Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

εξαφανιζομαι

Πισω απο παραθυρα θα κλεισω τις μερες μου. Θα κατεβασω τον γενικο και θα μηδενιστουν ολα τα ασυγχονιστα ρολογια μας. Δεν θα ξερουμε τι ωρα ειναι πια. Ουτε αν αργησαμε ή αν ειμαστε συνεπεις στα ραντεβου μας. Θα κρυψω τα κινητα στον κηπο που δεν βγαινουμε πια και οποιος μας ζητησει θα παρακαλεσω να παραιτηθει απο την προσπαθεια να μας βρει.

Ελαχιστες δουλειες, ισα ισα να δηλωνουν οτι δουλευουν τα ηλεκτρικα στο σπιτι. Και μετα θα κυλιομαστε στα χαλια με ζεστους καφεδες και τουβλακια που θα τα δινεις σχημα αεροπλανων και τρενων. Διαφορετικο ταξιδι σε καθε κατασκευη.
Οι μερες μεταξυ χριστουγεννων και πρωτοχρονιας ειναι παντα αυστηρες. Σε ειρωνευονται ο,τι και να κανεις. Εμαθα να αδιαφορω και λιωνω τις στιγμες μου σε μπεν-μαρι για να κρατησω ζεστη και ρευστη την διαθεση μου να χυνομαι σε οσους αγαπω!

Απολαυστικη Πρωτοχρονια!

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Ξανα σπιτι

Τα ματια μου ειδαν ομορφιες.
Ξαπλωνα τα βραδια κατω απο το παπλωμα στο σπιτι στις Σερρες κι ενιωθα το σωμα μου κουρασμενο, αλλα ασυναισθητα χαμογελουσα. Αυτο ειναι ευλογια, σκεφτηκα πολλες φορες, να χαμογελας χωρις να εχει γινει τιποτα το συγκεκριμενο την ημερα που περασε. Αυτη την κριση, εγω την χρειαζομουν τελικα. Την ειχα αναγκη περισσοτερο απο το τζοκερ που ευχομουν να κερδισω.
Μαγευομαι και αρχισα να υποπτευομαι οτι δεν ειναι τα λαμπιονια και οι γιορτες η αιτια. Ουτε η αφορμη δεν ειναι. Αλυσιδωτες αντιδρασεις η ζωη μου. Τα πανω και τα κατω. Ειμαι στα πανω. Αλλες μερες επιλεγω να το βλεπω σαν ανηφορα κι αλλες σαν κορυφωση. Το σιγουρο ειναι οτι ειμαι στην απολαυστικη πλευρα της ζωης.

Αδυνατο να με κρατησει το γραφειο μεσα. Εχει δραπετευσει η καρδια. Το κρυο του καιρου με ζεσταινει και με ανεβαζει λιγους ποντους πανω απο την γη. Σαν ξωτικο γυριζω στη ζωη μου κι επιμενω να βαζω ταξη στην ακαταστασια μου. Μου εχουν λειψει φιλοι και ζεστα καφεδακια. Μου ελειψε βραδινο dvd με σιροπιαστη ταινια αγκαλια με σπορια και αναψυκτικο. Μου ελειψε να ξυπνησω το πρωι, να κανω ζεστο καφε και να παω να τον πιω χαζευοντας τα λαμπακια του δεντρου, ακουγοντας χριστουγεννιατικη μουσικη και μυριζοντας το κρυο μεσα απο την τζαμαρια.
Δεν επλυνα κουρτινες φετος. Βαρεθηκα. Απο αναβολη σε αναβολη το αφησα για μετα τις γιορτες. Και ειμαι σιγουρη οτι εχουν κρυφτει νεραιδες και ξωτικα στο στριφωμα διπλα στο τζακι. Ισως οταν κλεινουμε τα φωτα να ζωντανευουν ολα τα παιχνιδια της Ισμηνης, να αναβουν τα φωτακια του δεντρου και να ζουνε την δικη τους ζωη, τοσο απιθανη για μας. Να θυμηθω να βρω τον μολυβενιο στρατιωτη να τον διαβασω στην μικρη μου. Και το κοριτσακι με τα σπιρτα. Πως τα εχω ξεχασει αυτα τοσο καιρο;

Γεμιζει η ζωη μου μικρες μικρες κουκιδες που λαμπιριζουν υποσχομενες κατι καλυτερο. Κρεμιεμαι σ'αυτες και κανω κουνια δινοντας δυναμη στην ελπιδα για ακομη καλυτερη ζωη!

