Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2007

σφραγιδα

"Θελω να σε φιλησω"
Τοσο απλα ειπες οτι με θες.
Κι εγω σου χαμογελασα
και σου εγνεψα το ναι
και μαρτυρας σε τουτη τη σκηνη
μια μικρη βεραντα
και στρογγυλο τραπεζι χαμηλο
με τασακι για αποτσιγαρα.
Ολα απλα, τοσο απλα
και πιο απλοι εμεις.
Και κυλησαν τα χρονια...
Και κεινο το φιλι
σφραγισε μια ζωη.


Θεοχαρουλα Μπομποτη - "Κρυσταλλωσις κραδασμων"

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2007

πασα απο την αρτου....

Απαντηστε κι αυριο θα συμπληρωσω απο κατω την ερμηνεια του τεστ!


1. Δεν είστε μόνος/η. Περπατάτε στο δάσος. Με ποιόν/ά περπατάτε μαζί;

2. Βλέπετε ένα ζώο. Τι ζώο είναι αυτό;

3. Ποια αλληλεπίδραση πραγματοποιείται μεταξύ σας και του ζώου;

4. Περπατάτε βαθύτερα στο δάσος. Βρίσκετε ένα ξέφωτο και μπροστά σας είναι το σπίτι των ονείρων σας. Περιγράψτε το μέγεθος του.

5. Το σπίτι των ονείρων σας περιβάλλεται από έναν φράκτη;

6. Μπαίνετε μέσα στο σπίτι. Προχωράτε στην τραπεζαρία και βλέπετε το τραπέζι. Περιγράψτε τι βλέπετε επάνω ΚΑΙ γύρω από το τραπέζι.

7. Βγαίνετε απ' το σπίτι απο την πίσω πόρτα. Κάτω στο γρασίδι είναι ένα φλιτζάνι. Από τί υλικό αποτελείται το φλιτζάνι;

8. Τι κάνετε με το φλιτζάνι;

9. Περπατάτε μέχρι τα όρια της ιδιοκτησίας σας, εκεί συναντάτε ύδατα. Περιγράψτε τον τύπο της υδάτινης μορφής: (Ρυάκι, ποτάμι, θάλασσα, ωκεανός )

10. Πως θα διασχίσετε το νερό;

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ


1. Το πρόσωπο που περπατάτε μαζί είναι το σημαντικότερο πρόσωπο στη ζωή σας.

2. Το μέγεθος του ζώου είναι αντιπροσωπευτικό της αντίληψής σας για το μέγεθος των προβλημάτων σας.

3. Η αλληλεπίδραση που έχετε με το ζώο είναι αντιπροσωπευτική
για το πώς εξετάζετε τα προβλήματά σας (παθητικά/επιθετικά)

4. Το μέγεθος του σπιτιού των ονείρων σας είναι αντιπροσωπευτικό του μεγέθους της φιλοδοξίας σας να επιλύσετε τα προβλήματα σας

5. Χωρίς φράκτη είναι ένδειξη μιας ανοικτής προσωπικότητας. Οι άνθρωποι είναι ευπρόσδεκτοι πάντα. Η παρουσία φράκτη δείχνει μια κλειστή προσωπικότητα.

6. Εάν η απάντησή σας δεν περιελάμβανε τρόφιμα, ανθρώπους, ή λουλούδια, τότε είστε γενικά δυστυχισμένοι.

7. Η αντοχή του υλικού με το οποίο το φλιτζάνι είναι φτιαγμένο είναι αντιπροσωπευτική της διάρκειας της σχέσης σας με το πρόσωπο που ονομάσατε στην ερώτηση 1. Παραδείγματος χάριν, το πλαστικό μίας χρήσης και το γυαλί δεν είναι ανθεκτικά, ενώ το μέταλλο και το πλαστικό είναι ανθεκτικά.

8. Η χρήση του φλιτζανιού είναι αντιπροσωπευτική της στάσης σας απέναντι στο πρόσωπο που ονομάσατε στην ερώτηση 1.

9. Το μέγεθος του σώματος του ύδατος είναι αντιπροσωπευτικό του μεγέθους της σεξουαλικής επιθυμίας σας.

10. Το πόσο βρεγμένοι περνάτε από το υδάτινο σώμα είναι αναλογικά ενδεικτικό της σπουδαιότητας της σεξουαλικής σας ζωής.

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2007

νυφη + πεθερα = φιλες ;;

Ειναι πολλα Σαββατοκυριακα που δεν ειχαμε το χρονο, λογω υποχρεωσεων, να μεινουμε μονοι με τον Δ. Ειμαστε και λιγακι υπερβολικοι σ' αυτο και οταν λεμε μονοι δεν μας φτανει να εχουμε 2-3 ωρες την ημερα μονο. Καθε πρωι ξυπναμε 2 ωρες νωριτερα για να πιουμε καφεδακι μαζι πριν παμε για δουλεια και παλι δε μου αρκει, ενω αλλα ζευγαρια δεν εχουν αυτη την πολυτελεια (γιατι αν δουλευουν στις 6 ή στις 7 ε δεν θα ξυπνανε και απο τις 5 για να πινουν καφε μαζι μαλλον!)
Την προηγουμενη βδομαδα εμενε σε μας ο κουνιαδος μου για δουλειες που ειχε στην πολη μας. Την Κυριακη ηρθε η πεθερα μου και θα μεινει 1-2 βδομαδες. Κι ενω τα σκεφτομουν αυτα και ειχα πεσει λιγακι ψυχολογικα αποφασισα να το εκμεταλλευτω. Συνειδητοποιησα ποσο μου λειπει ο Δ και οτι κανουμε σαν μικρα παιδακια. Δινουμε σκαστα φιλια σε διαφορες γωνιες του σπιτιου που δεν μας βλεπουν οι αλλοι :) Περιμενω πως και πως να ξαπλωσουμε το βραδυ για μια μεγαλη αγκαλια μεχρι να μας παρει ο υπνος! Και γινεται αυτο το μαγικο.....γινεται πιο ομορφος οταν δεν μπορω να τον αγγιξω.....ή μηπως ιδεα μου ειναι ; ;)

