Μια Κυριακη στο σπιτι

Εχει μεινει μια σταλλια ακομη Αυγουστος. Κι οσο εγω βιαζομαι για τον Σεπτεμβρη που αγαπω, αλλο τοσο οι περισσοτεροι θελουν να ξεχειλωσουν τον Αυγουστο, να κρατησουν κι αλλο καλοκαιρι στη ζωη τους. Φανταζομαι ποσο εκνευριστικο ειναι να διαβαζουν για φθινοπωρο πριν μπει ο Σεπτεμβρης. Μη σου πω Οκτωβρης. Ελεγα να κανω αναρτηση στο facebook, αλλα εκει με διαβαζουν περισσοτεροι και σκεφτηκα να περιμενω· μη τους το χαλασω με ενα τραγουδι βροχης και στιγμες απο την πρωινη δροσια της Γερμανιας.
Τα πρωινα που φευγουμε για το σχολειο φοραμε τζιν μπουφανακι ή χοντρο φουτερ. Και συχνα φυσαει και σκεφτομαι οτι καλα θα ηταν να ειχα και το σαλι μου επιπλεον. Μεχρι το μεσημερι το θερμομετρο δειχνει λιγο πανω απο 20° C και σου θυμιζει οτι το καλοκαιρι δεν εφυγε. Το λατρευω αυτο. Στην Ελλαδα απο τα κοντομανικα πηγαιναμε κατευθειαν στα χειμωνιατικα, ξαφνικα, καποια στιγμη τελη Οκτωβρη. Με κανει πολυ χαρουμενη που εδω υπαρχει αληθινο φθινοπωρο. Εχει τοσα πολλα δεντρα παντου και χρυσοκοκκινιζει ολη η πλαση γυρω μου.
Ανυπομωνω λοιπον για τον Σεπτεμβρη. Ανυπομωνω να φορεσω τα πρωτα μου μακρυμανικα μπλουζακια, το σαλι μου και να βγαλω φωτογραφιες τα φυλλα που κιτρινιζουν, στον υπεροχο δρομο με ψηλα δεντρα, πηγαινοντας για το σχολειο της Ισμηνης.
Τα πρωινα ανοιγω πλεον ολα τα πατζουρια. Εδω και λιγες εβδομαδες δεν ανοιγα το μεγαλο πατζουρι του καθιστικου για να κρατησω τη ζεστη εξω απο το σπιτι.
Απο χθες πινω τον καφε μου στην κουπα απο το Βελιγραδι. Ο Δημητρης μου εφερνε κουπες απο τος χωρες που ταξιδευε κι εγω ανα μια δυο εβδομαδες αλλαζω και πινω για μερες στην ιδια κουπα τον καφε μου. Οταν βγαζω τον Φρεντυ τα πρωινα φτιαχνω προτασεις γερμανικες στο μυαλο μου. Ειμαι σιγουρη οτι οι μισες τουλαχιστον ειναι λαθος, εχουν πολυ αυστηρο συντακτικο, αλλα εχω αρχισει να μπορω να ξεχωριζω ηχητικα αν μια λεξη δεν ταιριαζει καπου. Χαζοπαιχνιδακια μεχρι να αρχισω μαθηματα.
Το πρωι ο Δημητρης κλαδεψε τον κηπο μπροστα. Καταλληξαμε να φαμε στις 4 μ.μ. μεσημεριανο και χωρις να καταφερω να κοιμηθω το μεσημερι, εβγαλα τον Φρεντυ, εκανα ενα μπανιο και τωρα ειναι 7:30 μ.μ. και περιμενω να περασει η ωρα για να παω για υπνο.
Καποια Σαββατοκυριακα περνουν και αφηνουν ενα σωρο υποχρεωσεις. Αυτη την εβδομαδα εχω πιο πολλα πλυντηρια, πιο πολυ σιδερωμα, πιο πολλες αγορες και υποχρεωσεις εδω κι εκει, πιο πολλα "to do" γενικα.
Εβαλα το αγαπημενο μου προσεκο με ροδι που ανακαλυψα εδω και λιγες μερες. Θα βαλω ξανα το τραγουδακι που σιγομουρμουριζω απο χθες βραδυ και ονειρευομαι ηδη ομπρελες και γαλοτσες και  καφεδακια κουκουλωμενη με το σαλι μου.
Καλη εβδομαδα!

καλοκαιρινη μπορα

 

Εδω δεν καταλαβαινεις καθολου οτι ειναι της Παναγιας σημερα. Οπως και περσι, κοντεψα να το ξεχασω. Φυσικα ενα περασμα απο το facebook δε σε αφηνει να ξεχασεις καμια γιορτη. Εχει αρκετες μερες ομως που δεν μπαινω καθολου και παραλιγο να μην ευχομουν στον μισο πλανητη που γιορταζει.

