Septemberfest ✨

 Τελειώνει και ο Σεπτέμβρης. Ίσως ο καλύτερος Σεπτέμβρης τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Η Ισμήνη ξεκίνησε στο καινούριο σχολείο και είναι σαν να δουλεύουν όλα ρολόι. Την πρώτη εβδομάδα ήταν δύσκολα. Κοιμηθήκαμε δύο βραδιές μαζί λόγω άγχους. Κι εγώ ένιωθα πολύ πιεσμένη. Πότε δεν ξέρεις σε ένα νέο ξεκίνημα εάν πήρες τη σωστή απόφαση. Μέχρι στιγμής όλα δείχνουν ιδανικά. Έχει αλλάξει η στάση του σώματος της, φαίνεται σε κάθε της κίνηση η αλλαγή. Νιώθει καλά! Λες και ήταν τέσσερα χρόνια μονίμως σφιγμένη και τώρα χαλάρωσε. Εύχομαι να συνεχίσουμε έτσι και να έχουμε μια καλή σχολική χρονιά.

Το καλοκαίρι δεν καταφέραμε να κατέβουμε Ελλάδα με τον Δημήτρη. Είχε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο, χτύπησε ένα ελάφι καθώς επέστρεφε από τη δουλειά ένα βράδυ. Ευτυχώς ο Δημήτρης δεν έπαθε τίποτα. Για το ελαφάκι δυστυχώς δεν είχαμε κάποια ενημέρωση μετά. Το αυτοκίνητο όμως δεν ήταν έτοιμο για ταξίδι εγκαίρως. Μείναμε εδώ για δεύτερο καλοκαίρι. Ο Δημήτρης είχε επαγγελματικά ταξίδια κι εγώ ήμουν κυρίως σπίτι-δουλειά. Κοιτάζοντας πίσω συνειδητοποιώ ότι είχα άγχος για το νέο σχολείο της Ισμήνης και δεν είχα διάθεση για εξόδους και συναναστροφές. Ένα πρωινό, στα γενέθλια μου, κατέβηκα στο κέντρο του Μάιντς για βόλτα και καφεδάκι. Αυτή ήταν η έξοδος μου και παρότι δεν ακούγεται εντυπωσιακή, την απόλαυσα δεόντως!

Αυτός ο Σεπτέμβρης δε θέλω να τελειώσει. Αν και αγαπώ τα χρώματα του Οκτώβρη, φοβάμαι μη χαλάσει κάτι. Μη μου κλέψει τις ομορφιές που ζω τώρα. Προκαταλήψεις θα μου πεις και θα έχεις και δίκιο. 

Σκεφτόμουν στη γιορτή μου να πάρω μια καλή φωτογραφική μηχανή. Θα θυμάμαι να τη κουβαλάω συνέχεια μαζί μου; Μήπως θα μου είναι δύσκολο να την έχω παντού; Μήπως να δω καλύτερα για ένα καλό κινητό; Μονίμως παίρνω σχετικά φτηνές συσκευές ή παλιές συσκευές του Δημήτρη ή της Ισμήνης. Είχα ένα samsung παλιό του Δημήτρη για 2 χρόνια που έβγαζε καταπληκτικές φωτογραφίες, μέχρι που χάλασε. Τώρα έχω πάλι Samsung, αλλά δεν έχει τόσο καλή κάμερα. Για να γίνει αυτό βέβαια, θα πρέπει να μάθω πώς να αγοράσω κάτι με δόσεις εδώ, επειδή τώρα είμαι ταπί 😁 Τζάμπα είναι να ονειρεύεσαι.... δε θέλω να αρχίσω να σκέφτομαι όσα έχω να πληρώσω τους επόμενους μήνες! Μήπως να ψάξω αν υπάρχει κάπου η παλιά συσκευή Samsung που αγαπούσα. Δεν είναι φθηνά τα παλιά μοντέλα; 