Κι εξαλλου θα ημουν αχαριστη αν ειχα προβλημα, γιατι η πεθερα μου καθε αλλο παρα αδιακριτη και αυστηρη ειναι. Θα μαγειρευει τα υπεροχα φαγητα της και θα εχουμε και τον χρονο να γνωριστουμε λιγο καλυτερα σαν γυναικες αν καταφερουμε να ξεντυθουμε λιγακι τις στολες "νυφη" και "πεθερα" :) Λετε να ξεκινησει και μια πολυ ομορφη φιλια περα απο τις ομορφες, τυπικες ομως μονο, σχεσεις που ειχαμε ως τωρα; Ολο προκλησεις ειναι η ζωη αν θελησουμε να ανοιξουμε τα ματια και να μη γκρινιαζουμε. Ισως με εκπαιδευσει και σε εξυπνα τρικ νοικοκυριου :).

Θα μπορουσα αραγε να βρω κατι σαν χομπυ 2 εβδομαδων να παρω, να ασχολειται οταν λειπω στη δουλεια και ισως να ασχολουμαι κι εγω τα βραδια οταν γυριζω, μαζι της; Ακουω προτασεις, κατι θα σκεφτω κι εγω!

Καλη εβδομαδα!!

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2007

...στενοχωρια...


" Γραφει πως βιωνουμε ενα μονο απ' τα πολλα προσωπα του εαυτου μας, προσωπο στο οποιο κατασταλλαξαμε, ή πιεσθηκαμε, ή συνηθισαμε να ονομαζουμε <<εγω>>. Νιωθουμε στενοχωρα κι ασφυκτικα γιατι απ' τον πλατυ ωκεανο του εαυτου μας δεν ζουμε παρα ελαχιστες σταγονες του που επιμενουμε να τις λεμε <<η ζωη μου>>.

Ο ανθρωπος, λεει, αποζητα την πληροτητα, ολακαιρο αυτο που ειναι. Στριμωγμενος σ'ενα μικρο του αποσπασμα, σε μια γωνιτσα του <<ειναι>> του, με θλιψη ατενιζει τη λαχταρα του κι αυτο θα πει, στενοχωρια. Ο στενος χωρος του ειναι που μονος του μπαινει κανεις κι αυτοφυλακιζεται"

" Με βελουδινα βηματα ο χρονος" - Μαρω Βαμβουνακη

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2007

εχω ενα παπακι.....

....κι αλλα αγαπημενα!

1. επαγγελματικες καρτουλες σε ενα υπεροχο ποδηλατακι

2. με την ξυλινη την παπια μου ανοιγω λογαριασμους :(

3. στυλος λουλουδακι για σημειωσεις

4. ξυστρα και μικρο μολυβακι απο το ΙΚΕΑ για δουλειες "to be done" (οταν γινονται τις γραφω απο πανω με στυλο)

5. λιγα καλλιντικα και .............(ειναι η Talisker εδω;;;;;) καθρεφτακι!!!

6. ενα ομορφο καραβακι δωρο απο τα εγκαινεια

7. και το υπεροχο mouse pad σε ροζακι :)




Με το τραγουδακι "παπακι" απο τη φωνη της Τανιας θυμηθηκα τα φοιτητικα μου χρονια και σας γραφω ενα ποιηματακι απο τοτε!

"Πρεπει να καθαρισω ολες τις σταχτες που αφησες
πρεπει να αλλαξω φυαλη οξυγονου
Στην ιδια γλαστρα δε χωρανε ολα τα λαθη.
Αμα μοιρασω τον καημο θα ειναι πιο ευκολα
Ποσα νιατα θα μεινουν αυριο;
Βουταω στο βυθο για να σκεφτω
Να μη με φτανει το φως και τα καραβια
Νιωθω τους παλμους απ' την επιφανεια
και ειναι ο,τι χρειαζομαι. "
19 / 10 / 98

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2007

ο,τι βρηκα!!!

Μετα απο προσκληση της Φαβα, artou και Talisker
εψαξα και βρηκα οτι μπορεσα εδω στη δουλεια. Εν καιρω θα ασχοληθω περισσοτερο να βρω περισσοτερο αντιπροσωπευτικα μου αντικειμενα και θα τα μοιραστω μαζι σας :)





1. το πορτοκαλι αγαπημενο ασυρματο τηλεφωνο, με πολυ λιγες λειτουργιες που αρνουμαι να το αλλαξω κι ας χρειαζομαι επιπλεον υπηρεσιες συχνα.

