Ποση ζωη χωραει μεσα σε μια μερα. Το Σαββατο, πηγαινοντας στον γαμο του Αρη εζησα συγκινηση για τοσα διαφρετικα πραγματα ταυτοχρονα. Οπως τα παιδια που αντιδρουν σε αμετρητα ερεθισματα μεσα σε μια μερα και μεγαλωνοντας το χανουμε. Και ζουμε αφηρημενα. Και ξεχναμε ποση χαρα μπορουμε να αντεξουμε μαζεμμενη.
Περασα μοναδικα. Επειδη ενιωθα μοναδικη. Μοναδικες αναμνησεις με τον Αρη, μοναδικες αναμνησεις με την Ευγενια. Μοναδικη ενιωσα και σε καθε στροφη που δεν εστριψα περνωντας ξυστα απο το χωριο μου. Μοναδικη και για πολλους ανθρωπους εκει. Ακομη και για την ιδια την Αρναια. Λες και ειναι γυναικα ζωντανη και της λειπω. Εχει το χαμογελο της γιαγιας Κατινας και μου τραγουδαει καθισμενη σε ενα βραχο κατω απο τον προφητη Ηλια σαν τη γιαγια Σταματουλα.
Ανεκτιμητο να δημιουργουμε μοναδικες σχεσεις. Σχεσεις ζωης. Σχεσεις που ο χρονος μονο αξια τους προσθετει.
Σε εκεινο το μπαλκονι στην Ν. Μαρμαρα, με το ανυπαρκτο μπανιο, θα θελα να περασω ενα βραδυ ακομη τελικα. Ισως στο γυρισμο εστριβα αριστερα μετα το Παλιοχωρι.
Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016
στροφη
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Δευτέρα 18 Ιουλίου 2016
αερας
Εφυγα για δευτερη φορα μονη απο την Καρυανη χθες. Η Ισμηνη ξερει οτι το επομενο Σ-Κ δεν θα παω να τη δω. Εχω τον γαμο ενος φιλου. Και ηθελε να μου πει οτι λυπαται γι'αυτο. Αλλα κατελληξε να μου λεει να περασω ωραια στον γαμο. Απλα στενοχωριεται λιγο, επειδη εχει συνηθισει να με βλεπει καθε Σαββατο και της φαινεται παραξενο. Αυτο ειναι ολο. Να μη στενοχωριεμαι. Κι ενω εκεινη, που πλησιαζει στα εφτα, σταθηκε στο υψος της και δεν εκλαψε, εγω ,που πλησιαζω τα σαραντα, εκλαψα λιγακι στο αυτοκινητο. Γιατι κι εγω εχω συνηθισει να την βλεπω καθε Σαββατοκυριακο. Αλλα υπαρχουν καποιοι φιλοι, που εχεις ζησει στιγμες που σας ενωσαν και ακομη κι αν οι ζωες μας ειναι πλεον πολυ μακρυα, οι τοτε στιγμες δεν αλλαζουν. Κι εγω δεν θελω να λειψω απο τον γαμο του Αρη.
Εφτασα γυρω στις 10 το βραδυ. Ειχε εναν υπεροχο αερα. Δυνατο, σαν να ημουν σε νησι.
Το ξυπνητηρι χτυπησε 6:10 το πρωι. Ανοιξα τα ματια και ειδα συννεφια. Κατεβηκα διχως να πλυθω κι εψησα εναν διπλο ελληνικο. Εβαλα το γκρι αμανικο μπουφανακι και καθισα εξω. Υπεροχα! Ποσο θα ηθελα να ηταν Κυριακη, να μην επρεπε να φυγω για τη δουλεια. Να ειχα ολη την ημερα ελευθερη στο σπιτι μεχρι αργα το βραδυ που θα επιστρεψει ο Δ. Να γυρισει και να με βρει στο κηπακι με το γκρι αμανικο μπουφαν.
Λες και αυριο πρωι να φυσαει ετσι;
Εφτασα γυρω στις 10 το βραδυ. Ειχε εναν υπεροχο αερα. Δυνατο, σαν να ημουν σε νησι.