Στη δουλειά γίνεται πανικός. Σήμερα έγινε ένα ατύχημα στον αυτοκινητόδρομο προς Φρανκφούρτη, πηγαίνοντας της Ισμήνη στο σχολείο κι έφτασα στη δουλειά ακριβώς την ώρα που ξεκινούσαν τα ραντεβού. Έμπαινα από δωμάτιο σε δωμάτιο μέχρι την ώρα που κλείσαμε το μεσημέρι, όταν είδα την Μαρία (το ένα από τα αφεντικά μου) και μου λέει "Δε σε είδα καθόλου σήμερα." Τρέχαμε όλοι καθόλη τη διάρκεια της ημέρας και ξαναβρεθηκαμε στο σχολασμα 😄. Είναι ωραία όμως. Και όταν έχει τόση δουλειά οι ώρες περνούν νεράκι. Ούτε καταλαβαίνω ποτέ μεσημεριαζει.

Μαγείρεψα, έβαλα πλυντήριο, έκανα το μπάνιο μου και τώρα κάθισα στον καναπέ με την Τζίντζερ στα πόδια μου. Ψάχνω να βρω καλή αστυνομική σειρά να δω στο νετφλιξ. Έχεις καμία να προτείνεις;

Σχολεια τελος.....και αλλαγη σχολειου

Το βλεπεις το βιντεακι της προηγουμενης αναρτησης; Καμια σχεση πλεον. Πριν λιγες εβδομαδες την αφησα ελευθερη κι εκανα 1 ωρα να τη μαζεψω. Δεν απομακρυνεται εντελως να φυγει, την βλεπω, αλλα δεν γυριζει με τιποτα οσο κι αν την φωναζω. Οι βολτες μας ειναι πλεον μονο με λουρι.

Χθες τελειωσαν τα σχολεια εδω. Τον τελευταιο μηνα κουραστηκα πολυ! Η Ισμηνη δεν ειχε καλους βαθμους, το σχολειο που πηγαινε ηταν απο τα πιο δυσκολα και επιτελους αποφασισαμε να την αλλαξουμε σχολειο. Στα σχολεια που εψαχνα ομως δεν επαιρναν ευκολα παιδια στις ενδιαμεσες ταξεις Γυμνασιου. Εναν μηνα μιλουσα με διευθυντες, καθηγητες, πηγαιναμε για φυσιοθεραπειες για το ποδι της, σε ορθοπεδικο και ραντεβου με σχολεια για "συνεντευξη". Τελικα καταφεραμε να βρουμε θεση σε ενα σχολειο 5 λεπτα με το αυτοκινητο απο τη δουλεια μου. Και μονο η σκεψη οτι θα γλιτωσω το δρομολογειο ως το τωρινο σχολειο της, που ηταν απο την αντιθετη κατευθυνση σε σχεση με το ιατρειο που δουλευω, με ξεκουραζει. Ακομη δεν ειμαι σιγουρη οτι πηραμε τη σωστη αποφαση. Σκεφτομασταν και το ελληνικο σχολειο στην Φρανκφουρτη, αλλα ειναι μακρια. Ας ελπισουμε να ειναι καλο αυτο το σχολειο, να μπορεσει να βρει φιλους και να πανε ολα καλα.

Χθες, μολις σχολασε απο το σχολειο, ηρθε στο ιατρειο, γυρισαμε σπιτι να βγαλω την Τζιντζερ και την πηγα στο αεροδρομιο. Εφυγε Ελλαδα το Ισμηνελι μου. Εγω με τον Δημητρη και την Τζιντερ θα κατεβουμε οδικως μεσα Αυγουστου για 2 εβδομαδες. Η αληθεια ειναι με τις θερμοκρασιες που ακουω, δεν τη ζηλευω καθολου. Στη Γερμανια φετος εχουμε το ιδανικο καλοκαιρι! Μας εκανε 5-6 μερες 35-37 Βαθμους και ολο τον υπολοιπο καιρο εχουμε τα πρωινα γυρω στους 15 βαθμους, το μεσημερι ανεβαινει ως 27-28 και το βραδακι παλι δροσια. 