2. Το τιρκουαζ-λιλα πορτοφολακι που μου πηρε η αδερφη μου για να εχω τα ψιλα μου

3. Η αντισηπτικη κρεμα χεριων

4. Η φωτο μου με τον Δ (πανω στη φατσα του εχω ενα γουρι που μου πηραν καποιοι φιλοι στα εγκαινεια του γραφειου), ειναι απο διακοπες το 2005.

5. Δυο καρτουλες για ευχες, επειδη αυτο το μηνα εχουν πολλοι φιλοι μου γεννεθλια και τις εβαλα στην τσαντα για ωρα αναγκης.

6. Και τα υγρα μαντηλακια που με εχουν σωσει πολλες φορες γιατι ως DeeDee λερωνομαι συχνα πυκνα και με βγαζουν απο τη δυσκολη θεση να φωναζω "γκαρσον, λεκιαστηκα"

Η φωτο δεν ειναι καλη, την εβγαλα βιαστικα, αυτο δεξια στη γωνια πρεπει να ειναι το δαχτυλο μου :) Θα επανελθω καποια στιγμη με πιο κατατοπιστικα μπιχλιμπιδια.

Δεν προσκαλω συγκεκριμενα ατομα, οποιος το δει και του αρεσει......join the club!

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2007

Τα παιδια ζωγραφιζουν - Τανια Τσανακλιδου



Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο
δυο καρδιές κι έναν ήλιο στη μέση
Παίρνω φως απ’ τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη
και μου λες πως σ’ αρέσει

Τα παιδιά τραγουδούν μες στους δρόμους
κι η φωνή τους τον κόσμο αλλάζει
Τα σκοτάδια σκορπάνε κι η μέρα λουλουδίζει
σαν ανθός στο περβάζι

Ένα σύννεφο είν’ η καρδιά μου
κι η ζωή μου γιορτή σε πλατεία
Σ’ αγαπώ κι ο απέραντος κόσμος πόσο μοιάζει
με μικρή πολιτεία

Μουσικη / Στιχοι : Χατζηνασιος Γιωργος / Μπουρμπουλης Μιχαλης






Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2007

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ MAYA ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ !!!


ΕΥΧΟΜΑΙ MAYA ΜΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΟΣΟ ΕΜΕΝΑ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ !!!

Hoy - Gloria Estefan

Ερωτικά χάι κου του Παντελή ευθυμίου


Ερωτικά χάι κου του Παντελή ευθυμίου

''Αγάπης πεύκα
φυτρώσαν στο στήθος μου
δε σου μυρίζουν;''

''Οι θυμοί μου αν
σε χαμόγελο πέσουν
σπάνε σαν κύμα''

''Ποταμός πόθος
Συστολή μεταξένια
Υδρία κόρη''

''Κι όμως κινείτε
ο ήλιος όταν σώμα
όμορφο γδύνεις''

''Λάβα τα μάτια
ηφαίστειο το κορμί
-εξατμίστηκα''

''Η αγάπη φως
θάλασσα γίνε και γης
να τη χωρέσεις''


Ο Παντελης Ευθυμιου πεθανε στα 72 του, στις 8 / 9 / 96, εγω πριν λιγους μηνες τον ανακαλυψα και σας γραφω κατι που βρηκα γι'αυτον:


"

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 1996

Ο Παντελής Eυθυμίου, η σημαντικότερη ποιητική φωνή της Pόδου, σίγησε προχθές. Στα 72 του χρόνια έφυγε ύστερααπό ολιγόμηνη μάχη με την επάρατο. Kηδεύτηκε χθες στη γενέτειρα του, το Γεννάδι, 65 χιλιόμετρα από την πόλη της Pόδου.

Aγρότης, κοινοτάρχης στο χωριό του για 13 χρόνια, με σπουδές Nομικής. Aνθρωπος που πατούσε στέρεα στη γη και καλλιεργούσε συνάμα το λόγο, ο Παντελής Eυθυμίου ύμνησε μέσα από την ποίησή του τη φύση, τον έρωτα, τη γυναίκα. «Σε γυρεύω σ' όλο το σπίτι μην αλλάζοντας τίποτα/ μη σκουπίζοντας τίποτα και χαθούν/ τα μικρά σου τίποτα που ήταν η ζωή μου». «Kλωστές ψιχάλες/ τους καρπούς βελονίζουν/ στο ρούχο της γης».

Aθόρυβα και ταπεινά, μπορεί να μην αποζήτησε τις σειρήνες της πρωτευουσιάνικης δημοσιότητας, στον τόπο του όμως ήταν μια από τις μετρημένες και ουσιαστικές πνευματικές φωνές του. Mερικές από τις δέκα και πλέον ποιητικές συλλογές του ήταν: «Mε την αλφαβήτα του αέρα», Tο στεφάνι της θάλασσας», «Xάι Kάι», «Aπ' την πύλη του ρόδου», «H μοναξιά του περιττού αριθμού», «Eρημικά δωμάτια» κ.ά.

Πριν από οκτώμισι χρόνια είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε στο νησί του και να κάνουμε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα που δημοσιεύτηκε τότε στην «E». Aπό αυτόν τον αιωνίως ερωτευμένο, γενναιόδωρο και έξω καρδιά άνθρωπο, θυμίζουμε ένα απόσπασμα που αναφερόταν στο πώς συνδυάζεται η εσωστρέφεια του ποιητή με την ενασχόληση με τα κοινά στο χωριό.