Τις τελευταιες 2 εβδομαδες το εχω ριξει στο διαβασμα. Εχω διαβασει 4 βιβλια και τωρα ειμαι στα μισα του 5ου. "Μετα απο σενα" και το "Και τωρα εγω" της Jojo Moyes (μου αρεσε πολυ ο τροπος που γραφει!), το "Υπερσυντελικος του Χωμενιδη, το "Ο γυρισμος" της Victoria Hislop (με κουρασε παρα πολυ, ενω το "Νημα" με ειχε ενθουσιασει. Ισως επειδη εκεινο ηταν για τη Θεσσαλονικη) και τωρα διαβαζω πρωτη φορα Jane Austen το "λογικη κι ευαισθησια". Με περιμενει ακομη το "Εθινα ταφης" (Kent Hannah) εδω διπλα.

Δευτερα ξεκινουν τα σχολεια και πρεπει να το παρω αποφαση να ξεκινησω κι εγω ξανα τα γερμανικα μου. Μου φαινεται τοσο δυσκολο. Φτανεις ως ενα σημειο και μετα μοιαζει αδυνατο να συνεχισεις χωρις δασκαλο. Πολυ γραμματικη και ακομη περισσοτερο συντακτικο. Αυστηρο συντακτικο. Με δασκαλο δεν ειναι εφικτο αυτη τη στιγμη, οποτε ευχησου μου καλη επιτυχια ή μια μαγικη δυναμη να αρχισω να τα καταλαβαινω και να τα θυμαμαι :)

Βγηκα εξω πριν λιγο. Καθομουν στην εσοχη που ειναι το παρκινγκ διπλα απο το σπιτι και χαζευα τη θέα κατω στο Nieder Olm. Θυμαμαι ποσο με ειχε γοητευσει αυτη η θέα οταν πρωτοηρθαμε να δουμε το σπιτι. Σκεφτομουν οτι θα τη βλεπω καθε πρωι πριν μπω στο αυτοκινητο και θα την απολαμβανω. Κι ομως, τις περισσοτερες φορες πλεον δεν την προσεχω. Τι αδικο! Θα προσπαθησω να το θυμαμαι πιο συχνα. 

Χθες κατεβηκαμε στο κεντρο του Mainz με την Ισμηνη για καποιες δουλειες και μετα καθισαμε για καφεδακι. Κι επιασε μια βροχη! Μια απιστευτη βροχη. Καλοκαιρινη μπορα. Ημασταν κατω απο ομπρελα στο καφε και παλι βρεχομασταν με τοση ενταση που επεφταν οι σταγονες. Κι ελεγες ειναι μπορα, θα σταματησει σε πεντε λεπτα. Και δεν σταματουσε. Και δε χορταινα να τη ζω. Αν δεν επρεπε να μπουμε στο αυτοκινητο για να επιστρεψουμε, ισως να εβγαινα να περπατησω στη βροχη. Αν και δε μου αρεσει να βρεχομαι. Χθες ομως το ηθελα. Φυγαμε τρεχοντας κατω απο μια μικρη τουριστικη ομπρελα να φτασουμε στο παρκινγκ που ηταν 100 μετρα πιο περα. Οι υαλοκαθαριστηρες δεν προλαβαιναν να καθαρισουν το τζαμι οταν επιστρεφαμε και οδηγουσαμε ολοι σιγα για να βλεπουμε. Μεχρι τη στροφη που βγαινω απο το Mainz, για να μπω στον επαρχιακο δρομο για το Ober Olm, η βροχη ειχε σταματησει και οταν εφτασα σπιτι ηταν τα παντα στεγνα. Ενα τεταρτο μακρυα οι δρομοι ειχαν γινει πισινα κι εδω τιποτα! Αλλαξαμε ρουχα και καθισαμε να φαμε ζεστες φακες που ειχα για μεσημεριανο. Κι ενω πιθανον δε μοιαζει πολυ καλοκαιρινο το σκηνικο εμενα μου θυμισε πολυ καλοκαιρι Ελλαδα :)

