Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2021

Mainzer Wiehnachtsmarkt & Advent Calendar 🎄

 Αααχ, Σαββατοκυριακο! Λες και δουλευα ολη την εβδομαδα! Χθες σταματησα τα χαπια στον Φρεντυ και του εβρασα ρυζι με κοτοπουλο και νιωθω οτι ηρεμησε λιγο το στομαχι του, μετα απο ολα αυτα τα φαρμακα και τις ειδικες τροφες, που καθολου δεν βοηθησαν νομιζω. Κυριακη κι επικρατει μια χαρουμενη διαθεση σε ολους. Απο αυτες που η ζωη θυμιζει διαφημιση δημητριακων. Μαγειρεψαμε μαζι με την Ισμηνη. Εκεινη εκανε τα περισσοτερα, εγω ημουν εκει μονο για οδηγιες. Η εισοδος στην κουζινα επιτρεποταν μονο σε κοριτσια ( Φρεντυ και μπαμπας απαγορευοταν να μπουν). Εφτιαξε χυλοπιτες, επλυνε και ξεπετσιασε τα μπουτακια κοτοπουλου, τα μαριναρε με πορτοκαλι, λεμονι και μουσταρδα και τωρα ψηνονται. Τωρα ανελαβε ο Δ να ετοιμασει πολιτικη σαλατα (σλουρπ). Εγω εγραψα μια αναρτηση στο γερμανικο blog μου (Eine Griechin in Deutschland). Γραφω που και που για να εξασκω τα γερμανικα μου. Με βοηθεια απο το google translate ακομη. Γραψαμε και γραμμα στον Αγιο Βασιλη και τα βαλαμε στο δεντρο να τα παρουν το βραδυ τα ξωτικα. 



Μαγειρεμα και γραμμα στον Αγιο Βασιλη ηταν στο αναποδο ημερολογιο σημερα. 


Οταν ηταν πιο μικρη η Ισμηνη, της ετοιμαζε η αδερφη μου εντυπωσιακα advent calendar και της αγοραζαμε μικρα δωρακια για καθε μερα. Τωρα μεγαλωσε. Τα τελευταια δυο χρονια επιλεγει ενα αγοραστο advent calendar (Harry Potter). Της βαζω ομως κι εγω χαρτακια καθε μερα με δραστηριοτητες. Λυνουμε αστυνομικους γριφους, κανουμε challenges μαζι (για παραδειγμα χθες βαλαμε ενα μπισκοτο στο μετωπο και επρεπε να το φαμε χωρις να χρησιμοποιησουμε χερια. Παραλιγο να με νικησει. Αλλα επειδη εγω ξεκαρδιστηκα στα γελια βλεποντας την, αρχισε να γελαει και της επεσε 😅), πρωινη βολτα με το αυτοκινητο στο Μαιντς πριν το σχολειο, ζεστο κακαο και κρουασαν απο τον φουρνο πριν το σχολειο, διαβασμα βιβλιου μαζι το βραδυ, λυνουμε σπαζοκεφαλιες, χαριζουμε ρουχα και παιχνιδια (πολυ δυσκολευεται σ'αυτο ως μοναχοπαιδι 😔), κηνυγι θυσαυρου (το λατρευει), μπισκοτοσπιτο, χριστουγεννιατικα μπισκοτα και διαφορα αλλα. Περιμενει πως και πως το αναποδο ημερολογιο καθε χρονο. 


Την Πεμπτη πηγαμε στη Χριστουγεννιατικη αγορα του Mainz. Ειχαμε κανονισει και βρεθηκαμε εκει με αλλους 4-5 Ελληνες. Τριγυρισαμε ξεχωριστα σε παγκους και στο τελος βρηκαμε ενα σημειο, καθισαμε ολοι μαζι και ηπιαμε ζεστο κρασι κι εγω μια ζεστη σοκολατα επειδη οδηγουσα μετα. Γερμανικη κατασταση. Κι ενω μου αρεσουν πολυ αυτες οι χριστουγεννιατικες αγορες, χαιρομουν που ημουν εκει με Ελληνες. Εκπεμπουμε σε αλλη συχνοτητα. Παντα με εντυπωσιαζε η σκεψη οτι πριν λιγα μολις χρονια, ημασταν ολοι αγνωστοι μεταξυ μας και ζουσαμε παραλληλες ζωες σε διαφορετικα μερη και οι συνθηκες μας εφεραν εδω σε αυτη τη χωρα, μπλεξαμε τις ζωες μας και νιωθουμε ζεστασια μαζι. Εχω την αισθηση οτι οι φιλιες στο εξωτερικο, λογω συνθηκων, δενουν πιο γρηγορα. Οπως οι εξ αποστασεως σχεσεις. Προσπαθεις να καλυψεις το κενο και ανοιγεσαι, αποδεχεσαι, απορροφας τον αλλο πιο απληστα. Δεν ειναι ευκολο. Συμβαινει ομως. Δειλα επιχειρησαμε να προτεινουμε να κανουμε ολοι μαζι χριστουγεννα σε ενα ελληνικο εστιατοριο. Δεν ξερω ποσο εφικτο θα ειναι, τα μετρα γινονται ολο και σκληροτερα, αλλα ισως το καταφερουμε. Θα το ηθελα. 

Το φαγητο ειναι σχεδον ετοιμο. Ο Δ. παλευει ακομη με την σαλατα. Θα στρωσουμε τραπεζι και πρεπει να σ'αφησω. Θα νοιξω κι ενα κρασακι να πιω σημερα. Στην υγιεα των φιλων εδω στη Γερμανια. Στο γαιτανακι που ξεκινησαμε μαζι. 

Καλο υπολοιπο Κυριακης!


Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2021

Πλησιαζουν Χριστουγεννα

Την περασμενη χρονια ειχαμε μεινει, λογω καραντινας, Γερμανια τα Χριστουγεννα.  Τα Χριστουγεννα πηγαιναμε παντα στα πεθερικα μου και Πρωτοχρονια στην αδερφη μου (με εξαιρεση μια χρονια). Γενικα μου αρεσουν οι αλλαγες. Ειναι ομως καποιες καταστασεις που απολαμβανω πολυ και δυσκολευομαι πολυ να τις αλλαξω. Το πως περναω τις γιορτες, ειναι μια απο αυτες τις καταστασεις. Οταν αποφασισαμε οτι δε θα κατεβουμε Ελλαδα η απογοητευση μου ηταν μεγαλη. Και της Ισμηνης και του Δημητρη επισης. Οταν ομως μπηκε ο Δεκεμβρης, το σπιτι αρχισε να μυριζει σιγα σιγα Χριστουγεννα... μελομακαρονα, κουραμπιεδες, μπακλαβα και χριστουγεννιατικα μπισκοτα με μπαχαρικα. Εξω χιονι. Απο 1 Δεκεμβριου που μας χιονισε πρωτη φορα, δε σταματησε. Και ηρθαν και οι σχολικες διακοπες και μεναμε σπιτι με πιτζαμες ολη μερα, με παιχνιδι στα χιονια, με ταινιες τα βραδια και συναντησεις με ενα ζευγαρι ελληνων που καναμε πολυ παρεα. Ηταν απο τις ωραιοτερες γιορτες που εχω περασει. Το ζευγαρι αυτο μετακομισε Ελλαδα το καλοκαιρι. Κι εγω σαν παιδι ηθελα να τους μουτρωσω. Δεν ειναι ευκολο να βρεις φιλους να ταιριαζετε οικογενειακως. Δεσαμε ολοι με αυτη την οικογενεια. Ακομη και ο Φρεντυ τους ειχε αδυναμια. Ενταξει, επειδη ειμαι πολυ ωριμη γυναικα δεν τους γκρινιαξα πολυ. Ευχομαι να ερθει η στιγμη που θα ερθουν ξανα οικογενειακως να περασουμε βραδιες μαζι εδω. Λατρευω τις συζητησεις μας.

Φετος λοιπον εγω και η Ισμηνη ημασταν σιγουρες. Δε θελαμε να κατεβουμε Ελλαδα τα Χριστουγεννα. Η Ισμηνη επειδη ηθελε να ξυπνησει την πρωτοχρονια σπιτι της, να ανοιξει το δωρο του Αγιου Βασιλη και να περασει ολη τη μερα με τις πιτζαμες παιζοντας με το δωρο της. Εγω επειδη θελω να ξαναπολαυσω μυρωδιες και χουχουλιασμα στο δικο μου σπιτι χωρις υποχρεωσεις. Αν καταφερνε να ειναι εδω και οι οικογενειες μας, θα ηταν μαγικα. Να μπορουσα να φερνω καθε χρονο τα χριστουγεννα τα πεθερικα μου με τον κουνιαδο μου και πρωτοχρονια την αδερφη μου με τους δικους μου γονεις! Ουτοπικο, αλλά αυτο θα ηταν το ιδανικο για μενα. Χριστουγεννα ισως κανουμε παλι με φιλους, αλλα πρωτοχρονια σκεφτομαστε να μεινουμε οι 3 μας.

Εμειναν 3μιση εβδομαδες μεχρι να κλεισουν τα σχολεια. Εχω να ετοιμασω ενα σωρο. Το  Advent Calendar της Ισμηνης, γραμμα στον Αγιο Βασιλη, επισκεψη στην Χριστουγεννιατικη αγορα, απαντηση απο τον Αγιο Βασιλη, εορταστικο μενου, οικογενιακες/χριστουγεννιατικες ταινιες...  Προς στιγμην ευχομαι μονο να γινει καλα ο Φρεντουλης μας. Ειναι αρρωστος δυο εβδομαδες και παιρνει φαρμακα. Τις τελευταιες δυο μερες ειναι πολυ καλυτερα. Ας ελπισουμε να ειμαστε στην τελικη ευθεια και να γινει εντελως καλα. 

Τελειωνει κι αυτη η Κυριακη. Τα λαμπιονια ειναι ολα αναμμενα. Με περιμενουν λιγα πλυντηρια και τα χαπια του Φρεντυ. Εριξε λιγο χιονονερο σημερα και ειπαν αυριο ισως χιονισει. Το πρωι μετα απο δυο εβδομαδες, θα φυγουμε κανονικα με την Ισμηνη για το σχολειο. Εκαναν εργα μπροστα απο το σπιτι μας, ηταν κλειστος ο δρομος κι επρεπε να φευγουμε 10 λεπτα πιο νωρις. Παρκαραμε συνηθως δυο τετραγωνα πιο πανω και θελαμε και λιγο χρονο να ξεπαγωσουμε το παρμπριζ, επειδη καποια πρωινα ειχε παγωνια. Τωρα, και να ειναι παγωμενο το τζαμι, θα το δω οταν βγαλω τον Φρεντυ και θα αναψω τη μηχανη πεντε λεπτα πριν φυγουμε και... βουαλα, ολα ευκολα. Δυσκολευτηκα αυτες τις δυο εβδομαδες. Το αυτοκινητο του Δημητρη ηταν εγκλωβισμενο μεσα στο παρκινγκ και επρεπε να τον πηγαινοφερνω στο γραφειο, οποτε χρειαζοταν. Ευτυχως οχι καθημερινα. Βλεποντας τον Φρεντυ επιτελους καλυτερα και εχοντας το Polo μου παρκαρισμενο ακριβως εξω απο την πορτα να με περιμενει το πρωι, νιωθω λες και ειμαι το πιο τυχερο κοριτσι. 

Δυσκολευουν οι συνθηκες της ζωης μας για λιγες μερες και οταν επιστρεφει η κανονικοτητα, αντιλαμβανεσαι ποσο ευγωμων θα επρεπε να εισαι ολες τις προηγουμενες μερες. Αυτη η κανονικοτητα εχει γινει ανεκτιμητη και το αντιληφθηκαμε παγκοσμιως τα τελευταια δυο χρονια. Ποσα ειχαμε, ποσα χασαμε, ποσα αντεξαμε, για ποσα ειμαστε ικανοι! Καποιες στιγμες ξεγελαστηκα και πιστεψα οτι, να, θα απλωσω τα χερια και θα την αγγιξω την παλια μου ζωη. Μα απομακρυνεται οσο πλησιαζω. Με κουραζει μα και με πεισμωνει. Με φοβιζει και μου δινει δυναμη. Σου χαμογελω απο την καινουρια μου κανονικοτητα και σου ευχομαι καλη εβδομαδα!

