Ολη μερα την εφαγα να ψαχνω πλαστικους καδους για την αυλη του σχολειου. Προσφορες απο δω κι απο εκει. Συγκρινε, αποφασισε ποια θα ξεχωρισεις και διατυπωσε σωστα τις καλυτερες προσφορες στους υπολοιπους.
Ο Η. θα μου εφερνε χρηματα το απογευμα. Δεν πληρωθηκε. Την Τεταρτη θα μου τα φερει, ειπε. Κι εγω που εχω παρτυ αυριο και θα επιστρεψει και ο Δ μετα απο 3 εβδομαδες σπιτι, δεν θα εχω ουτε βενζινη να βαλω στο αυτοκινητο.
Αυριο θα κλεψω μια φιλη της Ισμηνης, να παιξουν στο δωματιο της για να καταφερω να κανω ολες τις δουλειες. Ολες.... που λεει ο λογος, Ξερεις τι εννοω.
Αποφασισα οτι θα βγαλω χρηματα απο την τραπεζα. Την αλλη Παρασκευη θα φυγω για Λαρισσα. Αυριο θα πινω ποτακι με τον Δ το βραδυ. Αναπνοες. Ολα θα πανε καλα!
Παρασκευή 27 Μαΐου 2016
αναπνοες
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Τετάρτη 25 Μαΐου 2016
συμπεριφορα
Συμπεριφορες.
Δεν ειμαι παρατηρητικη. Δεν θυμαμαι αν το αυτοκινητο του καινουριου γειτονα ειναι τζιπ, αγωνιστικο, μπλε ή λευκο. Θυμαμαι ομως οτι ειναι νοικοκυρης. Πλενει τα πατακια του αυτοκινητου του και πηγαινει τα σκυλια του 10 μετρα πιο μακρυα απο τις αυλες των σπιτιων για να τα χτενισει. Δεν θυμαμαι τι φορουσε η Ε το πρωι, αλλα θυμαμαι τον αυτοσαρκασμο της και οτι σε κοιταει στα ματια οταν σου μιλαει χωρις να απασχολει με κατι τα χερια της. Ανουσια πραγματα ισως.
Οταν εχω καλη διαθεση παρατηρω την μερα μου. Οταν συμβαινει το αντιθετο σερνομαι μεχρι τη δουλεια κι ερποντας επιστρεφω. Πως πηγαινοφερνω την Ισμηνη εδω κι εκει ενδιαμεσα ειναι αδιευκρινιστο. Σημερα ειναι μια καλη μερα.
Παρατηρω απο το πρωι τα βλεμματα, τα χαμογελα, τις σιωπες. Την μονολεκτικη απαντηση του Δ, την αναγκη της Ν για εκτονωση, το απλωμα ζωης μεσα σε μια περιορισμενη ωρα της Ε. Και ποσες συμπεριφορες μεσα απο μια οθονη υπολογιστη. Γραφω και καποιος αλλος θα διαβασει και θα αρπαξει τη δικη μου συμπεριφορα. Θα γελασει μαζι μου, θα συμφωνησει, θα διαφωνησει. Ισως να με λυπηθει, να με θεωρησει απλα βαρετη, ισως, ισως....
Ελαβα μια ειδοποιηση να παραλαβω ενα βιβλιο απο το ταχυδρομειο. Ενα βιβλιο απο μια γυναικα που δεν με γνωριζει, ετσι απλα επειδη συμμετειχα σε ενα "απιχνιδι". Κι εγω αυριο θα στειλω το δικο μου βιβλιο. Και ολη αυτη η συμπεριφορα καποιων κρυφορομαντικων κανει τη γη να γυριζει. Γιατι να το ξερεις. Αυτοι οι ρομαντικοι γυριζουν τους δεικτες οταν γυρνας την πλατη. Χωνομαι κι εγω. Συχνα ντρεπομαι να μιλω γι'άυτο. Βρισκουμε ομοιους μας για να επιβεβαιωσουμε τη φυσιολογικοτητα μας. Κι εγω δεν εχω βρει· στο επιπεδο αυτο. Και παραμενω αφυσικη στον καθρεφτη μου. Μοναχικα αφυσικη.
Και μετα ξυπναω και κοιταζω την Ισμηνη. Και πιστευω ξανα. Στην ομορφια που εχω μεσα μου. Σε ολα αυτα που μου προκαλει να ειμαι. Κι ας μην τα καταφερνω να ειμαι τελικα.
