φευγω...

Περασαν οι μερες. Το Σαββατο φευγουμε κι εγω δεν εχω ετοιμασει ουτε καν λιστα με το τι θα παρω μαζι μου, οπως κανω συνηθως. Ο Δημητρης ονειρευεται να κοιμαται ολη μερα. Δουλευει 15 ωρες καθημερινα και εχει αρχισει να παραδινεται στις διακοπες απο τωρα. Εγω δεν ξερω τι να ονειρευτω. Δεν νιωθω κουρασμενη ξερεις. Αντιθετως νιωθω αρκετα χαλαρωμενη. Δεν το ακους συχνα αυτο απο καποιον, 2 μερες πριν φυγει διακοπες, το ξερω. Υποσχομαι να επισκεφτω ψυχολογο οταν επιστρεψω.
Μου λειπει χρονος με την κορη μου ομως. Ονειρευομαι καποια πρωινα να εχει συννεφια για να μπορουμε να περπαταμε ως τη θαλασσα.
Θα παρω μαζι μου κι ενα βιβλιο. Ξερεις οτι δεν διαβαζω στις διακοπες. Δεν ξερω τι με επιασε τωρα.
Εχω βαλει 5 πλυντηρια κι εχω σχηματισει ενα ωραιο βουνο με ασιδερωτα. Μη τρομαζεις, λιγα θα σιδερωσω κι αυτα προχειρα. Δεν εχω καμια διαθεση για σιδερο. Εχω μια αισθηση οτι θα παω σε καμπινγκ σε καποια ερημικη παραλια. Ποσα θα σιδερωνες για να πας εκει;
Τα κλεινω ολα σε δυο μερες λοιπον. Και, αν και θα εχω προσβαση στο ιντερνετ, δεν θα σε"δω" για δυο εβδομαδες. Αποτοξινωση. Να με φανταζεσαι καπου να υφαινω τις στιγμες μου και το μελλον με αγαπη και μονο αγαπη. Που ξερεις. Ισως γυρισω λιγακι αλλιως. Δυο εβδομαδες μονο με την οικογενεια μου. Μακαρι να μπορουσα να παρω και την Φλαππυ για να νιωθω οτι ειμαστε κομπλε.
Θα αφησω ανοιχτη την πορτα εδω, να μπορουν τα αυγουστιατικα μελτεμια να αεριζουν τον χωρο μου. Κατι τετοιο ευχομαι να γινει κι εντος μου.
Ελεγα να φτιαξω τη φωτογραφικη πριν φυγω αλλα αμελησα :(
Να περνας ομορφα και να με σκεφτεσαι...

εδω θα αφησω και καποια αγαπημενα τραγουδια που ισως θελησεις να ακουσεις μαζι μου. Εγω θα τα ακουω συχνα στο mp3 player :)

1. you are always on my mind
2. ο γλαρος
3. don't look any further
4. the last leaf of summer
5. comme monalisa


Την Κυριακη κλεινω τα 35. Προστεθηκε ενας δυσκολος χρονος στην καμπουρα μου. Μεσα στον χρονο αυτο νομιζω εστιψα το μυαλο μου νομιζωντας οτι το αποσταγμα θα φωτισει μονο τις αληθειες μου στο τελος. Δεν ειχα αδικο, αλλα και δεν ημουν ετοιμη να τις δεχτω. Αδυναμη. Μα το παλευω. Το καταλαβες κι εσυ, σωστα; Με νταντευω και με χαιδευω λιγο παραπανω.
"Ευχομαι να σας κανει καλο καιρο" μου ευχηθηκε ενας πελατης πριν λιγο
"Μα με τον καιρο θα ασχολουμαστε;" σκεφτηκα. Δεν επενδυω καθολου στον καιρο φετος για τις διακοπες μου. Οχι μονο φετος.
Τα 35 θα ειναι πιο ομορφα απο τα 34 Κατερινα μου. Βαθυα ανασα και στο υποσχομαι οτι θα αξιζει...
Φευγω λοιπον.
Γεια.

