Νομιζω ηταν το 2012 που αποφασισα να μη βλεπω τηλεοραση. Εβλεπα τα Σαββατα την εκπομπη "Στην υγεια μας". Ο Δημητρης ταξιδευε διαρκως, η Ισμηνη καθημερινες σχολειο και δραστηριοτητες κι εμενε η συσκευη της τηλεορασης κλειστη ολη την εβδομαδα. Τα Σαββατοκυριακα εβλεπε παιδικα η Ισμηνη και αν ηταν σπιτι ο Δ, το βραδυ βλεπαμε καμια ελληνικη ή παιδικη ταινια ολοι μαζι. Ηρθαμε Γερμανια και δεν συνδεσαμε καθολου την τηλεοραση. Εχουμε βεβαια Netflix. Σπιτι σπανια εβλεπα και στην Ελλαδα Netflix. Στο ιατρειο τα καλοκαιρια, που η δουλεια ηταν λιγοτερη, συνηθιζα να κολλαω με καποια σειρα. Και καμια ταινια online πιο σπανια. Αυτες τις μερες τα πρωινα, επειδη δεν εχω μαθημα γερμανικων, αρχισα να χαζευω τις σειρες στο ερτφλιξ και στο Netflix.
Ειδα τη σειρα "Καρτ ποσταλ". Πολυ ωραια σειρα! Ειναι και ο ηθοποιος που του ειχα αδυναμια απο την υπεροχη ταινια "Μικρα Αγγλια". Θεωρω οτι επαιξε εξαιρετικα και αυτον τον ρολο.
Προσφατα ειχε αναφερει η αδερφη μου τη σειρα "Emily in Paris". Τ Η αδερφη μου εχει εντυπωσιακο γουστο. Μπορει να συνδιασει κομματια ασχετα μεταξυ τους και να δημιουργησει ενα ξεχωριστο αποτελεσμα. Εγω δεν ειμαι τοσο ευφανταστη σε αυτον τον τομεα. Παρακολουθησα και τις δυο σεζον της σειρας και βρηκα νομιζω μονο δυο εμφανισεις της Εμιλυ που μου αρεσαν. Και τη μια δεν τη θυμαμαι καν. Πολυ προχωρημενο για το δικο μου στυλ. Κι ενω ο ομορφος της σειρας ειναι ενας σεφ, εγω ερωτευτηκα εναν αλλον. Ο οποιος, ενα μικρο περασμα εκανε απο τη ζωη της Εμιλυ, αλλα εγω εκεινον θελω. Ο Μαρτιε! Κατα τα αλλα η σειρα δε με ενθουσιασε. Αυτο ομως που με εντυπωσιασε ειναι ποσο καλα περιεγραψε την προσαρμογη καποιου σε μια καινουρια χωρα. Οσο κι αν αγαπουσε η Εμιλυ το Παρισι, παντα θα ηταν η αμερικανιδα (με ολα τα υπερ και κατα της καταγωγης της) στη Γαλλια. Θελω να γραψω πανω σε αυτο σε αλλη αναρτηση. Ειναι ιδιαιτερα ενδιαφερον για μενα αυτη η οσμωση που συμβαινει αργα σε μια καινουρια χωρα και που εντελει δεν ολοκληρωνεται ποτε, ευτυχως!
Μεχρι τον Φεβρουαριο που θα ξεκινησω μαθηματα θελω να δω κι αλλη σειρα. Καποια ατμοσφαιρικη και ευχαριστη. Διαβαζω "Τα σταφυλια της οργης" κι ετυχε να το ξεκινησω οταν χασαμε τον Φρεντυ και ηρθε κι επεσε βαρια ολη αυτη η πραγματικοτητα πανω μου. Εξαιρετικο βιβλιο!