μικρες ανατροπες

Προχθες επιασα ξανα το "Κυριακη απογευμα στην Βιεννη". Και το ξεφυλλιζω και σταματαω σε αυτα που ειχα σημειωσει στην τελευταια αναγνωση. Και καποια δεν τα θυμαμαι καθολου. Και με γοητευουν ολο απο την αρχη ως καινουρια γνωση. Και δεν μπορω να ξεχωρισω ποσο καλο και ποσο κακο ειναι αυτο. Μενω στην γοητεια του καινουριου.
Κι εκει αναμεσα σε τρεξιματα γι'αλλαγες, εμβολια και υποχρεωσεις, καθεσαι για ενα καφεδακι ησυχο στο Prince και ισως ξεκλεψει κι εκεινος λιγο χρονο και πεταχτει και να, σε ενα τσακ ολα αλλαζουν. Λιγοτερο ενοχλητικη η ζεστη ε;