καρε

Αφορητη ζεστη σημερα. Χθες με εβγαλε ο Δ να πιουμε μια μπυριτσα κι εγω εχωσα μια κοκκινη εσαρπα στην τσαντα μου. Ονειρευομουν αερακι. Απο χθες ονειρευομαι το πανω μπαλκονι. Το επλυνα ξανα και ξανα και ξανα, ετριψα τα περβαζια και το πορτοκαλι μας τραπεζι και σημερα θελω οταν νυχτωνει να ειμαι εκει. Εκοψα καρε τα μαλλια μου. Μου τα αραιωσε λιγακι η Ολγα και τα νιωθω τοσο αναλαφρα. Ειχαν φτασει ως τη μεση.
"Ολγα λιγο ακομη κοψτα"
"Πανω απο το κουμπωμα του σουτιεν"
"Λιγο ακομη, δεν τα θελω μακρυα για λιγο"
"Ως εδω;"
"Λιγο πιο πανω"
"Εισαι σιγουρη;"

"Ναι"

Ο Δημητρης χαμογελασε μετα απο χρονια με το κουρεμα μου. Ειμαι εθισμενη στα χαμογελα του ξερεις. Τα κλεβω με μανια και τα χωνω οπου βρω. 

Κι ενω σημερα ενιωθα σαν να ειχε 40° C, μεσα μου ειχε φθινοπωρο. Καθε χρονο τετοιες μερες, αντι να ονειρευομαι παραλιες και δροσερα κοκτειλ, σκεφτομαι κιτρινες κολοκυθες, καστανα, πεσμενα φυλλα, χρυσοκοκκινες αποχρωσεις. Και ολο βιαζομαι να αλλαξω υφος στο μπλογκ μου, μα κανω υπομονη να επιστρεψω απο τις διακοπες που ακομη δεν εφυγα.

Κι εχει κατι υπεροχες κολοκυθες ενας μπαρμπας διπλα απο τον παγκο του πηγαινοντας για Καρυανη.

Ισως κανω μια σταση αυτη τη φορα, με τα ομορφα καρε μαλλια μου και παρω μια.