μου λειψες

Την Κυριακη το πρωι ηταν τοσο προκλητικη η συννεφια που μας τραβηξε και τις δυο απο το χερι και περπατησαμε ως τη θαλασσα για βολτα . Σχεδον με τις πιτζαμες, οπως ημασταν. Με κρατουσες απο το χερι κι ενιωθα οτι μου ανηκει ο κοσμος. Τα παντα μπορω να κανω μαζι σου. Πολλοι ξυπνησαν πρωι πρωι οπως εμεις κι εκαναν κι εκεινοι την βολτα τους στη θαλασσα. Λιγος κοσμος στις μικρες αυλες, με ζεστα καφεδακια και τυλιγμενοι με ρομπες. Σε ενα σπιτι υπηρχε κι ενα ραδιοφωνο ανοιχτο εξω στην αυλη. Μα δεν ηταν κανενας εξω· ουτε οταν πηγαιναμε, ουτε οταν επιστρεφαμε. Στη επιστροφη σταση στις κουνιες μπελες.
Μου εμειναν εκεινοι οι μικροι κηποι στον δρομο για τη θαλασσα. Ονειρευτηκα τη δικη μας αυλη στη θαλασσα. Μπαινοντας απο την αναγλυφη σιδερενια πορτα, θα εχει ενα σιντριβανακι χαμηλο και στρογγυλο. Σε ωρες αναγκης, θα πεταμε κερματα και θα κανουμε ευχες. Δεξια ενα μονοπατακι με ξεβαμμενα κεραμικα τουβλακια θα οδηγει στην υπερυψωμενη βεραντα, με κεραμμοσκεπη απο πανω. Ενα σκουρο ξυλινο μακροστενο τραπεζι και τιρκουαζ σιδερενιες καρεκλες τριγυρω με ενα χτιστο μεγαλο μπαρμπεκιου πισω στη γωνια και μια βρυσουλα διπλα με σκαλιστη πλατη. Μικρες γλαστρουλες με βασιλικους και λουλουδια με κοκκινα, πορτοκαλι και μωβ ανθη θα οριοθετουν τον διαδρομο που οδηγει στην βεραντα και θα τον ξεχωριζουν απο τον μικρο παιδοτοπο στο πλαι. Αναμεσα στα δυο δεντρα θα ειναι κρεμασμενη η μπεζ αιωρα με τα κροσσια και η κουνια σου. Δυο ξαπλωστρες πιο μπροστα οταν διψαμε για ηλιο. Το σπιτι δεν θα ειναι πολυ μεγαλο, να καθαριζετε ευκολα. Θα εχει ομως μεγαλο καθιστικο να μπορουμε να κοιμομαστε στρωματσαδα με φιλους καποιες βραδιες.
Οταν μεγαλωσεις λιγο ακομη, θα κανουμε μαζι ονειρα για το σπιτι των ονειρων μας. Στο δικο μας πλανητη θα εχουμε πολλα σπιτια. Σε βουνο, σε νησι, οπου λαχταραει η ψυχη μας καθε στιγμη.
Σε λιγες μερες θα ειμαι παλι κοντα σου. Και οταν με ρωτας πριν κοιμηθεις "Μαμα θα φυγεις να πας στη δουλιτσα σου;" "Οχι" θα σου απανταω μωρο μου. Καθε μερα "Οχι"

