω ενα βιβλιο
  • Να κανω εκεινη την λιστα τακτοποιησης που ελεγα
  • Μαζι με καθε δωρακι να υπαρχει ενα μικρο σημειωμα (κλεμμενη ιδεα)
  • Να παρακολουθησω το μαθημα ψυλογιας στο coursera που εχω κανει 

Οι μερες περνουν γρηγορα. Οι δραστηριοτητες φετος δεν μου αφηνουν χρονο να σκεφτω. Κοιταζω λιγο περισσοτερο την Ισμηνη οταν την παιρνει ο υπνος τα βραδια. Μεγαλωνει τοσο ομορφα. Ακομη συζηταμε για την Φεγγαροπετρα Inn, για την ομορφη θεα, για την πεζοπορια στον Ολυμπο. Εκεινη ανοιγει ενα δωρακι καθε πρωι με το advent calendar κι εγω σβηνω μερες μεχρι τα χριστουγεννα. Κι εχω διαθεση για πολλα. Μπορει να μην εχω χρονο, αλλα πιο πολυτιμη ειναι η καλη διαθεση. Κι ας μην προλαβαινω.  Οσα θελω να καταφερω μεχρι τα χριστουγεννα πετουν σαν μικρες πυγολαμπιδες στο μυαλο μου. Μια μια τις λευθερωνω.

Απο την λιστα Νοεμβριου κατι καταφερα

  • να στολισω για τα χριστουγεννα
  • να στρωσω τα χαλια
  • να διαβασω το βιβλιο "Η εποχη των κερασιων" του Νικολα Μπαρρο
  • να συννεχισω τους παραδοσιακους χορους
  • να συνεχισω το τεννις
  • να χασω ενα κιλο
  • να βολεψω την αποθηκουλα
  • να κανω μια εκπληξη στον Δ
  • να αγορασω αθλητικα για το τεννις και τον χορο
  • να παω στην Αρναια για μια μερα
  • να κατεβασω επιτελους ολα τα χειμωνιατικα
  • να κανω μια κατασκευη με την Ισμηνη

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016

καινουρια γωνια

Σχεδον απο την αρχη της σχολικης χρονιας, ειχαμε καθιερωσει με την αδερφη μου, πρωινο καφεδακι στο παρκο. Μου αρεσε η ησυχια και η θεα και απολαμβανα πολυ αυτον τον καφε πριν ξεκινησω τη δουλεια. Τελη Οκτωβριου εκλεισε το μαγαζι. Οταν ειχαμε χρονο, ξεκινησαμε να πηγαινουμε σε ενα αλλο καφε, στην πλατεια της Θερμης. Ωραιος καφες, αλλα πολυ βαβουρα. Σημερα δεν ηταν καμια διαθεσιμη για καφεδακι. Ξεκινησα μονη λοιπον και στη διαδρομη βλεπω ενα γωνιακο καφε, οχι πολυ κεντρικα, με ομορφη διακοσμηση και ησυχια. Παρκαρα κατευθειαν, παρηγγειλα τον διπλο μου καπουτσινο και ανοιξα το βιβλιο μου. Τι ευτυχια! Λες και ανακαλυψα την Αμερικη. Εμοιζε λιγακι Νοεμβρης στην Constanta, με κρυο και απολαυστικο καπουτσινο με σπιτικη σαντιγι στο Epava.
Χθες δεν καταφερα να χουχουλιασω σπιτι τελικα. Χρειαστηκε να βγω για μια υποχρεωση. Οταν επεστρεψα, εφτιαξα πολυ νοστιμες φακες  - ή πεινουσα πολυ και μου φανηκαν ετσι- και ξεκινησα το βιβλιο μου. Τρελλη αισθηση. Μια να θελεις να καθυστερησεις την καθε σελιδα, μια να θελεις να το διαβασεις σε μια στιγμη. Τωρα καθομαι και ακουω το Ισμηνελι να μου διαβαζει "Στο καλο χελιδονακια".

.....και ξεκιναμε να στολιζουμε!

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

Le temps de cerises

Απο εκεινο, το πρωτο απογευμα που ειδα την κυρια Φροσω να διαβαζει αυτο το βιβλιο στον ροζ καναπε μου, εξω στο σαλονακι, περιμενοντας τον συζυγο της, ηξερα οτι το θελω. Ειχε κατι το προσωπο της. Λες και αντανακλουσαν καποιο χρωμα πανω της τα οσα διαβαζε. Μια φθινοπωρινη συγχορδια χρωματων κι ας εχει τιτλο αλλης εποχης. Το παρηγγειλα και χθες το βραδυ το ειχα στα χερια μου. Αχ αυτες οι πρωτες στιγμες που ανοιγεις ενα καινουριο βιβλιο και μυριζεις τα φυλλα. Δεν θελω να τελειωσει αυτη η ωρα που ειμαι μονη με το βιβλιο μου.
Ο Νοεμβρης με εχει κερδισει προ πολλου κι ευκολα αλλαζω σκηνικα διχως βαρυθυμια. Σημερα, μετα απο καιρο, θα μεινουμε το απογευμα σπιτι με την μικρη. Ενα μικρο βηχαλακι μας εδωσε την καταλληλη αφορμη να χουχουλιασουμε. Μετα απο τοσο καιρο τρεξιμο απο το τεννις στο μπαλετο κι απο εκει στους παραδοσιακους χορους, αυτο το σημερινο διαλειμμα ηταν κατι που χρειαζομουν τελικα εγω περισσοτερο. Δυσκολο να παραδεχτεις οτι κουραζεσαι επειδη αποφασισες στα 40 σου να μαθεις τεννις και παραδοσιακους χορους. Η ενεργεια και η αυτοεκτιμηση που κερδιζω απο ολο αυτο δεν αφηνει περιθωρια μετανοιας βεβαια.
Απο χθες εβαλα δειλα δειλα και τα χριστουγεννιατικα του Michael Buble. Στο σπιτι δεν εχουμε μαθηματα και θα περασει χωρις εντασεις το απογευμα. Κι ενω ηρθα κανονικα στη δουλεια σημερα, μετα εχω πλυντηρια, μαγειρεμα, καθαρισμα, ειναι καποια ψιχουλα που γινοται χρυσοσκονη και πασπαλιζουν την μερα μου μαγεια.
Καπου καπου, ισως χωνομαι στο καφε Temps de cerises για εναν αχνιστο καπουτσινο μεχρι. Εχω τοσα να περιμενω αυτες τις μερες. Στολισμους, επισκεψεις, ταξιδια, αναγνωσεις. Μια τελευταια γουλια γαλλικο φουντουκι και ειμαι ετοιμη.

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

παραξενιες

Ειναι παραξενες οι τελευταιες μερες. Πολλη ενταση, εντονη αφηρημαδα κι ελειψη μνημης και συγκεντρωσης. Με αποτελεσμα να υπαρχει ενταση με την μικρη, να ξεχναω κινητα κι ακινητα και υποχρεωσεις και να νιωθω λιγακι σαν μεθυσμενη. Το συννειδητοποιησα στο τελος της εβδομαδας. Τι στο καλο να φταιει; Μηπως εγινε κατι που με αναστατωσε και μου διαφευγει;; Μηπως η πανσεληνος που ηταν χθες; Πολλα σκεφτηκα. Μεχρι που πηρα να διαβασω τις δυο σελιδες παρενεργειων που εχει το αντιφλεγμονωδες που παιρνω για τον αγκωνα μου. Ενταξει, το εγραφε καθαρα. Βρηκα καπου να στηριξω την παθογενεια αυτη. Κοντεψα να το χρεωσω στην ηλικια μου. Τα εγκεφαλικα πανε κι ερχονται πλεον στα 40.
Ευτυχως παιζει ο Δημητρης τον ρολο του πυροσβεστη στο σπιτι. Αναβω φωτιες εγω, τις σβηνει εκεινος. Ωραιο παιχνιδακι ανοιξαμε. Χθες ανεβηκα να ξαπλωσω απο τις εννιαμιση. Δεν καταφερα να διαχειριστω την λυπη της μικρης που θα αποχωριστουμε εναν καναπε απο το σπιτι και οταν κατεβηκα στην κουζινα και ειδα τον χαμο, δεν ειχα καμια ψυχραιμια να πλυνω και να τακτοποιησω. Ανεβηκα να ξαπλωσω. Πηρα αγκαλια τα σουντοκου μου και με πηρε ο υπνος. Ο Δ καταφερε και ηρεμησε την Ισμηνη κι επλυνε και τα πιατα μετα. Δωρακι στην τρελλη γυναικα του. Και για ευχαριστω, εγω ξεχασα να σκεφτω τι θα φαει σημερα για μεσημερι. Πηρα μπροκολο επειδη θυμομουν οτι ηθελε, αλλά δεν θυμομουν οτι ειχε παρει ηδη κι εκεινος. Και δεν το μαγειρεψα κιολας. Επειδη ειχε η μικρη σουπα της νονας της για μεσημεριανο, ο Δ θα μεινει νηστικος;! Ουφ! Δεν παλευομαι. Που να παω να χωθω μεχρι να συνελθω; Δεν εβαλα και το πλυντηριο με τα πουκαμισα που ηθελα χθες βραδυ. Μπορω να σου φτιαξω νεα λιστα με ολα αυτα που επρεπε να κανω και δεν εκανα αυτη την εβδομαδα!
Υπομονη. Ας ελπισουμε να ειναι απο το φαρμακο. Μιαμιση εβδομαδα ακομη και θα επανελθω στα γνωστα μου σωστα και λαθη. Αυτα τα αλλα αντι αλλων δεν τα μπορω. Με αποσυντονιζουν (στο τελεια συντονισμενο συμπαν μου).

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2016

Λιστα Νοεμβριου

Στο σημερινο μειλ απο τις πυγολαμπιδες, μου προτεινε η Ιωαννα να δω τις λιστες που κανει η μαμα πετουνια καθε μηνα στο μπλογκ της. Ενθουσιαστηκα. Λατρευω τις λιστες! Και ξεκιναω. Εχουμε πολυ Νοεμβρη ακομη.