Θελω κι αλλη τετοια στιγμη. Μια τετοια βροχη κι εγω να πινω καφε κατω απο μια ομπρελα. Και οσο περνουσε η ωρα και δε σταματουσε η βροχη, καποιοι που ειχαν βρει προσωρινη ασφαλεια κατω απο υποστεγα, το επαιρναν αποφαση να βγουν να πανε στον προορισμο τους τρεχοντας. Και γινοντουσαν κατευθειαν μουσκεμα και γελουσαν. Και γελουσαμε κι εμεις τριγυρω. Και ακουγες μονο γελια και χαρουμενες φωνες στο δρομο. Και οταν ξαπλωσα χθες βραδυ, λιγο πριν τα μεσανυχτα, απο το ανοιχτο μου παραθυρο ακουγα φωνες και γελια απο εναν γειτονα που μενει πανω απο εμας. Ειχε παρεα και καθοντουσαν στον κηπο. Κι εσενα σου φαινεται πολυ φυσιολογικο Παρασκευη βραδυ να ακουγονται γελια απο μια παρεα παραδιπλα. Εδω ομως ειναι φαινομενο. Γιατι οι γερμανοι μετα τις 10, ακομη και το καλοκαιρι που ειναι σχεδον μερα εξω, κλεινονται στα σπιτια τους. Και ζηλεψα αυτη την παρεα χθες στο πανω σπιτι. Απο εναν γειτονα που δεν ξερω καν πως μοιαζει εμφανισιακα, επειδη χωριζουν ψηλοι θαμνοι τις αυλες μας. Εκλεισα τα ματια, σκεφτομουν να ειμαι εκει στην παρεα τους και με πηρε ο υπνος.

Δυο βιβλια

 Εγινε μετα απο πολυ καιρο. Με ρουφηξαν δυο βιβλια. Μεσα σε μια εβδομαδα σχεδον διαβασα το "Μετα απο σενα" της Yoyo Moyes και τωρα διαβαζω το "Και τωρα εγω" της ιδιας. Ειναι μεγαλα βιβλια, διαβαζω απο το κινητο μου και ολο κρυβομαι απο τις υποχρεωσεις για να διαβασω αλλο ενα κεφαλαιο. Μονο αλλο ενα κεφαλαιο. Και μετα απο τεσσερε πεντε κεφαλαια σηκωνομαι να μαγειρεψω, να παιξω μπουγελο με την Ισμηνη, να αγορασω τροφη στον Φρεντυ, να παω τον Δημητρη στη δουλεια και ανυπομωνω για τη στιγμη που θα μπορω παλι να χαθω απο τον χρονο να διαβασω αλλο "ενα" κεφαλαιο. Τη λατρευω αυτη την αισθηση. Αλλα το καλοκαιρι το φανταζομουν αλλιως και ολο νιωθω ένοχη που ενα βιβλιο μπορει να με κλεψει τοσο ευκολα απο τη ζωη που θα "επρεπε" να ειχα. Ενα ακομη κεφαλαιο! Μεχρι αυριο θα τελειωσει κι αυτο το βιβλιο και θα μεινω με τη θλιψη. Δε θα περιμενω να διαβασω αν η Λουιζα Κλαρκ εβγαλε εισητηριο για την Αγγλια, εαν ξαναμιλησε με τον Σαμ, εαν καταφερε να λυθει η παρεξηγηση με την Αγκνες. Θα εχω μονο να μετραω τις μερες μεχρι να ανοιξει το σχολειο. Και να με μαλωνω που δεν μπορω να συνεχισω τα γερμανικα online. 
Αυτα τα βιβλια ηρθαν τη στιγμη που επρεπε. Να μου ανανεωσουν κομματια οικεια. Ειναι δυσκολο να αποφασισεις να εισαι ενας ρολος στη ζωη. Μενουν τοσα κομματια σου μετεωρα. Σαν να τα αδικησες. Κι απο την αλλη ειναι αδικο να χανομαι τοσο πολυ σε καποια βιβλια και να γινομαι δυσλειτουργικη στην υπολοιπη ζωη μου. Μα ειχα καιρο να το νιωσω. Και το χρειαζομουν. Και να, θα τελειωσει ως αυριο. Και φοβαμαι να ψαξω για άλλα βιβλια της ιδια συγγραφεα γιατι θα με κλεψουν ξανα απο την πραγματικοτητα. Μα αυτη δεν ειναι η μαγεια των βιβλιων; Ναι. Μα εγω δε θελω να με κλεψει κανεις απο αυτο που ζω τωρα. Κι εχω τοσες υποχρεωσεις κι εκκρεμοτητες. Μα....ενα κεφαλαιο ακομη!
Το ξερω οτι θα τελειωσει και θα μου λειπει η αισθηση αυτης της στιγμης. Σαν μια παλια ερωτικη σχεση που σου θυμιζει κομματια που η τωρινη σου σχεση δεν τα γνωριζει. Κι αναρωτιεσαι πως γινεται να εκρυψες τοσο χαρακτηριστικες σου γκριματσες, κουβεντες, συνηθειες και κινησεις, αθελα σου. 

