Ειναι φυσιολογικο να ειναι 3μιση χρονων η Ισμηνη κι εμενα να μου φαινεται παραξενο να λεω τη φραση "κορη μου" ; Ισως να παραειναι υπεροχη για να πιστεψω ποτε οτι ειναι "δικη μου".
Εν τω μεταξυ, δεν εχω παψει να ακουω το Windmills of your mind αυτες τις μερες. Κι εχω ανοιξει κι ενα καρο λιστες εδω κι εκει. Λιστες με ταινιες που θελω να δω, με τραγουδια που θελω να κατεβασω, με προοπτικες ζωης, με μικρες στιγμες που θελω να στριμωξω στα εικοσιτετραωρα μου, με χαμογελα που γλιστρουν και χανονται απο ξηλωμενες τσεπες.....
Τελικα δεν ειμαι ανθρωπος εμπιστοσυνης. Ναι. Το θυμαμαι καθαρα τοτε που με ειχε παρακαλασει η Μ να μου πει κατι δικο της και να μην το πω πουθενα και της το ειχα αρνηθει. Ευτυχως ομως και η Μ μου μοιαζει και συμφωνησαμε να μην προδωσω πουθενα οτι ειναι δικη της ιστορια οταν θα την περιγραφω αλλου. Μα ειναι τοσο εξαιρετικες οι ιστοριες της ζωης μας. Τι εγωισμος μας πιανει να μη μαθευτουν. Να μη μαθει κανεις αλλος κατι απο την δικη μου εμπειρια. Ναι, το ξαναλεω. Θα μπορουσε αυτο το μπλογκ να ειναι χτισμενο μονο με ιστοριες που ακουω και ιστοριες που ζω.
Σου εχω πει οτι ειμαι σπιτογατος; Πριν λιγο ακουγα τον καιρο απο βιντεακι με τον Αρναουτογλου (σαν βορειοελλαδιτισσα του εχω μεγαλη αδυναμια) κι ελεγε ολο για βροχες παλι. Μονο το Σαββατο θα εχουμε καλο καιρο. Ετσι κι εγω θα αραξω σπιτι. Ο συζυγος σημερα θα βγει αντροπαρεα με φιλους, το Σαββατο θα βγει με αλλους κι εγω σκεφτομαι να προμηθευτω γαριδακια και ταινιες και και να περασω ταξιδευοντας σε κοσμους μαγικους, σε αλλοτινες εποχες ισως. Θα σου μαρτυρησω κατι απο την λιστα μου... σκεφτομαι αμεσα να προμυθευτω cd player για το δωματιο της μικρης. Πριν ερθει η ΔΕΗ και αναβαλουμε παλι να ζησουμε για οσο μαυρισει η ψυχη μας.
Ειχα δεν ειχα, βρηκα παλι ψιχουλα να γοητευτω. Γραφω και μοιραζομαι απο την αρχη και νεες ελπιδες μου υποσχονται θαυματα. Που ξερεις; Εγω πιστευω στα θαυματα. Σημερα τουλαχιστον.