κιτρινη μερα

Στις 7 και κατι το πρωι, ημουν ηδη εξω με την Φλαππυ βολτα. Μυριζε βρεγμενο χωμα και ειχε δροσια! Ενα απολαυστικο δροσερο αερακι και οσο ανεβαινα στην πλαγια, δεν κρυωνα, αλλα θα το απολαμβανα να μου εριχνε καποιος μια ζακετα στους ωμους. Κιτρινη ζακετα. Επειδη κιτρινα μου αρεσει καθε χρονο να υποδεχομαι το φθινοπωρο. Και μη μου λες ειναι ακομη Αυγουστος. Ετσι ειναι παντα ο Αυγουστος και καραγουσταρω την παροιμια "Απο Μαρτη καλοκαιρι κι απο Αυγουστο χειμωνας". Ειναι αυτες οι ανασες δροσιας που με κερναει ο μηνας που με εφερε στη ζωη. Φυσαει ζωη στα πνευμονια μου και ηρεμω. Δεν ειμαι ποτε πιο ετοιμη για ολα, απο την περιοδο προετοιμασιας μου για το λατρεμενο φθινοπωρο. Καθε τετοιο καιρο εχω αναγκη να πιστεψω στην αλλαγη. Να κανω αλλαγες στο σπιτι, στη δουλεια, στα μαλλια, στο σωμα, στο μυαλο, στις συνηθειες μου. Και οσο μπορω πιο αυστηρα, κραταω διπλα μου ανθρωπους που χαιρονται με τις αλλαγες μου.
Επιασα να τελειωσω τα δυο βιβλια που αρχισα πριν καιρο κι εμειναν στη μεση. "Το νημα" και το "Κυριακη απογευμα στη Βιεννη". Το καλοκαιρι δεν διαβαζω ποτε. Βαριεμαι απιστευτα. Παντα κοντα στα χριστουγεννα με πιανει εμενα. Αλλα τωρα, εχω μια αισθηση ξεκαθαρισματος μεσα μου. Δεν θελω να αφηνω μισοτελειωμενες καταστασεις.  Γιατι, μη νομιζεις, τιποτα δεν εκανα σχεδον αυτη την εβδομαδα που ειχα σκοπο να συμμαζεψω. Εχουν συμμαζευτει οι σκεψεις μου ομως, μετα απο καποιες συζητησεις με φιλους κι αυτο ισως να ειναι πιο σημαντικο απο την ακαταστασια που μου σπαει τα νευρα στο σπιτι.
Μου λειπει το γυμναστηριο. Απο τωρα αδημονω να ερθει ο Σεπτεμβρης, να μενω τα Σαββατοκυριακα στο σπιτι μου επιτελους, να κανω τις αλλαγες στα 2 δωματια που ειναι προγραμματισμενες και να πηγαινω το πρωι για γυμναστικη με τα mp3 να παιζουν κιτρινα τραγουδια που να μυριζουν Παρισι και να εχουν τη φωνη της Edith Piaf.
Χθες επαιζε καποιος το Sous le ciel de Paris στο ακορντεον. Σταματησα να ακουω οτιδηποτε αλλο και τα αυτια μου απομονωσαν μονο τη μελωδια και χαμογελασα. Ετσι σε δευτερολεπτα σε γεμιζει η μουσικη. Μια βραδια στο ΝΤΟΡΕ με καλες φιλες.
Οταν ανηφοριζα με την Φλαππυ στην πλαγια και μυριζα ακομη τη βροχη, σκεφτηκα οτι καπως ετσι θα επρεπε να ειναι ολα τα πρωινα μου. Απολαυστικά. Μου λειπει λιγο ο μπαμπας μου και η Νικολεττα που πιναμε κατι πρωινα καφεδακια εδω στον Σπυρο και τωρα λειπουν.
Χρωμα κιτρινο ειναι η μερα μου ως τωρα και προβλεπεται ακρως απολαυστικη.
Η θεα απο την πλαγια θα μπορουσε απο μονη της να μου φτιαχνει τη διαθεση καθε πρωι, αν μπορουσα να συγκεντρωθω σε αυτα που μου χαριζονται.
Πηρα κιτρινο καπελο και θα παρω και μια ολοκιτρινη ομπρελα μολις μπορεσω.

I want you

...