«Δεν ήμουν ποτέ εσωστρεφής. Eσωστρεφής γίνομαι όταν δουλεύω την τέχνη. Ψάχνω μέσα μου, σπω το κορμί και το μυαλό, και κάθε του κομματάκι έχει κάποιους παλμούς, που θέλω ν' αρπάξω και να τους κάνω ποίηση. Yπήρξα κοινωνικότατος. Nεαρός χορεύοντας και διασκεδάζοντας, παντρεμένος με παιδιά, αγαπώντας τις γυναίκες, γιατί να το αρνηθώ; Οταν μ' επέλεξαν πρόεδρο της κοινότητας σ' ένα χωριό που εστερείτο ακόμα και το νερό, το '59, θεώρησα πως αντί να γράψω ένα ποίημα θα έφτιαχνα ένα ποίημα αν επλούτιζα το χωριό με νερό. Hρθε μετά κι η σειρά των υπονόμων, που κι αυτούς ποίημα θεώρησα. Σκάφτηκε το χωριό δυο φορές. Kι όλα αυτά με προσωπική εργασία και με την αγάπη, που μπόρεσα να τους εμπνεύσω αγαπώντας τους. Γιατί αν δεν αγαπάς, δεν μπορείς και να εμπνεύσεις την αγάπη». "

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2007

παρατσουκλια

Πως αποφασισατε να επιλεξετε το ψευδονυμο σας και τι σημαινει;;

Να αρχισω απο το δικο μου ......
η Dee Dee ειναι ενα ψιλο ξανθο χαζοχαρουμενο κοριτσακι που εχει για αδερφο τον Dexter, ενα αγορακι τρελο-επιστημονα που ειναι συνεχεια κλεισμενος στο εργαστηριο του κι αυτη παει και κανει διαρκως γκαφες. Ρωταει διαρκως επεξηγησεις και οταν ακουει την απαντηση της βγαινει ενα "ουυυυυυυυυυ" με ενθουσιασμο και δεος για την καινουρια γνωση που απεκτησε :) Ολο αυτο ειναι cartoon που εβλεπα στο εξωτερικο, στο cartoon network, οταν σπουδαζα, και λεγεται "Dexter's laboratory". Επειδη πολυ συχνα κανω κι εγω ασχετες ερωτησεις στον φιλο μου (για παραδειγμα "Τι ειναι οι ΔΕΚΟ;;;") κι αυτος ως φωτεινος μου παντογνωστης μου απανταει, μου ξεφευγει κι εμενα ενα "ουυυυυυυυυυυ" και επειδη επιπλεον ειμαι και γκαφατζου, ευκολα μου κολλησε το ονομα. Αυτη ειναι και η φωτογραφια της Dee Dee και το αγορακι που κραταει ειναι ο Dexter






.................περιμενω τις δικες σας ιστοριες!

οι κουπες μου

Πηρα την ιδεα απο την Αμαλια - una mama και ξεκιναω......



αυτες οι δυο ειναι
δωρο απο μια πολυ καλη φιλη και (συμφοιτητρια) , υπηρχαν αλλες 2 στο σετ, αλλα τις δανειστηκε επ' αοριστο η αδερφη μου.






αυτος ο βατραχος ειναι δωρο μιας παιδικης φιλης στα εγκαινεια που ειχα κανει για το "μαγαζακι" μου, μαζι με αλλη μια με αγελαδιτσες που την εσπασα :(

Δεν ειναι υπεροχα;!;! Τα αγορασα μαζι με την αδερφη μου, περισι τα χριστουγεννα, για ελληνικο καφε.


Αυτη την πηρα απο ενα σουπερ μαρκετ, μου αρεσαν πολυ τα χρωματα της !

Βρισκομαι στη δουλεια και αυτες ειναι οι κουπες απο το γραφειο μου. Ειναι σχεδον ενας χρονος (13 Νοεμβριου 2006) που ανοιξα και αρα ειναι σχετικα καινουριες. Στο σπιτι εχω αρκετες, ειμαι fun του καφε (απο esspresso μεχρι ελληνικο) και μου αρεσουν πολυ οι κουπες. Απο τις πιο ωραιες στιγμες της ημερας, μια κουπα αχνιστο καφε και .........


Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη


Τέσσερα πόδια δυνατά
και μια κουτσή κιθάρα
να ‘χαμε τώρα δυο τσιγάρα
και δύο για μετά

Θα ‘ταν ο κόσμος μαγικός
παράδεισος η πλάση
στου φεγγαριού το τάσι
καφές βαρύ γλυκός

Να ‘χαμε λέει ένα σουγιά
κι ενα διπλό καρβέλι
να ‘χαμε και δυο στάλες μέλι
να γλύκαινε η καρδιά

Θα ‘ταν ο κόσμος μαγικός
παράδεισος η πλάση
στου φεγγαριού το τάσι
καφές βαρύ γλυκός

Ένας γαλάζιος ουρανός
παράθυρο και σκέπη
να ‘χαμε τρεις δραχμές στη τσέπη
και τρεις ο διπλανός