Αρχιζω διαιτα, στο ειπα;
Τωρα στις γιορτες;
Ναι.



Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Καλα χριστουγεννα

Καπου εδω θα σας αφησω κι εγω για τα χριστουγεννα. Ειδα αυτο το βιντεακι σημερα, απο μια φιλη στο facebook και μονολογησα..."αυτο ειναι! If only...."




Αυτες τις μερες ψηνω μπισκοτακια σε σχημα αστεριου και τα βαζω σε ενα υπεροχο κοκκινο-ασπρο χριστουγεννιατικο  τενεκεδενιο κουτακι. Μου αρεσει τοσο η εικονα του, που θα μπορουσα να τα κρατησω για διακοσμητικα , αν δεν αρεσαν στην μικρη μου :)
Θα κανω και μελομακαρονα αυριο, τεμπελοπαστιτσιο και θα ετοιμασω τα πραγματα για να φυγουμε στα πεθερικα μου την Παρασκευη. Οικογενειακα και χουχουλιαρικα. Το βραδυ των Χριστουγεννων φοραμε ολοι τις πιτζαμες μας, ο πεθερος μου εχει ετοιμασει την παραδοσιακη πλεον τηγανια και πριν αρχισουμε το φαγοποτι, λεμε τα καλαντα στο τραπεζι κρατωντας τριγωνο. Ετσι ξεκουραστα και αγαπησιαρικα περνανε αυτες οι μερες.

Ευχομαι σε ολους σας υγεια, αγαπη, δουλεια και πολλη πολλη χρυσοσκονη να λουσει τις ζωες σας. Θα σας "δω" σε λιγες μερουλες. Να αγαπατε και να συγχωρειτε ειλικρινα! Ας ακουγομαι γραφικη και γλοιωδης... τετοιες μερες με συγχωρω κι εγω  ; )
Να περασετε ονειρεμενα και να προσεχετε!

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Τζενη

23:23
"Πειραζει που τηλεφωνησα τετοια ωρα; Ηθελα να σε ακουσω"
"Καθολου. Κι εγω μονη ειμαι σπουργιτακι "

Κι ετσι μηδενισαμε αλλη μια φορα την αποσταση. Σε ενα εικοσαλεπτο τηλεφωνημα. Ξερεις, εισαι απο τους λιγους που μπορω να μιλαω με τις ωρες στο τηλεφωνο. Βαριεμαι τα τηλεφωνηματα.

Τις γιορτες υποσχομαι να βρω χρονο μονο για σενα. Οχι για λιγο, οχι με αλλους.
Ισως κατεβουμε να περπατησουμε στο κεντρο.
Να δουμε το βουλιαγμενο πλωτο μας δεντρο. Να κανουμε καρουζελ μαζι με τα παιδια. Να πιουμε ζεστα καφεδακια στην Αριστοτελους. Να ζησουμε παραλληλα με τον υπολοιπο κοσμο, στην δικη μας μαγικη χιονομπαλα.
Θα κρυψουμε τις ενηλικες ζωες μας μεσα σε γαντια και σκουφους και θα ψυθιρισουμε μυστικα στον χρονο να μας προσπερασει δυο στιγμες. Δυο στιγμες γεματες αρωματα και εικονες και γευσεις και ηχους και αγγιγματα, που θα γινουν πολυτιμη μνημη. Θα βαλω κοκκινη κορδελα στην μερα εκεινη και την αφησω κατω απο το χριστουγεννιατικο μας δεντρο για σενα και για μενα. Οταν κουνιομαστε στην χιονομπαλα μας θα εχει και χρυσοσκονη μαζι με το χιονι και θα παιζει και μουσικη απο καποια λατερνα ή καποιο ακορντεον. Γιατι τη ζωη μονο σαν παραμυθι αξιζει να την ζουμε φιλεναδα. Κοιτα ποσα λαμπιονια εβαλαν στην ομορφη Θεσσαλονικη για εμας!