Τελειωνει και ο Ιουλιος και δεν εχουμε καθισει ουτε μια φορα στον κηπο φετος. Δεν εχω βγαλει καν το τραπεζακι εξω. Σημερα ξεκινουν στην ουσια οι διακοπες για μενα. Δε θα εχω δρομολογια με το αυτοκινητο, ο Δημητρης βολευεται και με σαλατα τις καθημερινες. Αν και θα δουλευω, οταν επιστρεφω σπιτι θα ειμαι ελευθερη να κανω οτι θελω. Ουτε μαγειρεματα, ουτε τοσα πολλα πλυντηρια, περα δωθε με το αυτοκινητο, διαβασματα και τοσες αλλες υποχρεωσεις. 

Ουφ, αυτα. Βιαστηκα στα εγραψα, επειδη ετοιμαζομαι να δω μια ταινια, αλλα ειχα καιρο να ξεσκονισω λιγο το μπλογκοσπιτο μου και ειπα να πω ενα βιαστικο "γεια" με τα νεα μου.

Καλο καλοκαιρι.

Ελπιζω να με διαβαζεις απο καπου με δροσια!

Νεα αρχη....ξανα

 Οι τελευταιοι 2 μηνες (Φεβρουαριος-Μαρτιος) με κουρασαν. Τοσο σωματικα, οσο και ψυχολογικα. Με το ατυχημα της Ισμηνης αποδιοργανωθηκα περισσοτερο, επειδη βρισκομουν σε μεταβατικη περιοδο στα επαγγελματικα. Λογω της απομανρυνσης καποιων γιατρων στην κλινικη που δουλευα, εργαζομασταν μισες ωρες και υπηρχε μια γενικη αβεβαιοτητα. Ενας πρωην συναδελφος, μου προτεινε να παω να δουλεψω στο οδοντιατρειο που δουλευει. Πηγα δυο φορες δοκιμαστικα και ο γιατρος εμεινε πολυ ευχαριστημενος και με ηθελε. Χαιρομουν πολυ, επειδη με τον Καναν (πρωην συναδελφο στην κλινικη) ειχαμε πολυ καλη συνεργασια και χαιρομουν να δουλευω μαζι του. Κι εκει που ημουν ετοιμη να δεχτω, ερχεται μια προταση απο ενα ζευγαρι ελληνων οδοντιατρων που εχουν ιατρειο εδω. Και ειμαι αναμεσα σε δυο, να προσπαθω να βρω χρονο να πηγαινω για να τους γνωρισω ωστε να μπορεσω να αποφασισω και να τρεχουμε και την Ισμηνη στα νοσοκομεια και σε γιατρους. Επιπροσθετως μας αλλαξανε και λεβητα αεριου κι επρεπε να κανω χωρο στο κελαρι, εχοντας τους τεχνικους 3 μερες στο σπιτι.

Περασαν οι μερες, ο γυψος της Ισμηνης βγηκε κι εγω ξεκινησα να εργαζομαι στο οδοντιατρειο με τους Ελληνες τελικα. Ειναι πολυ προσφατο και δεν μπορω να εχω σαφη αποψη, αλλα νιωθω λιγακι "σαν το σπιτι μου" εκει. Το ζευγαρι οδοντιατρων με υποδεχτηκαν πολυ θερμα, οι κοπελες βοηθοι φαινονται ολες ευχαριστες κι επικρατει μια ομορφη ατμοσφαιρα. Ας ελπισουμε να πηρα τη σωστη αποφαση !

Αναγεννηση εσωτερικη, παραλληλα με την ανοιξη που αρχισε να κανει την εμφανιση της με περισσοτερη εμφαση τις τελευταιες μερες. 