Κανε μια ευχη για τον Φρεντουλη μας 🥰


Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2021

Προβλημα με τη μεση μου

 Και ξυπναω σημερα στις 05:50, οπως καθε Δευτερα, κανω να βαλω το λουρι στον Φρεντυ για βολτα και νιωθω παλι τη μεση μου να με ενοχλει εντονα. Δεν εχω μαθημα γερμανικων. Σημερα θα ηταν ενα ελευθερο πρωινο, να μην κανω τιποτα και να οργανωσω με την ησυχια μου λιστες για το ταξιδι στην Ελλαδα. Αποφασισα να συμπεριφερομαι σαν να μην υπαρχει πιθανοτητα ακυρωσης του ταξιδιου. Επιστρεφοντας απο το σχολειο της Ισμηνη, εβαλα την ελαστικη ζωνη στη μεση και ξαπλωσα. Σηκωθηκα λιγο πριν φυγει ο Δημητρης στη δουλεια. Μπορω να περασω μια ολοκληρη μερα στο κρεβατι ή στον καναπε κοιτωντας το ταβανι, αρκει να νιωθω καλα. Οταν κρεβατωνομαι ομως, επειδη με ενοχλει κατι, νιωθω απαισια. Ειναι αυτα τα δυο μπαρμπαδελακια που καθονται εκατερωθεν στους ωμους μου και μου τριβελιζουν το μυαλο. Το ενα μου λεει, σηκω, τιποτα δεν εχεις. Κρεβατωνεσαι με το παραμικρο. Το αλλο γκρινιαζει να ξαπλωσω και οτι δεν πρεπει να παιζουμε με τη μεση και θελει προσοχη. 

Τι προσοχη; Ποιος θα κατεβαζε τα νερα και τα ψωνια στο υπογειο προχθες; Ο Δημητρης με το σπασμενο δαχτυλο που ηταν 3 ωρες στο σουπερ μαρκετ; Ή θα τα αφηναμε στο χωλ να πηδαμε απο πανω τους μεχρι να γινουμε καλα;

Ξαπλωσα λοιπον μια ωριτσα και σηκωθηκα. Υποσχεθηκα στον ειδωλο που εβλεπα στον καθρεφτη (ομορφη ειμαι σημερα) οτι δε θα σηκωσω βαρη και ξεκινησα να βαλω πλυντηριο. Αν δε σε εχει πιασει η μεση σου και δεν εχεις και προβλημα με το γονατο, οπως εγω, σιγουρα δεν ψαχνεις πατεντες για να βαλεις ενα ρημαδοπλυντηριο. Κατεβηκα κατω, κοιτουσα το βουνο με τα απλυτα και αναρωτιομουν πως θα τα ξεχωρισω να τα βαλω στο πλυντηριο διχως να σκυψω και διχως να γονατισω 🤔Σημερα η λυση ηταν ευκολη. Ειχα κατι μαξιλαρες για πλυσιμο. Εβαλα τη μια πανω στην αλλη, εκανα ενα μικρο σκαμνακι , καθησα και τα καταφερα.Εβγαλα επιτελους και τα υφασματα απο της καλοκαιρινες καρεκλες σκηνοθετη για να τα πλυνω! Ειναι τοσο εκνευριστικο να βγαζω τα ξυλακια που εχουν μεσα. Πονεσαν τα δαχτυλα μου. Δεν εχει σκεφτει κανεις εναν πιο ευκολο τροπο να συναρμολογουνται; Συμμαζεψα και κατι κουτες στο υπογειο. Καθισμενη ημουν, μη μου ανησυχεις. Αλλα με επιασε μια μανια να παντρεψω τα μπαρμπαδελακια στους ωμους μου και να τα ακουσω και τα δυο. Να μην κρεβατωθω σαν γρια, αλλα να μην επιβαρυνω τη μεση μου.

Τωρα καθομαι στο γραφειο στο σαλονι και χαζευω τα κιτρινα φυλλα που γεμιζει σιγα σιγα η αυλη μας. Καποιες μερες εχουν περισσοτερο νοημα ολα. 


20:05 το ιδιο βραδυ

Οταν σχολασε η Ισμηνη πηγαμε στο REWE (σουπερ μαρκετ) και ημασταν στην ουρα στο ταμειο κρατωντας μονο δυο πραγματα. Σκεφτομουν οτι εχουν πολλα καλα οι γερμανοι, αλλα δυο χρονια τωρα, δεν ειδα εναν να προσφερει τη θεση του σε καποιον αλλον επειδη εχει λιγοτερα ψωνια. Κι εκεινη τη στιγμη γυριζει η μπροστινη μας, με ρωταει "Μονο αυτα εχετε;" και μας παραχωρει τη θεση της!! Με εβγαλε ψευτρα λοιπον η ομορφη κοπελα σημερα.


Η Ισμηνη ετοιμαζεται να παει για υπνο κι εγω να δω γερμανικα βιντεακια του easy german στο youtube!

Ηταν καπως παραξενη αυτη η μερα. Η διαθεση μου ανεβοκατεβαινε. Ειναι το αγχος του ταξιδιου. Παντα μισω την προετοιμασια για ταξιδι.


Γυριζω στα γερμανικα μου. Εγιναν μισες δουλιτσες σημερα. Η συνεχεια αυριο.

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2021

πηγαινοερχομαστε

 



Επιστρεψαμε τελη Αυγουστου και ξαναφευγουμε την αλλη Παρασκευη. Εχει φθινοπωρινες διακοπες η μικρη για δυο εβδομαδες και θα παμε Ελλαδα. Καμια διαθεση δεν εχω να κατεβω τοσο συντομα ξανα. Ξεκινησα παλι τα μαθηματα γερμανικων κι εχω τοσα πολλα να διαβασω. Μου δημιουργουν αναστατωση τα ταξιδια. Ασε που νιωθω ακομη οτι δε μου ελειψε κανεις. Να, σαν χθες ηταν που ημασταν μαζι.

Η Ισμηνη εχει μαθημα ελληνικων αυτη την ωρα. Καθομαι και την περιμενω στο αυτοκινητο. Πρωτη φορα σημερα, πηρα μαζι μου το λαπτοπ, το συνδεσα στο ιντερνετ μεσω του δικτυου του κινητου μου (Μεγαλο κατορθωμα για μενα αυτο!) και διαβαζα τις σημειωσεις που μας εστειλε η Ντενιζ (η νεα δασκαλα γερμανικων μου). Σα μικρο παιδι το απολαμβανω. Καθομαι και κανω διαλογους μονη στο αυτοκινητο, χρησιμοποιωντας τις σημειωσεις. Μαθαινω πως να εκφερω αποψη, πως να διαφωνω με καποιον, πως να συμφωνω, να ζηταω τον λογο, να ζηταω να μη με διακοπτουν και πολλα αλλα πολυ χρησιμα κι ενδιαφεροντα!