Οταν εχω καλη διαθεση παρατηρω την μερα μου. Οταν συμβαινει το αντιθετο σερνομαι μεχρι τη δουλεια κι ερποντας επιστρεφω. Πως πηγαινοφερνω την Ισμηνη εδω κι εκει ενδιαμεσα ειναι αδιευκρινιστο. Σημερα ειναι μια καλη μερα.
Παρατηρω απο το πρωι τα βλεμματα, τα χαμογελα, τις σιωπες. Την μονολεκτικη απαντηση του Δ, την αναγκη της Ν για εκτονωση, το απλωμα ζωης μεσα σε μια περιορισμενη ωρα της Ε. Και ποσες συμπεριφορες μεσα απο μια οθονη υπολογιστη. Γραφω και καποιος αλλος θα διαβασει και θα αρπαξει τη δικη μου συμπεριφορα. Θα γελασει μαζι μου, θα συμφωνησει, θα διαφωνησει. Ισως να με λυπηθει, να με θεωρησει απλα βαρετη, ισως, ισως....
Ελαβα μια ειδοποιηση να παραλαβω ενα βιβλιο απο το ταχυδρομειο. Ενα βιβλιο απο μια γυναικα που δεν με γνωριζει, ετσι απλα επειδη συμμετειχα σε ενα "απιχνιδι". Κι εγω αυριο θα στειλω το δικο μου βιβλιο. Και ολη αυτη η συμπεριφορα καποιων κρυφορομαντικων κανει τη γη να γυριζει. Γιατι να το ξερεις. Αυτοι οι ρομαντικοι γυριζουν τους δεικτες οταν γυρνας την πλατη. Χωνομαι κι εγω. Συχνα ντρεπομαι να μιλω γι'άυτο. Βρισκουμε ομοιους μας για να επιβεβαιωσουμε τη φυσιολογικοτητα μας. Κι εγω δεν εχω βρει· στο επιπεδο αυτο. Και παραμενω αφυσικη στον καθρεφτη μου. Μοναχικα αφυσικη.
Και μετα ξυπναω και κοιταζω την Ισμηνη. Και πιστευω ξανα. Στην ομορφια που εχω μεσα μου. Σε ολα αυτα που μου προκαλει να ειμαι. Κι ας μην τα καταφερνω να ειμαι τελικα.
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Δευτέρα 23 Μαΐου 2016
μπαλονοκατασκευες
"Μαμα αν εχουμε και αλλο παρτυ το αλλο Σαββατο, μπορουμε να μην παμε;"
Για να με ρωταει κατι τετοιο η μικρη, που, κατα δικη της ομολογια, διασκεδασε πολυ στα τελευταια 4 που πηγαμε μεσα σε 10 μερες, καταλαβαινεις σε τι κατασταση βρισκομαι εγω. Στο τελευταιο παρτυ μιας κολλητης μου φιλης, ανελαβα να κανω μπαλονοκατασκευες. Επειδη εβρεχε καρεκλες σε ολη την διαρκεια. Εφοδιαστηκαμε μπαλονια και ξεκινησε το σοου. Εκανα σκυλακια και σπαθια. Μετα εξελιχθηκα σε λουλουδακια, αρκουδακια και χελωνακια βραχιολια. Το ποσο το απολαμβανουν δεν λεγεται.
Η Ισμηνη αγαπησε το πρασινο χελωνακι της.
Κυριακη πρωι βολτα στο Cosmos με παρεουλα. Το απογευμα την πηγα για λιγο σε μια φιλη της για να καθαρισω οοοολο το σπιτι. Δεν εκανα τα τυροπιτακια που ειχα στο προγραμμα. Ευτυχως μου εδωσε η αδερφη μου μια νοστιμη μηλοπιτα που κανει για να εχω πρωινο για την μικρη. Επαναλληψη τα μαθηματα και υπνο. Εκανα ενα μπανιο να μη βρωμαω και ξαπλωσα στον καναπε. Αλλαξαμε με την Ισμηνη θεση την τραπεζαρια και μ αρεσει πολυ. Στον Δ δεν αρεσουν οι αλλαγες και δεν θα ενθουσιαστει οταν το δει.