November Seasonal Living List:  λιστα Νοεμβριου
  • να στολισω για τα χριστουγεννα
  • να στρωσω τα χαλια
  • να διαβασω το βιβλιο "Η εποχη των κερασιων" του Νικολα Μπαρρο
  • να συννεχισω τους παραδοσιακους χορους
  • να συνεχισω το τεννις
  • να χασω ενα κιλο
  • να βολεψω την αποθηκουλα
  • να κανω μια εκπληξη στον Δ
  • να αγορασω αθλητικα για το τεννις και τον χορο
  • να παω στην Αρναια για μια μερα
  • να κατεβασω επιτελους ολα τα χειμωνιατικα
  • να κανω μια κατασκευη με την Ισμηνη

Για αρχη ειναι αρκετα νομιζω :)

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

Δευτεροκαταστασεις

Τελικα, οταν κανεις δουλειες πριν το Σαββατοκυριακο για να μην εχεις πολλα το Σ-Κ, σε αφηνει με ενα σπιτι χαλια την Κυριακη. Ποτε προλαβαμε και το καναμε ανω κατω; Με δυσκολευει που δεν στεγνωνουν και τα ρουχα. Δυο μερες τα εχω απλωμενα και καταλληγω να τα απλωνω απο δω κι απο εκει, νωπα, μεσα στο σπιτι. Τα παιχνιδια της μικρης ειναι ενας μονιμος πονοκεφαλος. Δεν εχω βρει τον τροπο να τα αποθηκευω ολα στη σωστη θεση, ειναι παρα πολλα (κλασσικο παραπονο γονιων). Και δεν αποχωριζεται τιποτα!
Απο τοτε που χαλασε το ταμπλετ μου και μου εδωσε ο Δ το κινητο του, νομιζω περναω πολυ ωρα στο κινητο ψαχνοντας διαφορα. Μου εκανε παρατηρηση και η Ισμηνη. Και μερικες φορες μπορει "αδικα" να γκρινιαζει, επειδη εκεινη τη στιγμη κοιταζω μια συνταγη για κατι που κανουμε ή στελνω μηνυμα στον μπαμπα της να μας τηλεφωνησει. Αλλα οταν ενα παιδι λεει "Ολο με το κινητο σου ασχολεισαι!" κατα πασα πιθανοτητα, εχει δικιο. Οπως εχει εκεινη ωρες που επιτρεπεται να αποβλακωνεται με αυτα τα μαραφετια, αποφασισα να βαλω ωρες και στον εαυτο μου, οταν ειμαι σπιτι. Με εξαιρεση το skype για να επικοινωνω με τον Δ οσο λειπει και τις συνταγες. Εξαλλου, μεχρι προσφατα, δεν εμπαινα καθολου σε μειλ και μεσα κοινωνικης δικτυωσης τα Σαββατοκυριακα.
Σε λιγο πλησιαζει τετραημερο για εμας. Απο Πεμπτη δεν εχουν σχολειο και μεταξυ μας ευχομαι να χαλασει ο καιρος, να μεινουμε σπιτι, μπας και βγαλω τα χειμωνιατικα καποια στιγμη. Ψαχνω και κατασκευες να κανουμε. Ισως παμε και ενα μικρο ταξιδακι να δουμε τη γιαγια και τον παππου στις Σερρες.
Τις κουπες μου δεν διαλεξα ακομη για φετος.
Μεχρι στιγμης νικανε αυτες...

Μου ηρθε ορεξη για σπορια τωρα.
Το βραδυ ισως παρω ασπρα σπορια και δω ταινιουλα.

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2016

στους ρυθμους μου

Χαθηκα.
Ο Σεπτεμβρης ηταν γεματος απο πολλα.
Ποτε περασε ενας μηνας που ξεκινησαν τα σχολεια; Περασε σαν νερακι. Με την μικρη νομιζω τωρα βρηκαμε τους ρυθμους μας. Τενις εκεινη, παραδοσιακους χορους εγω, χαιρομαστε και οι δυο. Εχω πολυ διαθεση να ασχοληθω με το σπιτι. Λειπει και ο Δ και κανω ολες τις δουλειες με τους δικους μου ρυθμους, πραγμα που με χαλαρωνει πολυ. Μπορει να μου τη βιδωσει και να κατεβασω τα ντουλαπια της κουζινας στις 10 το βραδυ, χωρις να ενοχλω κανεναν. Η Ισμηνη με βοηθαει πολυ στην μαγειρικη πλεον. Μικρη ουτε που ερχοταν να με δει οταν ημουν στην κουζινα και τωρα σκαρφαλωνει στο σκαμπο διπλα μου και ανακατευει τα χερακια της σε ολα.  Το φθινοπωρο ειναι παντου γυρω μου σαν ζεστη αγκαλια, εχω βγαλει απο νωρις το παπλωμα μου, εστρωσα δυο χαλακια, εφαγα και καστανα που εκανε η μαμακα μου και ειμαι ετοιμη για παιχνιδι με κολοκυθες που εταξα στην μικρη μου. Κολοκυθες δεν βρισκω ευκολα φετος.
Ο κυριος Π. μου ειπε οτι ισως να το κλεισει το μαγαζι για τον χειμωνα. Ισως και να το πουλησει. Και σημερα που επινα καφεδακι με την αδερφη μου εκει, κοιταζα το φθινοπωρινο παρκο και σκεφτομουν ποσο θα μου λειψει αυτη η θεα. Να μπορουσα να το νοικιαζα εγω και να το εκανα κατι αυτο το μαγαζι. Αλλα τι; Στην Ελλαδα του σημερα δυσκολα τολμας. Μενεις να ονειρευεσαι χαζευοντας την ομορφη θεα...
Ανακαλυψα μια συλλογη του Compact Disc Club που ειχα κατεβασει καποτε κι εχει τοσο ομορφες επιλογες. Εχει μερες που την ακουω και μου κανει παρεα καθημερινα στη δουλεια τις τελευταιες μερες.

 Περασε η ωρα. Παω να μαζεψω την μικρη μου απο τα αγγλικα της.
Κατι ξεκινησε πολυ σωστα αυτη την εβδομαδα.
Σαν να εφαρμοζουν κομματια παζλ...
... και καπως ετσι αυτη η Δευτερα μου φορεσε ενα απαλο μουσταρδι κουβερλι στους ωμους, μου ζεστανε αρωματικο γαλλικο και με καλοπιανει.

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016

Δυο κλικ του μυαλου πιο περα και παταω ζουμ

Airplane Sunset © David Cornwell:


Οδηγωντας χθες, λιγο πριν τα πρασινα φαναρια, παρατηρω ενα αεροπλανο στο σουροπο, που μολις απογειωθηκε. Τι ομορφια τα χρωματα του ηλιου να παιζουν με τα αραια συννεφα. Ηθελα να σταματησω εκει στην ακρη και με μια καλη φωτογραφικη να φυλακιζα την εικονα που ειχα την τυχη να την προσεξω. Γιατι μπορει κι εσυ να περνουσες απο εκει, αλλα να σκεφτοσουν τους λογαριασμους, τις φορμες και τα σχολικα των παιδιων, τον ενφια και να μην καταφερες να θαυμασεις την θεα. Επρεπε τρεχοντας να αγορασω ατμοσιδερο, γιατι το παλιο μας αποχαιρετησε, και να επιστρεψω να βαλω την μικρη για υπνο. Διαφορετικα ισως και να σταματουσα. Ισως και οχι. Ολο ετσι λεω, αλλα ολο το καλοκαιρι που δεν ειχα την Ισμηνη, δεν θυμαμαι να καθισα να απολαυσω κανενα ηλιοβασιλεμα.
Αυριο εχω γαμο και μεθαυριο βαφτιση. Και δεν ξερω τι θα βαλω σε καμια απο τις δυο περιστασεις. Και περισσοτερο αγχωνεται η μαμα μου εαν θα ειμαι ευπρεπως ντυμενη. Σαραντα χρονων εφτασα. Καποια πραγματα δεν αλλαζουν. Και μεχρι χθες το ειχα κι εγω αγχος. Κοιτουσα την ντουλαπα μου για ωρα. Με αυτο δεν εχω παπουτσια να ταιριαζουν. Ασε που θα κρυωσω κιολας. Με το αλλο δεν εχω παντελονι να το συνδιασω. Με την φουστα δεν εχω κατι απο πανω να ταιριαζει. Και καταλληγω στο ιδιο. Που το εχω βαλει πολλακις σε γαμους. Ειχα κατα νου να αγορασω ενα φορεμα για την βαφτιση. Δεν μου εκατσε. Πολλα τα εξοδα. Εκεινο το αεροπλανο χθες πηρε μαζι του ολο μου το αγχος για το Σαββατοκυριακο αυτο. Ειδα την τοση ομορφια που οτιδηποτε αλλο μου εμοιαζε ανουσιο ξαφνικα. Δεν προλαβαινω να αλλαξω κατι. Θα εστιασω σε αυτα που αξιζουν. Μεσα σε ενα Σ-Κ παντρευεται μια αγαπημενη ξαδερφη και βαφτιζω με δυο φιλες μου ενα υπεροχο μωρο. Μια γιορτη χαρας ολο το διημερο. Κυριακη απογευμα θα κλεισω το Σ-Κ μου με το πρωτο μου μαθημα στους παραδοσιακους χορους. Ενα ζουμ στο σωστο σημειο ειναι ολα. Επελεξε να ζουμαρεις σωστα λοιπον.

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2016

cara de gitana

Το καλοκαιρι στην Ασπροβαλτα ειχα ερωτευθει ενα παιδικο βιβλιο. Δεν καταφερα να το παρω τοτε. Το βρηκα ομως χθες. Το αγορασα και το βραδυ το διαβασαμε. Και μου αρεσε τοσο πολυ.




















Και ειναι Παρασκευη βραδακι. Τελειωνω τη δουλεια σε λιγακι. Η Ισμηνη θα τρεχει πανω κατω στη γειτονια οταν επιστρεψω. Για λιγο ακομη χωνουν καλοκαιρακι στις τσεπες τους τα παιδια πριν μαζευτουμε για τα καλα μεσα. Πριν κουκουλωθουμε και ξεκινησουν τα χειμωνιατικα προγραμματα. Εχουμε κανει λιστες με επιλογες για πρωινα, δεκατιανα και εβδομαδιαιους στοχους. Ειναι η εποχη που εχουμε πολυ ορεξη και ταυτοχρονα νιωθουμε και λιγακι βραδυκινητοι απο τους ρυθμους του καλοκαιριου που δε λεμε να αποχωριστουμε. Ο Σακης ειπε οτι το Σαββατοκυριακο θα εχει πολυ ζεστη· και χαιρομαι που δεν θα εχω πολλες δουλειες. Σιχαινομαι να κανω δουλειες με ζεστη. Τελειωσαν και τα ψωνια με μολυβια, τετραδια, ταπερ, αθλητικα παπουτσια. Τωρα μενουν φορμες, κολαν, μπλουζες..... ατμοσιδερο και ηλεκτρικη σκουπα. Και κοκκαλακια επειδη ξεφτισαν σχεδον ολα. Και μια διαφανια και λαμπα για το γραφειο της Ισμηνης. Και μια ομπρελα, επειδη η παλια της εχει χαλασει. και....και....και....η λιστα δεν τελειωνει ποτε.
Φευγω για βουτια στο Σαββατοκυριακο ακουγοντας ενα αγαπημενο τραγουδι

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016

πυροβολειο

Περασε ο Χ. με την Π. απο την Καρυανη λιγο πριν φυγουμε και μου εδωσαν αυτο το τετραδιο. Εχει λευκες σελιδες και μυριζει φρεσκοκομμενο χαρτι. Το πηγαινοφερνω απο τον καναπε στο τραπεζι κι απο εκει στον παγκο. Προσπαθω να αποφασισω τι να το κανω. Ημερολογιο;  Να το κανω ενα λευκωμα που θα σημειωνω ατακες και στιγμες της Ισμηνης; Να κανω λιστες με στοχους και ονειρα; Και τελικα το βρηκα.
Ολα μαζι!









