Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

παραπατωντας ...στη σωστη πορεια

Χθες πηγαμε στον επιγειο παραδεισο της κορης μου. Βρηκαμε εναν παιδοτοπο μονο με Playmobil!!!
 Ουτε φουσκωτα, ουτε τραμπολινα ουτε τιποτα αλλο. Μονο Playmobil!
 Δεν ξερω πως μας ειχε διαφυγει κατι τετοιο. Ειναι λιγακι διαφορετικος παιδοτοπος. Πρεπει να εχεις εσυ το νου σου στο παιδι, δεν υπαρχουν ατομα να προσεχουν το παιχνιδι τους. Μου αρεσε πολυ.

 Ειχα παρει το βιβλιο μου και η Ισμηνη βρηκε φιλους να παιξει και να κανουν διαφορα σεναρια. Απολαυσα κι εγω ενα γρηγορο καφεδακι με μια φιλη και γυρισαμε και οι δυο σπιτι ευτυχισμενες.
Απο την υπερενταση και τη χαρα αργησε να την παρει ο υπνος και κοιμηθηκα κι εγω σχεδον κατευθειαν μετα. Ουτε τα γερμανικα μου δεν εκανα επαναλληψη.

Φορτισα την προπληρωμενη καρτα μου και παρηγγειλα εναν ηλιο πριν λιγες μερες. Εχει σταλθει μου ειπαν, μα εχει κολλησει στο τελωνειο και δεν με φτανει. Τους τηλεφωνησα. Τους παρακαλεσα. Ειπα οτι ειναι μεγαλη αναγκη να τον εχω συντομα. Μα οι Ελληνες τελωνειακοι ειναι πολυ σκληρη ρατσα.
Καθομαι και σκεφτομαι που μπορω να παραγγειλω ενα παραθυρο να βαλω πισω απο τον νεροχυτη μου. Τι εννοεις ειναι δωματιο του διπλανου σπιτιου εκει; Δεν σε καταλαβαινω. Μαλλον απλα θελεις να με αποθαρρυνεις. Καποιον θα σκεφτω να το παραγγειλω. 
Εμεινε ενας μηνας χειμωνα. Ενας ερωτικος μηνας. Φυσικα και πιστευω σ'αυτα. Δεν καταλαβαινω την αφελεια σου. Δεν με παρακολουθεις καθολου μου φαινεται. Σημερα θα ψησω κασεροπιτα που αρεσει σε ολους μας, μα περισσοτερο θα τη φτιαξω για τον κουνιαδο μου που θα ερθει και την λατρευει αυτη την πιτα. Αυριο θα κανω μπαρες δημητριακων με κουβερτουρα, βρωμη, ταχινι και φυστικοβουτυρο. Και την Κυριακη χοιρινα κοτσια για ολους με πατατουλες και πιπεριες. Στα κενα μαγειρικης να μην ξεχασω να ξεσκονισω λιγα περσινα ονειρα, να αερισω το παπλωμα που σκεπαζω την καρδια μου τους κρυους μηνες και να βαλω και κανενα πλυντηριο ιδεων με διπλο στυψιμο. Η εβδομαδα που λιγο λιγο σβηνει ηταν σαν ενα κερι που τρεμοπαιζε διαρκως. Καταφερα να την φτασω ως εδω αναμμενη.
Η Ισμηνη νομιζει οτι η Πολιτεια των Ευχων (που ειχε στηθει στις Σερρες για τα Χριστουγεννα) υπαρχει ολο τον χρονο και καθε φορα που θελει κατι, μου ζηταει να την παω εκει να το ευχηθει. Αν παμε λοιπον, θα ευχηθω κι εγω να μπω στη ζωη μιας νοικοκυρας με 3 παιδια για ενα ολοκληρο Σαββατοκυριακο, για να δω πως προλαβαινει να κανει ολα οσα χρειαζονται. Νομιζω οτι γεννηθηκα με ελαττωματικο λογισμικο σε καποια σημεια και δεν ξερω που να παραπονεθω. Που να απευθυνθω για επιδιορθωση και συντηριση. Μη το πεις. Δεν ρωταω εσενα.
Πρεπει να αγορασω καινουριο σιδερο και να φτιαξω το πολυμιξερ μου. Α να ξεσκονισω και τον αρτοποιητη. Λεω να συνοδευσω με φρεσκο ψωμι το Σαββατοκυριακο μου.
Σ'αφηνω και να θυμασαι να ζεις συνειδητα. Να ακους την αναπνοη σου. Να αντιλαμβανεσαι οσες περισσοτερες κινησεις σου μπορεις. Ειναι μαγικη η ζωη. Κρατα τη φλογα αναμμενη.