Το ξυπνητηρι χτυπησε 6:10 το πρωι. Ανοιξα τα ματια και ειδα συννεφια. Κατεβηκα διχως να πλυθω κι εψησα εναν διπλο ελληνικο. Εβαλα το γκρι αμανικο μπουφανακι και καθισα εξω. Υπεροχα! Ποσο θα ηθελα να ηταν Κυριακη, να μην επρεπε να φυγω για τη δουλεια. Να ειχα ολη την ημερα ελευθερη στο σπιτι μεχρι αργα το βραδυ που θα επιστρεψει ο Δ. Να γυρισει και να με βρει στο κηπακι με το γκρι αμανικο μπουφαν.
Λες και αυριο πρωι να φυσαει ετσι;
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016
μικρες σκεψεις ενος Πεμπιατικου πρωινου
Διαβαζω για ενα αρθρο για ενα ζευγαρι που εφυγε και μενει εδω και δυο χρονια στην Μελβουρνη. Το πρωτο σχολιο απο κατω, ειναι ενας κυριος που τους κατακρινει γι'αυτη την αποφαση και τους ευχεται στον αγυριστο. Να μην ερθουν σε εικοσι χρονια ξανα να δειξουν τι καταφεραν στο εξωτερικο. Να εμεναν να παλεψουν για την πατριδα τους, λεει. Ετοιμαζομαι να απαντησω απο κατω. Παντα παρορμητικη. Διαβαζω και τα υπολοιπα σχολια. Τα εννια στα δεκα συγχαιρουν το ζευγαρι που εφυγε. Δεν απανταω τελικα. Εξαλλου, ειναι απιθανο να αποδειξω σε καποιον, οτι οποιος φευγει ειναι εξισου ελληνας με τον οποιο μενει. Τη στιγμη που ως δεδομενο εχουμε οτι αυτος πιστευει ακραδαντα ακριβως το αντιθετο. Η εθνικοτητα κρινεται με πολυ υποκειμενικα κριτηρια τελικα.
Στις 8:00 ηπια ενα καφεδακι με την αδερφη μου στην Ν.Ραιδεστο. Αυτοκινητα πολλα, θορυβος. Καποιος σταματησε χωρις αλαρμ, πεντε μετρα πριν το φαναρι, επειδη ετσι τον βολευε. Φαινοταν δυστυχισμενος. Ειχε μια μονιμη γκριματσα δυσανασχετισης οση ωρα τον παρατηρουσα. Τι βαρος κουβαλουσε στο κεφαλι του αραγε. Ειμαι βεβαιη οτι ολο αυτο το βαρος, με καθε ευκαιρια θα προσπαθουσε να το ξεφορτωθει. Με καποιον που, ισως τυχαινε να του κανει παρατηρηση για το μερος και τον τροπο που σταματησε. Και μετα θα βρισκοταν με διπλο βαρος. Και θα εβριζε και μεσα απο τα δοντια του τον "αχρηστο" που του χαλασε τη διαθεση πρωι πρωι (λες και ηταν φτιαγμενη πριν). Ενιωσα τυχερη. Πινω το καφεδακι μου με την αδερφη μου, θα επιστρεψω στο γραφειο μου για δουλεια, θα τρεξω για λιγες εξωτερικες δουλειες και μετα εχω ξεσκονισμα-σκουπισμα-σφουγγαρισμα.
Ο Δ. 2000 χλμ. μακρυα.
Η μικρη στη γιαγια και στον παππου διακοπες.
Κι εγω με την Φλαππυ εδω.
Μια τυπικη ελληνικη οικογενεια εν ετει 2016.
Στις 8:00 ηπια ενα καφεδακι με την αδερφη μου στην Ν.Ραιδεστο. Αυτοκινητα πολλα, θορυβος. Καποιος σταματησε χωρις αλαρμ, πεντε μετρα πριν το φαναρι, επειδη ετσι τον βολευε. Φαινοταν δυστυχισμενος. Ειχε μια μονιμη γκριματσα δυσανασχετισης οση ωρα τον παρατηρουσα. Τι βαρος κουβαλουσε στο κεφαλι του αραγε. Ειμαι βεβαιη οτι ολο αυτο το βαρος, με καθε ευκαιρια θα προσπαθουσε να το ξεφορτωθει. Με καποιον που, ισως τυχαινε να του κανει παρατηρηση για το μερος και τον τροπο που σταματησε. Και μετα θα βρισκοταν με διπλο βαρος. Και θα εβριζε και μεσα απο τα δοντια του τον "αχρηστο" που του χαλασε τη διαθεση πρωι πρωι (λες και ηταν φτιαγμενη πριν). Ενιωσα τυχερη. Πινω το καφεδακι μου με την αδερφη μου, θα επιστρεψω στο γραφειο μου για δουλεια, θα τρεξω για λιγες εξωτερικες δουλειες και μετα εχω ξεσκονισμα-σκουπισμα-σφουγγαρισμα.