Εχει μια εβδομαδα που επιστρεψαμε. Η Αννα φευγει στον Swansea και η Μ στην Ολλανδια. Ξερεις, μαζι με την χαρα μου γι'αυτες, κρυβεται και μια ζηλια ναααααα απο πισω. Η Χριστινα μου εξηγουσε οτι και στο Χιουστον πληρωνει αυτο κι εκεινο και το αλλο. Ακομη κι ετσι, μου φαινονται πιο κατανοητα οσα πληρωνει εκει. Ειμαι πολυ ποτισμενη ισως. Μη με παιρνεις στα σοβαρα. Ειναι που δεν φευγω και μουτρωνω.

Η τελευταια βολτα στην θαλασσα, στο πυροβολειο, μια μερα πριν φυγουμε απο τις διακοπες ηταν η πιο ομορφη εικονα που κρατησα. Αυτη κι εκεινη στο απογευματινο μπανιο με τα παιδια να τρεχουν μεχρι τα βραχακια, να παιζει μια ομορφη μουσικουλα και η θαλασσα να μοιαζει με ασημενια. Ενα αερακι μυριζε ανεμελια.

Σε μια εβδομαδα ξεκιναμε σχολειο. Αλλα ωραρια, διαβασμα, τρεξιμο περα δωθε. Και αγωνιω. Και ειμαι ετοιμη γι'αυτο το σουρσιμο. Να πηγαινορχομαι με ενα σακιδιο στο χερι ειτε για σχολειο, ειτε για τεννις και να ξαπλωνω κουρασμενη το βραδυ στο κρεβατι μου. Αυτη η διαδρομη απο την πρωτη Σεπτεμβρη μεχρι τα χριστουγεννα ειναι απο τις απολαυστικοτερες. Εχει γιορτες, γενεθλια αγαπημενων, εχει την ρομπαλια, που ενω χρωσταω ακομη την περσινη και φετος ειμαι ταπι, παλι την περιμενω, εχει πουλοβερ, ισως να εχει και αναμμα τζακιου φετος, καστανα, κολοκυθες, καλαμποκια, λαμπιονια, στολιδια, κατασκευες και πολλες κρυφες ελπιδες για μια νεα υπεροχη χρονια.

Χαλασε η φωτογραφικη στις διακοπες. Σε ολες τις διακοπες εβγαλα καμια δεκαρια θολες φωτογραφιες με το κινητο μου. Και σχεδον ολες αυτο το τελευταιο απογευμα στη θαλασσα που σου ελεγα. Διαβασα κι ενα βιβλιο. Τον Προφητη του Χαλιλ Γκιμπραν. Και μου αρεσε πολυ. Και μειωσε την πικρα μου για την χαλασμενη φωτογραφικη.






Τετάρτη 10 Αυγούστου 2016

καρε





Blogg Home and Cottage:


Αφορητη ζεστη σημερα. Χθες με εβγαλε ο Δ να πιουμε μια μπυριτσα κι εγω εχωσα μια κοκκινη εσαρπα στην τσαντα μου. Ονειρευομουν αερακι. Απο χθες ονειρευομαι το πανω μπαλκονι. Το επλυνα ξανα και ξανα και ξανα, ετριψα τα περβαζια και το πορτοκαλι μας τραπεζι και σημερα θελω οταν νυχτωνει να ειμαι εκει. Εκοψα καρε τα μαλλια μου. Μου τα αραιωσε λιγακι η Ολγα και τα νιωθω τοσο αναλαφρα. Ειχαν φτασει ως τη μεση.
"Ολγα λιγο ακομη κοψτα"
"Πανω απο το κουμπωμα του σουτιεν"
"Λιγο ακομη, δεν τα θελω μακρυα για λιγο"
"Ως εδω;"
"Λιγο πιο πανω"
"Εισαι σιγουρη;"
"Ναι"
Ο Δημητρης χαμογελασε μετα απο χρονια με το κουρεμα μου. Ειμαι εθισμενη στα χαμογελα του ξερεις. Τα κλεβω με μανια και τα χωνω οπου βρω. 
Κι ενω σημερα ενιωθα σαν να ειχε 40° C, μεσα μου ειχε φθινοπωρο. Καθε χρονο τετοιες μερες, αντι να ονειρευομαι παραλιες και δροσερα κοκτειλ, σκεφτομαι κιτρινες κολοκυθες, καστανα, πεσμενα φυλλα, χρυσοκοκκινες αποχρωσεις. Και ολο βιαζομαι να αλλαξω υφος στο μπλογκ μου, μα κανω υπομονη να επιστρεψω απο τις διακοπες που ακομη δεν εφυγα.
Κι εχει κατι υπεροχες κολοκυθες ενας μπαρμπας διπλα απο τον παγκο του πηγαινοντας για Καρυανη.
Ισως κανω μια σταση αυτη τη φορα, με τα ομορφα καρε μαλλια μου και παρω μια.



Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016

στροφη

Ποση ζωη χωραει μεσα σε μια μερα. Το Σαββατο, πηγαινοντας στον γαμο του Αρη εζησα συγκινηση για τοσα διαφρετικα πραγματα ταυτοχρονα. Οπως τα παιδια που αντιδρουν σε αμετρητα ερεθισματα μεσα σε μια μερα και μεγαλωνοντας το χανουμε. Και ζουμε αφηρημενα. Και ξεχναμε ποση χαρα μπορουμε να αντεξουμε μαζεμμενη.
Περασα μοναδικα. Επειδη ενιωθα μοναδικη. Μοναδικες αναμνησεις με τον Αρη, μοναδικες αναμνησεις με την Ευγενια. Μοναδικη ενιωσα και σε καθε στροφη που δεν εστριψα περνωντας ξυστα απο το χωριο μου. Μοναδικη και για πολλους ανθρωπους εκει. Ακομη και για την ιδια την Αρναια. Λες και ειναι γυναικα ζωντανη και της λειπω. Εχει το χαμογελο της γιαγιας Κατινας και μου τραγουδαει καθισμενη σε ενα βραχο κατω απο τον προφητη Ηλια σαν τη γιαγια Σταματουλα.
Ανεκτιμητο να δημιουργουμε μοναδικες σχεσεις. Σχεσεις ζωης. Σχεσεις που ο χρονος μονο αξια τους προσθετει.
Σε εκεινο το μπαλκονι στην Ν. Μαρμαρα, με το ανυπαρκτο μπανιο, θα θελα να περασω ενα βραδυ ακομη τελικα. Ισως στο γυρισμο εστριβα αριστερα μετα το Παλιοχωρι.

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2016

αερας

Εφυγα για δευτερη φορα μονη απο την Καρυανη χθες. Η Ισμηνη ξερει οτι το επομενο Σ-Κ δεν θα παω να τη δω. Εχω τον γαμο ενος φιλου. Και ηθελε να μου πει οτι λυπαται γι'αυτο. Αλλα κατελληξε να μου λεει να περασω ωραια στον γαμο. Απλα στενοχωριεται λιγο, επειδη εχει συνηθισει να με βλεπει καθε Σαββατο και της φαινεται παραξενο. Αυτο ειναι ολο. Να μη στενοχωριεμαι. Κι ενω εκεινη, που πλησιαζει στα εφτα, σταθηκε στο υψος της και δεν εκλαψε, εγω ,που πλησιαζω τα σαραντα, εκλαψα λιγακι στο αυτοκινητο. Γιατι κι εγω εχω συνηθισει να την βλεπω καθε Σαββατοκυριακο. Αλλα υπαρχουν καποιοι φιλοι, που εχεις ζησει στιγμες που σας ενωσαν και ακομη κι αν οι ζωες μας ειναι πλεον πολυ μακρυα, οι τοτε στιγμες δεν αλλαζουν. Κι εγω δεν θελω να λειψω απο τον γαμο του Αρη.
Εφτασα γυρω στις 10 το βραδυ. Ειχε εναν υπεροχο αερα. Δυνατο, σαν να ημουν σε νησι.
Το ξυπνητηρι χτυπησε 6:10 το πρωι. Ανοιξα τα ματια και ειδα συννεφια. Κατεβηκα διχως να πλυθω κι εψησα εναν διπλο ελληνικο. Εβαλα το γκρι αμανικο μπουφανακι και καθισα εξω. Υπεροχα! Ποσο θα ηθελα να ηταν Κυριακη, να μην επρεπε να φυγω για τη δουλεια. Να ειχα ολη την ημερα ελευθερη στο σπιτι μεχρι αργα το βραδυ που θα επιστρεψει ο Δ. Να γυρισει και να με βρει στο κηπακι με το γκρι αμανικο μπουφαν.
Λες και αυριο πρωι να φυσαει ετσι;

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016

μικρες σκεψεις ενος Πεμπιατικου πρωινου

Διαβαζω για ενα αρθρο για ενα ζευγαρι που εφυγε και μενει εδω και δυο χρονια στην Μελβουρνη. Το πρωτο σχολιο απο κατω, ειναι ενας κυριος που τους κατακρινει γι'αυτη την αποφαση και τους ευχεται στον αγυριστο. Να μην ερθουν σε εικοσι χρονια ξανα να δειξουν τι καταφεραν στο εξωτερικο. Να εμεναν να παλεψουν για την πατριδα τους, λεει. Ετοιμαζομαι να απαντησω απο κατω. Παντα παρορμητικη. Διαβαζω και τα υπολοιπα σχολια. Τα εννια στα δεκα συγχαιρουν το ζευγαρι που εφυγε. Δεν απανταω τελικα. Εξαλλου, ειναι απιθανο να αποδειξω σε καποιον, οτι οποιος φευγει ειναι εξισου ελληνας με τον οποιο μενει. Τη στιγμη που ως δεδομενο εχουμε οτι αυτος πιστευει ακραδαντα ακριβως το αντιθετο. Η εθνικοτητα κρινεται με πολυ υποκειμενικα κριτηρια τελικα.