Θα ‘ταν ο κόσμος μαγικός
παράδεισος η πλάση
στου φεγγαριού το τάσι
καφές βαρύ γλυκός

http://www.youtube.com/watch?v=1b4Lv4i8H3c

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2007

Η ευτυχια να εισαι δυστυχισμενος


Το θυμηθηκα απο μια συζητηση που ειχα σημερα με μια φιλη, ειχα καιρο να γραψω και για Βαμβουνακη και......ιδου: (απο το βιβλιο "Ο παλιατσος και η Ανιμα")


" ......Ειναι οι ανθρωποι που δεν θελουν τη χαρα. Οι χαρακτηρες που ζουν παντοτε ενα δραμα. Τον πρωτο καιρο σε πειθουν, στενοχωριεασαι, τους συμπονας, συμπασχεις μαζι τους, κουνας στενοχωρημενα το κεφαλι για την ατυχη μοιρα καποιων ψυχων, ντρεπεσαι καπως που εσυ εισαι καλα, ευνοημενος της ζωης και του Θεου, αναζητας να τους βρεις μια λυση, μια ανακουφιση εστω. Το παραδοξο αρχιζει να διαφαινεται οταν τελικα τους βρεις και τους προσφερεις τη λυση, τους καλυψεις την ελλειψη που γι' αυτη κλαινε και παραπονιουνται. Ακομα και τοτε, το υφος τους δεν θα αλλαξει. Η διαθεση τους συντομα θα επανελθει στη σταθερη γκρινια. Θα βρισκονται ξανα στην ιδια ψυχολογικη κατασταση, της απελπισιας, της θλιψης, της μεμψιμοιριας, της αυτολυπησης. Ακομα κι αν ανακαλυψεις και τους προσφερεις την τελεια λυση στο προβλημα τους, ακομα κι αν τους χαρισεις εκεινο ακριβως που ελεγαν πριν οτι επιθυμουσαν, παλι θα καταφερουν να ειναι δυστυχισμενοι. Θα μετακυλησουν γρηγορα, μπορει και αυτοματα, τη στενοχωρια τους αλλου, σε κατι αλλο. Θα πανε και θα σταθουν μπροστα σε καποιο νεο 'αδιεξοδο' "

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007

Η ιστορια του Ν.



(απο την Πηγη Καφετζοπουλου)

Το καλοκαίρι που τον συνάντησα για πρώτη φορά, έβρεχε συνέχεια. Είχαμε κάνει πολλές τρέλες παρέα. Κολύμπι με βροχή. Να πέφτουν οι αστραπές κι εμείς να κάνουμε βουτιές για να τις αποφύγουμε.

Ώρες – ώρες του έμπαιναν κάτι ιδέες! Πότε ήθελε να τα παρατήσει όλα και να γίνει μελισσοκόμος. Μια άλλη φορά σε μεθύσι του, μου είχε εκμυστηρευτεί πως θα πάει στο Άγιο Όρος να μονάσει.

Δε βαριόμουν να τον ακούω να μου αραδιάζει όλες αυτές τις ιστορίες. Ήξερα μάλιστα πως τη στιγμή που μου τις έλεγε, μιλούσε σοβαρά.

Μου είχε κάνει καμιά δεκαριά φορές πρόταση γάμου. Ήξερα πως μέσα του έτρεμε μην απαντήσω θετικά, όχι πως δε με ήθελε, μα δεν ήταν για γάμους, αυτός.

Πολλά βράδια κοιμόμουν σπίτι του. Ακόμα και στο κρεβάτι του. Μερικές φορές στην αγκαλιά του, μα δεν είχαμε ποτέ κάνει έρωτα. Δε μας έβγαινε καθόλου.

Όταν είχα πρόβλημα σε εκείνον έτρεχα κι εκείνος έκανε το ίδιο με τη σειρά του. Γούσταρε τους μελοδραματισμούς, όλα τα έκανε τραγικά. Για λίγο όμως, μετά του περνούσε.

Φοιτητής της Νομικής, παρακαλώ! Κρατούσε μαθήματα για να καθυστερεί το στρατό. Δούλευε συνήθως part-time ίσα που να βγάζει τα απαραίτητα.

Όμορφος, ναι! Κούκλος, με κάτι μάτια τεράστια! Και φωνή, χάδι για την ψυχή. Του άρεσε πριν κοιμηθούμε, να πίνουμε λίγο κρασί και να μου διαβάζει, ποίηση. Έπαιρνε ένα βιβλίο από τη βιβλιοθήκη, το άνοιγε στην τύχη σε μια σελίδα και μου απάγγελνε ώσπου να αποκοιμηθώ.

Δεν έβρισκε κανένα από τα φλερτ μου άξια, για να κάνω σοβαρό δεσμό μαζί τους. Τις περισσότερες φορές είχε τα δίκια του, μα αρκετές, αντιδρούσε αρνητικά από ζήλια και φόβο μη με χάσει.

Δε χρειαζόταν να τηλεφωνηθούμε για να κανονίσουμε τις συναντήσεις μας. Θα βρισκόμασταν στην κατάλληλη πάντα στιγμή στο αγαπημένο μας καφέ ή σπίτι του.

Στα τρία χρόνια της στενής περίεργης μας σχέσης είχε κάνει μόνο ένα σοβαρό δεσμό, με μια γλυκιά συμφοιτήτριά του, που δυστυχώς δεν άντεξε τις παρτίδες μας και τον άφησε για ένα δικηγόρο σχεδόν είκοσι χρόνια μεγαλύτερό της.