Σε λιγακι τελειωνει το μαθημα και ξεκλεψα λιγο χρονο να σου γραψω. Θα παμε να παρουμε και τον Δημητρη απο το γραφειο και θα επιστρεψουμε στο σπιτι. Εχει γενεθλια σημερα το αγορι μου. Τα περναμε λιγο στο ντουκου τα γενεθλια τελευταια. Αναρωτιεμαι αν ειναι μονιμη κατασταση ή προσωρινη. Αναρωτιεμαι επισης εαν προτιμω ετσι τις γιορτες. Σβησαμε τα πρωτα κερακια χθες με εναν φιλο και σημερα του εδωσα πακετακι το αγαπημενο του κεικ να κερασει στο γραφειο. Το ΣΚ θα κανουμε και τουρτα. Αλλά αλλη αιγλη ειχαν παλια οι γιορτες. Νομιζω φταιει που δεν εχω δικα μου χρηματα. Αυτο δειχνει ποσο εχω συνδεσει τις γιορτες με τις καταναλωτικες μου συνηθειες/αναγκες. Μου αρεσει να αγοραζω πραγματα ειδικα για καποια περισταση. Φυσικα και μπορεις να γιορτασεις διχως να ξοδευτεις. Ημουν μαθημενη αλλιως ομως. Σου βγαζει μια θλιψη αυτο που εγραψα ισως. Θα σε γλυκανω λεγοντας σου οτι βιωνω πολυ γλυκια περιοδο. Ολο αυτο το απορροφαω ως μια πραγματικοτητα που δεν καταφερνει να ξεθοριασει την παλετα μου. Κλεινει τα 45 λοιπον το αγορι μου κι εγω το βραδυ θα διαβαζω ως αργα επειδη εχουν μαζευτει πολλα. Εκεινος θα χωθει στο γραφειο του να τελειωσει τις δουλειες που δεν τελειωνουν ποτε και καπως ετσι θα τελειωσει αυτη η μερα.

.....

επιστρεψαμε σπιτι.

Κοιταζω τον καιρο στο κινητο μου και βιαζομαι για τα πρωτα κρυα. Καποια πρωινα ειχε και 8-9 βαθμους, αλλα το μεσημερι ο υδραργυρος σκαρφαλωνει κοντα στους 20. Ας ειναι, θα βρω κρυο και χρυσοκοκκινες αποχρωσεις οταν επιστρεψω απο Ελλαδα. Οπως ειχε συμβει περσι και δε χορταινα να φωτογραφιζω τα χρωματα.

Θα σε καληνυχτισω. Τα βιβλια διπλα με αγριοκοιταζουν κι εχω χασμουρηθει ηδη καμια δεκαρια φορες.

Τελη Οκτωβρη να με περιμενεις.

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2021

end of A2 level

 Σημερα το πρωι ηταν το τελευταιο μαθημα γερμανικων. Ξεκινησα πριν 3 μηνες σε μια σχολη online εντατικα μαθηματα γερμανικων. Τρεις ωρες καθημερινα. Απιστευτο ποσα μπορεις να μαθεις σε 3 μηνες!! Η δασκαλα μας ειναι ξεχωριστη γυναικα, απο αυτες που ξερεις οτι γεννηθηκαν για να κανουν αυτο το επαγγελμα. Το γκρουπ μας, γυρω στα 10-11 ατομα, ηλικιας απο 20-45. Ειχε τον τροπο της με τον καθενα μας. Και δεν βιαζοταν ποτε! Καναμε επιπλεον ωρες, επιπλεον μερες, αρκει να μην αφηνε ουτε τελεια που δεν ειχαμε διαβασει και δεν καταλαβαμε! Και περα απο τις γνωσεις γερμανικων εμαθα πολλους μυθους, ετυμολογιες, ιστορικα γεγονοτα, ενδιαφερουσες ταινιες και πληροφοριες για ο,τι μπορεις να φανταστεις. Η κορη της την πειραζει οτι μιλαει διαρκως για πραγματα που δεν ενδιαφερουν κανεναν. Κι ομως. Δε θυμαμαι να με κουρασε ουτε μια φορα. Εμεις την ονομασαμε κινητη Wikipedia. Ξερει να σου πει κατι για τα παντα. Κι ενδιαφερεται να μαθαινει διαρκως σαν μικρο παιδι! Αυτη ειναι η ξεχωριστη Κατριν μας!Με τα παιδια δεθηκαμε πολυ. Ειναι παραξενο να μοιραζεσαι 3 ωρες καθημερινα απο τη ζωη σου με ανθρωπους τοσο μακρυα απο εσενα. Γυρω στους 3-4 ειμαστε σε διαφορετικς πολεις της Γερμανιας. Ο Ασοτ απο την Αρμενια, η Μονικα μας εγραφε απο το Hyderabat της Ινδιας τις τελευταιες μερες, ο Carlos που ειναι απο τη Βενεζουελα εκανε μαθηματα απο την Μουσια της Ισπανιας οπου σπουδαζει και χθες εκανε μαθημα απο Παρισι που πηγε να δει τον αδερφο του. Η Debora Απο Βραζιλια, η Λαουρα απο Κολομβια, η Αντρεα απο το Μεξικο, η Χολυ απο την Αγγλια, η Αμι απο την Ινδια, η Μαιρη απο Ελλαδα που μενει Ελβετια και η αγαπημενη μου Debaprija Απο την Καλκουτα που μενει Γερμανια. Με αυτους τους ανθρωπους καθημερινα επι 3 μηνες λεγαμε τι καιρο κανει στις πολεις μας και πως περνουσαμε τα Σαββατοκυριακα. Ειναι 2-3 που θα συνεχισουν τα μαθηματα. Οι υπολοιποι λογω καλοκαιριου σταματησαμε και θα συνεχισουμε οταν επιστρεψει ο καθενας απο τις διακοπες του. Υπηρχε μια θλιψη σημερα στο μαθημα. Ξερουμε οτι θα χαθουμε. Κι ας εχουμε μια ομδα σε ενα τσατ και υποσχεθηκαμε οτι θα κρατησουμε επαφη. Θα ειναι ολα αλλιως. Δε θα παραπονιομαστε για τις πολλες ασκησεις. Δε θα γελαμε με τα τραγικα μας λαθη. 


