συγγνωμη

Γυριζω 8:30 μ.μ. απο τη δουλεια.
Εξω στον πεζοδρομο με πιανει η μαμα μου και μου λεει.
"Η κορη σου μιλησε ασχημα στην Σ. Κανενα αλλο παιδακι δεν μιλησε ασχημα. Μονο η κορη σου. Οταν την μαλωσα, η κορη σου μου ειπε οτι ηθελε να υπερασπιστει τη φιλη της. Της τα ειπα κι εγω λιγακι. Μαζεψε την και μιλα της"
"Οκ, θα της μιλησω. Ισμηνη την λενε, εχει ονομα."
Επιστρεφουμε με την μικρη σπιτι.
"Ισμηνη τι εμαθα; Συμπεριφερθηκες ασχημα στην Σ.; Εχουμε συζητησει οτι μπορεις να εχεις οποια θελεις φιλη, αλλα δεν εχεις το δικαιωμα να μιλας ασχημα σε οποια δεν θελεις να εχεις φιλη. Μ' ακους; Δεν εχεις αυτο το δικαιωμα!" ειπα φωναζοντας.
Η Ισμηνη προσπαθουσε να μου εξηγησει, κι εγω δεν την αφηνα, τονιζοντας της οτι δεν εχει δικαιωμα να προσβαλει ενα αλλο παιδακι.
Περναει λιγη ωρα.
Συνερχομαι.
Τι εκανα;
1. Μαλωσα την μικρη πριν την ρωτησω να μου πει τι ακριβως συνεβει
2. Δεν την αφησα να υπερασπιστει τον εαυτο της.
3. Προσπαθησα να της περασω αυτο που ειχα στο μυαλο μου, με φωνες και νευρα χωρις ιχνος αγαπης και κατανοησης.
Παμε ξανα.
"Ισμηνη μου συγγνωμη για πριν. Γυρισα κουρασμενη απο τη δουλεια και δεν ειχα την υπομονη να συζητησω μαζι σου. Θελεις να μου πεις τι εγινε;"
"Η ταδε μου ειπε οτι η Σ. την εχει χτυπησει στο χερι, οτι της εχει παρει παιχνιδια οταν πηγε σπιτι της, οτι.... οτι...οτι. Και οταν ηρθε στη αυλη, της ειπα οτι δεν θελω να μπει μεσα."
"Εχω την εντυπωση οτι εκανες την Σ. να νιωσει πολυ ασχημα, χωρις να σου εχει κανει κατι εσενα. Κατι, που μου φαινεται, πολυ αδικο. Γιατι μερικες φορες η ιστορια, για την οποια κρινουμε καποιον τοσο αυστηρα, δεν ειναι ακριβως αληθινη. Κι ακομη κι αν ειναι, καλο θα ηταν να μην προσβαλεις εσυ κανεναν, για κατι που εκανε σε καποιον αλλον. Δεν ειναι δικαιο γι' αυτον κι εκεινο τον λογο."
" Συγγνωμη μαμα. Δεν θα ξαναμιλησω ετσι στην Σ. Να της παρουμε ενα λουλουδακι αυριο;"
"Ωραια ιδεα. Δεν θα ηταν δικαιο να ζητησουμε κι ενα συγγνωμη;"
"Ναι"
"Ειμαι πολυ περηφανη για την καλη καρδουλα σου οταν παιρνεις τοσο σωστες αποφασεις"

Ισως αυριο, μεθαυριο, ξαναμιλησει προσβλητικα η Ισμηνη. Ισως η πρωτη μου κακη διαχειριση της καταστασης, της μεινει περισσοτερο απο την δευτερη συζητηση μας.
Ισως ειναι πολυ ευκολο να κρινουμε αυστηρα την λαθος συμπεριφορα μιας γιαγιας, μιας μαμας, ενος παιδιου.
Ειμαι αληθινα περηφανη για τη αποφαση της. Και σκεφτομαι την χαρα της Σ αυριο οταν παρει το συγγνωμη που αξιζει κι ενα λουλουδακι :-)