καινουρια μερα

Χθες ηταν μια επεισοδιακη ημερα. Μετα απο λιγες ακαρπες τηλεφωνικες προσπαθειες για να μαθω που σταματαει το ΚΤΕΛ Καβαλας στην Τουζλα (ο κυριος στην Καβαλα που σηκωνει τα τηλεφωνα ειναι απιστευτος) ξεκιναμε με τον πεθερο μου να βρουμε που ειναι η σταση για να με αφησει να παρω το λεωφορειο των 20:00. Ειχαμε ξεχασει το πανηγυρι του Σωτηρος και τελευταια στιγμη βρισκουμε τη σταση και με αφηνει. Βαζω τα ακουστικα στα αυτια και ακουω τις μουσικες μου. Ερχεται το πουλμαν, ανεβαινω και παιρνω τον συζυγο να τον ενημερωσω οτι ξεκινησα και θα του τηλεφωνησω ξανα οταν πλησιαζω στο ΙΚΕΑ.
Με σκουνταει ευγενικα μια νεαρη κοπελιτσα απο διπλα

"Συγγνωμη, αλλα σας ακουσα στο τηλεφωνο. Που θελετε να πατε; Αυτο το πουλμαν παει Καβαλα"

Την ευχαριστησα 4-5 φορες και τρεχω στον οδηγο να του πω να με κατεβασει.

"Ευχαριστως κοπελα μου, αλλα εδω, στη μεση του πουθενα, δεν περναει αλλο λεωφορειο απο δω και μετα. Εχεις καποιον να ερθει να σε παρει;"

Κατεβαινω λοιπον κι εξηγω στον πεθερο μου που ειναι "η μεση του πουθενα" να ερθει να με μαζεψει. Η μικρη μου εκλαιγε οταν εφυγα, εκλαιγε και τωρα που ξανα εφυγε ο παππους χωρις να την παρει μαζι του. Με ξαναφηνει στη σταση για το τελευταιο λεωφορειο των 21:30.

"Να μεινω μαζι σου; Θα νυχτωσει σε λιγο"
"Οχι, οχι, δεν χρειαζεται. Πατε στην μικρη να μην παραπονιεται. Ευχαριστω πολυ"

Αρχισε να νυχτωνει. Η σταση ειναι εξω απο την Τουζλα, απεναντι απο ενα beach bar. Καποια στιγμη, μαζευονται καμια 30αρια (ισως και παραπανω) ατομα νεαρης ηλικιας, μαλλον μεθυσμενα κι αρχισε ενας καυγας τρικουβερτος. Να σερνει ο ενας τον αλλον, να φευγουν κλωτσιες και μπουνιες χωρις σταματιμο. Καποια στιγμη ακουγεται οτι ο ενας νεαρος ανεβηκε στην ΚΑΝΤΙΝΑ που ηταν εκει και πηρε ενα μαχαιρι. Να τηλεφωνουμε στην αστυνομια και να μας λενε οτι δεν εχουν ατομα να στειλουν. Βρηκα ενα παλιο συμμαθητη που με "φυγαδεψε" πισω απο ενα κτισματακι να μη μας παρει κι εμας η μπαλα. Δευτερολεπτα πριν ερθει το πουλμαν μας, ηρθε η ασφαλεια με 2 περιπολικα και ηρεμησαν λιγακι τα πραγματα. Ευτυχως που δεν εγινε κανενα κακο να τραυματιστει θανασιμα κανενα παιδι πανω στην τρελλα τους.
Ενιωθα μεγαλη αναστατωση οταν ανεβηκα και καθησα στη θεση μου. Μολις χαλαρωσα και εβαλα τα ακουστικα να ακουσω λιγακι μουσικη να ξεχαστω, τηλεφωνει η αδερφη μου για να μου γκρινιαξει, με τον τροπο της, για την Φλαππυ, που ειναι σπιτι τους και θα αργησω να την παρω. Οκ, που να ξερει τι ειχα περασει. Εκεινη εχει τον νταλκα της με τα σκυλια κι εγω ειχα αλλα στο κεφαλι μου. Φτανουμε Θεσσαλονικη 23:30, στα ΚΤΕΛ.

"Το 78 να παρεις. Κανει τις λιγοτερες στασεις, να φτασεις γρηγορα στο ΙΚΕΑ" με συμβουλεψε ο Στελιος που δουλευει στον ΟΑΣΘ.