Τραυματιας

21.02.23

Σου εχει τυχει να νιωθεις οτι ζεις σε μια αλλη πραγματικοτητα απο τους γυρω σου; Οι περισσοτεροι θα απαντησουν "συχνα". Δεν αναφερομαι βεβαια στη διαφορετικοτητα μας, αλλα στις ανατροπες. Το '23 μπηκε με αγριες διαθεσεις, αντιγραφοντας την εισοδο του '22. Τον τελευταίο καιρο το Μαιντς ζουσε σε ρυθμους καρναβαλιού.  Το καρναβαλι για το Μαιντς ειναι λατρεμενη γιορτη. Εμεις απο την αλλη, τρεχαμε ξημερωματα καποιας Κυριακης στην Αυστρία, να μαζεψουμε την Ισμήνη που εσπασε το ποδι της. Νοσοκομεια, πατεριτσες, πατεντες για μετακινηση στα σκαλια και πως να κανουμε μπανιο. Αδειες εναλλαξ με τον Δημήτρη να ειναι καποιος μαζι της, ενω η γιατρος δε μας δικαιολογησε αδεια, επειδη μπορει να κανει τα παντα μονη με τις πατεριτσες, ειπε. Ας μενει μονη της 6-8 ωρες την ημέρα,  απο την πρωτη μερα με γυψο, που ειχε πονο και δυσκολευτηκε να ανεβει ακόμη και το μικρο σκαλακι για να μπει στο σπίτι.  Ειναι φορες που δεν μπορω με τιποτα να απαλλαχθω απο την ελληνιδα μανα που κρυβω μεσα μου. Φοβαμαι οτι ειναι θεμα dna 😁. Αναρωτιεμαι...  μια γερμανιδα θα αφηνε το παιδι πρωτη μερα με γυψο, μονο στο σπίτι, για να παει στη δουλεια;  

Κουτσα στραβα περασε μια εβδομαδα. Αποφυγαμε την επεμβαση, αλλα το σπασιμο μεγαλο και εχουμε καθημερινες ενεσεις ηπαρινης. Μεθαυριο ξεκινουσε σχολειο. Αλλο αγχος. Ποιος θα τη βοηθουσε εκει; Σημερα πριν ξεκινησω δουλειά ζητησα να κανω ραπιντ τεστ, δεν ενιωθα καλα. Θετικο! Επιστρεφω, κανω τεστ στην Ισμήνη,  επισης θετικο. Ο Δημήτρης, ολως παραδόξως, αρνητικος....ακομη. 

Παραδοθηκα στις αναποδιες. Εβαλα πιτζαμες, αυριο θα παω να παρω χαρτι απο τον γιατρο για τη δουλειά μου και το σχολείο της Ισμήνης κι επιστρεφοντας θα ξεκινησουμε το παζλ που παρηγγειλα. Θυμηθηκα τη φραση "Αν η ζωη σε κερασει λεμονια, φτιαξε λεμοναδα". Αυτο!

Αμα ζουσε η γιαγια μου η Κατινα, θα ελεγε οτι με ματιασαν (στα ματια της ημουν τοσο υπεροχη που ολο με ματιαζαν). Πολλα χρονια δε ζει πια. Και καπως εμαθα μονη μετα τις αναποδιες να σηκωνω κεφαλι. Οπως ολοι μας. Ο καθενας με τα δικα του τεχνασματα, με τα δικα του δεκανικια να στηριζεται.  

Ο καιρος εξω μυρισε ανοιξη. Εχει λιγες μερες που η θερμοκρασια σκαρφαλωσε για τα καλα πανω απο 10 βαθμους και ειναι σαν να μου βγαζει τη γλωσσα που εγω εχω δεκατα και βηχω. Ανταποδιδω την κοροιδια με μια γκριματσα, επειδη η ανοιξη θα ειναι ακομη εδω οταν γινω καλα. Πατσισαμε 😉

Λιγες εικονες απο την ομορφη Αυστρία πηγαινοντας να παραλαβουμε τον τραυματια μας.