Ολα τα τελευταια κρυβουν μια θλιψη. Μεγαλοποιουμε το καθετι τελευταιο. Μ' αρεσει να μεγαλοποιω επιλεκτικα. Και, αν θελεις το πιστευεις, εχω διαβασει αναρτησεις παλιοτερες, που ενω θεωρουσα οτι μεγαλοποιω λιγακι την ιστορια αποτυπωνοντας την εδω, τελικα ηταν πολυ πιο κοντα σ'αυτο που ενιωθα οταν το ζουσα, απο αλλες φορες που προσπαθω να ειμαι συγκρατημενη και προσγειωνω τη μαγεια της ζωης.
Ετσι λοιπον απογειωνω κι εγω τις τελευταιες μερες του 2013 και σκεφτομαι ποσο πιο πλουσια εγινα μεσα στη χρονια που περασε. Γνωρισα εκπληκτικους ανθρωπους. Διαβασα υπεροχα βιβλια. Και δεν σου ειπα και το πιο ευχαριστο. Ο Δημητρης συμφωνησε να βγαλουμε εκεινα τα ραφια απο το καθιστικο και θα κανουμε και μια μικρη αλλαγη στα επιπλα και ειμαι μεσα στην τρελλη χαρα. Τρελλαινομαι για τετοιες αλλαγες.
Στο σπιτι με περιμενει μια ωραια κολοκυθοβασιλοπιτα να την πασπαλισω με αχνη και μερικα νοστιμοτατα μελομακαρονα να τα μελωσω. Εμεινε να κανω μια τουρτα σερανο και να φουρνισω αυριο το χοιρινο μπουτι με κυδωνια, ξινομηλα, βερικοκα και δαμασκηνα που θα μου ετοιμασει ο Δημητρης απο σημερα το βραδυ. Ειναι απιθανος μαγειρας, θα γλειφουμε τα δαχτυλα μας παλι, ειμαι σιγουρη.
Περασαν οι μισες μερες των διακοπων. Μη μελαγχολεις. Εχουμε μια ολοκληρη χρονια να χτισουμε. Σ'αφηνω. Δεν θα μπω παλι για λιγες μερες. Απο το πρωι αποφευγω το facebook. Ενω βρισκομαι συνεχεια σχεδον με κοσμο, εχω ορεξη για ησυχια. Αυριο παλι θα ανοιξω πατζουρια και μεχρι τα ξημερωματα της πρωτης μερας του χρονου θα ειμαι εκτεθειμενη σε φιλους, σε αγκαλιες, σε ερωτα, σε φιλιά, σε χορους, σε συζητησεις. Ως τοτε μια αμπωτη ειναι ο,τι πρεπει. Για να εχουμε μετα να συζηταμε για νεα ξεκινηματα, ενθουσιωδης αφετηριες και ολοφρεσκους στοχους. Θα σου εχω τη φετινη λιστα μου στην επομενη αναρτηση. Μη ξεχασεις να φιλησεις αυτον που αγαπας πιο πολυ στην αλλαγη του χρονου. Μη ξεχασεις να πιστευεις στη μαγεια. Μη ξεχασεις σε παρακαλω πολυ να νοιαζεσαι.
Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013
λιγες γουλιες ακομη απο τη χρονια που φευγει...
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013
τρεις κουβεντες παρακατω
"Πως βρισκεις χρονο για τον εαυτο σου;" με ρωτησε η κουμπαρα μου
"Με θρασσος βρε Χρυσα, αλλιως δεν γινεται."
Τα χριστουγεννα ειναι γεματα εικονες. Προσπαθησα να μη χασει τιποτα η μικρη. Και στα ξωτικα στο carrefour, και στον Αγιο Βασιλη και τον Ρουντολφ στο Cosmos και στην Αριστοτελους και στην ΔΕΘ, στον Αστεροκοσμο αυριο. Τρεχοντας τα μεσημερια να παρω δωρα για ολους και να μην τα δει η μικρη. Τα βραδυα μολις την κοιμησω, τυλιγω απο κανενα δωρακι να ειναι ετοιμα ως τα χριστουγεννα. Εχω φαει τον τοπο και δεν βρισκω κιτρινη κολοκυθα για τις βασιλοπιτες που θελω να κανω. Λιστες με ρουχα που θα πρεπει να εχουμε καθαρα για να φυγουμε για 4-5 μερες στις Σερρες. Τα κουλουρακια για τα δωρα στις δασκαλες τελειωσαν κι εγιναν πολυ νοστιμα. Τωρα μενουν λιγα για τις αγαπημενες θειες του αντρα μου. Η δουλεια λιγο πιεστικη και με αγχος.
Στοπ.
Το Σαββατο εχει χριστουγεννιατικο παρτυ για τα παιδια των εργαζομενων στην εταιρεια του αντρα μου. Ο αντρας μου λειπει. Ειχαμε κανονισει με την παρεα μου να κατεβουμε στο κεντρο απο το μεσημερι για φαγητο, να καθισουμε μετα καπου για καφεδακι και να καταλληξουμε καπου για ποτο. Σαν εφηβοι, ναι. Ετσι οπως καναμε παλια.
Μην πεφτεις. Αν το κυνηγησεις λιγο υπαρχει λυση.