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

πραγματοποιωντας


Αν ερθει καποιος σημερα Θεσσαλονικη και του πεις οτι προχθες χιονιζε, δεν θα σε πιστεψει. Το μεσημερι που ξαπλωσα, χτυπουσε ο ηλιος την κρεβατοκαμαρα μου και το θερμομετρο εδειχνει 19 βαθμους μεσα στο δωματιο χωρις καποια άλλη πηγη θερμανσης. Κοιμηθηκα μια ωρα (παρα κατι λεπτακια) τοσο βαθυα που με το ζορι σηκωθηκα να παω να παρω την μικρη μου και να ξαναερθω στη δουλεια. Χουζουρεψα πεντα λεπτα και σκεφτομουν τι ωραια που θα ηταν αν επαιρνα την μικρη και γυρνουσαμε στο σπιτι μαζι και παιζαμε ή βλεπαμε καμια ταινια. Και μετα με μαλωσα. Και σκεφτηκα ποσοι δεν εχουν δουλεια πλεον. Κι αποφασισα να ονειρευτω αυτο ακριβως που εχω να κανω. Ονειρευτηκα λοιπον οτι πηγα και πηρα την μικρη μου, την πηγα στη γιαγια της κι εγω ηρθα στο ωραιο μου γραφειο, ανοιξα τις κουρτινες και με ενα ζεστο καφε στο χερι χαζεψα το ομορφο παρκο που ειναι απεξω, τον καθαρο ουρανο και τα δεντρα. Εβαλα την λιστα με τα ιταλικα-γαλλικα κομματια να παιζει και χαζεψα λιγακι τις αγαπημενες μου εικονες στο we heart it.

 Και μετα σηκωθηκα κι εκανα πραγματικοτητα το ονειρο μου.

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

μια ομορφη εμπειρια στους κυκλους ζωης και νιφαδες ζωης απο το Σ-Κ που περασε

Ξεκιναω μια αναρτηση που ισως τελειωσει αυριο. Εχω γεμισει τοσα πολλα, που δεν γνωριζω πως να τα χωρεσω σε λιγες λεξεις. Εχω την αναγκη να τα ακουμπησω εδω να βρισκονται. Ολα.

Την Παρασκευη επιτελους καταφερα να παω στους "Κυκλους Ζωης". Τι εξαιρετικη εμπειρια. Ξεκινησα πιο νωρις για να εχω χρονο να βρω το μερος. Δεν ειχα ξαναπαει και σιχαινομαι να αργω στα ραντεβου μου. Εφτασα σχεδον μιση ωρα νωριτερα. Ο χωρος υπεροχος. Ενα μικρο σπιτακι σε ενα λοφακι. Μολις το κοιταξα, απο τον δρομο κατω ενω οδηγουσα, ημουν σιγουρη οτι αυτο ηταν το σπιτι που με περιμενε. Οι ενοχες που ειχα ξεκινωντας να κανω κατι μονο για μενα, ειχαν αρχισει να κανουν φτερα. Κοιταξα εξω απο τα παραθυρα και απο την μπαλκονοπορτα κι ενιωσα ενα σφιξιμο στο στομαχι. Δεος. Ολη η ατμοσφαιρα παραηταν σωστη για μενα. Σε ενα περιβαλλον που θα μπορουσε να ειναι το σπιτι μου. Ενιωσα λες και υπηρχαν κομματια μου σ'αυτο το σπιτι, ενω δεν ειχα παει ποτε. Η Κατερινα ειχε ετοιμασει λιχουδιες, τσαι, καφεδες και καθισαμε σε ενα ομορφο δωματιο μεχρι να μαζευτουμε ολοι. Το φουαγιε του σπιτιου.