Κυριακη 23:00. Κλεινουν τα ματια. Αναλογιζομαι το Σαββατοκυριακο που περασε. Εχω τοσα στο μυαλο μου να κανω Παρασκευη βραδυ και κανω ελαχιστα. Ουτε διαβασα βιβλιο, ουτε εψαξα για καποια πραγματα της Ισμηνης, ουτε ασχοληθηκα με τα καλοκαιρινα, ουτε σιδερωσα, ουτε ασχοληθηκα με τα ντουλαπια της κουζινας, ουτε τα τυροπιτακια εκανα. Πλησιαζει το τελος του σχολειου και βλεπω τα παιδια ολα να αρνουνται να μαζευτουν επειδη δεν νυχτωσε. Κι ας εχουν σχολειο την επομενη. Η υπομονη εχει λιγοστεψει. Παιδιων και γονιων. Εαν μπορουσα θα σταματουσα να την πηγαινω τεννις. Με κουραζει πολυ αυτο το πηγαινε-ελα ολη τη χρονια. Περιμενω κι εγω μαζι της να τελειωσουν οι δραστηριοτητες. Μετα θα αρχισει η αλλη γκρινια. Πως απασχολεις ενα παιδι τοοοοοοσες πολλες ωρες. Δεν τελειωνουν ποτε τα παραπονα. Ας ερθει εκεινη η ωρα και βλεπουμε.
Προς το παρον απολαμβανω το καθαρο "τακτοποιημενο" σπιτι μου. Το βραδυ θα φτιαξω τα τυροπιτακια μου και στο τσακιρ κεφι θα δω και καμια ταινια στο ταμπλετ. Βημα βημα ολα θα γινουν.
Για να με ρωταει κατι τετοιο η μικρη, που, κατα δικη της ομολογια, διασκεδασε πολυ στα τελευταια 4 που πηγαμε μεσα σε 10 μερες, καταλαβαινεις σε τι κατασταση βρισκομαι εγω. Στο τελευταιο παρτυ μιας κολλητης μου φιλης, ανελαβα να κανω μπαλονοκατασκευες. Επειδη εβρεχε καρεκλες σε ολη την διαρκεια. Εφοδιαστηκαμε μπαλονια και ξεκινησε το σοου. Εκανα σκυλακια και σπαθια. Μετα εξελιχθηκα σε λουλουδακια, αρκουδακια και χελωνακια βραχιολια. Το ποσο το απολαμβανουν δεν λεγεται.
Η Ισμηνη αγαπησε το πρασινο χελωνακι της.
Κυριακη πρωι βολτα στο Cosmos με παρεουλα. Το απογευμα την πηγα για λιγο σε μια φιλη της για να καθαρισω οοοολο το σπιτι. Δεν εκανα τα τυροπιτακια που ειχα στο προγραμμα. Ευτυχως μου εδωσε η αδερφη μου μια νοστιμη μηλοπιτα που κανει για να εχω πρωινο για την μικρη. Επαναλληψη τα μαθηματα και υπνο. Εκανα ενα μπανιο να μη βρωμαω και ξαπλωσα στον καναπε. Αλλαξαμε με την Ισμηνη θεση την τραπεζαρια και μ αρεσει πολυ. Στον Δ δεν αρεσουν οι αλλαγες και δεν θα ενθουσιαστει οταν το δει.
Κυριακη 23:00. Κλεινουν τα ματια. Αναλογιζομαι το Σαββατοκυριακο που περασε. Εχω τοσα στο μυαλο μου να κανω Παρασκευη βραδυ και κανω ελαχιστα. Ουτε διαβασα βιβλιο, ουτε εψαξα για καποια πραγματα της Ισμηνης, ουτε ασχοληθηκα με τα καλοκαιρινα, ουτε σιδερωσα, ουτε ασχοληθηκα με τα ντουλαπια της κουζινας, ουτε τα τυροπιτακια εκανα. Πλησιαζει το τελος του σχολειου και βλεπω τα παιδια ολα να αρνουνται να μαζευτουν επειδη δεν νυχτωσε. Κι ας εχουν σχολειο την επομενη. Η υπομονη εχει λιγοστεψει. Παιδιων και γονιων. Εαν μπορουσα θα σταματουσα να την πηγαινω τεννις. Με κουραζει πολυ αυτο το πηγαινε-ελα ολη τη χρονια. Περιμενω κι εγω μαζι της να τελειωσουν οι δραστηριοτητες. Μετα θα αρχισει η αλλη γκρινια. Πως απασχολεις ενα παιδι τοοοοοοσες πολλες ωρες. Δεν τελειωνουν ποτε τα παραπονα. Ας ερθει εκεινη η ωρα και βλεπουμε.
Προς το παρον απολαμβανω το καθαρο "τακτοποιημενο" σπιτι μου. Το βραδυ θα φτιαξω τα τυροπιτακια μου και στο τσακιρ κεφι θα δω και καμια ταινια στο ταμπλετ. Βημα βημα ολα θα γινουν.