Κανονιστηκε. Η μικρη θα παει στο παρτυ για να μην το χασει, αλλά θα παει με τη γιαγια της. Ετσι, μαμα και κορη θα διασκεδαζουμε...χωρια. Ο μπαμπας λειπει μακρυα κι αυτη τη φορα ηταν λιγο ζορικα. Δεν μιλαμε καθολου ζωντανα στο skype, εχουμε 3 ωρες διαφορα και υπαρχουν ωρες που ενας απο τους δυο μας κοιμαται οταν ο αλλος μπορει να μιλησει. Αναστατωση κι ενα σφιξιμο στο στομαχι.
Πεθαναν οι μαμαδες απο δυο γυναικες που συμπαθω πολυ και η πεθερα μιας κολλητης μου φιλης επαθε εγκεφαλικο προχθες. Αρρωστια και γκρινια. Το πρωι η Talisker ειχε βιντεακι απο το κοριτσακι με τα σπιρτα στο facebook. Κλαιω τοσο πολυ μ'αυτο το παραμυθι. Δεν μπορω να το δω με τιποτα. Πλανταζω στο κλαμμα.
Εστιαζω στα ομορφα. Εχω αναγκη να πεταξω απο πανω μου τη μαυριλα, τις τυψεις, την μιρλα. Τα χριστουγεννα πρεπει να συγχωρουμε, να αγαπαμε πιο πολυ, να επενδυουμε στο συναισθημα. Εχω κι εγω στο πισω μερος του μυαλου μου καποιους να συγχωρησω. Δεν ειναι καθολου ευκολο. Και δεν γινεται επειδη ετσι πρεπει. Πρεπει αληθινα να το θελω για να το καταφερω. Θα τα καταφερω.
Οι ωρες γλιστρουν και πεφτουν με θορυβο στους υπογειους υπονομους της πολης μας. Και ξερεις κατι; Νομιζω οτι εδω στη Θεσσαλονικη, εχουμε μια θλιψη παντρεμενη με ερωτα στη σκεψη μας. Κι αν περπατησεις τωρα στα λαδαδικα, εκει που θα σκουπιζουν τα πλακοστρωτα και θα πλενουν τα πεζοδρομια για να υποδεχτουν ζωντανες ψυχες το βραδυ, καποια υπογεια αρωματα δεν θα σάφησουν ποτε να ξεχασεις τον μαγικο χαρακτηρα της. Σαν ενα μονιμο αρωμα απο κανελα με ρουμι και καραμελα. Δικες μου αγαπημενες γευσεις, μυρωδιες, θυμησες.
Πλησιαζουν χριστουγεννα και καθε μερα γεμιζω λιγο οξυγονο παραπανω. Λιγο για σενα, λιγο για μενα, λιγο για οσους δυσκολευονται να αναπνευσουν. Εμειναν πεντε δωρακια ακομη κρεμασμενα στο κλαδι να ανοιξει η Ισμηνη και ως τοτε εχω ακομη τοσα πολλα να κανω. Φανταζεσαι ομως να μην ειχα τιποτα να κανω και να προσπαθουσα να σκεφτω πως να "σκοτωσω" τις ωρες μου λες και μου ειναι "βαρος" η ζωη; Συνεχιζουμε στα ομορφα. Δεν ξεχνω την ασχημια, υπαρχει τοσο πλεονασμα πια, δυσκολο να το αποφυγεις. Με το πινελο στο χερι δινω χρωμα οπου μπορω και δεν ξεχνω να πω ευχαριστω και συγγνωμη.
Πολλα μαζεμμενα σου εγραψα. Και ισως καποια να ειναι δικοι μου συμβολισμοι που δεν γινονται ευκολα κατανοητοι απο ανθρωπους που δεν με ξερουν. Εγω τα 'πα παντως. Γεμισα αλλη μια σελιδα με τις σκεψεις μου. Ξεσκονισα λιγακι τα κελαρια μου και συνεχιζω.
Ποσο αναγκη θα ειχα τωρα κι εναν καφε με την Τζενη. Τρεις κουβεντες παρακατω θα φταναμε, φιλιας γωνια με αποδοχης το καθιερωμενο ραντεβου.
Να περνας ομορφα.
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013
οι μετοχες εκλεισαν με ανοδο
Λιγη καλη διαθεση απο την Ισμηνουλα να κοιμηθει νωρις, λιγο κρασακι, λιγη καλη μουσικουλα και τον Δ να επιστρεψει σπιτι σχετικα νωρις. Μονο αυτα εχω αναγκη σημερα. Να γιορτασουμε τα εννεα
χρονια που κλεισαμε προχθες. Ησυχα. Να δωσουμε ενα κατακοκκινο φιλι στον φακελο αυτης της εβδομαδας πριν τον σφραγισουμε και γινει παρελθον. Ηταν μια γεματη μερα σημερα. Σημερα ισοφαρισα ολο το αδειασμα που ενιωσα απο την Δευτερα. Κι αυτο, απλα επειδη καποια γυναικα μου ειπε να σκεφτω κατι για τον εαυτο μου. Κι ετσι ανοιξε ενα καινουριο παραθυρακι σκεψης στο μυαλο μου. Ενθουσιαζομαι οταν συμβαινουν αυτα.
Σε καληνυχτω και αποσυρομαι ευτυχισμενη στο σπιτακι μου. Θα κλεισω τα φωτακια που στολισα το γραφειο και θα παω να αναψω του σπιτιου. Και οταν παει καλα και η μερα στη δουλεια, αναβουν κι αλλα φωτακια εντος μας και φωταγωγουν πλανητες ολοκληρους.