Ο Δ. 2000 χλμ. μακρυα.
Η μικρη στη γιαγια και στον παππου διακοπες.
Κι εγω με την Φλαππυ εδω.
Μια τυπικη ελληνικη οικογενεια εν ετει 2016.
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Παρασκευή 8 Ιουλίου 2016
Ζυριχη
"Θα πω στην Κατερινα να το κανονισει. Αυτη τα οργανωνει αυτα"
ειπε η Μαρια στον Δημητρη, οταν της ειπε να κανονισουμε καποιο reunion μεσα στο καλοκαιρι.
Απορησε η Μαρια με το κατσουφικο υφος μου. Μα δεν εχω διαθεση καμια για πολυκοσμια αυτες τις μερες. Ησυχια, ενα καλο βιβλιο και σβησιμο των υποχρεωσεων απο την λιστα μου. Αυτα με κανουν να χαμογελω. Χρειαζομαι κατι δροσιστικο να πινω τα βραδυα. Χωρις αλκοολ. Πρεπει να το ψαξω.
Περασε μια εβδομαδα κι εσβησα μονο ενα πραγμα απο την λιστα μου. "Συμμαζεμα βιβλιοθηκης".
Αυριο πρωι θα αποχαιρετισω τον Δ και θα παω στην μικρη μου. Η αληθεια ειναι οτι θα προτιμουσα να ερχεται η μικρη τα Σαββατοκυριακα και να πηγαινουμε καπου εδω κοντα για μπανιο. Οπως εκεινη θα προτιμουσε να δουλευουμε τα Σαββατοκυριακα και να ημασταν τις καθημερινες μαζι της, οπως μου λεει. Ο,τι θελει ευχεται η καθεμια μας. Με θρασσος.
Εβλεπα φωτογραφιες απο την Ζυριχη που πηγε η Ελενη. Τι μαγικο μερος. Σαν ζωγραφιες ολα τα τοπια. Οι αλπεις, οι παγετωνες, το πρασινο, οι καταρρακτες. Θα ηθελα να ζω εκει. Δεν εχει τον ηλιο της Ελλαδος. Δεν με νοιαζει. Εκει θα ηθελα να ζησω.
Παρασκευη βραδυ. Λιγο σιδερωμα, μπανακι και στο κραβετι νωρις γιατι αυριο το ξυπνητηρι θα χτυπησει στις 4:30 τα ξημερωματα. Σου αφηνω λιγες εικονες απο Ζυριχη. Για να ζηλεψεις κι εσυ λιγακι.
\
ειπε η Μαρια στον Δημητρη, οταν της ειπε να κανονισουμε καποιο reunion μεσα στο καλοκαιρι.
Απορησε η Μαρια με το κατσουφικο υφος μου. Μα δεν εχω διαθεση καμια για πολυκοσμια αυτες τις μερες. Ησυχια, ενα καλο βιβλιο και σβησιμο των υποχρεωσεων απο την λιστα μου. Αυτα με κανουν να χαμογελω. Χρειαζομαι κατι δροσιστικο να πινω τα βραδυα. Χωρις αλκοολ. Πρεπει να το ψαξω.
Περασε μια εβδομαδα κι εσβησα μονο ενα πραγμα απο την λιστα μου. "Συμμαζεμα βιβλιοθηκης".
Αυριο πρωι θα αποχαιρετισω τον Δ και θα παω στην μικρη μου. Η αληθεια ειναι οτι θα προτιμουσα να ερχεται η μικρη τα Σαββατοκυριακα και να πηγαινουμε καπου εδω κοντα για μπανιο. Οπως εκεινη θα προτιμουσε να δουλευουμε τα Σαββατοκυριακα και να ημασταν τις καθημερινες μαζι της, οπως μου λεει. Ο,τι θελει ευχεται η καθεμια μας. Με θρασσος.
