ρυθμοι καλοκαιριου

Οι τροχιες ολων εχουν ρυθμιστει σε θερινη ωρα.

Η Ελενη με τον Δημητρη πηγαν εκδρομη εξωτερικο με τα παιδια. Η Βικυ με τον Θαναση στο παρτυ της Τινας στην Παρο. Η Τζενη με τον Δημητρη Αστυπαλαια νομιζω. Η Μαρια με τον Δημητρη Σκοπελο. Ο Αλεξανδρος με την αρραβωνιαστικια του θα πανε θεατρο. Η Σοφια με την οικογενεια της για μπανιο Χαλκιδικη. Οι συζητησεις στροβιλιζονται γυρω απο την θαλασσα, απο τις αδειες, απο την ζεστη. Τα παιδια στη γειτονια εχουν ξεχυθει πανω στα ποδηλατα τους μεχρι να βραδιασει. Και βραδιαζει αργα. Και γκρινιαζουμε λιγακι στο ντουζ το βραδυ. Ξαπλωνει στο κρεβατι και στο μισο παραμυθι κλεινει τα ματια και ταξιδευει στα ονειρα της. Εξαντλημενη απο ολη την ημερα. 

Το καλοκαιρι καταφερνει και αργοπορει τους λεπτοδεικτες. Σαν να περναει πιο αργα η ωρα. Στο γραφειο αργω λιγακι μεχρι να παω την Ισμηνη στο summer camp της καθε πρωι. Επεστρεψε η Βικυ και ηπιαμε ενα απολαυστικο καφεδακι το πρωι στη δροσια του παρκου. Αφου καταφερα και ξεπλυνα την ζεστη της προηγουμενης εβδομαδας απο πανω μου, ειμαι χαρουμενη. Στιγμες στιγμες πιστεψα οτι θα μεινω ιδρωμενη μεχρι τον Σεπτεμβρη.
Ισως η Βικυ παει διακοπες τον Σεπτεμβρη. Απιθανη περιοδος! Ποσο θα ηθελα να μπορουσα κι εγω. Σε ενα μερος με πρασινο και θαλασσα, με ησυχια, με λιγο κοσμο εδω κι εκει, με ρυθμους αργους και απολαυστικους. 

Εχω δει απειρες ρομαντικες ταινιες στο Hallmark και ολα τα βλεπω παστελ κιτρινα, ροζ, σιελ. Και μου εδειξε η Ελενη κατι μπλοκ ζωγραφικης για ενηλικους, για χαλαρωση, με μικρα μοτιβο και κατι υπεροχους μαρκαδορους με λεπτη μυτη και θελω να τα παρω. Να ξαπλωνω τα βραδια και να ζωγραφιζω. Και να ονειρευομαι. Και να ακουω μουσικη. Και να μοιαζει ο χρονος ολος δικος μου.

Γιατι ειναι καλοκαιρακι.

Και γιατι μ'αρεσει τελικα λιγακι.

βημα βημα

Νομιζω κοντευει χρονος που γκρινιαζω διαρκως. Και ολο λεω να κανω κατι γι'αυτο. Και τιποτα δεν μπορω να σκεφτω. Και βρηκα κατι. Μη γελασεις. Ιδεα της Ισμηνης ηταν.
Σημερα δεν θα γκρινιαξω καθολου. Μια αποφαση σημερινη που ισχυει για σημερα. Αυριο πρωι θα αποφασισω με βαση τις αυριανες δυναμεις μου. Θα ασχοληθω με πραγματα που με κανουν να νιωθω καλα. Ετοιμα τα πινελα, ετοιμα και ο καμβας. Ο καλλιτεχνης εχει κεφια σημερα.
"Τελικα δεν ειναι πολυ ασχημο να φοραω φορεμα. Θα το βαλω. Για σημερα μονο μαμα. Αλλη μερα θα το ξανασκεφτω."
Τοσο απλα.
Αποφασιζει για σημερα χωρις δεσμευση.
Ποσο πιο ευκολο να νικησεις τα θερια σου για μια μονο μερα!

μικρες ανατροπες

Προχθες επιασα ξανα το "Κυριακη απογευμα στην Βιεννη". Και το ξεφυλλιζω και σταματαω σε αυτα που ειχα σημειωσει στην τελευταια αναγνωση. Και καποια δεν τα θυμαμαι καθολου. Και με γοητευουν ολο απο την αρχη ως καινουρια γνωση. Και δεν μπορω να ξεχωρισω ποσο καλο και ποσο κακο ειναι αυτο. Μενω στην γοητεια του καινουριου.
Κι εκει αναμεσα σε τρεξιματα γι'αλλαγες, εμβολια και υποχρεωσεις, καθεσαι για ενα καφεδακι ησυχο στο Prince και ισως ξεκλεψει κι εκεινος λιγο χρονο και πεταχτει και να, σε ενα τσακ ολα αλλαζουν. Λιγοτερο ενοχλητικη η ζεστη ε;

λιγο ετσι, λιγο αλλιως...

