Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2021

κλιμακωση

 Τη μια εβδομαδα το θερμομετρο εφτασε τους -11 και τα χιονια δεν ελιωναν με τιποτα για μερες και την αλλη εβδομαδα, ακριβως 7 μερες μετα (!) ειχε +15 και ηλιο! Πρωτη φορα εζησα τοσο ξαφνικη αλλαγη. Κι ενω γνωριζεις ηδη οτι λατρευω το φθινοπωρο και αγαπω τον χειμωνα, εδω (ειμαι προκατειλημμενη το ξερω) εχουν τις σωστες διαστασεις οι εποχες και μετα απο αρκετο κρυο και συχνα χιονια απο αρχες Δεκεμβρη, ειμαι ετοιμη για την ανοιξη! Την βλεπω, ειναι ετοιμη να στριψει απο τη γωνια. Μου ειπαν οτι ειναι οι Αλκυονιδες μερες της Γερμανιας και θα ξανακανει κρυο. Αλλα δεν τους πιστευω. Μπαινει η ανοιξη και το θερμομετρο δε θα ξαναδειξει μειον. Ισως να μην εχει +15 καθε μερα, αλλα δε θα εχει μειον.

Διαφορες καταστασεις για μεγαλο διαστημα τον χειμωνα μου επετρεπαν να βγαλω τον Φρεντυ μονο στις 06:20 το πρωι. Χιονι, κρυο, σκοταδι. Οι βολτες μας κρατουσαν λιγοτερο απο πεντε λεπτα. Τελευταια ομως αλλαξαν καποιες συνθηκες, ξημερωνει πιο νωρις και κανουμε υπεροχες βολτες. Βλεπουμε την ανατολη του ηλιου και απολαμβανουμε συχνα την καθαρη ατμοσφαιρα χωρις συννεφιες. Οχι παντα βεβαια :)

Σου ειπα για τις αναποδιες μας. Δεν εχουμε ξεμπερδεψει ακομη αλλα σαν να δρομολογουνται οι καταστασεις. Και τον Απριλη ισως συμβει κατι που το περιμενω πολυ καιρο και ανυπομονω. Δε θα στο πω ακομη γιατι νομιζω σε εχω κουρασει με το συκεκριμενο θεμα. Αλλα μολις συμβει αρχες Απριλη θα στο γραψω.


Φαγητο εχει απο χθες, κατι σαν φρικασε με σπανακι, μανιταρια και πολλα κρεμμυδακια. Απογευματινο σπανακοπιτα (ειναι να μην πιασω ενα υλικο στα χερια μου, του δινω και καταλαβαινει). Ολη μερα ελευθερη. Ελευθερη μετα απο καμια 5-6 mail απο το πρωι με καθηγητες για να συμπληρωσω καποια εντυπα. Μεταφρασεις απο ενημερωσεις. Εξουσιοδοτησεις και δηλωσεις για θεματα που μενουν σε εκκρεμοτητα στην Ελλαδα και πρωινο μαθημα γερμανικων με τη δασκαλα μου.

Ξεκινησα να διαβαζω τα μαυρα φεγγαρια του ερωτα. Δεν ειμαι καθολου σε τετοιο μουντ. Με το ζορι προχωραει. Με εντυπωσιασε η περιγραφη, ο τροπος εκφρασης. Αλλα αυτου του ειδους οι ερωτικες επιθυμιες δεν ειναι πολυ του γουστου μου. Ειμαι στην αρχη. Ισως αποκτησει περισσοτερο ενδιαφερον στη συνεχεια. Το να εχω τηλεοραση δεν μου ελειψε καθολου. Μου λειπει ομως πολυ να μενω μονη να βλεπω τις ταινιες και τις σειρες που εβλεπα στο ιντερνετ μεσημερια στο ιατρειο. Ειδικα τα καλοκαιρια. Μαλλον ειμαι παραξενη. Θα μπορουσα να βαλω να δω μια σειρα και στο σπιτι. Αλλα εκνευριζομαι να παρακολουθω κατι και να τριγυριζουν διαφοροι τριγυρω (οπου διαφοροι= η οικογενεια μου😂). Θελω την ησυχια μου. Ετσι δεν βλεπω τιποτα. Ισως κατι βιντεακια με συνταγες οταν ξαπλωνω τα βραδια, αλλα νομιζω αυτο δε στρεχει ως "παρακολουθω" κατι, ετσι; 🤪


Εχω διαβασμα γερμανικων. Και να σκεφτεις οτι δεν ειναι στα πρεπει. Με εχει ζορισει αυτη η γλωσσα και μ αρεσει να ψαχνω με τις ωρες στο ιντερνετ διαφορες σελιδες με γραμματικα φαινομενα στα γερμανικα και να ξανακανω επαναλληψη τις προσωπικες αντωνυμιες που δε θα μαθω ποτε να της χρησιμοποιω σωστα. 

Σ'αφηνω λοιπον να κολυμπησω παλι με γλωσσοδετες. Τις τελευταιες μερες ζω λιγακι σε ενταση. Εκνευριζομαι, χαιρομαι, απογοητευομαι, γοητευομαι με μια εξαρση και συγκεκριμενη διαρκεια. Δεν ειμαι ολη μερα καπως συγκεκριμενα. Νιωθω χαρα, εχω την αισθηση οτι αναπνεω καλυτερα, κοιταω τη θεα στη βολτα του Φρεντυ και χαμογελαω, φτανει σε μια κορυφωση αυτο που νιωθω και μετα καταλαγιαζει. Χωρις να περναω στη θλιψη. Σαν καπως αλλιως να τα νιωθω. Η κλιμακωση ειναι διαφορετικη απο αυτη που ειχα συνηθισει να διαχειριζομαι. Πιο ηπια ισως; Πιο οριοθετημενη (γερμανικοποιουμαι;! 😳); Πιο χειροπιαστη; Πιο λογικη; Γινεται να ανακατευουμε λογικη με συναισθημα; Θα επρεπε ή ειναι κακος συνδιασμος; Ισορροπιες δυσκολα ανιχνευσιμες.