Η μερα σημερα ειναι συννεφιασμενη και ειχε λιγο κρυο. Ολες τις τελευταιες μερες. Αλλα σημερα την ειχα αναγκη ακριβως ετσι. Μαγειρεψα ενα τουρλου μουρλια (αν δεν εισαι απο Β. Ελλαδα μην ντραπεις να με ρωτησεις τι ειναι αυτο) και ξεκινησα να σφουγγαριζω τα πλακακια της κουζινας. Εχουν μαζευτει ενα σωρο που θελω να κανω τωρα που δε θα εχω μαθημα. Εχω να βρεθω και με τη δασκαλα της Ισμηνης, τη μαμα μιας συμμαθητριας της για να με ενημερωσει για ενα θεμα και με δυο φιλες. Πρεπει να ετοιμασουμε και καποια χαρτια για Ελλαδα. Εμειναν δυο εβδομαδες μονο μεχρι να κατεβουμε. Απιστευτο πως περναει ο καιρος. Το Αυγουστο θα κλεισουμε δυο χρονια εδω. Πολυ ζορικα χρονια! Απο τα δυσκολοτερα της ζωης μου και τα πιο απολαυστικα ταυτοχρονα. Αναρωτιεμαι ποτε θα τη συνηθισω αυτη τη χωρα, ποτε θα τηνβαρεθω λιγακι. Οχι ακομη.


Τους τελευταιους μηνες διαβαζα ως τις δωδεκα το βραδυ. Ηθελα να σου γραψω αλλη μερα. Πιο ηρεμη. Πιο βολικα. Αυτη τη στιγμη καθομαι στην Πολυθρονα στο δωματιο της Ισμηνης μεχρι να την παρει ο υπνος επειδη φοβαται σημερα. Και επρεπε να σου γραψω τωρα! Διαφορετικα, προβλεπεται να σου εγραφα Σεπτεμβρη, μετα τις καλοκαιρινες διακοπες.


Σε κουρασα αλλα επρεπε να εχω τα ονοματα αυτων των παιδιων γραμμενα εδω. Γιατι ξερω οτι αυτοι οι 3 μηνες, που ηταν σαν να καναμε 2 χρονια σε κανονικο φροντιστηριο, περα απο συμπυκνωμενη γνωση γερμανικων, ειχε και συμπυκνωμενη φιλια λιγακι, συμπυκνωμενη τριβη.


Εζησα 3 σπουδαιους μηνες με σπουδαιους ανθρωπους. Σου ευχομαι να εχεις κι εσυ την τυχη να συναντας σπουδαιους ανθρωπους στη ζωη σου.

Εχω μια θλιψη σημερα και με βαθυα χαρα. 

Και θα σε αφησω με λιγες λεξεις που γεμιζουν το μυαλο μου τελευταια...


Απιστευτο ποσα μπορεις να μαθεις στα 44 σου μεσα σε 3 μηνες!


"Good judgment comes from experience. Experience comes from bad judgment" Rita Mae Brown



Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2021

κλιμακωση

 Τη μια εβδομαδα το θερμομετρο εφτασε τους -11 και τα χιονια δεν ελιωναν με τιποτα για μερες και την αλλη εβδομαδα, ακριβως 7 μερες μετα (!) ειχε +15 και ηλιο! Πρωτη φορα εζησα τοσο ξαφνικη αλλαγη. Κι ενω γνωριζεις ηδη οτι λατρευω το φθινοπωρο και αγαπω τον χειμωνα, εδω (ειμαι προκατειλημμενη το ξερω) εχουν τις σωστες διαστασεις οι εποχες και μετα απο αρκετο κρυο και συχνα χιονια απο αρχες Δεκεμβρη, ειμαι ετοιμη για την ανοιξη! Την βλεπω, ειναι ετοιμη να στριψει απο τη γωνια. Μου ειπαν οτι ειναι οι Αλκυονιδες μερες της Γερμανιας και θα ξανακανει κρυο. Αλλα δεν τους πιστευω. Μπαινει η ανοιξη και το θερμομετρο δε θα ξαναδειξει μειον. Ισως να μην εχει +15 καθε μερα, αλλα δε θα εχει μειον.

Διαφορες καταστασεις για μεγαλο διαστημα τον χειμωνα μου επετρεπαν να βγαλω τον Φρεντυ μονο στις 06:20 το πρωι. Χιονι, κρυο, σκοταδι. Οι βολτες μας κρατουσαν λιγοτερο απο πεντε λεπτα. Τελευταια ομως αλλαξαν καποιες συνθηκες, ξημερωνει πιο νωρις και κανουμε υπεροχες βολτες. Βλεπουμε την ανατολη του ηλιου και απολαμβανουμε συχνα την καθαρη ατμοσφαιρα χωρις συννεφιες. Οχι παντα βεβαια :)

Σου ειπα για τις αναποδιες μας. Δεν εχουμε ξεμπερδεψει ακομη αλλα σαν να δρομολογουνται οι καταστασεις. Και τον Απριλη ισως συμβει κατι που το περιμενω πολυ καιρο και ανυπομονω. Δε θα στο πω ακομη γιατι νομιζω σε εχω κουρασει με το συκεκριμενο θεμα. Αλλα μολις συμβει αρχες Απριλη θα στο γραψω.


Φαγητο εχει απο χθες, κατι σαν φρικασε με σπανακι, μανιταρια και πολλα κρεμμυδακια. Απογευματινο σπανακοπιτα (ειναι να μην πιασω ενα υλικο στα χερια μου, του δινω και καταλαβαινει). Ολη μερα ελευθερη. Ελευθερη μετα απο καμια 5-6 mail απο το πρωι με καθηγητες για να συμπληρωσω καποια εντυπα. Μεταφρασεις απο ενημερωσεις. Εξουσιοδοτησεις και δηλωσεις για θεματα που μενουν σε εκκρεμοτητα στην Ελλαδα και πρωινο μαθημα γερμανικων με τη δασκαλα μου.