Μερικες φορες ο κοσμος χωριζετε σε αυτους που εχουν παιδια και σ'αυτους που δεν εχουν. Διαβαζω διαφορα απο δω κι απο κει και διακρινω κι εναν καμουφλαρισμενο θυμο μεταξυ των δυο αυτων μεγαλων ομαδων. Εγω οπως ξερεις εχω παιδι. Οποτε ειμαι απο δω μερια. Εχω πολλους κοντινους μου που δεν εχουν. Και αναρωτιεμαι εαν γινομαι κι εγω ετσι εμπαθης μαζι τους. Εαν εμεις που εχουμε παιδια, κουκουλωνουμε τη δικη μας ζηλια να ζουμε πιο ελευθερα στις ατακες που χρησιμοποιουμε. Στην Λαρισα ζηλεψα τη ζωη της Τζενης. Να ξυπνας και να εχεις να φροντισεις και να σκεφτεις μονο τον εαυτο σου. Χωραει μεγαλη ηρεμια σε μια καθημερινοτητα που αποφασιζεις εσυ για σενα και για κανεναν αλλον. Μπορεις να κανεις πεντε-εξι ντους την ημερα, να εχουν τελειωσει τα φρουτα, το ψωμι, το γαλα, χωρις αγχος. Να εχεις ολα τα Σαββατοκυριακα να τα οργανωσεις οπως σε βολευει.
Και μετα θυμαμαι το φαφουτικο χαμογελο της Ισμηνης μου. Φετος κουραστηκα περισσοτερο με τα διαβασματα και τις εξωσχολικες δραστηριοτητες. Κι ανυπομωνω να ερθει ο καιρος που θα φυγει η μικρη στα πεθερικα μου. Και παντα θα υπαρχει καποιος που θα με κρινει για ο,τι μητρικο κανω. Μετα την Λαρισα ηρεμησα. Σαν να τακτοποιω πιο ευκολα τις σκεψεις μου. Σαν να γυριζω πιο ξεκουραστη τα βραδυα απο τη δουλεια. Εχει ηρεμησει και η μικρη, επειδη ειμαι πιο ηρεμη εγω. Και γελαμε και αγκαλιαζομαστε και διαβαζουμε πιο πολλα παραμυθια καθε βραδυ. Και οσο κι αν η πραγματικοτητα μου δειχνει οτι μου κανει καλο να ξεφευγω μια στο τοσο απο τον ρολο της μαμας, εγω παντα θα αισθανομαι ενοχη οταν το ονειρευομαι.
Προς το παρον απολαμβανω τις γεματες μου μπαταριες.
Καλο καλοκαιρι ειπα;

Λαρισινες αζαλεες

Τι ωραια που ηταν αληθεια!
Δοκιμασαμε ακριβα κρασια και το γυρισαμε σε ενα φθηνο λευκο σε ενα άλλο μαγαζι που πριν κλεισει επαιζε Zaz και Historia de un amor και Edith Piaf. Περπατησαμε σε ερημικα πλακοστρωτα ξημερωματα επιστρεφοντας σπιτι. Το αρωμα απο το σπιτι της ηταν τοσο βγαλμενο απο μια κοινη ζωη καποτε, που αν δεν ηταν αγενες, θα σου ελεγα οτι το σπιτι της ειναι και δικο μου. Ισως μυριζει και λιγο απο εμενα. Κι ας μην εχω ξαναπαει. Δεν ειναι σαφες που σταματουσε το δικο της αρωμα και που ξεκινουσε το δικο μου στο σπιτι της Constanta. Θυμηθηκαμε τα αρωματικα "πατσουλι" που αναβαμε και μυριζε ολη η πολυκατοικια. Φτιαξαμε μια καταπληκτικη μακαροναδα με μανιταρια, σκορδο και σαλατα ντακο. Πηγαμε για φαγητο σε ενα μαγαζακι με διακοσμηση βγαλμενη απο παραμυθι, μετα καλοκαιρινο ποτο εκει στην "Edith Piaf" και μετα σε ενα σκοτεινο χειμωνιατικο στεκι που ζητουσαμε Καββαδια και Χατζηδακι. Και ξημερωσε κι εμεις επιστρεφαμε προσπαθωντας να θυμηθουμε τον τιτλο απο το "Un ano de amor" για να το ψαξουμε στο ταμπλετ. Και τα πρωινα καφεδακια στο υπεροχο αυτο μπαλκονι με τις ανθισμενες αζαλεες και ενα απαλο αερακι.
Τι ομορφα που ηταν αληθεια!
Το ζηλεψα το τακτοποιημενο σπιτι της Τζενης μου. Τα καταφερα τελικα. Πηγα και ολο το ταξιδι ηταν παραλληλα με τον χρονο.