Δεν ένιωσα να στεναχωρήθηκε και πολύ. Η μόνη φορά που τον είδα πραγματικά στεναχωρημένο, ήταν όταν του είπα πως θα φύγω για καιρό στο εξωτερικό. Δε μιλιότανε. Άρχισα να τον χάνω…

Με πήγε στο αεροδρόμιο, μα μου ζήτησε να μην τον πάρω ούτε ένα τηλέφωνο, να μην του γράψω ούτε μια κουβέντα.

Σεβάστηκα την επιθυμία του. Όταν επέστρεψα Αθήνα πήγα από το καφέ. Άφαντος! Ο γνωστός σερβιτόρος, με κοιτούσε με περίεργο ύφος και προσπαθούσε να με αποφύγει.

Πήγα χτύπησα στο διαμέρισμα του. Μου άνοιξε μια κοπέλα. Δεν τον ήξερε. Μόλις το είχε νοικιάσει.

Σε λίγες μέρες, ποτέ δεν έμαθα από ποιον, βρήκα κάτω από την πόρτα μου ένα φάκελο με αποκόμματα εφημερίδων. Δυο μέρες μετά την αναχώρησή μου, είχε βγει, είχε πιει πολύ και εκνευρισμένος με κάποιον που του μίλησε κάπως ειρωνικά, τον μαχαίρωσε θανάσιμα.

Είναι ακόμα στη φυλακή κι αν νομίζετε πως ο λόγος που σας μεταφέρω την ιστορία του είναι για να σας γράψω ένα παραμύθι με λυπημένο τέλος, καλά φανταστήκατε.

Κι αυτό που με βασανίζει, είναι που έχω την αίσθηση, πως έχει μαζί του στο κελί, ένα κομμάτι από την ελευθερία μου.

alienp - ΠΥΘΙΑ

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2007

"Πετράδια" απο την Αργω


<<Πετράδια.. Ανάγκη καθενός να δείξει τον καλύτερο εαυτό του φλερτάροντας. Δίκοπο μαχαίρι, μα στα χέρια μας πάντα. Ξέρεις πως μας φαντάζομαι μες την ανάγκη να θαμπώσουμε το αντικείμενο του πόθου μας κάθε φορά..; Σαν πετράδια γεννημένα από σπλάχνα γήινα που προσπαθούν να δείξουν την ομορφιά τους! Σαν διαμάντια αληθινά και ακατέργαστα.. αλλά όχι παντού. Και όχι πάντα.. κάποιες πλευρές μας στην τριβή με άλλα , με το πέρασμα του χρόνου, με κόπο κερδισμένες πολλές φορές και άλλες απλά χαρισμένες από τη φύση, αστράφτουν! Λάμπουν και ελκύουν από μόνες τους! ........................... Μας βρίσκω πετράδια ακριβά όλους μα… την αξία τους κάποια θαρρείς την αγνοούν… και κάποια άλλα… κάπου την έγραψαν και μετά την ξέχασαν! Ίσως πάλι να μην βρέθηκαν μάτια καθαρά μπροστά τους να καθρεφτίσουν τις χάρες τους… Και από την άλλη… η άλλη πλευρά του νομίσματος… όλα εκείνα που συνάντησαν μάτια αδειανά από κρίση και που θάρρεψαν πως είναι ήλιοι και ανεβαίνουν σε βάθρα ψηλά να φωτίσουν τον κόσμο.. χαχα! Τα πιο αστεία είναι αυτά! Μα και σ αυτά τα κέρματα όπως όλα.. υπάρχει άλλη μια όψη… θεία καμπύλη, που ενώνει και χωρίζει τις άλλες δύο. Εκείνα τα πετράδια τα λιγοστά… με το μυαλό έξω από τα στενά όρια της μάζας τους. Εκείνα που δεν ψάχνουν καθρεφτάκια γιατί δεν τα ενδιαφέρει και πολύ, άλλωστε βλέπουν από μόνα τους μην έχοντας το πνεύμα εγκλωβισμένο. Ο κόσμος.. τα θεωρεί τρελά, αλαφροΐσκιωτα. Πάντα μοναδικά.. τέτοια πετράδια θεωρώ τους τρελούς του χωριού, τους εφευρέτες, τους ονειροπαρμένους, τους καλλιτέχνες… Κι εμείς..; πετράδια όλοι και στη θέα μιας προσδοκούμενης κατάκτησης … όλα και τίποτα! Μοστράρουμε τις λατρεμένες μας πλευρές σαν πετεινάρια κορδωμένα… τις γυαλίζουμε, τις λουστράρουμε.. λες και ο χρόνος δεν θα φθείρει ποτέ τα φτιασίδια μας και δεν θα πάρει ότι με ψέματα κερδίσθηκε. Κρυβόμαστε σε σκοτάδια για να θολώσουμε τα νερά, ή στεκόμαστε σε κάτοπτρα πειραγμένα.. άκαμπτοι κι επίπεδοι, δείχνοντας μόνο μια διάσταση και κάποιες φορές κερδίζουμε έτσι μάτια ρηχά, μυωπικά. Έρπουμε ύπουλα και κολλάμε σαν βδέλλες αηδιαστικές σε πετράδια ολόφωτα μπας και κλέψουμε λίγη από την αίγλη τους.. Χωνόμαστε σε τάρταρα βαθιά, βάζοντας τους άλλους να δουλέψουν σκληρά, να μας εκτιμήσουν σαν θησαυρό και τους κακίζουμε κι από πάνω αν δεν αντέξουν την δοκιμασία! Κοιτώντας πίσω… στα χρόνια μου… όταν παιδί ακόμα σαν πέτρα μαλακιά από άργιλο άψητο ονειρευόμουν τα διαμαντένια μου χρόνια, ταλαιπωρούσα το λασπωμένο από νιάτα και απειρία μυαλουδάκι, έπλαθα δρόμους μυθικούς και περίμενα νεράιδες που με το μαγικό ραβδάκι τους θα με έκαναν ρουμπίνι ζηλευτό… Μεγαλώνοντας… ψηνόμουν στη ζωή, και πέλεκυς βαρύτερος από την κρίση τη δικιά μου δεν έπεσε ακόμα πάνω μου… χτυπιόμουν όπου έβρισκα πιο σκληρά για να δαμάσω τη φύση και να λάμψω. Μέχρι και συμπληγάδες έφτιαξα και ζωγράφισα την πέτρα μου ξύλινη για να τις ξεγελάσω και περνούσα σαν Αργώ από μέσα τους και έσπαγα…ξανά και ξανά! Ακόμα ρουμπίνι δεν έγινα… δεν ξέρω πια και πόσο το θέλω.. μα έζησα λάμψεις! >>