Ηρθε η ωρα. Βγαλαμε τα παπουτσια μας και καθισαμε στις αναπαυτικες μαξιλαρες μπροστα στο τζακι. Ειχα μια αμηχανια, δεν ειχα συμμετεχει ξανα σε τετοιο βιωματικο σεμιναριο. Στιγμες στιγμες που χαλαρωνα με πλημμυριζε συγκινηση. Για οσα βιωνα, για οσα ακουγα, για την τυχη να μοιραστω τετοιες στιγμες με τις αλλες 5 ομορφες γυναικες που ειχα απεναντι μου. Κρατουσα το ντοσιε στα χερια μου και καθε φορα που μας ελεγε να συμπληρωσουμε κατι η Κατερινα, ενιωθα εκτος θεματος. Μα τελικα δεν ημουν. Ειχα κεντραρει καλα. Ασχετα αν μου ηταν ξεκαθαρο αυτο, λιγες ωρες αφου εφυγα απο το ομορφο εκεινο σπιτι. Συμπληρωσαμε 3 ωρες και νιωθω οτι θα μπορουσα να ειμαι αλλες τοσες ωρες εκει. Να νιωθω τον χρονο σαν ρυακι που με απολαυση χυνεται και ξερει καλα τη διαδρομη. Αυτο ειναι Ζωη, σκεφτηκα. Να γινονται οι στιγμες, ζωη ζωσα και να σου φερνει συγκινηση.



Πεντε λεπτα πριν φυγουμε μας ζητησε να ξαπλωσουμε ανετα στις μαξιλαρες μας και να κλεισουμε τα ματια. Εβαλε μια καταπληκτικη μελωδια και μας διαβασε καποια λογια. Μας συνεστισε να ειμαστε χαλαρες, να ακουμε την αναπνοη μας, να την φερουμε σε ενα ρυθμο, να νιωσουμε κομματι κομματι ολο το σωμα μας που ακουμπαει κατω. Μα με καποια λογια αναστατωθηκα πολυ. Ηταν και η φωνη της Κατερινας, ηταν και η μεγαλη εκτιμηση που της εχω, ηταν κι εκεινο το θεϊκο κομματι που το ψαχνω εκτοτε αλλά δεν το βρισκω. Ολα αυτα μου εφεραν δακρυα. Λιγα μονο, δεν φανηκαν. Μα αν η Κατερινα ηταν απο πανω μου εκεινη τη στιγμη, θα το καταλαβαινε στην αναπνοη μου.
Βγηκαμε απο το σπιτι 9:20 το βραδυ. Φυσουσε και εριχνε ελαχιστη βροχουλα. Ποσο πιο πολυ να συνωμοτησει το συμπαν για να νιωσω καλα. Το απογευμα της Παρασκευης μου, ημουν στην πιο σωστη θεση. Καποιες στιγμες ειναι καλο, χωρις τυψεις, να μην ειμαστε ουτε συντροφοι-ουτε γονεις. Μεσα στην πολυδιαστατη προσωπικοτητα μου υπαρχουν κομματια που βρισκουν εκφραση αυτονομα. Εφυγα με ενα πλανο στο χερι, με 5 νεες γνωριμιες, με πολυ τροφη για να σκεφτομαι πολλες μερες και με μια βαθυα συγκινηση. Κραταω το βραχιολακι που μου εκανε δωρο. Δεν το φορεσα ακομη. Απεκτησε μεγαλη σημασια για μενα αυτο το βραχιολακι. Νιωθω να ειναι κοντα η στιγμη που θα το φορεσω και ολα θα εχουν παρει τον δρομο τους.
Ολοι οι ανθρωποι δεν ταιριαζουμε με ολους. Ισως καποιος να παει και να σκεφτει οτι δεν κερδισε τιποτα απο ολο αυτο. Προσωπικα η Κατερινα με κερδισε. Δεν αρκουν μονο οι γνωσεις και τα πτυχια, ειναι να το'χεις κιολας. Ε, η Κατερινα το 'χει μεσα της και το φροντιζει αυτο το ταλεντο! Ειναι πηγη εμπνευσης και μεταφερει μια ηρεμια, μια αισιοδοξια χωρις να σε κανει ουτε στιγμη να διανοηθεις οτι θα ειναι ευκολο ολο αυτο. Θα ξαναπαω. Ειναι υποσχεση. Υποσχεση σε μενα.