Στις 8:00 ηπια ενα καφεδακι με την αδερφη μου στην Ν.Ραιδεστο. Αυτοκινητα πολλα, θορυβος. Καποιος σταματησε χωρις αλαρμ, πεντε μετρα πριν το φαναρι, επειδη ετσι τον βολευε. Φαινοταν δυστυχισμενος. Ειχε μια μονιμη γκριματσα δυσανασχετισης οση ωρα τον παρατηρουσα. Τι βαρος κουβαλουσε στο κεφαλι του αραγε. Ειμαι βεβαιη οτι ολο αυτο το βαρος, με καθε ευκαιρια θα προσπαθουσε να το ξεφορτωθει. Με καποιον που, ισως τυχαινε να του κανει παρατηρηση για το μερος και τον τροπο που σταματησε. Και μετα θα βρισκοταν με διπλο βαρος. Και θα εβριζε και μεσα απο τα δοντια του τον "αχρηστο" που του χαλασε τη διαθεση πρωι πρωι (λες και ηταν φτιαγμενη πριν). Ενιωσα τυχερη. Πινω το καφεδακι μου με την αδερφη μου, θα επιστρεψω στο γραφειο μου για δουλεια, θα τρεξω για λιγες εξωτερικες δουλειες και μετα εχω ξεσκονισμα-σκουπισμα-σφουγγαρισμα.

Ο Δ. 2000 χλμ. μακρυα.
Η μικρη στη γιαγια και στον παππου διακοπες.
Κι εγω με την Φλαππυ εδω.
Μια τυπικη ελληνικη οικογενεια εν ετει 2016.

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2016

Ζυριχη

"Θα πω στην Κατερινα να το κανονισει. Αυτη τα οργανωνει αυτα"
ειπε η Μαρια στον Δημητρη, οταν της ειπε να κανονισουμε καποιο reunion μεσα στο καλοκαιρι.
Απορησε η Μαρια με το κατσουφικο υφος μου. Μα δεν εχω διαθεση καμια για πολυκοσμια αυτες τις μερες. Ησυχια, ενα καλο βιβλιο και σβησιμο των υποχρεωσεων απο την λιστα μου. Αυτα με κανουν να χαμογελω. Χρειαζομαι κατι δροσιστικο να πινω τα βραδυα. Χωρις αλκοολ. Πρεπει να το ψαξω.
Περασε μια εβδομαδα κι εσβησα μονο ενα πραγμα απο την λιστα μου. "Συμμαζεμα βιβλιοθηκης".
Αυριο πρωι θα αποχαιρετισω τον Δ και θα παω στην μικρη μου. Η αληθεια ειναι οτι θα προτιμουσα να ερχεται η μικρη τα Σαββατοκυριακα και να πηγαινουμε καπου εδω κοντα για μπανιο. Οπως εκεινη θα προτιμουσε να δουλευουμε τα Σαββατοκυριακα και να ημασταν τις καθημερινες μαζι της, οπως μου λεει. Ο,τι θελει ευχεται η καθεμια μας. Με θρασσος.
Εβλεπα φωτογραφιες απο την Ζυριχη που πηγε η Ελενη. Τι μαγικο μερος. Σαν ζωγραφιες ολα τα τοπια. Οι αλπεις, οι παγετωνες, το πρασινο, οι καταρρακτες. Θα ηθελα να ζω εκει. Δεν εχει τον ηλιο της Ελλαδος. Δεν με νοιαζει. Εκει θα ηθελα να ζησω.
Παρασκευη βραδυ. Λιγο σιδερωμα, μπανακι και στο κραβετι νωρις γιατι αυριο το ξυπνητηρι θα χτυπησει στις 4:30 τα ξημερωματα. Σου αφηνω λιγες εικονες απο Ζυριχη. Για να ζηλεψεις κι εσυ λιγακι.

\








Τρίτη 5 Ιουλίου 2016

ξεκινησαν οι λιστες...

Γυρισα σπιτι κατα τις εννια παρα. Τηλεφωνησα στην μικρη αλλα ηταν βολτα με τον παππου. Επλυνα λιγα φλιτζανια στον νεροχυτη, εβαλα ραδιοφωνο κι ανοιξα μια μπυρα. Ουτε εξω στο κηπακι δεν φυσουσε. Λιγη συννεφια, αλλα πολλη υγρασια. Πηρα ενα καθαρο τετραδιο κι εκανα λιστα τις δουλειες που πρεπει να γινουν τωρα που λειπει η Ισμηνη. Πολυφωτα, σκαλες εσωτερικες και εξωτερικες, παλια ρουχα, παιχνιδια, το σαλονι-αποθηκη, αποθηκουλα...τελειωμο δεν εχει η λιστα μου. Χρειαζομαι 23 μερες ετσι οπως τα υπολογισα. Κι εγω εχω 12-14 απογευματα, εαν δεν βγω για κανεναν καφε καποια απο αυτα. Οπως καταλαβες θα ερθει παλι ο Σεπτεμβρης κι εγω θα εχω κανει ουτε τα μισα. Καταφερνω να απολαμβανω ολο αυτο τον προγραμματισμο.

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016

enjoy!

Κυριακη πρωι φευγουμε να αφησουμε την μικρη για διακοπες στην γιαγια και στον παππου.
Ως τοτε προλαβαινω να την παρω να φαμε Goodys αυριο το βραδυ, προλαβαινουμε να δει αλλη μια φορα την ζωουπολη, επειδη εκει δεν εχει dvd, προλαβαινουμε να κερασουμε τους φιλους της γειτονιας ποπ-κορν (χορηγια της νονας) ισως κι ενα μπουγελο αν το επιτρεψει ο καιρος αυριο.
Εχω τοσα πλυντηρια και τοσο σιδερωμα που δεν ξερω τι θα προλαβω. Το πλασματακι μου εδω και δυο εβδομαδες ξυπναει με το ζορι τα πρωινα για το summer camp στο τεννις. Καναμε εμβολιο, δωσαμε αιμα για εξετασεις και κοντυνε και τα μαλλακια της. Ποσα ακομη να αντεξει :)
Αυριο θα ξεκινησει το μετρημα των παγωτων, το μετρημα των βουτιων, των μπανιων στη θαλασσα. Ξενοιασια! Κιτρινα απολαυστικα παιδικα καλοκαιρια! Καρπουζι, σουβλακια στην Τουζλα, λουκουμαδες απο την Serenata, μπριζολες στη σχαρα του παππου και σταφυλια και συκα στην παραλια.
Να το απολαυσεις με ολες σου τις αισθησεις αυτο το καλοκαιρι Ισμηνακι μου!

Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

ρυθμοι καλοκαιριου

Οι τροχιες ολων εχουν ρυθμιστει σε θερινη ωρα.
Η Ελενη με τον Δημητρη πηγαν εκδρομη εξωτερικο με τα παιδια. Η Βικυ με τον Θαναση στο παρτυ της Τινας στην Παρο. Η Τζενη με τον Δημητρη Αστυπαλαια νομιζω. Η Μαρια με τον Δημητρη Σκοπελο. Ο Αλεξανδρος με την αρραβωνιαστικια του θα πανε θεατρο. Η Σοφια με την οικογενεια της για μπανιο Χαλκιδικη. Οι συζητησεις στροβιλιζονται γυρω απο την θαλασσα, απο τις αδειες, απο την ζεστη. Τα παιδια στη γειτονια εχουν ξεχυθει πανω στα ποδηλατα τους μεχρι να βραδιασει. Και βραδιαζει αργα. Και γκρινιαζουμε λιγακι στο ντουζ το βραδυ. Ξαπλωνει στο κρεβατι και στο μισο παραμυθι κλεινει τα ματια και ταξιδευει στα ονειρα της. Εξαντλημενη απο ολη την ημερα. 
Το καλοκαιρι καταφερνει και αργοπορει τους λεπτοδεικτες. Σαν να περναει πιο αργα η ωρα. Στο γραφειο αργω λιγακι μεχρι να παω την Ισμηνη στο summer camp της καθε πρωι. Επεστρεψε η Βικυ και ηπιαμε ενα απολαυστικο καφεδακι το πρωι στη δροσια του παρκου. Αφου καταφερα και ξεπλυνα την ζεστη της προηγουμενης εβδομαδας απο πανω μου, ειμαι χαρουμενη. Στιγμες στιγμες πιστεψα οτι θα μεινω ιδρωμενη μεχρι τον Σεπτεμβρη.
Ισως η Βικυ παει διακοπες τον Σεπτεμβρη. Απιθανη περιοδος! Ποσο θα ηθελα να μπορουσα κι εγω. Σε ενα μερος με πρασινο και θαλασσα, με ησυχια, με λιγο κοσμο εδω κι εκει, με ρυθμους αργους και απολαυστικους. 
Εχω δει απειρες ρομαντικες ταινιες στο Hallmark και ολα τα βλεπω παστελ κιτρινα, ροζ, σιελ. Και μου εδειξε η Ελενη κατι μπλοκ ζωγραφικης για ενηλικους, για χαλαρωση, με μικρα μοτιβο και κατι υπεροχους μαρκαδορους με λεπτη μυτη και θελω να τα παρω. Να ξαπλωνω τα βραδια και να ζωγραφιζω. Και να ονειρευομαι. Και να ακουω μουσικη. Και να μοιαζει ο χρονος ολος δικος μου.
Γιατι ειναι καλοκαιρακι.
Και γιατι μ'αρεσει τελικα λιγακι.

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016

βημα βημα

beach, summer, and shell εικόναΝομιζω κοντευει χρονος που γκρινιαζω διαρκως. Και ολο λεω να κανω κατι γι'αυτο. Και τιποτα δεν μπορω να σκεφτω. Και βρηκα κατι. Μη γελασεις. Ιδεα της Ισμηνης ηταν.
Σημερα δεν θα γκρινιαξω καθολου. Μια αποφαση σημερινη που ισχυει για σημερα. Αυριο πρωι θα αποφασισω με βαση τις αυριανες δυναμεις μου. Θα ασχοληθω με πραγματα που με κανουν να νιωθω καλα. Ετοιμα τα πινελα, ετοιμα και ο καμβας. Ο καλλιτεχνης εχει κεφια σημερα.
"Τελικα δεν ειναι πολυ ασχημο να φοραω φορεμα. Θα το βαλω. Για σημερα μονο μαμα. Αλλη μερα θα το ξανασκεφτω."
Τοσο απλα.
Αποφασιζει για σημερα χωρις δεσμευση.
Ποσο πιο ευκολο να νικησεις τα θερια σου για μια μονο μερα!