Ξεκινησα να διαβαζω τα μαυρα φεγγαρια του ερωτα. Δεν ειμαι καθολου σε τετοιο μουντ. Με το ζορι προχωραει. Με εντυπωσιασε η περιγραφη, ο τροπος εκφρασης. Αλλα αυτου του ειδους οι ερωτικες επιθυμιες δεν ειναι πολυ του γουστου μου. Ειμαι στην αρχη. Ισως αποκτησει περισσοτερο ενδιαφερον στη συνεχεια. Το να εχω τηλεοραση δεν μου ελειψε καθολου. Μου λειπει ομως πολυ να μενω μονη να βλεπω τις ταινιες και τις σειρες που εβλεπα στο ιντερνετ μεσημερια στο ιατρειο. Ειδικα τα καλοκαιρια. Μαλλον ειμαι παραξενη. Θα μπορουσα να βαλω να δω μια σειρα και στο σπιτι. Αλλα εκνευριζομαι να παρακολουθω κατι και να τριγυριζουν διαφοροι τριγυρω (οπου διαφοροι= η οικογενεια μου😂). Θελω την ησυχια μου. Ετσι δεν βλεπω τιποτα. Ισως κατι βιντεακια με συνταγες οταν ξαπλωνω τα βραδια, αλλα νομιζω αυτο δε στρεχει ως "παρακολουθω" κατι, ετσι; 🤪


Εχω διαβασμα γερμανικων. Και να σκεφτεις οτι δεν ειναι στα πρεπει. Με εχει ζορισει αυτη η γλωσσα και μ αρεσει να ψαχνω με τις ωρες στο ιντερνετ διαφορες σελιδες με γραμματικα φαινομενα στα γερμανικα και να ξανακανω επαναλληψη τις προσωπικες αντωνυμιες που δε θα μαθω ποτε να της χρησιμοποιω σωστα. 

Σ'αφηνω λοιπον να κολυμπησω παλι με γλωσσοδετες. Τις τελευταιες μερες ζω λιγακι σε ενταση. Εκνευριζομαι, χαιρομαι, απογοητευομαι, γοητευομαι με μια εξαρση και συγκεκριμενη διαρκεια. Δεν ειμαι ολη μερα καπως συγκεκριμενα. Νιωθω χαρα, εχω την αισθηση οτι αναπνεω καλυτερα, κοιταω τη θεα στη βολτα του Φρεντυ και χαμογελαω, φτανει σε μια κορυφωση αυτο που νιωθω και μετα καταλαγιαζει. Χωρις να περναω στη θλιψη. Σαν καπως αλλιως να τα νιωθω. Η κλιμακωση ειναι διαφορετικη απο αυτη που ειχα συνηθισει να διαχειριζομαι. Πιο ηπια ισως; Πιο οριοθετημενη (γερμανικοποιουμαι;! 😳); Πιο χειροπιαστη; Πιο λογικη; Γινεται να ανακατευουμε λογικη με συναισθημα; Θα επρεπε ή ειναι κακος συνδιασμος; Ισορροπιες δυσκολα ανιχνευσιμες.


Ολο σ' αφηνω και ολο εδω ειμαι.

Φευγω λεω!

Σου δινω το ηλιοβασιλεμα που κερδισα προχθες και φευγω 🌍☀️🌅





Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2021

Καποτε στο Συλλογο θυμαμαι

 Πριν καποια χρονια ημουν στον Συλλογο Γονεων και Κηδεμονων στο δημοτικο της κορης μου στην Ελλαδα. Χρονιά σταθμος. Δε θα σου πω κατι καινουριο, αλλα ρε φιλε, ποσο φοβισμενος ειναι ο κοσμος που ενω βαζεις λεφτα απο την τσεπη σου για να τρεχεις ολη τη χρονια, να υπαρχει παντα καποιος (και δυστυχως οχι μονο ενας) που με υφακι θα σε αμφισβητει. Επιασα το εαυτο μου να θελω να με υπερασπιστω με τροπους που, ουτε η 11χρονη κορη μου δε θα εκανε. Σε πολυ λιγο χρονο αντιλαμβανεσαι τι παιζει και προσαρμοζεσαι. Συγκεντρωνεσαι στον στοχο. Κατι που μου εκανε εντυπωση τοτε και θελω να μοιραστω μαζι σου ειναι αυτο. Μπορει καποιος να ειναι διαβασμενος, να τον εκτιμας για τις γνωσεις του και την εγκρατεια που δειχνει σε στιγμες που η ατμοσφαιρα ειναι τεταμενη. Κι ερχεται η στιγμη που συνειδητοποιεις οτι εχετε διαβασει το ιδιο κειμενο κι εχετε καταλληξει σε εντελως διαφορετικο συμπερασμα. Κι εκεινος θα στο μεταφερει βαζοντας μεσα την προσωπικη του αποψη. Κι εγω επισης. Αθελα μας. Ερμηνευσαμε διαφορετικα τα ιδια λογια και καταλληξαμε σε δυο διαφορετικες "αληθειες". 

Και σημερα θυμηθηκα εκεινη τη χρονια στο Συλλογο για δυο λογους. 

Πρωτα γιατι ο Δημητρης μου ειναι πολυ διαβασμενος, του αρεσει να αναλυει πολυ καποια θεματα κι εκανε μια "ομιλια" σημερα πανω σε ενα θεμα, βασιζομενος σε "γνωσεις", ερμηνευμενες με τη δικη του λογικη, σε ενα συμπερασμα πολυ διαφορετικο απο αυτο που αντιλαμβανομαι εγω. Και αναλογιζομουν ποσο ευκολα θα μπορουσε να πεισει οποιονδηποτε ενω εγω οχι. Ισως εκεινος να εχει δικιο τελικα. Αλλα εαν εχω εγω, δε θα ειμαι εξισου ευκολα πιστευτη.


Η δευτερη αφορμη εγινε παρατηρωντας την Τανια. Μια φιλη που απεκτησα εδω. Οταν εισαι σε ενα Συλλογο ερχεσαι σε επαφη με καποιους ανθρωπους που καταλαβαινεις συντομα οτι λογω ανιαρης ζωης ( γινομαι αυστηρη, το αντιλαμβανομαι, μα θα επιμεινω) ψαχνουν διαρκως αφορμες να δημιουργησουν θεμα, να κρινουν, να κατηγορησουν, να γινει σαματας γενικα. Με μια φιλη τοτε απο τον Συλλογο συνειδητοποιησαμε οτι κυριως αυτοι οι ανθρωποι ηταν γυναικες που δεν εργαζοντουσαν. Κι εχω πιασει τον εαυτο μου να ασχολουμαι πλεον με πραγματα που μεχρι πριν ενα χρονο που δουλευα, δεν προσεχα καν οτι υπαρχουν. Κι ερχεται η Τανια, μια γυναικα που δουλευει πολυ δυσκολα ωραρια, με δυο παιδια με homeschooling που πρεπει να διαχειριστει και ολες τις αλλες καθημερινες υποχρεωσεις και πιανω τον εαυτο μου να τη θαυμαζω σαν κατι απιαστο. Εκεινη νιωθει πιεσμενη και στα ορια της. Και δε μου δοθηκε η αφορμη να της πω ποσο ολο αυτο δινει ενα αλλο νοημα στην καθημερινοτητα, στη ζωη γενικα. Θα βρω ομως τροπο να της το πω. Δε θα την ξεκουρασει απο τις υποχρεωσεις της, αλλα να ξερει οτι καποιος τη θαυμαζει. Τη ζηλευω. Αχ να ερθει η στιγμη να δουλεψω κι εγω ξανα. 