Καληνυχτα σου ξανα. Θα φυγω τωρα. Ολοκληρη. Χωρις να αφησω ουτε ενα ζωντανο κυτταρο πισω στο γραφειο, αυτη την Παρασκευη.
χρονια που κλεισαμε προχθες. Ησυχα. Να δωσουμε ενα κατακοκκινο φιλι στον φακελο αυτης της εβδομαδας πριν τον σφραγισουμε και γινει παρελθον. Ηταν μια γεματη μερα σημερα. Σημερα ισοφαρισα ολο το αδειασμα που ενιωσα απο την Δευτερα. Κι αυτο, απλα επειδη καποια γυναικα μου ειπε να σκεφτω κατι για τον εαυτο μου. Κι ετσι ανοιξε ενα καινουριο παραθυρακι σκεψης στο μυαλο μου. Ενθουσιαζομαι οταν συμβαινουν αυτα.
Σε καληνυχτω και αποσυρομαι ευτυχισμενη στο σπιτακι μου. Θα κλεισω τα φωτακια που στολισα το γραφειο και θα παω να αναψω του σπιτιου. Και οταν παει καλα και η μερα στη δουλεια, αναβουν κι αλλα φωτακια εντος μας και φωταγωγουν πλανητες ολοκληρους.
Καληνυχτα σου ξανα. Θα φυγω τωρα. Ολοκληρη. Χωρις να αφησω ουτε ενα ζωντανο κυτταρο πισω στο γραφειο, αυτη την Παρασκευη.
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013
χριστουγεννιατικες αναμνησεις, χριστουγεννιατικες σκεψεις
Μ'αρεσουν τα χριστουγεννα. Η μαμα μου μαζευε κοσμο παντα και καναμε ρεβεγιον στο σπιτι μας με φιλους. Το δεντρο ηταν παντα πιο ωραιο απο περσι και απο καθε αλλο δεντρο που ειχα δει. Δεν μ' ενοιαζε και πολυ ομως εμενα αυτο. Ειχα βγει λιγακι αγοροκοριτσο σ'αυτο τον τομεα. Πιο πολυ απολαμβανα τα φωτακια, τους φιλους, τα καλαντα, την ζεστασια του σπιτιου μας.
Ο Δημητρης θυμωνει που μας καταντησαν ετσι. Να δουλευουμε και οι δυο, να εχουμε ενα παιδι και να επιστρεφουμε σε κρυο σπιτι μεχρι να αναψουμε την σομπα. Χθες το βραδυ η μικρη μου ειπε ποσο της αρεσουν τα χριστουγεννιατικα δεντρα. Και το πιο ωραιο δεντρο που εχει δει ποτε ειναι το δικο μας. Και της αρεσει να μην δουλευω τα απογευματα για να ειμαστε σπιτι μας. Επειδη ειναι το πιο ωραιο απο ολα το σπιτι μας.
Με επιασε μια μανια με χριστουγεννιατικες ταινιες. Ειδα δυο-τρεις μαζεμμενες αυτες τις μερες. Και συγκινουμαι με ολες. Και μ'αρεσει που αφηνομαι και κλαιω στις ταινιες οταν ειμαι μονη. Και δεν χορταινω να βλεπω στολισμενα σπιτια στις αμερικανικες αυτες ταινιες. Ισως επειδη εχουν πολλα φωτακια. Στις σκαλες, γυρω απο τις κασες, στα παραθυρα.
Το πρωι βοηθησα λιγακι τον Δ μου να βολεψει τον τονο με μπριγκετες για την σομπα που μας εφεραν. Κι ενω εκεινος στενοχωριοταν μην ιδρωσω και λερωθω ενω ημουν ετοιμη να παω στη δουλεια, εγω απολαμβανα τα λεπτα που καναμε κατι μαζι. Λειπουμε συνεχεια απο το σπιτι και δεν κανουμε σχεδον ποτε κατι μαζι. Και ζηλευω τα ζευγαρια που περνανε χρονο μαζι. Ισως μερικες φορες να μου ξεφευγουν και πικροχολα σχολια αν ακουσω για καποιους που τελειωνουν τις δουλειες τους το απογευμα και μετα γυρισουν σπιτι ΜΑΖΙ. Με πληγωνει το να μην εχω τον Δ οσο τον εχω αναγκη. Κι ας ξερω οτι αν αλλαζε δουλεια δεν θα ξεραμε πως να διαχειριστουμε τον χρονο που θα ειχαμε μαζι σε καθημερινη βαση.
Θυμαμαι δυο στιγμες απο την ζωη μου με τον Δημητρη. Μια ειναι στην Περαια, στο σπιτι που εμενε οταν τον γνωρισα. Ειχαμε κανει ερωτα και καθομασταν στον καναπε κι ενιωθα τοσο ευτυχισμενη που το μονο που ευχομουν ειναι να καταφερουμε να ζησουμε μαζι, για να μην χρειαζεται να χαλανε τετοιες στιγμες επειδη θα πρεπει εγω να γυριζω στο πατρικο μου. Και η άλλη στιγμη ειναι, οταν μετα μετακομισε στην γειτονια μου και σιγα σιγα μετακομισα κι εγω σπιτι του, που επεστρεψε ενα βραδυ απο την δουλεια και του ειπα ποσο απιστευτο μου φαινεται που μενουμε επιτελους μαζι. Φευγει για δουλεια στο εξωτερικο τελευταια και απολαμβανω πολυ που, οταν επιστρεφω το βραδυ, βρισκω το σπιτι οπως το αφηνω. Μα οσο περνουν οι μερες μου λειπει καθε ασχημη συνηθεια του.
