better than yesterday sweetheart

Εχει λιγες μερες που δεν μπορω να συγκεντρωθω σε τιποτα.
Ας πουμε οτι φταιει η Ανοιξη.
Ουτε το σεμιναριο που ξεκινησα με τοση ορεξη μολις την προηγουμενη εβδομαδα δεν εχω ορεξη να παρακολουθησω. Ειναι πατημενο το pause και με περιμενει.
Το μυαλο θελει να καταλαβει και η γνωση πουλιεται δεξια κι αριστερα απο ειδημονες. Και μαζευομαστε ομαδες και πειθουμε ο ενας τον αλλον οτι ειμαστε ξεχωριστοι κι αρχιζουμε και νιωθουμε οτι κατακτουμε τη σωστη γνωση. Οικτιρουμε τους καημενους που δεν.....
Η Ισμηνη μου την ειπε προχθες. "Κι εσυ, που πας και μιλας και με τη ψυχολογο στο σχολειο, τιποτα δεν καταφερες. Δεν με καταλαβαινεις!" Και ολο αυτο, μου το ειπε κλαιγοντας.
Ποσο δικιο εχει σε καθε σχολιο της. Μας κρινει με θρασσος εμενα και τον μπαμπα της κι εχει σε ολα απολυτο δικιο. Μας εχει σκαναρει με προσοχη. Ο,τι αντεχουμε αποδεχομαστε.
Για τα αλλα, ειναι μικρη. Δε ξερει ακομη. Μεχρι εκεινη να μαθει κι εμεις να ειμαστε ετοιμοι να ακουσουμε αληθειες.
Αυτη ειναι ο ειδημονας. Πιο καθαρο βλεμμα δε βρισκω. Μεγαλες αληθειες μπολιασμενες με ολη την αγαπη του κοσμου.
Αν ενα πραγμα καταφερε η ψυχολογος στο σχολειο γλυκια μου, ειναι να εχω τη χαρα να βλεπω ποσο δικιο εχεις. Κι ας ειναι απανωτα τα λαθη μου. Δωσε μου χωρο και χρονο και ισως γινω καλυτερη.