Εβλεπα φωτογραφιες απο την Ζυριχη που πηγε η Ελενη. Τι μαγικο μερος. Σαν ζωγραφιες ολα τα τοπια. Οι αλπεις, οι παγετωνες, το πρασινο, οι καταρρακτες. Θα ηθελα να ζω εκει. Δεν εχει τον ηλιο της Ελλαδος. Δεν με νοιαζει. Εκει θα ηθελα να ζησω.
Παρασκευη βραδυ. Λιγο σιδερωμα, μπανακι και στο κραβετι νωρις γιατι αυριο το ξυπνητηρι θα χτυπησει στις 4:30 τα ξημερωματα. Σου αφηνω λιγες εικονες απο Ζυριχη. Για να ζηλεψεις κι εσυ λιγακι.
\
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Τρίτη 5 Ιουλίου 2016
ξεκινησαν οι λιστες...
Γυρισα σπιτι κατα τις εννια παρα. Τηλεφωνησα στην μικρη αλλα ηταν βολτα με τον παππου. Επλυνα λιγα φλιτζανια στον νεροχυτη, εβαλα ραδιοφωνο κι ανοιξα μια μπυρα. Ουτε εξω στο κηπακι δεν φυσουσε. Λιγη συννεφια, αλλα πολλη υγρασια. Πηρα ενα καθαρο τετραδιο κι εκανα λιστα τις δουλειες που πρεπει να γινουν τωρα που λειπει η Ισμηνη. Πολυφωτα, σκαλες εσωτερικες και εξωτερικες, παλια ρουχα, παιχνιδια, το σαλονι-αποθηκη, αποθηκουλα...τελειωμο δεν εχει η λιστα μου. Χρειαζομαι 23 μερες ετσι οπως τα υπολογισα. Κι εγω εχω 12-14 απογευματα, εαν δεν βγω για κανεναν καφε καποια απο αυτα. Οπως καταλαβες θα ερθει παλι ο Σεπτεμβρης κι εγω θα εχω κανει ουτε τα μισα. Καταφερνω να απολαμβανω ολο αυτο τον προγραμματισμο.
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016
enjoy!
Κυριακη πρωι φευγουμε να αφησουμε την μικρη για διακοπες στην γιαγια και στον παππου.
Ως τοτε προλαβαινω να την παρω να φαμε Goodys αυριο το βραδυ, προλαβαινουμε να δει αλλη μια φορα την ζωουπολη, επειδη εκει δεν εχει dvd, προλαβαινουμε να κερασουμε τους φιλους της γειτονιας ποπ-κορν (χορηγια της νονας) ισως κι ενα μπουγελο αν το επιτρεψει ο καιρος αυριο.
Ως τοτε προλαβαινω να την παρω να φαμε Goodys αυριο το βραδυ, προλαβαινουμε να δει αλλη μια φορα την ζωουπολη, επειδη εκει δεν εχει dvd, προλαβαινουμε να κερασουμε τους φιλους της γειτονιας ποπ-κορν (χορηγια της νονας) ισως κι ενα μπουγελο αν το επιτρεψει ο καιρος αυριο.
Εχω τοσα πλυντηρια και τοσο σιδερωμα που δεν ξερω τι θα προλαβω. Το πλασματακι μου εδω και δυο εβδομαδες ξυπναει με το ζορι τα πρωινα για το summer camp στο τεννις. Καναμε εμβολιο, δωσαμε αιμα για εξετασεις και κοντυνε και τα μαλλακια της. Ποσα ακομη να αντεξει :)
Αυριο θα ξεκινησει το μετρημα των παγωτων, το μετρημα των βουτιων, των μπανιων στη θαλασσα. Ξενοιασια! Κιτρινα απολαυστικα παιδικα καλοκαιρια! Καρπουζι, σουβλακια στην Τουζλα, λουκουμαδες απο την Serenata, μπριζολες στη σχαρα του παππου και σταφυλια και συκα στην παραλια.
Να το απολαυσεις με ολες σου τις αισθησεις αυτο το καλοκαιρι Ισμηνακι μου!
Να το απολαυσεις με ολες σου τις αισθησεις αυτο το καλοκαιρι Ισμηνακι μου!
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)