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016

μικρες ανατροπες

Προχθες επιασα ξανα το "Κυριακη απογευμα στην Βιεννη". Και το ξεφυλλιζω και σταματαω σε αυτα που ειχα σημειωσει στην τελευταια αναγνωση. Και καποια δεν τα θυμαμαι καθολου. Και με γοητευουν ολο απο την αρχη ως καινουρια γνωση. Και δεν μπορω να ξεχωρισω ποσο καλο και ποσο κακο ειναι αυτο. Μενω στην γοητεια του καινουριου.
Κι εκει αναμεσα σε τρεξιματα γι'αλλαγες, εμβολια και υποχρεωσεις, καθεσαι για ενα καφεδακι ησυχο στο Prince και ισως ξεκλεψει κι εκεινος λιγο χρονο και πεταχτει και να, σε ενα τσακ ολα αλλαζουν. Λιγοτερο ενοχλητικη η ζεστη ε;

Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

λιγο ετσι, λιγο αλλιως...

Μερικες φορες ο κοσμος χωριζετε σε αυτους που εχουν παιδια και σ'αυτους που δεν εχουν. Διαβαζω διαφορα απο δω κι απο κει και διακρινω κι εναν καμουφλαρισμενο θυμο μεταξυ των δυο αυτων μεγαλων ομαδων. Εγω οπως ξερεις εχω παιδι. Οποτε ειμαι απο δω μερια. Εχω πολλους κοντινους μου που δεν εχουν. Και αναρωτιεμαι εαν γινομαι κι εγω ετσι εμπαθης μαζι τους. Εαν εμεις που εχουμε παιδια, κουκουλωνουμε τη δικη μας ζηλια να ζουμε πιο ελευθερα στις ατακες που χρησιμοποιουμε. Στην Λαρισα ζηλεψα τη ζωη της Τζενης. Να ξυπνας και να εχεις να φροντισεις και να σκεφτεις μονο τον εαυτο σου. Χωραει μεγαλη ηρεμια σε μια καθημερινοτητα που αποφασιζεις εσυ για σενα και για κανεναν αλλον. Μπορεις να κανεις πεντε-εξι ντους την ημερα, να εχουν τελειωσει τα φρουτα, το ψωμι, το γαλα, χωρις αγχος. Να εχεις ολα τα Σαββατοκυριακα να τα οργανωσεις οπως σε βολευει.
Και μετα θυμαμαι το φαφουτικο χαμογελο της Ισμηνης μου. Φετος κουραστηκα περισσοτερο με τα διαβασματα και τις εξωσχολικες δραστηριοτητες. Κι ανυπομωνω να ερθει ο καιρος που θα φυγει η μικρη στα πεθερικα μου. Και παντα θα υπαρχει καποιος που θα με κρινει για ο,τι μητρικο κανω. Μετα την Λαρισα ηρεμησα. Σαν να τακτοποιω πιο ευκολα τις σκεψεις μου. Σαν να γυριζω πιο ξεκουραστη τα βραδυα απο τη δουλεια. Εχει ηρεμησει και η μικρη, επειδη ειμαι πιο ηρεμη εγω. Και γελαμε και αγκαλιαζομαστε και διαβαζουμε πιο πολλα παραμυθια καθε βραδυ. Και οσο κι αν η πραγματικοτητα μου δειχνει οτι μου κανει καλο να ξεφευγω μια στο τοσο απο τον ρολο της μαμας, εγω παντα θα αισθανομαι ενοχη οταν το ονειρευομαι.
Προς το παρον απολαμβανω τις γεματες μου μπαταριες.
Καλο καλοκαιρι ειπα;

Τρίτη 7 Ιουνίου 2016

Λαρισινες αζαλεες

Τι ωραια που ηταν αληθεια!
Δοκιμασαμε ακριβα κρασια και το γυρισαμε σε ενα φθηνο λευκο σε ενα άλλο μαγαζι που πριν κλεισει επαιζε Zaz και Historia de un amor και Edith Piaf. Περπατησαμε σε ερημικα πλακοστρωτα ξημερωματα επιστρεφοντας σπιτι. Το αρωμα απο το σπιτι της ηταν τοσο βγαλμενο απο μια κοινη ζωη καποτε, που αν δεν ηταν αγενες, θα σου ελεγα οτι το σπιτι της ειναι και δικο μου. Ισως μυριζει και λιγο απο εμενα. Κι ας μην εχω ξαναπαει. Δεν ειναι σαφες που σταματουσε το δικο της αρωμα και που ξεκινουσε το δικο μου στο σπιτι της Constanta. Θυμηθηκαμε τα αρωματικα "πατσουλι" που αναβαμε και μυριζε ολη η πολυκατοικια. Φτιαξαμε μια καταπληκτικη μακαροναδα με μανιταρια, σκορδο και σαλατα ντακο. Πηγαμε για φαγητο σε ενα μαγαζακι με διακοσμηση βγαλμενη απο παραμυθι, μετα καλοκαιρινο ποτο εκει στην "Edith Piaf" και μετα σε ενα σκοτεινο χειμωνιατικο στεκι που ζητουσαμε Καββαδια και Χατζηδακι. Και ξημερωσε κι εμεις επιστρεφαμε προσπαθωντας να θυμηθουμε τον τιτλο απο το "Un ano de amor" για να το ψαξουμε στο ταμπλετ. Και τα πρωινα καφεδακια στο υπεροχο αυτο μπαλκονι με τις ανθισμενες αζαλεες και ενα απαλο αερακι.
Τι ομορφα που ηταν αληθεια!
Το ζηλεψα το τακτοποιημενο σπιτι της Τζενης μου. Τα καταφερα τελικα. Πηγα και ολο το ταξιδι ηταν παραλληλα με τον χρονο.


Παρασκευή 27 Μαΐου 2016

αναπνοες

Ολη μερα την εφαγα να ψαχνω πλαστικους καδους για την αυλη του σχολειου. Προσφορες απο δω κι απο εκει. Συγκρινε, αποφασισε ποια θα ξεχωρισεις και διατυπωσε σωστα τις καλυτερες προσφορες στους υπολοιπους.
Ο Η. θα μου εφερνε χρηματα το απογευμα. Δεν πληρωθηκε. Την Τεταρτη θα μου τα φερει, ειπε. Κι εγω που εχω παρτυ αυριο και θα επιστρεψει και ο Δ μετα απο 3 εβδομαδες σπιτι, δεν θα εχω ουτε βενζινη να βαλω στο αυτοκινητο.
Αυριο θα κλεψω μια φιλη της Ισμηνης, να παιξουν στο δωματιο της για να καταφερω να κανω ολες τις δουλειες. Ολες.... που λεει ο λογος, Ξερεις τι εννοω.
Αποφασισα οτι θα βγαλω χρηματα απο την τραπεζα. Την αλλη Παρασκευη θα φυγω για Λαρισσα. Αυριο θα πινω ποτακι με τον Δ το βραδυ. Αναπνοες. Ολα θα πανε καλα!



Τετάρτη 25 Μαΐου 2016

συμπεριφορα

Συμπεριφορες. 
Δεν ειμαι παρατηρητικη. Δεν θυμαμαι αν το αυτοκινητο του καινουριου γειτονα ειναι τζιπ, αγωνιστικο, μπλε ή λευκο. Θυμαμαι ομως οτι ειναι νοικοκυρης. Πλενει τα πατακια του αυτοκινητου του και πηγαινει τα σκυλια του 10 μετρα πιο μακρυα απο τις αυλες των σπιτιων για να τα χτενισει. Δεν θυμαμαι τι φορουσε η Ε το πρωι, αλλα θυμαμαι τον αυτοσαρκασμο της και οτι σε κοιταει στα ματια οταν σου μιλαει χωρις να απασχολει με κατι τα χερια της. Ανουσια πραγματα ισως.
Οταν εχω καλη διαθεση παρατηρω την μερα μου. Οταν συμβαινει το αντιθετο σερνομαι μεχρι τη δουλεια κι ερποντας επιστρεφω. Πως πηγαινοφερνω την Ισμηνη εδω κι εκει ενδιαμεσα ειναι αδιευκρινιστο. Σημερα ειναι μια καλη μερα.
Παρατηρω απο το πρωι τα βλεμματα, τα χαμογελα, τις σιωπες. Την μονολεκτικη απαντηση του Δ, την αναγκη της Ν για εκτονωση, το απλωμα ζωης μεσα σε μια περιορισμενη ωρα της Ε. Και ποσες συμπεριφορες μεσα απο μια οθονη υπολογιστη. Γραφω και καποιος αλλος θα διαβασει και θα αρπαξει τη δικη μου συμπεριφορα. Θα γελασει μαζι μου, θα συμφωνησει, θα διαφωνησει. Ισως να με λυπηθει, να με θεωρησει απλα βαρετη, ισως, ισως....
Ελαβα μια ειδοποιηση να παραλαβω ενα βιβλιο απο το ταχυδρομειο. Ενα βιβλιο απο μια γυναικα που δεν με γνωριζει, ετσι απλα επειδη συμμετειχα σε ενα "απιχνιδι". Κι εγω αυριο θα στειλω το δικο μου βιβλιο. Και ολη αυτη η συμπεριφορα καποιων κρυφορομαντικων κανει τη γη να γυριζει. Γιατι να το ξερεις. Αυτοι οι ρομαντικοι γυριζουν τους δεικτες οταν γυρνας την πλατη. Χωνομαι κι εγω. Συχνα ντρεπομαι να μιλω γι'άυτο. Βρισκουμε ομοιους μας για να επιβεβαιωσουμε τη φυσιολογικοτητα μας. Κι εγω δεν εχω βρει· στο επιπεδο αυτο. Και παραμενω αφυσικη στον καθρεφτη μου. Μοναχικα αφυσικη.
Και μετα ξυπναω και κοιταζω την Ισμηνη. Και πιστευω ξανα. Στην ομορφια που εχω μεσα μου. Σε ολα αυτα που μου προκαλει να ειμαι. Κι ας μην τα καταφερνω να ειμαι τελικα.

Δευτέρα 23 Μαΐου 2016

μπαλονοκατασκευες

"Μαμα αν εχουμε και αλλο παρτυ το αλλο Σαββατο, μπορουμε να μην παμε;"

Για να με ρωταει κατι τετοιο η μικρη, που, κατα δικη της ομολογια, διασκεδασε πολυ στα τελευταια 4 που πηγαμε μεσα σε 10 μερες, καταλαβαινεις σε τι κατασταση βρισκομαι εγω. Στο τελευταιο παρτυ μιας κολλητης μου φιλης, ανελαβα να κανω μπαλονοκατασκευες. Επειδη εβρεχε καρεκλες σε ολη την διαρκεια. Εφοδιαστηκαμε μπαλονια και ξεκινησε το σοου. Εκανα σκυλακια και σπαθια. Μετα εξελιχθηκα σε λουλουδακια, αρκουδακια και χελωνακια βραχιολια. Το ποσο το απολαμβανουν δεν λεγεται.


