Η αναρτηση θα μπορουσε να τελειωνει εδω. Χθες ομως χιονισε και η Ισμηνουλα μου ειναι απλα ευτυχισμενη μονο γι'αυτο το γεγονος. Το μεσημερι, αφου σβησαμε τα κερακια στη γιαγια και τον παππου που ειχαν γενεθλια, βγηκαμε εξω και χιονιζε. Τρεξαμε πανω κατω στον πεζοδρομο και κλεισαμε τα ματια να νιωσουμε το αγγιγμα απο καποια χιονονιφαδα. Χιονιζε και μεσα στο μικρο καθιστικο μας καθομασταν μπροστα στη σομπα και τους εβλεπα να παιζουν, μπαμπα και κορη, και εγω επλεκα θηκη για το ταμπλετ μου και τσαντακι για τα ζωακια της Ισμηνης. Χουχουλιαρικες καταστασεις. Τα μαθηματα γερμανικων συνεχιζουν καλα. Εφτασα στο basics 2 και λεω να αρχισω να κραταω σημειωσεις και σε τετραδιο γιατι αρχισαν να μπερδευονται λιγακι στο κεφαλι μου. Κι ας κανω συνεχεια επαναλληψεις για να μη τα ξεχασω.


Χθες βραδυ καταφερα να ακουσω και την εκπομπη "Εμπειριες Ελξις" στο anadrasis radio. Καθε Κυριακη 9-11:00 μ.μ. η Λενα βρισκει ενα ενδιαφερον θεμα που συζηταει στο chat της εκπομπης με τους ακροατες και παιζει και ωραια μουσικουλα. Χθες διαλεγε πολυ ωραια κομματια και το θεμα ηταν, τι θεση εχει στη ζωη μας ο φιλος και τι θεση εχει ο συντροφος. Ο ερωτας μπαινει πανω απο τη φιλία; Ή το αντιθετο; Καταλληξαμε οτι ειναι εξισου σημαντικα και τα δυο στη ζωη ενος ανθρωπου και δεν θα ηταν καλο να αφηνει το ενα να επηρεαζει τον αλλο. Θα πρεπει να "προστατευουμε" τον συντροφο μας απο τυχον κακοβουλα σχολια των οικειων μας και το ιδιο θα πρεπει να κανουμε σε τυχον παρομοια σχολια του συζυγου για τους φιλους μας. Ειναι επιλογη ζωης και οι μεν και ο δε (φιλοι και συντροφος) και καλο ειναι να σεβομαστε τους διαφορετικους ρολους τους και να μην αφηνουμε τη μια πλευρα να επηρεαζει την αλλη.



Η εβδομαδα ξεκινησε με αγχος και αναποδιες στη δουλεια. Και θυμηθηκα τα λογια της ομορφης Π. "Διαβασε κατι που θα σε κανει να νιωσεις καλυτερα".Θα διαβασω λιγο απο το βιβλιο εκεινο που με κανει να νιωθω καλα οταν το ξεφυλλιζω. (Ich lese ein Buck = διαβαζω ενα βιβλιο - απο τα μαθηματα γερμανικων που σου ελεγα). Το πρωι εφτιαξα 3 μικρους χιονανθρωπους με την Ισμηνη και παιξαμε χιονοπολεμο με το ελαχιστο χιονι που ειχε μεινει πανω στα αυτοκινητα. Εχω συγκεντρωθει στο να αλλαξω την αυρα της εβδομαδας μου.  Οσο ομορφο κι αν ειναι το χιονι, καποιοι ανθρωποι στις πολεις ειναι αναγκασμενοι να κοιμουνται σε παγκακια. Ευχομαι γρηγορα να λιωσουν ολα και να ανεβει η θερμοκρασια. Το χιονι ας μεινει στα βουνα κι εμεις ας σηκωθουμε απο τον καναπε να παμε τα παιδια μας εκει να το χαρουν οσο λαχταραει η ψυχη τους. Σου υποσχομαι μια ομορφη εβδομαδα. Δεν ξεχναω να κανω μικρα βηματα και οχι αλματα που θα με φερνουν παντα στο ιδιο σημειο. Νιωθω εξαιρετικα. Καλημερα σου.