Η μοναξια ειναι αγριο πραγμα. Το ξερω απο την θεια μου αυτο. Που μπορει να θυμωνε οταν ενιωθε οτι ο μπαμπας μου "περιοριζε" την μαμα μου καποιες φορες. Ηξερα ομως οτι πολυ συχνα στενοχωριοταν που δεν ειχε καποιον διπλα της. Δεν ηθελε να δινει αναφορα σε κανεναν. Κι ομως εδινε σε εμας. Και δεν ξερω αν συνειδητοποιησε ποτε, οτι δεν θα δεσμευοταν περισσοτερο αν επελεγε τελικα να ζησει με καποιον την ζωη της. Οχι περισσοτερο απο οσο ειχε "δεσμευτει" μαζι μας. Η μοναχικοτητα ειναι ομορφια, ειναι γαληνη, ειναι σωτηρια. Η μοναξια ομως ποναει, γδερνει, ματωνει και σπανιως σε αναπλαθει.
Αυτες τις μερες λοιπον δεν θα ηθελα να ειμαι πουθενα αλλου. Χριστουγεννα με τα πεθερικα μου, τον αδερφο του αντρα μου με την κοπελα του, οπως καθε χρονο και πρωτοχρονια με την οικογενεια της αδερφης μου και τους δικους μου. Περναει ο καιρος κι εμεις δημιουργουμε σχεσεις που επενδυουμε πανω τους ο,τι αντεχει η ψυχη μας. Ο κοσμος ειναι οπως τον βλεπω μεσα απο τα δικα μου ματια. Ο καθε ανθρωπος που συναντω εχει καποιον σκοπο που βρισκεται στη ζωη μου. Ειτε φευγαλαια, ειτε για περισσοτερο διαστημα. Πιστευω πολυ στο μοιραιο. Οχι οτι δεν εχω επιλογη, αλλά κατα καποιο τροπο, αν κατι το εχω πραγματικα αναγκη, θα βρεθει "μπροστα" μου πανω απο μια φορα. Γιατι η μοιρα δεχεται να ειμαι ανωριμος, να κανω λαθη, να ειμαι αφελης. Το μονο που δεν ανεχεται ειναι την αχαριστια. Να μην υποτιμησω αυτο που ειναι μπροστα μου. Μπορει να ειμαι 1846 χρονια με τον συντροφο μου. Να μην αφησω την μιζερια να νικησει τον ερωτα. Να κοιταω με αγαπη αυτον που κανει τη ζωη μου πιο πολυτιμη. Ειτε αυτος ειναι ο συντροφος μου, ειτε ενας γονιος, ειτε αδερφος, ειτε φιλος, ειτε κατοικιδιο.
Αγιε μου Βασιλη, εκτος απο το ταμπλετ που σου ζητησα, μη με αφησεις να ζω χωρις παθος. Μη με αφησεις ποτε να παραιτηθω, να απελπιστω. Ολα αυτα που βλεπουμε στις ταινιες φυσικα και υπαρχουν. Εσυ που πετας με το ελκυθρο πιο ψηλα απο ολους μας το ξερεις καλα...
Ο Δημητρης θυμωνει που μας καταντησαν ετσι. Να δουλευουμε και οι δυο, να εχουμε ενα παιδι και να επιστρεφουμε σε κρυο σπιτι μεχρι να αναψουμε την σομπα. Χθες το βραδυ η μικρη μου ειπε ποσο της αρεσουν τα χριστουγεννιατικα δεντρα. Και το πιο ωραιο δεντρο που εχει δει ποτε ειναι το δικο μας. Και της αρεσει να μην δουλευω τα απογευματα για να ειμαστε σπιτι μας. Επειδη ειναι το πιο ωραιο απο ολα το σπιτι μας.
Με επιασε μια μανια με χριστουγεννιατικες ταινιες. Ειδα δυο-τρεις μαζεμμενες αυτες τις μερες. Και συγκινουμαι με ολες. Και μ'αρεσει που αφηνομαι και κλαιω στις ταινιες οταν ειμαι μονη. Και δεν χορταινω να βλεπω στολισμενα σπιτια στις αμερικανικες αυτες ταινιες. Ισως επειδη εχουν πολλα φωτακια. Στις σκαλες, γυρω απο τις κασες, στα παραθυρα.
Το πρωι βοηθησα λιγακι τον Δ μου να βολεψει τον τονο με μπριγκετες για την σομπα που μας εφεραν. Κι ενω εκεινος στενοχωριοταν μην ιδρωσω και λερωθω ενω ημουν ετοιμη να παω στη δουλεια, εγω απολαμβανα τα λεπτα που καναμε κατι μαζι. Λειπουμε συνεχεια απο το σπιτι και δεν κανουμε σχεδον ποτε κατι μαζι. Και ζηλευω τα ζευγαρια που περνανε χρονο μαζι. Ισως μερικες φορες να μου ξεφευγουν και πικροχολα σχολια αν ακουσω για καποιους που τελειωνουν τις δουλειες τους το απογευμα και μετα γυρισουν σπιτι ΜΑΖΙ. Με πληγωνει το να μην εχω τον Δ οσο τον εχω αναγκη. Κι ας ξερω οτι αν αλλαζε δουλεια δεν θα ξεραμε πως να διαχειριστουμε τον χρονο που θα ειχαμε μαζι σε καθημερινη βαση.