Η Ισμηνη αγαπησε το πρασινο χελωνακι της.











Κυριακη πρωι βολτα στο Cosmos με παρεουλα. Το απογευμα την πηγα για λιγο σε μια φιλη της για να καθαρισω οοοολο το σπιτι. Δεν εκανα τα τυροπιτακια που ειχα στο προγραμμα. Ευτυχως μου εδωσε η αδερφη μου μια νοστιμη μηλοπιτα που κανει για να εχω πρωινο για την μικρη. Επαναλληψη τα μαθηματα και υπνο. Εκανα ενα μπανιο να μη βρωμαω και ξαπλωσα στον καναπε. Αλλαξαμε με την Ισμηνη θεση την τραπεζαρια και μ αρεσει πολυ. Στον Δ δεν αρεσουν οι αλλαγες και δεν θα ενθουσιαστει οταν το δει.
Κυριακη 23:00. Κλεινουν τα ματια. Αναλογιζομαι το Σαββατοκυριακο που περασε. Εχω τοσα στο μυαλο μου να κανω Παρασκευη βραδυ και κανω ελαχιστα. Ουτε διαβασα βιβλιο, ουτε εψαξα για καποια πραγματα της Ισμηνης, ουτε ασχοληθηκα με τα καλοκαιρινα, ουτε σιδερωσα, ουτε ασχοληθηκα με τα ντουλαπια της κουζινας, ουτε τα τυροπιτακια εκανα. Πλησιαζει το τελος του σχολειου και βλεπω τα παιδια ολα να αρνουνται να μαζευτουν επειδη δεν νυχτωσε. Κι ας εχουν σχολειο την επομενη. Η υπομονη εχει λιγοστεψει. Παιδιων και γονιων. Εαν μπορουσα θα σταματουσα να την πηγαινω τεννις. Με κουραζει πολυ αυτο το πηγαινε-ελα ολη τη χρονια. Περιμενω κι εγω μαζι της να τελειωσουν οι δραστηριοτητες. Μετα θα αρχισει η αλλη γκρινια. Πως απασχολεις ενα παιδι τοοοοοοσες πολλες ωρες. Δεν τελειωνουν ποτε τα παραπονα. Ας ερθει εκεινη η ωρα και βλεπουμε.
Προς το παρον απολαμβανω το καθαρο "τακτοποιημενο" σπιτι μου. Το βραδυ θα φτιαξω τα τυροπιτακια μου και στο τσακιρ κεφι θα δω και καμια ταινια στο ταμπλετ. Βημα βημα ολα θα γινουν.

Τετάρτη 18 Μαΐου 2016

συγγνωμη


Γυριζω 8:30 μ.μ. απο τη δουλεια.
Εξω στον πεζοδρομο με πιανει η μαμα μου και μου λεει.
"Η κορη σου μιλησε ασχημα στην Σ. Κανενα αλλο παιδακι δεν μιλησε ασχημα. Μονο η κορη σου. Οταν την μαλωσα, η κορη σου μου ειπε οτι ηθελε να υπερασπιστει τη φιλη της. Της τα ειπα κι εγω λιγακι. Μαζεψε την και μιλα της"
"Οκ, θα της μιλησω. Ισμηνη την λενε, εχει ονομα."
Επιστρεφουμε με την μικρη σπιτι.
"Ισμηνη τι εμαθα; Συμπεριφερθηκες ασχημα στην Σ.; Εχουμε συζητησει οτι μπορεις να εχεις οποια θελεις φιλη, αλλα δεν εχεις το δικαιωμα να μιλας ασχημα σε οποια δεν θελεις να εχεις φιλη. Μ' ακους; Δεν εχεις αυτο το δικαιωμα!" ειπα φωναζοντας.
Η Ισμηνη προσπαθουσε να μου εξηγησει, κι εγω δεν την αφηνα, τονιζοντας της οτι δεν εχει δικαιωμα να προσβαλει ενα αλλο παιδακι.
Περναει λιγη ωρα.
Συνερχομαι.
Τι εκανα;
1. Μαλωσα την μικρη πριν την ρωτησω να μου πει τι ακριβως συνεβει
2. Δεν την αφησα να υπερασπιστει τον εαυτο της.
3. Προσπαθησα να της περασω αυτο που ειχα στο μυαλο μου, με φωνες και νευρα χωρις ιχνος αγαπης και κατανοησης.
Παμε ξανα.
"Ισμηνη μου συγγνωμη για πριν. Γυρισα κουρασμενη απο τη δουλεια και δεν ειχα την υπομονη να συζητησω μαζι σου. Θελεις να μου πεις τι εγινε;"
"Η ταδε μου ειπε οτι η Σ. την εχει χτυπησει στο χερι, οτι της εχει παρει παιχνιδια οταν πηγε σπιτι της, οτι.... οτι...οτι. Και οταν ηρθε στη αυλη, της ειπα οτι δεν θελω να μπει μεσα."
"Εχω την εντυπωση οτι εκανες την Σ. να νιωσει πολυ ασχημα, χωρις να σου εχει κανει κατι εσενα. Κατι, που μου φαινεται, πολυ αδικο. Γιατι μερικες φορες η ιστορια, για την οποια κρινουμε καποιον τοσο αυστηρα, δεν ειναι ακριβως αληθινη. Κι ακομη κι αν ειναι, καλο θα ηταν να μην προσβαλεις εσυ κανεναν, για κατι που εκανε σε καποιον αλλον. Δεν ειναι δικαιο γι' αυτον κι εκεινο τον λογο."
" Συγγνωμη μαμα. Δεν θα ξαναμιλησω ετσι στην Σ. Να της παρουμε ενα λουλουδακι αυριο;"
"Ωραια ιδεα. Δεν θα ηταν δικαιο να ζητησουμε κι ενα συγγνωμη;"
"Ναι"
"Ειμαι πολυ περηφανη για την καλη καρδουλα σου οταν παιρνεις τοσο σωστες αποφασεις"

Ισως αυριο, μεθαυριο, ξαναμιλησει προσβλητικα η Ισμηνη. Ισως η πρωτη μου κακη διαχειριση της καταστασης, της μεινει περισσοτερο απο την δευτερη συζητηση μας.
Ισως ειναι πολυ ευκολο να κρινουμε αυστηρα την λαθος συμπεριφορα μιας γιαγιας, μιας μαμας, ενος παιδιου.
Ειμαι αληθινα περηφανη για τη αποφαση της. Και σκεφτομαι την χαρα της Σ αυριο οταν παρει το συγγνωμη που αξιζει κι ενα λουλουδακι :-)

Τρίτη 17 Μαΐου 2016

Μερικες φορες ειναι ενα κλικ πιο δυσκολα ολα οσα εχεις ξανακανει χιλιες φορες

Το Σαββατοκυριακο που περασε ενιωσα λιγη. Τραβουσα κομματια μου να μεγαλωσουν και ολα επεμεναν στα φυσιολογικα τους μεγεθη. Πρωι Σαββατου πηραμε σπιτι μια φιλη της Ισμηνης. Επαιξαν αυτες ομορφα στο δωματιο της μικρης κι εγω επλυνα τον κηπο, μαγειρεψα, ξεσκονισα, σκουπισα, σφουγγαρισα κι εβαλα πλυντηριο με την ησυχια μου. Το απογευματακι βολτα τα σκυλια και παιδικο παρτυ. Μια μαζωξη της τελευταιας στιγμης, που ουτε να την αφησω και να παω σπιτι να κανω καμια δουλεια μπορουσα, ουτε να πιω στην Νικολεττα εναν ηρεμο καφε, αφου ανα πασα στιγμη μπορει να αμολιοντουσαν στον πεζοδρομο και θα επρεπε να βγω να προσεχω τον δρομο. Το βραδυ Eurovision. Η μικρη αποκοιμηθηκε στον καναπε μετα το 4-5 τραγουδι. Αγκαλια ως το δωματιο της. Δεν ξυπνουσε με τιποτα. Βαθυς υπνος. Απολαυστικος. Υπνο κι εγω κατα τις 12:30. Δεν αντεξα να μεινω στην ψηφοφορια. Κυριακη πρωι δευτερο παιδικο παρτυ στο παρκο. Με το ζορι μαζευτηκαμε να φαμε με τον παππου που γιορταζε το μεσημερι. Το παιχνιδι υπερτερει στο μυαλο της. Ακομη κι απο δικη μου γιορτη ειναι ικανη να λειπει για να παιξει "λιγο παραπανω". Το απογευμα το ειχα κανονισει. Θα εβγαζα την Ισμηνη, θα την προσεχε η μαμα μου κι εγω θα εκανα με την ησυχια μου δουλειες στον πανω οροφο. Ματαια πλανα. Επαναλληψη τα μαθηματα και μπανιο την μικρη το μεσημερι. Εβγαλα τα σκυλια με βροχη. Επιστρεψαμε σπιτι. Πλυντηρια, μαζεμματα, απλωματα. Στον πανω οροφο. Μια Ισμηνη "φυλακισμενη" σπιτι λογω βροχης. Εβαλε το No one like you των Scorpions στο τερμα και χοροπηδουσε. Καπως επρεπε να εκτονωσει την απογοητευση της. "Ελα να σου τραγουδισω μαμα". Ξεσκονισμα, σκουπισμα, σφουγγαρισμα, αλλαγμα σεντονιων-πετσετων, ξανα πλυντηρια. Σταματησε η βροχη. Οι δουλειες δεν τελειωναν. Πονουσε ο λαιμος μου. Τα καταφερα και κρυωσα λοιπον. Παντου "προσωρινα" στιβαγμενα αντικειμενα. Η μονιμη θεση δεν εχει βρεθει ακομη και μενουν εδω κι εκει να με εκνευριζουν. Τελειωσα αργα. Κατεβασα βιαστικα την μικρη. Να προλαβει να πιει γαλα. Να παρουμε τηλεφωνο γιαγια-παππου και μπαμπα. Εκλειναν τα ματια της. Ανεβηκαμε και διαβασαμε το "Μια σκουπα, μα τι σκουπα". Γελασαμε. Την αφησα να κανω μπανιο να ξεβρωμισω. Μεχρι να βγω ειχε αποκοιμηθει. Επιτελους τελειωσε αυτο το διημερο. Εκανα ενα ζεστο με μελι και λεμονι για τον λαιμο μου, μιλησα με τον Δ στο skype και ανεβηκα και ξαπλωσα στο καθαρο μου σπιτι, στα καθαρα μου σεντονια με τις καθαρες μου πιτζαμες. Πριν λιγες ωρες, οπως φανταζεσαι, ολα αυτα δεν ηταν καθαρα. "Υπομονη, αυριο στη δουλεια θα ξεκουραστεις". Με αυτη τη σκεψη αφησα το σουντοκου μου στην ακρη και με πηρε ο υπνος.