Περασα ομορφα σημερα φιλε μου. Απο αυριο λενε παγωνιες και χιονια. Κι εχουν πεσει απανωτες αναποδιες τελευταια. Αλλα τριτωσε. Βαζω τελεία. Ολα θα πανε καλυτερα. Αναποφευκτα μετα τις αναποδιες ερχονται τα ευχαριστα. Και το αντιστροφο. Αλλαξα και κουπα καφε. Το εκανα στο ιατρειο οταν ηθελα να αλλαξει κατι. Χαζοκολληματα. Αλλα να δεις που την επομενη φορα που θα σου γραψω θα εχω κατι ευχαριστο να σου πω. Το οτι το πιστευω αυτο, εχει κανει ηδη τη μιση δουλεια ;)

Καλη εβδομαδα

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2021

σε αργη κινηση

 -Ποσα καλοκαιρια εχουμε ακομη να παμε διακοπες; 15; 20; 25; Πρεπει να σκεφτω τα μερη που θελω να επισκεφτω


ειπε ο Γιωργος χθες καθως συζητουσαμε. Ειχε αναφερει ξανα αυτη τη σκεψη παλιοτερα, που εκανε και στον ιδιο εντυπωση, οταν την ακουσε απο εναν φιλο του. Λιγα καλοκαιρια ακουγονται, αν το σκεφτεις ετσι. Αλλα αν εισαι πανω απο 40, στην καλυτερη περιπτωση τοσα μενουν. Με βαζει σε σκεψεις. Δεν εχω μερη που ονειρευομαι να επισκεφτω. Ονειρευομαι ομως διακοπες λιγο διαφορετικες απο αυτες που κανω τα τελευταια 10 χρονια. Θα ηθελα ενα καλοκαιρι να παω σε ενα ησυχο, ομορφο μερος με ενα ζευγαρι φιλων με παιδι/παιδια. Να περνουμε την περισσοτερη μερα στη θαλασσα, απογευματακι σε ταβερνουλες με τσιπουρο ή κρασακι και τα παιδια να παιζουν παραδιπλα. Εμεις να πιανουμε συζητησεις σαν τη χθεσινη για ωρες και να επιστρεφουμε στο δωματιο μας  βραδακι για μπανιο και υπνο χωρις εγνοιες. Χωρις να μας περιμενει καμια υποχρεωση την επομενη. Να ειναι η παραλια μπροστα στο δωματιο μας και οι ταβερνουλες σε αποσταση που πας με τα ποδια. Δεκα μερες θελω. Ειναι πολυ σημαντικο να ξεκουραζεσαι το καλοκαιρι. Καποια καλοκαιρια συγχρονιστηκαμε στην Καρυανη και ηταν ο ξαδερφος του Δημητρη στο διπλανο σπιτι με τη γυναικα και τα παιδια. Ηταν ομορφα καλοκαιρια αυτα. 

Οταν μετακομισαμε εδω ειχα ανοιξει τον χαρτη κι εβλεπα ποσο κοντα ειναι τοσο υπεροχα μερη. Παρισι, Αλσατια, Πραγα, Λονδινο, Βιεννη, Ζυριχη. Ολα σε αποσταση 5-9 ωρες οδικως. Ηρθαν ομως ετσι τα πραγματα που εγκλωβιστηκαμε σε απανωτα lockdown και, περα απο καποιες κοντινες γερμανικες πολεις, δεν καταφεραμε να παμε πουθενα αλλου. Και ειναι λιγο παραξενο που ενω ηρθαν αγαπημενοι προορισμοι τοσο κοντα μου -για να ακριβολογουμε εγω ηρθα κοντα τους- δεν με δελεαζουν πια οπως καποτε. Κανενας προορισμος. Ονειρευομαι Χριστουγεννα και Πασχα στις Σερρες και στη Θεσσαλονικη και καλοκαιρι καπου ομορφα και ησυχα με ομορφη παρεα. Ισως Χαλκιδικη. Ως εκει φτανουν τα θελω μου. Κανενας προορισμος πλεον δεν ειναι στα must στη λιστα μου. Για χρονια ηταν ενα χωριο της Αλσατιας. Τωρα δε με νοιαζει το που. Χρειαζομαι και μια εβδομαδα καπου με τον Δημητρη. Μονο οι δυο μας. 

Καποιος γνωστος μας περναει μια πολυ δυσκολη δοκιμασια αυτη την περιοδο. Μου ειναι τοσο αγαπητος, τοσο κοντινος ανθρωπος του Δημητρη. Αναποφευκτα μας εβαλε σε σκεψεις. Σε τετοιες περιπτωσεις αναλογιζεσαι ξανα τις προτεραιοτητες, βαλαμε σε αλλη σειρα τους στοχους, καναμε pause στον χρονο να σκεφτουμε ολα τα μικρα που μας ξεφευγουν καθημερινα. Ειδικα τα πρωτα δυσκολα εικοσιτετραωρα ο υπνος ηταν ανησυχος, οι μερες περνουσαν βασανιστικα αργα. Με τον Δημητρη ειμαστε πολυ διαφορετικοι. Δεν μοιραστηκαμε καμια σκεψη, περα απο τα γεγονοτα της εξελιξης της υγειας του φιλου μας. Κατακριτεο ισως, μα εμεις ετσι μαθαμε να ζουμε. Καλως ή κακως με τον Δημητρη μοιραζομαστε ελαχιστα σκεψεις που εχουν συναισθημα. Εκεινος ορθολογιστης, εγω ρομαντικη, φτανουμε γρηγορα σε αδιεξοδο με τετοιες συζητησεις. Μεσα απο συζητησεις με τριτους μερικες φορες ανακαλυπτουμε και πραγματα μεταξυ μας. Υποπτευομαι ποσο ασχημο ακουγεται. Μα συχνα το απολαμβανω. 