Θυμαμαι δυο στιγμες απο την ζωη μου με τον Δημητρη. Μια ειναι στην Περαια, στο σπιτι που εμενε οταν τον γνωρισα. Ειχαμε κανει ερωτα και καθομασταν στον καναπε κι ενιωθα τοσο ευτυχισμενη που το μονο που ευχομουν ειναι να καταφερουμε να ζησουμε μαζι, για να μην χρειαζεται να χαλανε τετοιες στιγμες επειδη θα πρεπει εγω να γυριζω στο πατρικο μου. Και η άλλη στιγμη ειναι, οταν μετα μετακομισε στην γειτονια μου και σιγα σιγα μετακομισα κι εγω σπιτι του, που επεστρεψε ενα βραδυ απο την δουλεια και του ειπα ποσο απιστευτο μου φαινεται που μενουμε επιτελους μαζι. Φευγει για δουλεια στο εξωτερικο τελευταια και απολαμβανω πολυ που, οταν επιστρεφω το βραδυ, βρισκω το σπιτι οπως το αφηνω. Μα οσο περνουν οι μερες μου λειπει καθε ασχημη συνηθεια του.
Η μοναξια ειναι αγριο πραγμα. Το ξερω απο την θεια μου αυτο. Που μπορει να θυμωνε οταν ενιωθε οτι ο μπαμπας μου "περιοριζε" την μαμα μου καποιες φορες. Ηξερα ομως οτι πολυ συχνα στενοχωριοταν που δεν ειχε καποιον διπλα της. Δεν ηθελε να δινει αναφορα σε κανεναν. Κι ομως εδινε σε εμας. Και δεν ξερω αν συνειδητοποιησε ποτε, οτι δεν θα δεσμευοταν περισσοτερο αν επελεγε τελικα να ζησει με καποιον την ζωη της. Οχι περισσοτερο απο οσο ειχε "δεσμευτει" μαζι μας. Η μοναχικοτητα ειναι ομορφια, ειναι γαληνη, ειναι σωτηρια. Η μοναξια ομως ποναει, γδερνει, ματωνει και σπανιως σε αναπλαθει.
Αυτες τις μερες λοιπον δεν θα ηθελα να ειμαι πουθενα αλλου. Χριστουγεννα με τα πεθερικα μου, τον αδερφο του αντρα μου με την κοπελα του, οπως καθε χρονο και πρωτοχρονια με την οικογενεια της αδερφης μου και τους δικους μου. Περναει ο καιρος κι εμεις δημιουργουμε σχεσεις που επενδυουμε πανω τους ο,τι αντεχει η ψυχη μας. Ο κοσμος ειναι οπως τον βλεπω μεσα απο τα δικα μου ματια. Ο καθε ανθρωπος που συναντω εχει καποιον σκοπο που βρισκεται στη ζωη μου. Ειτε φευγαλαια, ειτε για περισσοτερο διαστημα. Πιστευω πολυ στο μοιραιο. Οχι οτι δεν εχω επιλογη, αλλά κατα καποιο τροπο, αν κατι το εχω πραγματικα αναγκη, θα βρεθει "μπροστα" μου πανω απο μια φορα. Γιατι η μοιρα δεχεται να ειμαι ανωριμος, να κανω λαθη, να ειμαι αφελης. Το μονο που δεν ανεχεται ειναι την αχαριστια. Να μην υποτιμησω αυτο που ειναι μπροστα μου. Μπορει να ειμαι 1846 χρονια με τον συντροφο μου. Να μην αφησω την μιζερια να νικησει τον ερωτα. Να κοιταω με αγαπη αυτον που κανει τη ζωη μου πιο πολυτιμη. Ειτε αυτος ειναι ο συντροφος μου, ειτε ενας γονιος, ειτε αδερφος, ειτε φιλος, ειτε κατοικιδιο.
Αγιε μου Βασιλη, εκτος απο το ταμπλετ που σου ζητησα, μη με αφησεις να ζω χωρις παθος. Μη με αφησεις ποτε να παραιτηθω, να απελπιστω. Ολα αυτα που βλεπουμε στις ταινιες φυσικα και υπαρχουν. Εσυ που πετας με το ελκυθρο πιο ψηλα απο ολους μας το ξερεις καλα...
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013
μαγικη προσευχη
Σημερα θα ορκιζομουν οτι ξεκινησε η μερα μου με πολυ καλη διαθεση και τωρα νιωθω απλα αδεια. Ενταξει, αν εισαι αρσενικος εσυ που διαβαζεις μη δωσεις πολυ σημασια. Δεν εγινε κατι. Κι αντιθετως ειχα στιγμες μεσα στην μερα μου που θα μπορουσα να πιαστω και να ειμαι πολυ καλα.
Υποθετω οτι φταιει που περιμενω περιοδο και ειμαι λιγακι ακατανοητα απαισιοδοξη τετοιες μερες.