Αποσπασμα απο την δουλεια μιας φιλης, ακομα δεν εχει κυκλοφορησει, συντομα ομως και εχει να μας δωσει μια αλλη ματια, απο ενα χαρακτηρα γεματο, συμπαγη και αγανακτησμενο απο το βαρος εμπειριων και γνωσης! Ευχομαι να το ρουφηξετε !

απιστια


Με αφορμη μια σειρα που παρακολουθησα χθες, καθομουν και σκεφτομουν το ενδεχομενο να ειχα ενα μικρο παιδι και να εβλεπα τυχαια φωτογραφιες του αντρα μου με καποια αλλη γυναικα.......τι θα εκανα;;; (υποθετικα παντα γιατι εξω απο το χορο πολλα τραγουδια λεμε)

Αυτο που φοβαμαι περισσοτερο ειναι η πρωτη αντιδραση μου στο παιδι, αν ειναι καπου εκει γυρω και με ρωτησει με αφελεια "που ειναι ο μπαμπας;".......τι να του πω;; "στον διαολο κι αν δεν πηγε θα τον στειλω ταχυστα" ;;; Δεν πρεπει. Εξαλλου θα πρεπει να βρω ενα μαγικο τροπο (γιατι μαγικα χρειαζονται) να μεινω ψυχραιμη μεχρι να μαθω τι στ' αληθεια εχει συμβει.

- Μπορει να ερωτευτηκε ειλικρινα καποια αλλη και να ειχε σκοπο να με αφησει, απλα δεν ειχε βρει την καταλληλη στιγμη να μου το πει. Πως να θυμωσεις με καποιον επειδη ερωτευτηκε;;; Στο χερι του ειναι;

- Μπορει να φοβοταν μη χασει το παιδι και αυτο τον δυσκολευε να ξεκαθαρισει τα πραγματα μεσα του και κατ' επεκταση και μαζι μου. Κι αυτο το συγχωρω μαλλον, το να θελει να αλλαξει γυναικα δε σημαινει οτι θελει να αλλαξει και παιδι :) Ισως γι' αυτο να γινονται τα τυχαια, για να αποκαλυπτονται οσα δεν αντεχουμε εμεις να ομολογησουμε απο φοβο!

- Μπορει να ηταν μια επιπολαια σχεση καποιου Σαββατοκυριακου.Αυτο δεν μπορω να με φανταστω να το δικαιολογω ευκολα.

- Μπορει να υπηρχε καποια αλλη εξηγηση που δεν μπορω να φανταστω χωρις τη βοηθεια σεναριογραφου......μπορει....μπορει....

Ο,τι και να ειναι ομως εχω την ευθυνη του παιδιου και την αποψη που θα εχει για τον ενδεχομενο χωρισμο των γονιων του. Θα πρεπει να αντλησω απο καπου δυναμη κι αν εχω θυμο μεσα μου να μην του το περασω. Ισως η αγαπη μου για το παιδι κανει πιο ευκολη την αυτοσυγκρατηση που πρεπει να εχω. Ισως λεω γιατι, επειδη γενικα ειμαι λιγακι αυθορμητη, μου φανταζει αρκετα δυσκολο να προσποιουμαι.

Αν δεν υπηρχε παιδι.......... θα εφευγα απο το σπιτι για λιγες μερες, να τακτοποιησω οσο γινεται τις σκεψεις και τα θελω μου και μετα θα του ζητουσα να βγουμε να μου εξηγησει τι εχει συμβει. Δεν ξερω αν θα μπορουσαμε να ξαναειμαστε μαζι....οχι απο θυμο, γιατι εχω κανει και η ιδια αρκετα λαθη, αλλα επειδη κατι θα σπασει μεσα μου και μετα απο ρηξη η επανακτηση εμπιστοσυνης φανταζει γολγοθας. Θα τον ακουγα ομως και ισως του ζητουσα να μου δωσει χρονο για να μπορουμε να κρατησουμε και καποια επαφη μετα τον χωρισμο.