Δευτέρα 9 Μαΐου 2016

με δυο ροδες!



Χαλασε το πλυντηριο μας. Την πιο ακαταλληλη ωρα, οπως παραπονιουνται οι περισσοτεροι. Επρεπε να ετοιμασουμε βαλιτσα για επαγγελματικο ταξιδι. Με λιγη βοηθεια απο συγγενεις και φιλους, τα καταφεραμε. Κυριακη νωρις το απογευμα επεισα την Ισμηνη να βγουμε να προσπαθησει αλλη μια φορα να μαθει ποδηλατο χωρις τη μια βοηθητικη ροδα που δεν αποχωριζεται. Το ανεβαλε διαρκως. Φοβαται οτι δεν θα τα καταφερει. Την παρακαλαω. Ανηφοριζουμε μεχρι τερμα πανω στο δρομο πανω απο το σπιτι. Εκει δεν υπαρχει κανεις. Αδιεξοδο. Ουτε αυτοκινητα, ουτε παιδια. Μονο μια στανη. Βγαλαμε το ροδακι. Σε δεκα λεπτακια η μικρη μου εκανε μονη της περα δωθε. Φαινοταν σε ολο της το σωμα η χαρα της. Πελωρια η χαρα οταν καταφερνεις κατι που φοβοσουν οτι δεν θα καταφερνες! Κατεβηκαμε. Ετρεχε με τους φιλους της. Με δυο ροδες πια. Το φωναζε παντου. Σε γνωστους και αγνωστους. Τραγουδουσε, χορευε. Με ρωτουσε "Με ποσες ροδες κανω;;;" , "ΜΕ ΔΥΟ!!" τις φωναζα. Ξανα και ξανα και ξανα. Μεχρι αργα το βραδυ. Ειναι φορες που δεν θελεις να ξυπνησεις για να μη χαλασει το ονειρο κι αλλες που δεν θελεις να κοιμηθεις επειδη δεν χορτασες την πραγματικοτητα της μερας σου. Ανεκτιμητες παιδικες στιγμες!
Ο Δ μου εστειλε αυτη τη φωτογραφια. Την αγαπησα αυτη τη θεα. Με τον συννεφιασμενο ουρανο, τα βουνα πισω, την πεδιαδα αναμεσα. Και ονειρευτηκα κι εγω ενα ησυχο πρωινο ελληνικο καφεδακι με τον Δ, με αυτη τη θεα. Καπως ετσι, με εικονικη θεα ξεκινησε η ομορφη αυτη εβδομαδα.

Πέμπτη 5 Μαΐου 2016

θέα

Καθε επιστροφη ειναι μια ανακουφιση. Μεγαλη φωλια η ασφαλεια της καθημερινοτητας μας.
Ανεβαινωντας την ανηφοριτσα το πρωι με την Φλαππυ, εκλεψε παλι την προσοχη μου ο Θερμαικος στο βαθος. Αγαπημενη θέα.
Θελω οπωσδηποτε να παω να παρω κουτια απο το ΙΚΕΑ για να αποθηκευσω καπως τον κακο χαμο που υπαρχει στον μεσαιο οροφο. Να αγορασω κολαν στην Ισμηνη κι ενα τσαντακι για το καινουριο της ποδηλατο. Επισης μη ξεχασω να παρω βατραχοπεδιλα και γυαλακια για το κολυμβητηριο που ξεκιναει. Χειμωνιατικα, χαλια, παπλωματα. Ολα θελουν πλυσιμο, αλλαγμα, τιναγμα, αποθηκευση.
Ξεκινησαν να παιζουν τα παιδια εξω στη γειτονια και θα μου λειψει παλι το σπιτι μεχρι να φυγει η μικρη για διακοπες το καλοκαιρι.
-"Μαμα τι αγαπας να κανεις;"
- "Να σε αγκαλιαζω και να σε φιλαω"
- "Οχι με εμενα, Μονη σου!"
- "Να ακουω μουσικη Ισμηνακι. Και καποιες στιγμες να κλεινω τα ματια ή να χανομαι σε μια ομορφη θέα"














Εσυ ποια θέα θα διαλεγες;
Εγω δυσκολευομαι να αποφασισω.
Νομιζω την 6η φωτογραφια, με θέα στη λιμνη.
Ισως και την προτελευταια, με θεα θαλασσα....
και απο καπου να ακουγονται αγαπημενες μουσικες

Παρασκευή 29 Απριλίου 2016

βροχη που ξεπλενει την σκονη

Ψιχαλιζε. Εβαλα το κοκκινο πουα αδιαβροχο, εβγαλα πρωτα την Φλαππυ και μετα τον Τσαρλυ. Η βροχη ξεπλυνε τη σκονη και οι παπαρουνες ηταν πιο κοκκινες, τα χαμομηλακια πιο λευκα, ολα τα λουλουδια πιο κιτρινα και μωβ. Ενα σκεπαστο μπαλκονι εκει πανω στην ανηφοριτσα ευχηθηκα να εχω. Η καμπανα δεν ειχε ξεκινησει ακομη να χτυπαει. Ησυχια! Εδω στην Ελλαδα ξυπνουν πιο αργα ολοι, μου φαινεται. Αρκει να ξυπνησεις νωρις και μπορεις να απολαυσεις και το πιο πολυσυχναστο μερος με την ησυχια σου.
Σε λιγα χρονια, εαν συνεχισει να ξυπναει τοσο νωρις η Ισμηνη και με θελει για παρεα θα πηγαινουμε υπεροχες πρωινες βολτες.
Ο Δ εφυγε για τη δουλεια κι εγω δε λεω να σηκωθω απο τον καναπε να κανω οσα εχω στο προγραμμα σημερα. Η Ισμηνη στενοχωριεται που δεν θα κανουμε πικνικ την πρωτομαγια λογω βροχης. Ο καθενας σ αυτη την οικογενεια με το δικο του βασανο.
Σηκωνομαι να τελειωνω με τα "πρεπει" για να εχω ενα ολοκληρο απογευμα για τα "θελω".
Ξεκινανε οι διακοπες σημερα. Εμφαση στα "θελω" της Ισμηνης, του Δ., τα δικα μου.
Η βροχη συνεχιζει. Οι παπαρουνες ειναι πιο κοκκινες, τα χαμομηλακια πιο λευκα κι εγω πιο Κατερινα.

Τρίτη 26 Απριλίου 2016

παστα καρδιας

Μεγαλη Εβδομαδα χωρις παιδι. Η Δευτερα ξεκινησε με πρωινο καφεδακι με δυο φιλες. Η δουλεια πεσμενη και βλεπω αβερτα ταινιες στο ιντερνετ. Για το βραδυ ειχα διαθεση κρασακι και μουσικουλα με τον Δ. Καποια στιγμη μετα τις 22:30 με πηρε ο υπνος στον καναπε κι ενω εχω την εντυπωση οτι καταλαβα τον Δ οταν ξεκλειδωσε και μπηκε στο σπιτι, η επομενη στιγμη που ανοιξα τα ματια μου ηταν στις 4 τα ξημερωματα. Συρθηκα μεχρι την κρεβατοκαμαρα για δυο επιπλεον ωρες. Απο τις εξι που αρχισε να χτυπαει το ξυπνητηρι, ανα δεκα λεπτα το σταματουσα εως τις εφτα παρα εικοσι. Αφου δεν μου το πεταξε στον κεφαλι τυχερη ειμαι. Βολτα με την Φλαππυ και μετα με τον Τσαρλυ. Ξεπαγιασα. Στον φουρνο μια μικρη παστα καρδιας με ενα κερακι πανω ..."Να ζησεις Βικουλα και χρονια πολλα". Κοιταω τα ραντεβου. Οχι πολλα. Ψαχνω αλλη μια ταινια. Το βραδακι εχει ρετσινουλα με παλιες συμμαθητριες. Η Ισμηνη αγορασε με τον παππου της ενα μπλε-πρασινο BMX ποδηλατο. Και στο τηλεφωνο μου ζηταει να παω. Εγω ακουω Dolly Parton. Και ψαχνω να δω μια ταινια μεχρι το ραντεβου μου.

Τετάρτη 20 Απριλίου 2016

μια Παρασκευη

Λιγο οι μπυριτσες που κατεβασαμε χθες βραδυ με τον Δ, λιγο το οτι πλησιαζει η Μεγαλη Εβδομαδα και λιγο που πολυ μου αρεσε αυτος ο δυνατος αερας το πρωι οταν εβγαζα βολτα τα σκυλια, με παρεσυραν και διαρκως νιωθω οτι ειναι Παρασκευη σημερα. Και μπερδευομαι. Και γραφω αλλου'ντ'αλλου τα ραντεβου μου. Και η Ισμηνη εχει ξεσηκωθει πολυ απο τον καιρο. Και ειμαι αυστηρη μαζι της τελευταια. Και πριν φυγω για τη δουλεια, μου ζητησε να μη φυγω και ειμαστε θυμωμενες. Και την πηρα μια μεγαλη αγκαλια και της εκανα πολλα χαδια και της χαρισα πολλα χαμογελα. Μα ακομη δε με συγχωρησα. Ειναι ενα πλασμα που εχει το μυαλο του πως θα παιξει με το καινουριο βανακι Scooby Doo που της εφερε ο νονος της και τι ωρα θα βγει να κανει ποδηλατο. Κι εγω της σβηνω τα ε και τα η να τα κανει πιο ομορφα. Τι ξενερωτη. Τι αχαρη ευθυνη. Αυριο υποσχομαι να γινω παιδι μαζι της. Ο,τι διαβασει στο ολοημερο και μετα μονο τεννις και παιχνιδι με φιλες! Ουτε ε, ουτε η, ουτε μ και γ. Ας τα γραψει ολα λαθος στην ορθογραφια την Παρασκευη κι ας συλλαβιζει στην αναγνωση. Θα χωρεσουμε μια διασκεδαση Σαββατου σε ενα απογευμα Πεμπτης!
Και ισως με συγχωρεσω στο τελος της μερας.
Ας πουμε οτι ειναι Παρασκευη σημερα λοιπον.

Τρίτη 19 Απριλίου 2016

υπευθυνη, ανευθυνη




Ισμηνη:  Ναι, αλλα μπορει να αλλαξει γνωμη και να μη παμε τελικα εκει με τον μπαμπα
Μαμα:  Ισμηνελι, σου εχει πει ποτε ψεματα ο μπαμπας;
Ισμηνη: Οχι!