Θελω να βαλω κοκκινο κραγιον τις γιορτες





Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

μερες ανοσμιας

Αρχισα να μυριζω. Νομιζω ειναι πανω απο δεκα μερες που ειχα χασει την οσφρηση μου. Πεταξε ενα ιος απο την μικρη μου σε μενα και μου κλειδωσε τις μυρωδιες. Και ειχε περασει τοσο καιρος που φοβηθηκα οτι μπορει να γινει μονιμη η κατασταση. Γιατι εχει συμβει και δεν θεωρειται και εξαιρετικα σπανια επιπλοκη.
Και αναρωτιομουν, αν ξαναπαω Constanta, δεν θα εχει πια την μυρωδια του κρυου αυτη η πολη; Δεν θα μυριζει ο γαλλικος μου ρουμι; Δεν θα μυριζουν οι φωτογραφιες αναμνησεις;
Δεν ξερω ποια αισθηση εκτιμω λιγοτερο.Ισως την γευση... ισως αυτη, την οσφρηση. Κι ας κλεινω τα ματια να μυρισω τους ανθρωπους που αγκαλιαζω, τις στιγμες που απολαμβανω, τα αντικειμενα που κανω δικα μου.
Και μου ερχεται στο μυαλο η εικονα καποιου που σε ενα αμφιθεταρο καποτε ειχε αγκαλιασει ενα κασκολ και ρουφουσε το αρωμα του. Η εικονα της μικρης μου οταν μυριζε την νυχτικια μου με κλειστα τα ματια κι εψαχνε να θηλασει. Η εικονα της Φλαπυς οταν μυριζει πανω μας άλλα σκυλια. Το χαμογελο της Τζενης οταν της ειχα δωσει κατι χειροποιητο και μου ειπε "μυριζει Κατερινα".
Περασα μερες ανοσμιας και εμοιαζαν ολα ξενα. Μονο στο μυαλο υπηρχαν τα αρωματα. Αποθηκευμενα να θυμιζουν την γνωση τους. Ειναι πιο δυσκολο να αποχωριστεις κατι, απο το να μην το εχεις εξαρχης.
Μερες και μερες χωρις να μυρισω το κορμι του Δημητρη, τον λαιμο της μικρης μου, το καφε που πινω.

Δεν ξερω τι θα γινομουν διχως αυτα τα χαρακτηριστικα. Θα αλλαζα ισως κι εγω στα νεα δεδομενα. Θα μαθαινα να συνδεω μνημες με γευσεις ή με εικονες ή με ηχους και θα προσπαθουσα να ξεχασω πως μυριζει η Constanta και ο Δημητρης. Σαν να μην ειχε σημασια πια.
Αν θυσιαζα μια αισθηση, αυτη θα ηταν η γευση τελικα. Οχι η οσφρηση. Μη μου παρετε τις μυρωδιες μου.

Εβρεξε το βραδυ, αλλα το πρωι δεν καταφερα να μυρισω την βροχη.

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

με θεα ενα κλικ

Ηθελα να πεισω την Τζενη να ανοιξει blog. Θα της ταιριαξει. Ειναι απο αυτους τους τελευταιους που η συνειδηση τους επιμενει να αρνειται να υποκυψει σε κατι που εχει γινει "μοδα". Υπηρχαν για πολλα χρονια κι αυτοι που αντιδρουσαν στα κινητα τηελφωνα.
Μα ολα εχουν την ερμηνεια που εμεις τους δινουμε. Ευτυχως το σπουργιτακι μου αρχισε να ειναι πιο διαλλακτικο. Εχει τοσα να πει.
 Δεν μπορω να φανταστω να εχω ενα παραθυρο με θεα τον Πυργο του Αιφελ στο σπιτι μου και να μην ανοιξω να ρεμβασω.
Παραθυρο με θεα τα χριστουγεννα στην ευρωπη, τον χειμωνα, τους ζεστους αρωματικους καφεδες.... παραθυρο σε ο,τι πληκτρολογησω.




Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

let it snow

Εγραψα μια αναρτηση για χρεη, για αγχη, για πιεσεις και την εσβησα. Δεν μου βγαινει καθολου η κλαψα αυτες τις μερες. Κι αν τα οικονομικα πανε απο το κακο στο χειροτερο, προτιμω να ανεβαζω αγαπημενα τραγουδια και ταξιδιαρικες φωτογραφιες. Ξορκιζω τις φοβιες μου. Γινομαι ολο και πιο μελισταλαχτη και απαγορευω σε ολους να με αλλαξουν. Καθε πρωι η εικονα του Δημητρη διπλα μου και η αγκαλια της Ισμηνης οταν ξυπναει, ειναι τα πιο ανεκτιμητα δωρα της ζωης μου. Προσφατα μου ανεφερε καποιος στο facebook οτι μεχρι να πιει καφε το πρωι δεν θελει να του μιλανε. Κι εγω του ειπα οτι αυτο ειναι δικη του επιλογη να ειναι ετσι, δεν ειναι εμφυτο. Κι εγω ημουν ετσι (ρωτα την Τζενη να σου πει) Του προτεινα μονο να σκεφτει αν η καφεινη μπορει να τον ξυπνησει πιο ευχαριστα απο την συντροφο του. Απο εκει και περα μονος τους θα βγαλει τα δικα του συμπερασματα. Και για τον καφε και για την συντροφο :)
Εγω στον πλανητη μου συνεχιζω και ακουω χριστουγεννιατικα τραγουδακια και ονειρευομαι καποτε να ζησω στην Αρναια, σε ενα ομορφο χωριατικο σπιτι, με κηπο, με τον αργαλειο μου, τα νηματα μου, τον Δημητρη και το Ισμηνακι μου. Θα κανουμε χιοναθρωπο καθε χριστουγεννα και θα στολιζω με φωτακια ολα τα δεντρακια του κηπου. Και μετα θα πινουμε ζεστες σουπιτσες μεσα σε κουπες που θα κλεινουμε σφιχτα μεσα στις χουφτες μας, καθισμενοι πανω στις φλοκατες μπροστα στο τζακι.
Ειμαι συναισθηματικη, παρατηρησε ενας φιλος μου προσφατα.
Ναι ειμαι. Και μου αρεσουν οι συν-Αισθησεις, οι συν-Ευρεσεις, η συν-Τροφια.
Οι καθαρες καρδιες, τα ζεστα χερια, τα ματια που γυαλιζουν, τα χειλη που χαμογελουν, οι ηρεμοι ανθρωποι, οι συνειδητες ζωες.

Δεν θα ηταν υπεροχα αν χιονιζε τις γιορτες;




.....και ζησαν αυτοι καλα κι εμεις.....ονειρευοντας!




Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

7 χρονια φαγουρα

7 χρονια ολοκληρα θα εχουν περασει την Κυριακη
Μια γιορτινη αναρτηση για τα οσα ζησαμε
Για τα χρονια που εφυγαν και μας εκαναν πιο πλουσιους
Για ολες εκεινες τις ομορφες στιγμες που ειναι ακριβες αναμνησεις πια
Για ολα εκεινα που ονειρευομαι μαζι σου
Για οσα σου θυμωνω και μαλωνουμε.
Για την πιστη που επενδυουμε ο ενας στον αλλον.
Για ολο αυτο το φουσκωμα της καρδιας οταν σε βλεπω να μου γελας.
Για την ελπιδα της αλλαγης
Για την καρτερικοτητα της αγαπης.
Εκεινη η αγαπη που φτανει πιο βαθυα απο τα σπλαχνα σου μερικες φορες. Λιγο πιο μεσα απο εκει που ειχαμε κρυμμενη την Ισμηνη εννεα μηνες.
Εκεινη την αγαπη που δεν αφηνει κανενα εγωισμο να χορευει πανω της για πολυ καιρο. Που διαλυει τα συννεφα ακριβως οταν το εχεις αναγκη. Οταν εισαι ετοιμος να δεις πιο καθαρα. Να παραδεχτεις και να αγκαλιασεις.
Να συγχωρεσεις και να μοιραστεις την ευθυνη.
Να αγαπησεις ξανα απο την αρχη.
Οχι, δεν ειναι ευκολες οι μακροχρονιες σχεσεις.
Ειναι φορες που μου λειπει το καρδιοχτυπι του πρωτου καιρου.
Τοτε που ηταν πιο ρευστα ολα.
Τα ενιωθες να γλιστραν απο τις παλαμες σου και λιγοθυμουσες.
Δεν θα επεστρεφα στο τοτε ομως.
Το σημερα ειναι χτισμενο απο μενα και σενα και νομιζω καναμε πολυ καλη δουλεια ως τωρα.
Σημερα απολαμβανω πιο ολοκληρωμενα τον ερωτα, την αγαπη, την συντροφικοτητα.
Τα πριν μονο πυροτεχνηματα εντυπωσιασμου ηταν.
Το μεσα μας ειχε αναγκη αληθινο ερωτα, αληθινη απολαυση, αληθινη αγκαλια, αληθινη συγχωρεση.
Μας τα εφερε απλοχερα ο χρονος.
Κι αν ξεφτισαν τα σκιρτηματα του πρωτου ερωτα, ε, καιρος τους ηταν.
Γινονται ισως σαχλα αν τα σερνουμε για παντα νομιζοντας οτι νικησαμε τον χρονο.
Ο χρονος φερνει αλλαγες κι αν δεν ειμαστε ετοιμοι να τις δεχτουμε, τον σπαταλαμε απληστα.
Σε απολαμβανω περισσοτερο απο ποτε, με ολες τις αισθησεις πια.



Δεν προλαβα να σε χαρω στο πρωινο μας καφεδακι.
Δεν πειραζει. Πινω το καφεδακι μου στην υγεια μας.
Στα ομορφα που θα μας ερθουν.
Και στα ασχημα που θα φανουν παλι μικροτερα μας.

Δημητρη μου σ'αγαπω!


Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

ετσι απλα




Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

μαγεια χριστουγεννων


ψαχνοντας βρηκα αυτα:

ιντερνετικοι σταθμοι που παιζουν ολη μερα χριστουγεννιατικα

επιλογη χριστουγεννιατικων στο you tube

Μια σελιδα με πολυ ομορφες ιδεες για τα παιδια. Εστειλα και γραμμα στον Αγιο Βασιλη για την μικρη και θα μας απαντησει :)