Ευτυχως ειναι Παρασκευη. Κι εκτος απο το Σαββατο το πρωι που θα παω με την αδερφη μου και την μικρη στο κεντρο, ολο το υπολοιπο Σ-Κ εχω σκοπο να μεινω μεσα, να μαγειρεψω, να στολισω μικρα σημεια, να κανω ζεστες σουπιτσες για τα βραδια και να δω μια ωραια ταινια.
Το μεσημερι πηγα μεχρι τα δικαστηρια στο κεντρο για μια δουλεια. Ενα μικρο καφε στην Φραγκων ειχε φωτακια και σκεφτηκα οτι αν δεν δουλευα το απογευμα θα κερνουσα ενα καφεδακι στη μαμα μου. Εχει αλλο παλμο το κεντρο. Εξακολουθω να δηλωνω οτι δεν θα μπορουσα να το ζω καθημερινα, αλλα τις φορες που το επισκεπτομαι κραταει την γοητεια του και με διαπερναει καθε φορα το αρωμα και ο χαρακτηρας της πολης μου.
Ειδα οτι δεν εχουν στολισει φετος την Αριστοτελους. Μονο ενα καρουζελ και καποια αλλα παιχνιδια εμειναν στην πλατεια κατω. Ο Μπουταρης ειπε οτι θα επενδυσει σε αυτο που θα γινει μεσα στην εκθεση φετος κι αν θελουν οι Θεσσαλονικεις στολισμενο κεντρο, ας στολισει ο καθενας το μαγαζι του. Τον Μπουταρη απο μια ομιλια στο TEDx τον αγαπησα. Νομιζω ομως δεν ηταν τοσο πετυχημενο αυτο που ειπε. Εγω παντως θα κανω αυτο που ειπε. Θα στολισω και το μαγαζι μου και λιγα περισσοτερα φωτακια στο σπιτι. Με μαγευουν τα φωτακια.
Ηθελα να πιω ενα καφεδακι στο κεντρο. Αυτο νομιζω με χαλασε. Οτι επρεπε να επιστρεψω ενω η καρδια μου ηθελε να μεινει κι αλλο. Ολοκληρη γυναικα εισαι βρε Κατερινα, θα μου πεις. Τι ναζια ειναι αυτα. Στο λεω ομως. Αυτο με πειραξε.
Πρεπει να μαθω μια μαγικη προσευχη να πιανει οταν θελω κατι πολυ. Ξερεις καμια; Ισως να ξερεις το Ισμηνελι μου που κανει παρεα με μαγους και ξωτικα.
Η αδερφη μου ανυπομονει αυριο να παμε στα μαγαζια, εγω να πιω εναν ζεστο χριστουγεννιατικο
καπουτσινο σε ενα στολισμενο καφε του κεντρου και η Ισμηνη να ανεβει στο καρουζελ.... κι ας μην το ξερει ακομη...
Υποθετω οτι φταιει που περιμενω περιοδο και ειμαι λιγακι ακατανοητα απαισιοδοξη τετοιες μερες.
Ευτυχως ειναι Παρασκευη. Κι εκτος απο το Σαββατο το πρωι που θα παω με την αδερφη μου και την μικρη στο κεντρο, ολο το υπολοιπο Σ-Κ εχω σκοπο να μεινω μεσα, να μαγειρεψω, να στολισω μικρα σημεια, να κανω ζεστες σουπιτσες για τα βραδια και να δω μια ωραια ταινια.
Το μεσημερι πηγα μεχρι τα δικαστηρια στο κεντρο για μια δουλεια. Ενα μικρο καφε στην Φραγκων ειχε φωτακια και σκεφτηκα οτι αν δεν δουλευα το απογευμα θα κερνουσα ενα καφεδακι στη μαμα μου. Εχει αλλο παλμο το κεντρο. Εξακολουθω να δηλωνω οτι δεν θα μπορουσα να το ζω καθημερινα, αλλα τις φορες που το επισκεπτομαι κραταει την γοητεια του και με διαπερναει καθε φορα το αρωμα και ο χαρακτηρας της πολης μου.
Ειδα οτι δεν εχουν στολισει φετος την Αριστοτελους. Μονο ενα καρουζελ και καποια αλλα παιχνιδια εμειναν στην πλατεια κατω. Ο Μπουταρης ειπε οτι θα επενδυσει σε αυτο που θα γινει μεσα στην εκθεση φετος κι αν θελουν οι Θεσσαλονικεις στολισμενο κεντρο, ας στολισει ο καθενας το μαγαζι του. Τον Μπουταρη απο μια ομιλια στο TEDx τον αγαπησα. Νομιζω ομως δεν ηταν τοσο πετυχημενο αυτο που ειπε. Εγω παντως θα κανω αυτο που ειπε. Θα στολισω και το μαγαζι μου και λιγα περισσοτερα φωτακια στο σπιτι. Με μαγευουν τα φωτακια.
Ηθελα να πιω ενα καφεδακι στο κεντρο. Αυτο νομιζω με χαλασε. Οτι επρεπε να επιστρεψω ενω η καρδια μου ηθελε να μεινει κι αλλο. Ολοκληρη γυναικα εισαι βρε Κατερινα, θα μου πεις. Τι ναζια ειναι αυτα. Στο λεω ομως. Αυτο με πειραξε.
Πρεπει να μαθω μια μαγικη προσευχη να πιανει οταν θελω κατι πολυ. Ξερεις καμια; Ισως να ξερεις το Ισμηνελι μου που κανει παρεα με μαγους και ξωτικα.