Αυτο το "Οχι!", που βγαινει με τοση ασφαλεια και σιγουρια απο το στομα της, οταν την ρωταμε εαν λεει ο μπαμπας και η μαμα ψεματα, ποσο ακριβο ειναι. Και ποσο υπευθυνοι εμεις να το διατηρησουμε "Οχι" και να μην το αλλαξουμε σε "Ναι". Γιατι δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα για ενα παιδι απο το να νιωθει οτι ξεγελιεται απο τους γονεις του.
Ποσο δυσκολη δουλεια. Συνειδητη ευθυνη. Να νιωθεις υπευθυνος για οσα λες. Για οσα δεν λες. Για οσα αντεχεις. Για οσα δεν αντεχεις. Τι τρομακτικο που φανταζει να εισαι γονιος καποιες στιγμες!

Τετάρτη 13 Απριλίου 2016

στα κουτουρου

Σαν να μην εχει πεσει ο κοσμος πανω στο κεφαλι μου τις τελευταιες μερες, θα σου μιλησω για την αποφαση που πηρα να βαψω το ποδηλατο μου. Και η αληθεια ειναι οτι ηθελα να το βαψω λευκο, σαν τη φωτογραφια αυτη, με ενα ταμπα καλαθι. Αλλα εχει περισσεψει πρασινο παστελ απο το τραπεζακι που βαψαμε. Και σκεφτομαι να παω να του φτιαξω τα λαστιχα και να το ξαναβγαλω. Κι επειδη το εχω ξανασκεφτει, αλλα ειναι ακομη στην ιδια θεση και σκονιζεται, μην το δεσεις και κομπο.
Στο συλλογο οι εντασεις πανε κι ερχονται. Αναρωτιεμαι ... για πολλα. Δεν εχω καταλαβει τι ακριβως συμβαινει, μου ειπε η Χ. Ισως.
Μιαμιση εβδομαδα μεχρι τις σχολικες διακοπες του Πασχα. Η Ισμηνη περιμενει πως και πως να παει Σερρες. Να ερχοταν κι εμενα η γιαγια μου να με επαιρνε στην Αρναια για Πασχα. Να βαφαμε αυγα, να πλαθαμε κουλουρακια. Στο παλιο το σπιτι, εκεινο με την ξυλινη σκαλα και την υπερυψωμενη κουζινα που ειχε μια ιδιαιτερη μυρωδια απο το κατωι. Κι εγω να ανεβαινω να ξαπλωνω στο κρεβατι της γιαγιας, στο πισω δωμα της κουζινα, με το καντηλακι διπλα απο το τζακι. Και ολες οι μυρωδιες απο τα υφαντα, τις φλοκατες, το babyoil που ειχε σε εκεινη την πλαστικη κιτρινη θηκη και την υγρασια των ξυλων να τα μυριζω με κλειστα τα ματια κανοντας κουνια απο τη μια ακρη ως την αλλη της κουζινας. Την ειχε κρεμασει ο παππους ο Κωστας απο το πανω δοκαρι της οροφης. Και να ερχοταν ο Χρηστος, να με φωναζε απο κατω απο τις σκαλες, επειδη ντρεποταν παντα να ανεβει. Και να ετρεχα και να ακουγοταν το ποδοβολητο μου μεχρι τις Κ. που εμεναν διπλα. Και να πηγαιναμε στο σαντουιτσαδικο, να βοηθουσαμε τον μπαμπα του να τρυπησει τα σουβλακια και να κλεβαμε και καμια τηγανιτη πατατα. Και καποιες φορες να τρωγαμε ψευτικο ζαχαρωτο παγωτο, στο ξυλινο παγκο στο στενο διπλα απο το μαγαζι. Και να ακουγαμε τα γελια των μεγαλων, μουσικη απο ενα τρανζιστορακι πανω απο το ψυγειο με τα αναψυκτικα και να διαβαζαμε και κανενα τιραμολα.
Ποσα εχουν αλλαξει απο τοτε. Ολακερη η ματια μου στον κοσμο.
Σημερα ο νεαρος που μου εβγαλε την νεα μου ταυτοτητα, απο τις δεκα λεξεις που ελεγε, οι εννια ηταν βρισιες. Αλλα οταν εφτασε η σειρα μου να με εξυπηρετησει καταλαβα οτι οι βρισιες ηταν για αποσυμπιεση σε ολες τις αναποδιες που του ειχαν τυχει εκεινη την ημερα. Εαν συνηθιζα να βριζω κι εγω, νομιζω θα αραδιαζα πολλες αυτες τις μερες. Μου εδωσε την νεα μου ταυτοτητα και ως νομιμος πολιτης ξανα αφηνω πισω καθε αναποδια κι απογοητευση και ονειρευομαι το Πασχα. Χωρις Ισμηνη ευκαιρια για δουλειες. Μου χρωσταω και δυο μεγαλα ξενυχτια. Εχω γυρισει τον διακοπτη και λεω να τα δω λιγακι αλλιως ολα αυτο το Πασχα. Επειδη το συστημα βραχυκυκλωνει, μη μου εχεις και πολυ εμπιστοσυνη. Ισως να κρεμασω κι εγω μια ταμπελα Out Of Order οπως εκανε το μηχανημα στο γραφειο και με νταντεψω λιγες μερες. Ειναι αυτες οι ατιμες οι ενοχες που δε με αφηνουν. Να δεις που η μαμα μου φταιει για ολα :) Ποσα θα χρεωθω κι εγω απο την Ισμηνη καποτε! Ξεκινησε απο τα 6μιση. Σκεψου τι με περιμενει στην εφηβεια.

Δευτέρα 4 Απριλίου 2016

λαδοπρασινο της ανοιξης

Δεν ξυπνησε στις εξιμιση. Χουζουρεψε λιγο παραπανω. Στις 7:30 εβγαλε το σκυλι βολτα και περπατησε μεχρι τερμα πανω. Απο εκει φαινεται αλλιως ο κοσμος. Επεστρεψε, σηκωσε μπατζακια, εβαλε σαγιοναρες και ανοιξε τη βανα στην πισω αυλιτσα. Το κοκκινο χωμα δεν εφευγε με τιποτα απο τα πλακακια. Μετα απο 5 νερα και τριψιμο και σκουπισμα, το νερο κυλουσε παλι θολο. Ανοιξη. Ολες οι νοικοκυρες κανουν δουλειες και το παιζει κι αυτη νοικοκυρα. Της εφτιαχνε τη διαθεση η πρωτη μερα με καφεδακι στον κηπο με καλη παρεα. Δεν ειχε παει δεκα οταν τηλεφωνησε η Μαρια. Κατεβηκε και την πηρε με το αυτοκινητο απο την σταση.Σε λιγη ωρα ηρθε και η Βικυ και ο Θανασης. Η Ισμηνη χοροπηδουσε. Βγηκαν τα πινελα και περαστηκε το πρωτο χερι σε τραπεζακι και καρεκλες. Διαλειμμα για καφεδακι. Στεγνωμα με το σεσουαρ για εξοικονομιση χρονου. Κατεβηκε και ο Δημητρης. Εκεινη ξεκινησε το μαγειρεμα. Κοτοπουλο, πιπεριες, κρεμμυδια, μανιταρια, πατατες. Ολα κομματακια στην κατσαρολα. Περαστηκε και το δευτερο χερι. Περασε η ωρα. Ευχοταν να μην επρεπε να φυγει η φιλη της. Να ετρωγαν ολοι μαζι και να επιναν ουζακια ως το απογευμα ακουγοντας ραδιοφωνο.
Η Μαρια εφυγε, εκεινη δεν ηπιε ουζακι και η μουσικη εκλεισε το μεσημερι. Ενα χερι ανοιξιατικου λαδοπρασινου περαστηκε και στην Κυριακη της. Η Δευτερα εμοιαζε λιγοτερο απειλητικη. Για καποιες αλλες φιλες η σημερινη μερα ηταν ασηκωτη. Ζωες ολοκληρες αλλαζουν σε μια μονο στιγμη. Κι εκεινη απλα εβαφε λαδοπρασινη την Κυριακη της χωρις ενοχες. Το στρογγυλο πινελο της Μαριας δεν αφησε καμια γωνιτσα ακαλυπτη. Λειο κι ενιαιο λαδοπρασινο παντου. 
Σημερα δυο χερια στερεωτικο βερνικι κι εκλεισε η αναμνηση. Τοσο απλα.

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

Ο Φλας πεταξε



Υπαρχουν μερες που ισορροπουν σε μια λεπτη κλωστη. Η Ισμηνη στο σπιτι απο την Πεμπτη. Το πολυ καθισιο φερνει και γκρινια στο τελος. Απο το Σαββατο ηταν πιο ανησυχη. Το πρωι την εστειλα με τον μπαμπακα της για ψωνια, να προλαβω να βαλω μια σκουπα. Το απογευμα βγαλαμε μαζι την Φλαππυ. Εβαλε κρανος, καβαλησε το μικρουλι ποδηλατο της και ζαλιστηκα στα περα δωθε της.
Την Κυριακη φυτευτηκε να βλεπει Ακατα Μακατα στο ταμπλετ και τα νευρα της ηταν στην τσιτα. Σε αγριοκοιτουσε ακομη αν περνουσες απο διπλα της. Αυτο που δεν γνωριζε ειναι, οτι και τα δικα μου νευρα ηταν καπως. "Εφυγε" και ο Φλασουλης μας χθες. Και πανω που νομιζεις οτι συνηθισες, επειδη εχεις αποχωριστει πολλα σκυλια, η πραγματικοτητα σου βγαζει τη γλωσσα. Ολο το απογευμα θυμομουν στιγμες με τον Φλας και την Τανια στο σπιτι της Αρναιας. Και σκουπιζα και απλωνα κι ετριβα και ξεσκονιζα και συμμαζευα και τελειωμο δεν εχει η πραγματικοτητα μου. Και ο Φλας δεν ζει πια.
Κατι τετοιες στιγμες θυμαμαι τον Νικο. "Κατερινα μην ξεχνας να αναπνεεις σωστα!" Συνειδητες βαθυες ανασες. Ξημερωσε η Δευτερα. Σαν τις παλιες καλες Δευτερες. Γεματη προσδοκιες και χρονοδιαγραμματα. Λες και κουβαλουσα στους ωμους μου το τριημερο, νιωθω ανακουφισμενη σημερα. Κι ας εχει μαζευτει παλι ο κακος χαμος για πλυντηριο. 
Η ζωη και ο θανατος ειναι αποσταση μιας στιγμης. Κι εγω εχω πολλα να κανω αυτη την εβδομαδα. Και ειμαι ετοιμη για ολα.
Αντιο Φλασουλη μου. Φιλια στην Χελγκα, στις Λειλες, στην Περλιτσα, στο Μαλουδακι μας....