Ολο σ' αφηνω και ολο εδω ειμαι.

Φευγω λεω!

Σου δινω το ηλιοβασιλεμα που κερδισα προχθες και φευγω 🌍☀️🌅





Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2021

Καποτε στο Συλλογο θυμαμαι

 Πριν καποια χρονια ημουν στον Συλλογο Γονεων και Κηδεμονων στο δημοτικο της κορης μου στην Ελλαδα. Χρονιά σταθμος. Δε θα σου πω κατι καινουριο, αλλα ρε φιλε, ποσο φοβισμενος ειναι ο κοσμος που ενω βαζεις λεφτα απο την τσεπη σου για να τρεχεις ολη τη χρονια, να υπαρχει παντα καποιος (και δυστυχως οχι μονο ενας) που με υφακι θα σε αμφισβητει. Επιασα το εαυτο μου να θελω να με υπερασπιστω με τροπους που, ουτε η 11χρονη κορη μου δε θα εκανε. Σε πολυ λιγο χρονο αντιλαμβανεσαι τι παιζει και προσαρμοζεσαι. Συγκεντρωνεσαι στον στοχο. Κατι που μου εκανε εντυπωση τοτε και θελω να μοιραστω μαζι σου ειναι αυτο. Μπορει καποιος να ειναι διαβασμενος, να τον εκτιμας για τις γνωσεις του και την εγκρατεια που δειχνει σε στιγμες που η ατμοσφαιρα ειναι τεταμενη. Κι ερχεται η στιγμη που συνειδητοποιεις οτι εχετε διαβασει το ιδιο κειμενο κι εχετε καταλληξει σε εντελως διαφορετικο συμπερασμα. Κι εκεινος θα στο μεταφερει βαζοντας μεσα την προσωπικη του αποψη. Κι εγω επισης. Αθελα μας. Ερμηνευσαμε διαφορετικα τα ιδια λογια και καταλληξαμε σε δυο διαφορετικες "αληθειες". 

Και σημερα θυμηθηκα εκεινη τη χρονια στο Συλλογο για δυο λογους. 

Πρωτα γιατι ο Δημητρης μου ειναι πολυ διαβασμενος, του αρεσει να αναλυει πολυ καποια θεματα κι εκανε μια "ομιλια" σημερα πανω σε ενα θεμα, βασιζομενος σε "γνωσεις", ερμηνευμενες με τη δικη του λογικη, σε ενα συμπερασμα πολυ διαφορετικο απο αυτο που αντιλαμβανομαι εγω. Και αναλογιζομουν ποσο ευκολα θα μπορουσε να πεισει οποιονδηποτε ενω εγω οχι. Ισως εκεινος να εχει δικιο τελικα. Αλλα εαν εχω εγω, δε θα ειμαι εξισου ευκολα πιστευτη.


Η δευτερη αφορμη εγινε παρατηρωντας την Τανια. Μια φιλη που απεκτησα εδω. Οταν εισαι σε ενα Συλλογο ερχεσαι σε επαφη με καποιους ανθρωπους που καταλαβαινεις συντομα οτι λογω ανιαρης ζωης ( γινομαι αυστηρη, το αντιλαμβανομαι, μα θα επιμεινω) ψαχνουν διαρκως αφορμες να δημιουργησουν θεμα, να κρινουν, να κατηγορησουν, να γινει σαματας γενικα. Με μια φιλη τοτε απο τον Συλλογο συνειδητοποιησαμε οτι κυριως αυτοι οι ανθρωποι ηταν γυναικες που δεν εργαζοντουσαν. Κι εχω πιασει τον εαυτο μου να ασχολουμαι πλεον με πραγματα που μεχρι πριν ενα χρονο που δουλευα, δεν προσεχα καν οτι υπαρχουν. Κι ερχεται η Τανια, μια γυναικα που δουλευει πολυ δυσκολα ωραρια, με δυο παιδια με homeschooling που πρεπει να διαχειριστει και ολες τις αλλες καθημερινες υποχρεωσεις και πιανω τον εαυτο μου να τη θαυμαζω σαν κατι απιαστο. Εκεινη νιωθει πιεσμενη και στα ορια της. Και δε μου δοθηκε η αφορμη να της πω ποσο ολο αυτο δινει ενα αλλο νοημα στην καθημερινοτητα, στη ζωη γενικα. Θα βρω ομως τροπο να της το πω. Δε θα την ξεκουρασει απο τις υποχρεωσεις της, αλλα να ξερει οτι καποιος τη θαυμαζει. Τη ζηλευω. Αχ να ερθει η στιγμη να δουλεψω κι εγω ξανα. 


Περασα ομορφα σημερα φιλε μου. Απο αυριο λενε παγωνιες και χιονια. Κι εχουν πεσει απανωτες αναποδιες τελευταια. Αλλα τριτωσε. Βαζω τελεία. Ολα θα πανε καλυτερα. Αναποφευκτα μετα τις αναποδιες ερχονται τα ευχαριστα. Και το αντιστροφο. Αλλαξα και κουπα καφε. Το εκανα στο ιατρειο οταν ηθελα να αλλαξει κατι. Χαζοκολληματα. Αλλα να δεις που την επομενη φορα που θα σου γραψω θα εχω κατι ευχαριστο να σου πω. Το οτι το πιστευω αυτο, εχει κανει ηδη τη μιση δουλεια ;)

Καλη εβδομαδα