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

ποτε μη λες ποτε

Αυτη η εβδομαδα δεν μου καθεται καλα. Η κασεροπιτα που εκανα χθες μου βγηκε λιγακι ανοστη, ο υπολογιστης μου εχει καποιο θεμα και δεν μπορω να γραψω νεα αναρτηση (τωρα γραφω απο το απιθανο νεο tablet που μου εφερε ο καταπληκτικος Αγιος Βασιλης μου) και η διαθεση μου ειναι ενα με τα πατωματα. Με επιασα να σχολιαζω και σε μια μπλογκερ και ξεχειλιζε υπεροψια το σχολιο μου. Δεν το 'χω βρε παιδι μου αυτες τις μερες. Καλυτερα να κρατησω το στομα μου κλειστο και να χωθω μεσα στο βιβλιο μου.
Εκανα δευτερο καφε, γιατι απο το πρωι νιωθω σαν ζομπι και θα ασχοληθω και λιγακι με τα μαθηματα ξενων γλωσσων μεσω ιντερνετ που μου εστειλε ο αντρας μου. Αλλη μερα να θυμηθω να φερω απο το σπιτι να σου γραψω τη συνταγη για βελουτε καροτοσουπα με τζιντζερ που εκανα το Σαββατο κι εγινε απιθανη.
Θελω να παω σε ενα βιωματικο σεμιναριο την Παρασκευη στους κυκλους ζωης και προσπαθω να αλλαξω το προγραμμα μου για να τα καταφερω. Εχω σκεφτει παρα πολλες φορες τι θα μπορουσα να κανω ως επαγγελμα αν ειχα την επιλογη να επιλεξω τωρα. Κατι που να μου αρεσει πολυ. Εχω αλλαξει τοσες πολλες αποψεις. Και καμια απο αυτες δεν την υπερασπιστηκα με σθενος. Και πριν λιγες μερες μου φανηκε τοσο ξεκαθαρο οτι αυτο που με γεμιζει και που μου αρεσει να ασχολουμαι ειναι η συμπεριφορα των ανθρωπων. Μαλλον θα μου ταιριαζε να γινω ψυχιατρος,εχει εξαιρετικο ενδιαφερον η ιατρικη μεσα στην ψυχη μας. 'Η ισως ψυχολογος-ψυχαναλυτρια. 'Η κοινωνιολογος. 'Η καποιο παντρεμα ψυχιατρικης και βιολογιας. Λες να γελιεμαι και παλι; Να μην ειναι τοσο εντονη αναγκη οσο την νιωθω; Κι αν ποτε δεν ειναι αργα για μια νεα πορεια;
Ενταξει, μην ενθουσιαζεσαι πολυ με οσα σου γραφω. Ξερεις ποσο δειλη ειμαι. Δεν θα τολμουσα ποτε να κυνηγησω το ονειρο μου. Νιωθω οτι πρεπει να "κρεμασω" και παραμελησω την οικογενεια μου. Θελει υποδομες για να βγεις στο κηνυγι, μη γελιεσαι. Καπου καπου ομως, ειναι αναζωογονητικο να ονειρευεσαι.
Και που ξερεις, ισως σε δεκα χρονια απο τωρα, ζω με την οικογενεια μου σε μια άλλη χωρα, πιο βορεια, εχω δυο ισως και τρια παιδακια και η ταμπελιτσα εξω απο την πορτα μου γραφει μια άλλη ειδικοτητα. Ποτε μη λες ποτε ;)
Βρηκα τη συνταγη της καροτοσουπας. Αν σου αρεσουν οι βελουτε σουπες να την μαγειρεψεις αμεσα, ειναι μουρλια.

Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014

πανσεληνος....ας χορεψουμε τις ζωες μας

Τελικα ειχαμε πανσεληνο χθες. Ημουν σχεδον βεβαιη κι ας μου φαινοταν οτι δεν ηταν πολυ γεματο το φεγγαρι κατω δεξια. Απο το πρωι ενα σωρο αναποδιες. Ευτυχως ολα στο τελος κατελληξαν καλα, αλλα κουραζομαι και μονο στη σκεψη να σου απαριθμισω ποσες αναποδιες ειχε χθες η μερα μου. Θα σου πω το καλο φιναλε. Εξοδος με το αγορι μου σε ταβερνουλα. Αυριο γιορταζουν και 2 ακομη αγαπημενοι μου ανθρωποι. Ο γαμπρος μου και ο κουμπαρος μου. Θα το γιορτασουμε και αυριο λοιπον και μετα θα με πιασει παλι εκεινη η αναποδια να μη θελω να βγω απο το σπιτι για τα επομενα τουλαχιστα 4-5 Σαββατοκυριακα. Τα νηματα ακομη σκονιζονται στην ιδια θεση. Τα χριστουγεννιατικα εφυγαν απο τη διακοσμηση αλλα με περιμενουν στο σαλονι (που εχει γινει αποθηκη τελικα) να τα βαλω σωστα σε κουτες να ανεβουν στη σοφιτα. Νομιζω οτι οποια γωνια του σπιτιου κι αν κοιταξω θελει συμμαζεμα και επειδη δεν ξερω απο που να αρχισω τα αφηνω ολα ετσι. Με στενοχωρει πολυ η υγρασια που εχει βγαλει το πανω μπανιο, επειδη γνωριζω οτι συμβαινει επειδη δεν θερμαινεται και δεν ξερω πως να την καταπολεμησω. Ειναι 6:30 μ.μ., εχω αλλα 3 σχετικα δυσκολα ραντεβου και μετα θελω να γυρισω τρεχοντας σπιτι. Σημερα ο Δημητρης ειχε ρεπο και θα ειναι με την μικρη σπιτι οταν επιστρεψω. Το να με περιμενει η οικογενεια μου στο σπιτι μετα τη δουλεια ειναι κατι που θα ζησω για πρωτη φορα νομιζω και δεν ξερω αν θα εχω την ευκαιρια να το ζησω ξανα συντομα. Ισως να ακουγεται σαχλο. Η ουσια ειναι οτι εχω αυτους τους δυο ανθρωπους, ανεξαρτητα αν με περιμενουν σπιτι μετα τη δουλεια ή ερχονται αργοτερα. Αλλα εγω εχω μια χαρα που θα επιστρεψω και θα με περιμενει καποιος στο σπιτι που δεν μπορω να στην περιγραψω.
7:15 μ.μ. Αλλα 2 ραντεβου. Μην ξεχασω να παρω γαλα για την μικρη. Μολις εκανα εναν ακομη καφε. Στο χωριο μου αδειαζουν οι δρομοι αυτη την ωρα. Μαζευονται ολοι σπιτια τους. Λιγο παραδιπλα ομως ειναι η Θεσσαλονικη που δεν κοιμαται ποτε. Χθες στην ταβερνουλα που πηγαμε ηταν γεματη κοσμο και δυο ομορφες φωνες μας κρατουσαν παρεα τραγουδωντας Μπιθικωτση και Ζαμπετα. "Αυτο ειναι κριση;" θα αναρωτηθουν καποιοι αυστηροι. Εγω επελεξα να το δω πιο συνενοχικα χθες. Καμαρωνα αυτη τη διασκεδαση, που μενουμε 3 τραπεζια γεματα στο τελος και η κοπελιτσα με τον αλλο τον κυριο με την ωραια φωνη τραγουδουσαν σε μας πλεον, κοιτωντας μας στα ματια. Χωρις μικροφωνα και ηχεια. Ετσι, μεταξυ μας, που λενε.
Μ'αρεσουν οι "μεταξυ μας" καταστασεις.
Κι αυριο μεταξυ μας θα 'μαστε.
Θελω να χορεψω τη ζωη. Χθες ενας νεαρος αναρωτιοταν αν ειναι η ζεμπεκια "ιστορικα και παραδοσιακα" αντρικος χορος. Η ζεμπεκια και καθε αλλο ειδος χορου, για μενα ειναι χορος! Κι αν μεσα σου ο ρυθμος εχει αναγκη εκφρασης, κανενος κριση δε σε νοιαζει.
Ας χορεψουμε τις ζωες μας, οπως μας λεει και το αρτιστακι μου. Ας τις τραγουδισουμε! Δειτε το βιντεακι. Ειναι μικρο και αξιζει τον κοπο...


Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

ο φιλος μου

Εγινε κατι πολυ σπουδαιο αυτες τις μερες. Ειχα αιτημα φιλιας στο facebook απο εναν παλιο λατρεμενο μου φιλο. Ποσο χαρηκα που ξαναβρεθηκαμε. Εστω διαδυκτιακα. Με μερικους ανθρωπους περνας τοσο ωραια που δεν θελεις να χαθεις. Κι ομως. Αφηνεσαι. Γιατι δεν φταιει ουτε η ζωη, ουτε οι οικογενειες που δημιουργησαμε, ουτε οι υποχρεωσεις της δουλειας. Το ξερεις καλα. Εσυ κι εγω φταιμε που αφηνουμε τις φιλιες να ξεθωριαζουν.
Θυμαμαι συχνα τη συζητηση μας με τον Δημητρη (το αντρα μου. Γιατι και τον παλιο μου φιλο, Δημητρη τον ελενε) για τον δικο μας πλανητη. Ποιους ανθρωπους θα περναμε μαζι μας στον ολοδικο μας πλανητη. Ανθρωπους χαμογελαστους, ανθρωπους με θετικη ενεργεια, με καλη καρδια! Ηταν και ο φιλος μου στη λιστα μας. Θυμαμαι δεν ημασταν παντρεμενοι ακομη οταν το συζητουσαμε αυτο με τον Δ μου. Στο σπιτι μας στη Γρυπαρη ηταν. Στον καναπε με το πορτοκαλοκιτρινο ριχταρι και τον φουξ τοιχο απο πισω. Τοτε ακομη μιλουσα με τον φιλο μου. Καμια φορα πηγαιναμε και για κανενα μεσημεριανο κρασακι στον παιδοτοπο οι δυο μας ή στον Ταξιαρχη πανω, στον Τζιμμυ. Και λεγαμε και λεγαμε και πεφταμε κατω απο τα γελια. Και τωρα ο φιλος μου ειναι μπαμπας δυο ομορφων κοριτσιων. Μερικες φορες μου βγαινει κατι χαζο. Ο φιλος μου για μενα θα ειναι παντα παιδι. Το αυθορμητο παιδι, γεματο χωρις λογο ανασφαλειες και με την ευαισθητη καρδια ετοιμος να τα δωσει ολα. Ενα παιδι.