Η αδερφη μου ανυπομονει αυριο να παμε στα μαγαζια, εγω να πιω εναν ζεστο χριστουγεννιατικο
καπουτσινο σε ενα στολισμενο καφε του κεντρου και η Ισμηνη να ανεβει στο καρουζελ.... κι ας μην το ξερει ακομη...
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013
λιγο λιγο στολιζουμε (advent calendar και δεντρακι)
Πηγαμε το Σαββατο Σερρες και γυρισαμε το βραδυ με την μικρη μας. Παιδευτηκαμε να ζεστανουμε το σπιτι, μια και ηταν το πρωτο τσουχτερο κρυο και μεχρι πριν, δεν αναβαμε πολυ την σομπα. Επιτελους ομως. Στο σπιτι και οι τρεις μας, δεν ελειπε κανεις. Η οικογενεια μου και το Φλαππακι μας. Το βραδυ του Σαββατου ηταν απο τα πιο γλυκα. Και μονο για την αισθηση οτι ειμαστε ολοι στο σπιτι μας.
Την Κυριακη το πρωι πηγαμε στο παρτυ της γλυκιας Ισιδωρας. Παιξαμε, χοροπηδηξαμε με το καταπληκτικο Νικο απο τα ανεμοσκορπισματα και γυρισαμε σπιτι ψοφιες. Το μπαρμπαδελακι μου κοιμηθηκε εξαντλημενο απο την καλοπεραση κι εγω κατεβηκα να αναψω την σομπα να καταφερω να κανω το 15.8 που εδειχνε το θερμομετρο, τουλαχιστον 20.0 βαθμους . Τα καταφερα κι οταν ξυπνησε η μικρη ειχε σχεδον 21 βαθμους κατω. Βαλαμε "Τα χριστουγεννα του ασχημοπαπου" και φαγαμε τοστακι κι ενα αυγο βραστο , για πρωτη φορα σε αυγοθηκη, μισοκαθαρισμενο. Μας ενθουσιασε ο νεος τροπος.....αν και δεν υποσχομαι οτι δεν θα τρωμε και τσοφλια μεχρι να μεγαλωσουμε λιγο ακομη.
Το απιθανο advent calendar που μας εκανε η αδερφη μου ενθουσιασε την μικρη. Στολισμος με βαμμενα κλαδακια και στολιδια απο χαρτονια πλαστικοποιημενα και το ημερολογιο αντιστροφης μετρησης απο μικρα κονσερβοκουτια της γατουλας που προσεχει η αδερφη μου.
Εβαλα και χριστουγεννιατικα τραγουδια να ακουγονται κι εβγαζα φωτογραφιες. Εγω δεν εβαλα ουτε μια μπαλα :)
Το βραδυ, μετα τα συμμαζεματα, τα μπανιαρισματα και τα χριστουγεννιατικα παραμυθια, καθισα στον καναπε και απολαμβανα αυτο το θεαμα.
Απο περσι που βαλαμε την σομπα, μπορει να "στριμωχτηκαμε" λιγακι σ'αυτο το καθιστικο, αλλά τελικα ειναι το αγαπημενο μερος μου στο σπιτι. Αν εξαφανιστουν κι εκεινα τα ραφια που εμειναν απο την εποχη που ηταν γραφειο του Δ (πειτε του κι εσεις να τα μαζεψει πλιιιζ ) και παει απεναντι ο παγκος με την τηλεοραση, θα γινει ακομη πιο κουκλιστικο.
Απο χθες 01 Δεκεμβριου η Ισμηνουλα καθε πρωι ανοιγει ενα κουτακι στο δωματιο της.....
....βρισκει ενα διπλωμενο χαρτακι με μια χρωματιστη ζωγραφια και στοχος μας ειναι ....
να κατεβουμε στο καθιστικο και να ψαξουμε τα δεματα να βρουμε που ειναι αυτο που πετυχαμε στο χαρτακι.... Να το το πρασινο αστερακι!
Ενα μικρο βιβλιο με αυτοκολλητα, στρασακια και μπογιες για να διακοσμησουμε τα σκυλακια του τετραδιου :) Μεχρι τα χριστουγεννα, χαρη στη νονα μας, η μικρη μου θα εχει μια γλυκια αναμονη καθε πρωι. Σημερα ετυχε μια κουπα με τον Αγιο Βασιλη :) Μικρα δωρακια τοσο πελωρια στα ματια των παιδιων.
Εμεινε να στολισω τις εξωπορτες και τα καγκελα εξω. Οχι πολλα πραγματα, εναν φωτοσωληνα που δεν θυμαμαι που στο καλο τον εχω βαλει και δυο μικροι στολισμοι στις πορτες.
Δεκεμβρης λοιπον. Δυσκολοι καιροι για θερμανση, μα αν δεν νιωσεις και λιγακι το κρυο, αν δεν χουχουλιασεις μεσα στο σπιτι χαζευοντας την ομιχλη εξω, αν δεν παγωσουν τα δαχτυλα προσπαθωντας να καθαρισεις το παρμπριζ απο τον παγο τα πρωινα κι αν δεν αγκαλιασεις την ζεστη κουπα με τον καφε μεχρι να ζεσταθει το γραφειο, δεν εχει γλυκα ο χειμωνας.