Δεν ξερω αν θα βρω τη δυναμη να μην ξεκινησω αλλο βιβλιο. Δεν ξερω καθολου πια πως θα περασουν αυτες οι δεκα μερες μεχρι να ανοιξουν τα σχολεια.

Αυτο που ζω τωρα, δε μου συμβαινει συχνα και παρα τις ενοχες, το απολαμβανω τοσο πολυ!

ενα μικρουλι καλοκαιρι

Σε 2 εβδομαδες ανοιγουν τα σχολεια. Το ξερα οτι δε θα μου φανει καθολου καλοκαιρι το φετινο καλοκαιρι. Το σχολειο με τρομαζει πιο πολυ απο ολα. Ειναι τοσο δυσκολο. Η Ισμηνη δεν ειναι ετοιμη.
Ο καιρος εδω ειναι "παραξενος" αλλα μου ταιριαζει. Το πρωι βγαζω τον Φρεντυ με κοντομανικο. Μεσημερακι κατεβηκαμε στο Mainz για καφεδακι με την μικρη μου και οταν συννεφιασε για λιγο φορεσαμε τις φουτερ ζακετες μας. Τωρα το απογευμα ξανα κοντομανικο και το βραδακι θα χρειαστει ξανα ζακετα.
Θελω να μπω σε mood τι σχολικα θα αγορασουμε, πως θα οργανωθουμε για τη νεα σχολικη χρονια και δεν μπορω. Αντιδραει ολο μου το ειναι. Νιωθω σαν χθες που σταματησε τα μαθηματα. Αν δε βρω εγω τον τροπο να προσαρμοστω πως θα τα καταφερει εκεινη;
Περπατημα. Ψαχνω διαρκως μερη να παμε για περπατημα. Εχουμε παει σε καποια ομορφα δαση εδω. Καθαριζει το μυαλο μου με το περπατημα.
Χθες η Νικολ μου εστειλε ενα μηνυμα και ηθελε να ειμαι εκει. Το ηθελα κι εγω. Μου ειπε να κοιταξω το φεγγαρι, θα το κοιταξει κι εκεινη και θα νιωσουμε καπως "μαζι". Το εκανα αλλα δεν ενιωσα "μαζι". Κουρασμενη και αντιδραστικη. Με ενοχλει ολο αυτο. Με ενοχλει να μην μπορω να οργανωσω στο μελλον ενα ταξιδι στην Ελλαδα. Δε μου ελειψε ουτε το μπανιο στη θαλασσα ουτε το ελληνικο καλοκαιρι. Μου ελειψε η επιλογη να αποφασιζω. Για τιποτα δεν αποφασιζω. Ενα ρομποτακι νιωθω καποιες στιγμες που απλα προσπαθω. Δεν ξερω τι προσπαθω. Να προχωρισει η Ισμηνη. Επεσα με τα μουτρα σε αυτο το task και δε νιωθω οτι εχω καταφερει και πολλα μετα απο ενα χρονο.
Αλλιως ξεκινησε αυτη η αναρτηση και βουλιαξε.
Νιωθω ομορφα σημερα αλλα ειμαι βεβαιη οτι δεν καταφερα να στο περασω. Γιατι περπατησα στο αγαπημενο μου στενο στο Mainz και επειδη χαζεψα βιτρινες και καθισα σε ενα ωραιο ιταλικο καφε και παρηγγειλα Cafe Greco, που δεν ηταν τιποτα αλλο απο εναν φραπε μετριο σε καμπυλωτο ποτηρι. Κι εγω πινω σκετο τον καφε μου και δεν παραπονεθηκα γιατι απολαμβανα την αισθηση να καθομαι εκει με την Ισμηνη, να βαζω την αγαπημενη μου πορτοκαλι φουτερ ζακετα και να την ακουω να μου εξιστορει αστειες αναμνησεις της.
Και ειμαι ολη μαμα. Απ' ακρη σ' ακρη αυτες τις μερες. Τον τελευταιο χρονο για την ακριβεια :)
Αυριο το προγραμμα εχει περπατημα στο δασος ξανα. Σε αλλη διαδρομη.
Δυο εβδομαδες ακομη καλοκαιρι.
Και ο Σεπτεμβρης θα ερθει εκεινη τη στιγμη που θα εχω αρχισει να συνηθιζω το νεο προγραμμα κι εγω θα κανω τις λιστες μου και θα ειμαι πιο εγω απο ο,τι τωρα. Οπως καθε Σεπτεμβρη.
Σφιγγω τις 2 εβδομαδες καλοκαιρι στη χουφτα μου να μη μου πεσουν.
Εχω ακομη....