Μπερδεμενα τα σκεφτομαι, μπερδεμενα τα εγραψα.......ποιος ξερει;;

Ρωτησα τον φιλο μου χθες και μου απαντησε οτι :

1. σε περιπτωση που ειχαμε παιδι θα με εδιωχνε απο το σπιτι και θα κρατουσε το παιδι :)
2. Αν δεν ειχαμε παιδι, ειναι πολυ απλο, λεει "εξω απο 'δω και παμε γι' αλλα" ............................................................ μηπως να αρχισω να αναρωτιεμαι για τα αισθηματα του ;;;;; :):)

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2007

on the road



"Θα μπορουσε να ζησει κι ετσι. On the road, που λεει και το τραγουδι. Πολλες ζωες θα μπορουσε να ζησει με ζηλο και μ' ενθουσιασμο κι ειναι κριμα που ειναι αδυνατο να ζεις ταυτοχρονα σε πολλα εργα, σε πολλα τραγουδια. Αναγκαζεται να ονειρευεται οσα δε ζει."
<<Με βελουδινα βηματα ο χρονος>> - Μαρω Βαμβουνακη

.............αχ ποσες φορες ευχηθηκα να ειχα την πολυτελεια να ζησω οσα θελω. Θελει πολυτελεια να το κανεις και θυσιες, γιατι θα πληγωνονται πολυ καποιοι για τους οποιους νοιαζεσαι και δεν θα το αντεξεις. Ζηλευω οσους υπηρξαν τοσο αποικοδομητικα εγωιστες στη ζωη τους και τα καταφεραν!

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2007

τυψεις...

"Ωρες ωρες παρακαλω να μην εχω <<δικους μου>>. Το βαρος της αγαπης μου, της αγαπης τους, της εννοιας, της αγωνιας μου γι' αυτους με συνθλιβει. Σαν πετρα δεμενη σε ποδι καταδικου που μου παραμορφωνει τις κινησεις, που με ριζωνει. Ελευθερη απο τις αγωνιωδης τουτες αγαπες και να τα κανω ολα ανεπηρεαστα, οπως τα θελω."
"το χρονικο μιας μοιχειας" Μαρω Βαμβουνακη

Εχετε νιωσει ποτε κατι τετοιο;;; Εγω ναι και με συνθλιβει οπως λεει και η Μαρω. Με καθηλωνει. Και νιωθω και τοσες τυψεις μετα........γιατι δεν εχω γνωρισει αλλον να συμφωνει μαζι μου.

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2007

Παρασκευη βραδυ....

Μονη στο σπιτι το βραδυ, το ετερον ημισι θα βγει. Οταν σπουδαζα ηταν η καλυτερη μου να ειμαι μονη στο σπιτι. Οχι οτι με ενοχλουσε η συγκατοικος, μια χαρα τα πηγαιναμε κι ακομα μια χαρα ειμαστε. Δεν ξερω τι ειναι αυτο που με τραβαει τοσο στο καβουκι μου......να πω οτι ειμαι κλειστο ατομο.........μπα αντιθετως, αρκετα κοινωνικη θα με χαρακτηριζα. Μ' αρεσει ομως τοσο η παρεα μου :) Κλεινω, 2-3 δουλιτσες και σπιτακι μου. Μουσικουλες....βιβλια....γραπτα......καλο Σαββατοκυριακο!

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2007

cat stevens Wild World

Μια νεα αρχη!

Ειναι καποιες μερες
που οι σκεψεις με επισκεπτονται φορωντας μαυρα.
Κι ερχονται και στα ονειρα μου τα βραδια
να γεμισουν ολα τα κενα,
να μην αφησουν χωρο για ηλιαχτιδα.
Και θελω να σηκωσω το τηλεφωνο
και να πω ενα συγνωμη,
σε οσους αθελα ή εσκεμμενα πικρανα
να ζητησω ενα χαμογελο.....
Και να πω ειναι αδικια να χαλανε ετσι οι σχεσεις.
Και χρεωνομαι ολες τις πραξεις μου
μερικες φορες και τις δικες τους
κι αν κατι εβγαινε απ' αυτο
θα το 'κανα ξανα και ξανα και ξανα.
Μα ανωφελα γινεται
ετσι για να ηρεμησει η ψυχη τους και να διαλυθουμε ησυχως.
Κι εγω μενω να ψαχνω το εγω μου....
και να το , ερχεται, για να με σπρωξει
να βγω απο αυτη την κινουμενη αμμο
σε στερεο εδαφος
μια καινουρια εγω, με σταθερα βηματα
προς το αυριο.....
και ειναι ωραιο το αυριο.
Γιατι στο αυριο κρυβονται τα απροσμενα,
νεες πορτες, μεγαλες, που υποσχονται οσα λαχταραει η ψυχη μου να ζησει.
Κι εγω δεν φτανω ποτε να τις διαβω
απο δειλια,
επειδη εμαθα να ζω οπισθοδρομικα
...............για δες, μια ηλιαχτιδα ξεπροβαλλει,
με αναμνησεις, μα μονο αναμνησεις του χθες,
απ' αυτες που δεν ειναι ακαρπες,
απ' αυτες που σε μεστωνουν,
δε σε καθηλωνουν πλεον.

Μια νεα αρχη με επισκεπτηκε......να τη δεχτω........να την αντεξω.

Μια νεα αρχη!