κι ενα ελληνικο site με χριστουγεννιατικες ιδεες





Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

chalet

Η ζωη ειναι ενα αγριο ποταμι. Σε αλλα σημεια κυλαει ηρεμα, σε αλλα πεφτει εντυπωσιακα και σχηματιζει μικρους καταρραχτες, σε αλλα σημεια στροβιλιζεται επειδη εχει εγκλβωβιστει σε δινες. Ποσες ζωες χωρανε μεσα σε μια; Οσες επιλεξεις, μου ψυθιριζεις. Στεκομαι μπροστα στην τζαμαρια και αναρωτιεμαι ποσες αντεχω. Αυτη την εβδομαδα ημουν περισσοτερο μαμα. Παντα ενας εαυτος μου προηγειται, ποτε δεν καταφερα να τους βαλω ολους σε μια ευθεια. Θα ηταν και αχαρο μαλλον. Ως μαμα λοιπον εφαγα ωρες και ωρες ψαχνοντας στο youtube για βιντεακια με χριστουγεννιατικα παιδικα τραγουδια για την μικρη μου. Ειδα απειρες συνταγες για χριστουγεννιατικα κουλουρακια για να κανουμε μαζι καθε χρονο και να εχουν και μυρωδια οι χριστουγεννιατικες αναμνησεις της.
Επισημαινω δουλειες που πρεπει να γινουν στο σπιτι και δεν ξερω που να τις χωρεσω.Ντουλαπια που πρεπει να βγουν και να συμμαζευτουν, πλυντηρια, κουρτινες..... Μενουν αιωνες καποια πραγματα στις λαθος θεσεις. Δεν μπορουσα να ειχα παρει λιγο απο τη μανα μου σε αυτο; Μονο στα κουσουρια την αντεγραψα; Ξερω οτι μολις μεγαλωσει λιγο ακομα η μικρη, θα μπορω να κανω πιο ευκολα καποιες δουλειες στο σπιτι. Δεν βιαζομαι ομως. Ας μεινουν αλλες δυο ζωες σε λαθος θεση τα πραγματα. Κι ας συγχιζομαι για λιγα λεπτα οταν τα βλεπω.
Μπηκε ο Δεκεμβρης. Με αυτο το μηνα αποχαιρεταμε μια χρονια κι ελπιζουμε παντα σε μια καλυτερη. Να θυμηθω να κανω την λιστα με τα νεα μου ονειρα και τον απολογισμο μου για τα παλια. Μ'αρεσει αυτη η εποχη. Με γλυκαινει, με γεμιζει λαμπιονια, με κανει να ονειρευομαι. Περσι δεν μου ειχε φερει το δωρο που ζητησα ο Αγιος Βασιλης, δεν ημουν καλο κοριτσι μαλλον. Φετος δεν ξερω τι να ζητησω , ας κανω τους απολογισμους μου πρωτα. Και θα ειμαι πολυ προσεχτικη στην κριση μου. Ισως να εχω γινει λιγο περισσοτερο αυστηρη μαζι μου απο ο,τι θα επρεπε. Ισως οι αλλοι να εγιναν μαζι μου. Νιωθω τη ζυγαρια να γερνει και θα βαλω το ενα ποδι και στην αλλη πλαστιγγα να δω αν καταφερω την ισορροπια.
Εχω βδομαδες να βγω στο μπαλκονι του πανω οροφου να χαζεψω τα αεροπλανα που βουτανε στη θαλασσα. Ουτε στο καθιστικο δεν πηγαινω να αναψω τα φωτακια του δεντρου. Γυρναω σπιτι μετα τις 9 και μεχρι να ταισω και να κοιμησω την μικρη περναει πανω απο μια ωρα. Την περισσοτερη ωρα τις καθημερινες την περναω στην κουζινα. Γι'αυτο και σκεφτομαι να επενδυσω και καποια χρηματα σε αυτην την χρονια που ερχεται. (αισιοδοξη με βρισκω). Παντα ζηλευα τις τραπεζαριες με διαφορετικς καρεκλες. Το ειχα αναφερει και στον Δ μου οταν λεγαμε να παρουμε τραπεζαρια για το σαλονι. Δεν ενθουσιαστηκε, ειναι πιο παραδοσιακος σ'αυτα. Ισως να δεχτει για την κουζινα, ειναι πιο "καθημερινο", δεν χρειαζεται να ειναι ομοιομορφα ολα. Ας βρουμε λεφτα και παρε ο,τι θελεις, θα μου πει.
Ταξιδι του μελιτος ακομη δεν εχουμε παει. Εχει περασει πανω απο ενας χρονος, αλλα ακομη πιστευω οτι θα τα καταφερουμε καποια στιγμη. Καπου οι δυο μας, με κρυο, με τζακι, με χιονια ισως. Φετος θα ειναι; σε ενα χρονο θα ειναι; σε πεντε χρονια; θα τα καταφερουμε. Και θα γελανε οταν θα λεμε εκει στον ξενωνα οτι ειναι ταξιδι του μελλιτος ενω εχουμε τοσα χρονια παντρεμενοι. Και θα γελαμε κι εμεις. Ετσι θα κλεισω τις σκεψεις μου. Με ονειρο το αναμενο τζακι και θεα τα χιονια σε καποιο βουνο.