Ρωταω εναν μπαρμπα εκει και μου λεει οτι σε λιγο θα ερθει το 78, το νυχτερινο, το τελευταιο δρομολογιο. Μολις σταματησε, ξεκιναω να μπω μεσα και μου λεει ο οδηγος
 "Κοπελα μου χαλασε αυτο το λεωφορειο. Θα ερθει αλλο αργοτερα"
Ευτυχως το αργοτερα ηταν σε δεκα λεπτακια και ξεκινησαμε.

Στο ΙΚΕΑ με περιμενε ο Δημητρης.

"Θες να σταματησουμε στη Θερμη να φαμε κατι;"
"Οχι, γρηγορα σπιτι πριν κοιμηθει ο Θανασης να παρουμε την Φλαππυ"

Ευτυχως προλαβαμε. Εκανε το αγορι μου ενα τοστακι αλλα εγω κατα τη 1 τον καλυνηχτισα κι επεσα ξερη στο κρεβατι.

Το ξυπνητηρι χτυπησε 6:50. Βολτα τη Φλαππυ, ελληνικο καφεδακι στη δροσια με μουσικουλα και ηρθα στη δουλεια. Αγριευτηκα χθες. Τη στιγμη που περπατουσα μονη μου στον επαρχιακο δρομο "στη μεση του πουθενα", τη στιγμη που ενιωσα τοσο μικρη οταν γινοταν καυγας μπροστα μου να μη μπορω να κανω κατι, μεσα στο λεωφορειο που θυμηθηκα τα κλαμμενα ματια της μικρης μου και δεν εχω μαθει ακομη να τα αντεχω......
Σημερα ειναι μια καινουρια μερα, μια πολλα υποσχομενη εβδομαδα.
Αφηνω πισω ολα τα ασχημα και κραταω το αρωμα απο τα μαλλια της Ισμηνης στην αγκαλια μου.

κερδισα δωρακι!

Το μυαλο μου ειναι γεματο σχεδια. Κανω χωρο νοητα για επιπλα, συναισθηματα, καινουριες ασχολιες. Θα μπορουσα να γραφω απο το πρωι ως το βραδυ για ολα οσα θα 'θελα να ξαναβαλω στη ζωη μου, για οσα η ανασφαλεια εχει σκουντηξει μακρυα και νιωθω να μην τα φτανω ουτε με τα ακροδαχτυλα μου πια.
Μπηκε ο Αυγουστος και καθε χρονο αυτον τον μηνα τον περιμενω με αερηδες. Γεννηθηκα Αυγουστο και νιωθω με ενα παραξενο τροπο να μου ταιριαζει αυτος ο μηνας. Αντιδραστικος μεσα στο καλοκαιρι αλλα και μποεμης. Ισως να ειναι ετσι στα δικα μου ματια, στη δικη μου καρδια.
Σε δυο εβδομαδες θα φυγουμε διακοπες στο εξοχικο των πεθερικων μου. Δυο εβδομαδες διαφορετικες. Εχω επενδυσει πολλα σε αυτες τις διακοπες. Λογια, συνηθειες, συναντησεις. Ποσοι εχετε νιωσει να ξυπνατε ενα πρωι και να αναθεωρειται συνηθειες χρονων; Να αναρωτιεστε γιατι δεν βαζατε μουσικη με τον καφε σας καθε πρωι. Γιατι δεν πηγαινατε για απογευματινο μπανιο αφου σας αρεσει τοσο. Πολλα "γιατι" που φαινονται ανουσια, μα δεν ειναι. Το μαθαινεις καποτε.

Σημερα πρωι πρωι ειδα οτι κερδισα στο giveaway που ειχε κανει η ομορφη Βερα. Το δωρο μου ειναι σημαδιακο. Ενα καταπληκτικο τετραδιακι με ενα στυλο για να χωρεσω ολα αυτα που χοροπηδανε στο κεφαλι μου τελευταια. Βερα μου σ'ευχαριστω, μου εφτιαξες τη μερα :)