Εχω λοιπον εναν καινουριο μεγενθυντικο φακο, τον κραταω σφιχτα και ψαχνω. Ο χρονος ειναι αμειλικτος. Γνωριζω οτι συντομα ολη η πραγματικοτητα θα ξαναπαρει τις συνηθισμενες διαστασεις. Θα ξεχασω σε καποια σκοτεινη γωνια τον μεγενθυντικο φακο μου μεχρι το επομενο γεγονος που θα με ταρακουνισει και θα κυλαει ξανα βασανιστηκα αργα ο χρονος και οι σκεψεις μου θα σκαλωνουν σε καθε βημα. Ψαχνω λοιπον. Ψαχνω σκοπους, ψαχνω κατανοηση, ενσυναισθηση, επιλογες, λευκους καμβαδες, πεισμα και εκτιμηση. Ολα αυτα εντος. Τιποτα εκτος. Μητε σε αλλη χωρα, μητε σε αλλο κορμι. Ολα εντος. 

Ψιθυριστα θα σου παραδεχτω οτι ισως να ειμαι πιο καλα απο οσο μου αξιζει. Αλλα ακομη βρισκομαι σε συγκρουση με ενα τερατακι μεσα μου και δεν μπορω να σου επιβεβαιωσω τον ψιθυρο αυτο.

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2021

Καλη χρονια

Ποτε δεν σκεφτηκα να κλεισω αυτο το μπλογκ. Κι ας υπηρχαν μακρα διαστηματα απουσιας μου. Διχως παντα καποιον επαρκη λογο. Σου γραφω απο το μικρο μου γραφειο στο καθιστικο του σπιτιου μου. Εκει πανω εχω τοποθετημενο ενα λιγο παλιο λαπτοπ που λειτουργει ως ακινητος υπολογιστης σχεδον. Ελαχιστες φορες το πηρα μαζι μου σε καποιο αλλο σημειο του σπιτιου, για να το χρησιμοποιησω. Ανα διαστηματα πανω στο γραφειο αφηνω διαφορα πραγματα πριν "τα συμμαζεψω". Λιγα παιχνιδια της Ισμηνης, κατι ρουχα που χρειαζονται μεταποιηση, κοκκαλακια για τα μαλλια και μπιζου, σημειωματαρια και φακελοι προς αρχειοθετηση, κατσαβιδια και μικροεργαλεια, πιονια απο επιτραπεζια κι ενα σωρο αλλα αντικειμενα.
Το μυστικο για ενα οργανωμενο σπιτι ειναι καθε φορα που χρησιμοποιεις κατι, να το βαζεις κατευθειαν ξανα στη θεση του. Θα το εχει μοιραστει και η δικη σου μαμα αυτο το μυστικο μαζι σου, ειμαι βεβαιη. Σε διαβεβαιωνω οτι και η δικη μου φροντιζει να μου το υπενθυμιζει συχνα. Προς απογοητευση της, δεν καταφερα ποτε να ειμαι συνεπης σ'αυτον τον κανονα. Κι εχω και τοσα πολλα πραγματα, που καποια για χρονια δεν εχουν "συγκεκριμενη θεση". Οσες φορες κι αν υποσχεθηκα να κρατησω τα τετραδια μου καθαρα και προσεγμενα στην αρχη της χρονιας, τοσες κατελληγα με τετραδια γεματα ζωγραφιες και τσακισεις. Δεν το 'χω, που λενε. Οπως αντιλαμβανεσαι, εχεις ελαχιστες πιθανοτητες να πετυχεις συμμαζεμμενο το σπιτι μου αν ερθεις ακαλεστος. Φυσικα ποτε δεν τολμησα να ονειρευτω να μενω σε ενα σπιτι που ειναι ολα στην εντελεια. Ελαχιστοι νομιζω επιθυμουν κατι τετοιο και ειναι εξισου στα παθολογικα πλαισια με εμενα, απλως στην αλλη ακρη του νηματος. Ειναι φορες ομως που θα ηθελα να ειμαι λιγο πιο συνεπης στις υποχρεωσεις μου. Παραδοξως αυτο το σπιτι το εχω απολαυσει περισσοτερες φορες καθαρο και συμμαζεμενο, απο το σπιτι που ειχα στην Ελλαδα. Κι ας ειχα και μια κοπελα που ερχοταν για καθαριοτητα μια φορα την εβδομαδα εκει. Κι ας ηταν λιγο μικροτερο εκεινο το σπιτι. Δυστυχως οχι οσες φορες θα το επιθυμουσα ομως. 
Στο μπλογκ μου μπαινω μονο απο το λαπτοπ. Οπως υποθετεις εδω κι αρκετο καιρο, τις φορες που επιδιωξα να καθισω στο γραφειο μου, η εικονα των πραγματων πανω του με αποθαρρυνε και δεν ανοιγα καν το λαπτοπ. Ηταν ξελιγωμενο κι απο μπαταρια για εβδομαδες λογω αχρηστιας. Θα υποθετεις επισης οτι αυτη τη στιγμη καθομαι σε ενα συμμαζεμενο γραφειο κι απολαμβανω μια ζεστη κουπα ζεστο εσπρεσσο καθως σου γραφω. Σωστα υποθετεις :)
Ειναι η πρωτη χρονια που δεν εχω φτιαξει τις καθιερωμενες μου λιστες. Παραδοξως δεν ειχα χρονο ουτε για απολογισμο της χρονιας. Και θα σε παρακαλουσα να μη φανταστεις οτι, εν μεσω καραντινας, εγω τριγυρνουσα δεξια κι αριστερα. Νομιζω μετριουνται στα δαχτυλα του ενος χεριου οι φορες που βγηκα απο το σπιτι αυτους τους μηνες. Μπορεις να με φανταστεις να διαβαζω μανιωδως καποιο βιβλιο ή να προσπαθω να λυσω τον κυβο του ρουμπικ σε λιγοτερο απο 2 λεπτα ή να παιζω με την Ισμηνη ή να βλεπω καποια ελληνικη ταινια με την οικογενεια μου. Δε χρειαζεται να εχεις και πολυ φαντασια λοιπον για να με σκιαγραφησεις :)
Θα επανελθω με απολογισμο χρονιας. Ισως να κοντευει Πασχα τοτε, ωστοσο τις εχω αναγκη τις λιστες. Κι αν για καποιο λογο τελευταια αποφευγω να συγκεντρωθω και να οργανωθω, επιτρεψε μου να το απολαυσω.
Σου ευχομαι μια ευτυχεστερη χρονια με υγεια, υγεια, υγεια και πολλη αγαπη.