Αγαπω την εννοια της φιλίας. Και δεν μπορεσα ποτε να μετρησω στην παλαμη του ενος χεριου τους φιλους μου. Χρειαζομουν και τα δυο χερια. Ειναι ευλογια η φιλία. Για μερες, για χρονια, για μια ζωη, για μια στιγμη.


Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

Παμε ξανα ...

Ωραια. Οι γιορτες τελειωσαν κι εμεις επιστρεψαμε στις γωνιτσες μας. Λιγο πιο ευτυχισμενοι θαρρεις. Απο χθες βαζω συνεχεια πλυντηρια να προλαβω τον ηλιο.Απολαμβανω την επιστροφη στην καθημερινοτητα. Βαριεμαι λιγακι το ξεστολισμα το Σαββατο. Αλλά μου υποσχεθηκα να παρω καινουριες κουτες απο το μινι μαρκετ απεναντι και να βαλω τα χριστουγεννιατικα και μ'αρεσουν οι ανακαταταξεις. Η μικρη δυσκολευεται να κοιμηθει νωρις τα βραδυα, εγω δυσκολευομαι να μεινω ξυπνια για πολυ και ο Δημητρης λειπει ξανα μεχρι αργα και μενει μονο το αρωμα του στο σπιτι να μου κανει παρεα οταν επιστρεφω.Την Παρασκευη αν καταφερω, θελω να παω θεατρο, να δω εναν φιλο που παιζει. Ειναι το τελευταιο τριημερο που παιζουν στην Θεσσαλονικη κι εμεις ακομη δεν αξιωθηκαμε να παμε. Δυσκολο το βλέπω, αλλά θα το προσπαθησω. Για το υπολοιπο Σαββατοκυριακο δεν θα κανονισω τιποτα. Θα ηθελα να ξεστολισω και να ασχοληθω λιγακι με το σπιτι μου. Να ηρεμησω, να πλεξω, να διαβασω. Εχουν μαζευτει τα νηματα που αγορασα και δεν εχω πιασει να πλεξω τιποτα. Μαζευονται μονο σε διαφορες αποχρωσεις λες κι εχω σκοπο να πλεξω πολυχρωμη κουβερτα. Χουχουλιασμα στο σπιτι λοιπον. Ισως ερθει η αδερφη μου με τον γαμπρο μου για ενα χαλαρο σουαρε το Σαββατο βραδυ. Η μικρη μου ειπε οτι σημερα θα φαει την τελευταια σοκολατιτσα απο αυτες που τους εδωσαν στο παιδικο παιδακια που γιορταζαν και μετα θα ξαναφαει γλυκο την ανοιξη. Δεν θα το κανει, το ξερω, αλλα εκεινη τη στιγμη ειχε την πιστη οτι εχει την δυναμη να αντεξει τοσο πολυ. Και θαυμαζω τοσο πολυ αυτη την πιστη. Εγω δεν την εχω. Αλλα θα μπω κι εγω σε προγραμμα. Απο Δευτερα οπως θα φανταζεσαι. Αυτα τα camper που μου πηρε η αδερφη μου στη γιορτη μου ειναι τα πιο ανετα παπουτσια που ειχα ποτε. Αναρωτιεμαι ποσο θα αντεξουν αφου μονο για παντοφλες μεσα στο σπιτι δεν τα φοραω. Σημερα εκανα μια μικρη λιστα με υλικα που θελω να αγορασω μεσα στο 2014. Εγραψα καινουρια γυαλια μυωπιας, φακους επαφης γκρι, τιραντες για παντελονι κοκκινες, κοκκινη τσαντα ταχυδρομου, μια βεσπα, πολυχρωμα στυλο, και μελανακια για τον εκτυπωτη μου.
Καλα το καταλαβες. Μονο τα στυλο θα παρω και τα μελανακια του εκτυπωτη.
Το ποσο απολαμβανω να κανω λιστες το εχεις καταλαβει ετσι;