Εναν μαγικο Δεκεμβρη ευχομαι σε ολους. Φετος ας μην κρινουμε αυτους που καθε τετοια εποχη θυμουνται να βοηθανε τους συνανθρωπους τους με οποιον τροπο. Ας γινουμε σαν αυτους για αρχη και μακαρι η δραση μας να κρατησει ολο το 2014.
Την Κυριακη το πρωι πηγαμε στο παρτυ της γλυκιας Ισιδωρας. Παιξαμε, χοροπηδηξαμε με το καταπληκτικο Νικο απο τα ανεμοσκορπισματα και γυρισαμε σπιτι ψοφιες. Το μπαρμπαδελακι μου κοιμηθηκε εξαντλημενο απο την καλοπεραση κι εγω κατεβηκα να αναψω την σομπα να καταφερω να κανω το 15.8 που εδειχνε το θερμομετρο, τουλαχιστον 20.0 βαθμους . Τα καταφερα κι οταν ξυπνησε η μικρη ειχε σχεδον 21 βαθμους κατω. Βαλαμε "Τα χριστουγεννα του ασχημοπαπου" και φαγαμε τοστακι κι ενα αυγο βραστο , για πρωτη φορα σε αυγοθηκη, μισοκαθαρισμενο. Μας ενθουσιασε ο νεος τροπος.....αν και δεν υποσχομαι οτι δεν θα τρωμε και τσοφλια μεχρι να μεγαλωσουμε λιγο ακομη.
Το απιθανο advent calendar που μας εκανε η αδερφη μου ενθουσιασε την μικρη. Στολισμος με βαμμενα κλαδακια και στολιδια απο χαρτονια πλαστικοποιημενα και το ημερολογιο αντιστροφης μετρησης απο μικρα κονσερβοκουτια της γατουλας που προσεχει η αδερφη μου.
Χθες στησαμε και το δεντρακι μας. Νομιζα οτι δεν θα χωραει ολοκληρο, αλλα τελικα ειναι αρκετα μικρο και με λιγο διπλωμα των φυλλων προς τα εξω, μια χαρα το βολεψαμε. Πηρε τη θεση της Φλαππυς, αλλα βαλαμε την μαξιλαρα της πιο κοντα στην σομπα και δεν εδειξε να την χαλαει καθολου.Η Ισμηνη επιασε δουλεια! Η νονα της εδειχνε πως να βαζει τα γατζακια στις μπαλες και τα κρεμουσε στα κλαδακια συμμετεχοντας ετσι στην ολη διαδικασια.
Το βραδυ, μετα τα συμμαζεματα, τα μπανιαρισματα και τα χριστουγεννιατικα παραμυθια, καθισα στον καναπε και απολαμβανα αυτο το θεαμα.
Απο περσι που βαλαμε την σομπα, μπορει να "στριμωχτηκαμε" λιγακι σ'αυτο το καθιστικο, αλλά τελικα ειναι το αγαπημενο μερος μου στο σπιτι. Αν εξαφανιστουν κι εκεινα τα ραφια που εμειναν απο την εποχη που ηταν γραφειο του Δ (πειτε του κι εσεις να τα μαζεψει πλιιιζ ) και παει απεναντι ο παγκος με την τηλεοραση, θα γινει ακομη πιο κουκλιστικο.
Απο χθες 01 Δεκεμβριου η Ισμηνουλα καθε πρωι ανοιγει ενα κουτακι στο δωματιο της.....
....βρισκει ενα διπλωμενο χαρτακι με μια χρωματιστη ζωγραφια και στοχος μας ειναι ....
να κατεβουμε στο καθιστικο και να ψαξουμε τα δεματα να βρουμε που ειναι αυτο που πετυχαμε στο χαρτακι.... Να το το πρασινο αστερακι!
Ενα μικρο βιβλιο με αυτοκολλητα, στρασακια και μπογιες για να διακοσμησουμε τα σκυλακια του τετραδιου :) Μεχρι τα χριστουγεννα, χαρη στη νονα μας, η μικρη μου θα εχει μια γλυκια αναμονη καθε πρωι. Σημερα ετυχε μια κουπα με τον Αγιο Βασιλη :) Μικρα δωρακια τοσο πελωρια στα ματια των παιδιων.
Εμεινε να στολισω τις εξωπορτες και τα καγκελα εξω. Οχι πολλα πραγματα, εναν φωτοσωληνα που δεν θυμαμαι που στο καλο τον εχω βαλει και δυο μικροι στολισμοι στις πορτες.
Δεκεμβρης λοιπον. Δυσκολοι καιροι για θερμανση, μα αν δεν νιωσεις και λιγακι το κρυο, αν δεν χουχουλιασεις μεσα στο σπιτι χαζευοντας την ομιχλη εξω, αν δεν παγωσουν τα δαχτυλα προσπαθωντας να καθαρισεις το παρμπριζ απο τον παγο τα πρωινα κι αν δεν αγκαλιασεις την ζεστη κουπα με τον καφε μεχρι να ζεσταθει το γραφειο, δεν εχει γλυκα ο χειμωνας.
Εναν μαγικο Δεκεμβρη ευχομαι σε ολους. Φετος ας μην κρινουμε αυτους που καθε τετοια εποχη θυμουνται να βοηθανε τους συνανθρωπους τους με οποιον τροπο. Ας γινουμε σαν αυτους για αρχη και μακαρι η δραση μας να κρατησει ολο το 2014.
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)