καληνυχτα

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

check list για το 2014

Ηθελα να κανω μια λιστα με στοχους που θελω να πετυχω μεσα στην χρονια που καλωσορισαμε τοσο ομορφα.
Να ξανακοψω το τσιγαρο, που μπορει να μην καπνιζω οσο καπνιζα παλια, αλλα εχει γινει πολυ συχνη συνηθεια τελευταια.
Να καταλαβω επιτελους οτι τα επιπλεον κιλα ειναι αρρωστια και να καταφερω να μπω σε ενα προγραμμα .
Να κανω ενα δευτερο παιδακι, αν και χωρις την συγκαταθεση του Δ, με τον κρινο θα δυσκολευτω πολυ.
Κι εκει κολλησα. Δεν μπορουσα να σκεφτω κατι αλλο. Το να φυγουμε εξωτερικο εχω παψει δυστυχως να το σκεφτομαι. Το νιωθω απατηλο ονειρο και για λιγο (θελω να πιστευω για λίγο) το εχωσα σε ενα σκοτεινο συρταρακι.
Παντα περναει και η σκεψη να μη χασω τιποτα πολυτιμο απο τη ζωη μου. Οσα εχω και θεωρω δεδομενα. Αυτη ισως ειναι η πιο δυνατη ευχη μου. Μα μεσα απο τον παρορμητισμο μου, παιρνουν φορα και οι αλλες ευχες. Μα δεν μπορω να σκεφτω κατι αλλο να θελω πολυ; Η κιθαρα που ελεγα να μαθω; Τα ισπανικα; Ο χορος;!;! Οχι, οι πρωτοχρονιατικοι στοχοι πρεπει να εμπεριεχουν πολυ πιστη, πολυ θεληση. Αυτα μπορουν να περιμενουν.

Ονειρευομαι ενα 2014 με περισσοτερες συναντησεις με φιλους, με περισσοτερες στιγμες με την οικογενεια μου, με περισσοτερα ταξιδια, περισσοτερα χαμογελα, περισσοτερες στιγμες απολαυσης και ευδαιμονιας. Με τη γλυκια αισθηση του σπιτιου μου, με τις συνεχεις αλλαγες που τοσο μου αρεσει να κανω, με τη διαθεση να επιστρεφω παντα, με το αρωμα της δικης μου οικογενειας ανοιγοντας την πορτα. Περισσοτερα βιβλια, μουσικη, ταινιες και θεατρο. Να βαλω στη ζωη μου το θεατρο που εχω να παω χρονια. Ενα 2014 γεματο Ζωη, Υγεια, Ευτυχια, Ερωτα, Αγαπη, Εμπνευση, Γαληνη, Ψυχικη ηρεμια.

Θα μπορουσα να βαλω τουλαχιστον 10 αστερισκους με στοχους γι'αυτη τη νεα χρονια. Θα συγκρατηθω ομως. Θα βεντουζωσω πανω στους 3 πρωτους στοχους που επελεξα και θα βαλω τα δυνατα μου. Δεν υποσχομαι τιποτα. Νιωθω οτι εχω μεγαλη ανηφορα μπροστα. Κοιταζω προς τα 'κει και λεω να ξεκινησω να ανεβαινω.

Σ'αφηνω να ζησω το τελευταιο τριημερο των εορτων. Περιμενω την Κυριακη εναν φιλο του αντρα μου που αγαπω πολυ κι ενα αλλο ζευγαρι φιλων για τσιπουροκατασταση. Λιγα μεζεδακια και ξεκουραση ολο το τριημερο. Εντελως, παντελως τιποτα αλλο!

υ.γ. Διαβασα σημερα την αναρτηση της Κατερινας για τα χριστουγεννα στην Γερμανια. Να πω οτι δεν ζηλεψα, ψεμα θα 'ναι. Να φανταστεις συγκινηθηκα απο λαχταρα. Σου 'χει τυχει;