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Τετάρτη 18 Μαΐου 2016
συγγνωμη
Γυριζω 8:30 μ.μ. απο τη δουλεια.
Εξω στον πεζοδρομο με πιανει η μαμα μου και μου λεει.
"Η κορη σου μιλησε ασχημα στην Σ. Κανενα αλλο παιδακι δεν μιλησε ασχημα. Μονο η κορη σου. Οταν την μαλωσα, η κορη σου μου ειπε οτι ηθελε να υπερασπιστει τη φιλη της. Της τα ειπα κι εγω λιγακι. Μαζεψε την και μιλα της"
"Οκ, θα της μιλησω. Ισμηνη την λενε, εχει ονομα."
Επιστρεφουμε με την μικρη σπιτι.
"Ισμηνη τι εμαθα; Συμπεριφερθηκες ασχημα στην Σ.; Εχουμε συζητησει οτι μπορεις να εχεις οποια θελεις φιλη, αλλα δεν εχεις το δικαιωμα να μιλας ασχημα σε οποια δεν θελεις να εχεις φιλη. Μ' ακους; Δεν εχεις αυτο το δικαιωμα!" ειπα φωναζοντας.
Η Ισμηνη προσπαθουσε να μου εξηγησει, κι εγω δεν την αφηνα, τονιζοντας της οτι δεν εχει δικαιωμα να προσβαλει ενα αλλο παιδακι.
Περναει λιγη ωρα.
Συνερχομαι.
Τι εκανα;
1. Μαλωσα την μικρη πριν την ρωτησω να μου πει τι ακριβως συνεβει
2. Δεν την αφησα να υπερασπιστει τον εαυτο της.
3. Προσπαθησα να της περασω αυτο που ειχα στο μυαλο μου, με φωνες και νευρα χωρις ιχνος αγαπης και κατανοησης.
Παμε ξανα.
"Ισμηνη μου συγγνωμη για πριν. Γυρισα κουρασμενη απο τη δουλεια και δεν ειχα την υπομονη να συζητησω μαζι σου. Θελεις να μου πεις τι εγινε;"
"Η ταδε μου ειπε οτι η Σ. την εχει χτυπησει στο χερι, οτι της εχει παρει παιχνιδια οταν πηγε σπιτι της, οτι.... οτι...οτι. Και οταν ηρθε στη αυλη, της ειπα οτι δεν θελω να μπει μεσα."
"Εχω την εντυπωση οτι εκανες την Σ. να νιωσει πολυ ασχημα, χωρις να σου εχει κανει κατι εσενα. Κατι, που μου φαινεται, πολυ αδικο. Γιατι μερικες φορες η ιστορια, για την οποια κρινουμε καποιον τοσο αυστηρα, δεν ειναι ακριβως αληθινη. Κι ακομη κι αν ειναι, καλο θα ηταν να μην προσβαλεις εσυ κανεναν, για κατι που εκανε σε καποιον αλλον. Δεν ειναι δικαιο γι' αυτον κι εκεινο τον λογο."
" Συγγνωμη μαμα. Δεν θα ξαναμιλησω ετσι στην Σ. Να της παρουμε ενα λουλουδακι αυριο;"
"Ωραια ιδεα. Δεν θα ηταν δικαιο να ζητησουμε κι ενα συγγνωμη;"
"Ναι"
"Ειμαι πολυ περηφανη για την καλη καρδουλα σου οταν παιρνεις τοσο σωστες αποφασεις"
Ισως αυριο, μεθαυριο, ξαναμιλησει προσβλητικα η Ισμηνη. Ισως η πρωτη μου κακη διαχειριση της καταστασης, της μεινει περισσοτερο απο την δευτερη συζητηση μας.
Ισως ειναι πολυ ευκολο να κρινουμε αυστηρα την λαθος συμπεριφορα μιας γιαγιας, μιας μαμας, ενος παιδιου.
Ειμαι αληθινα περηφανη για τη αποφαση της. Και σκεφτομαι την χαρα της Σ αυριο οταν παρει το συγγνωμη που αξιζει κι ενα λουλουδακι :-)
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Τρίτη 17 Μαΐου 2016
Μερικες φορες ειναι ενα κλικ πιο δυσκολα ολα οσα εχεις ξανακανει χιλιες φορες
Το Σαββατοκυριακο που περασε ενιωσα λιγη. Τραβουσα κομματια μου να μεγαλωσουν και ολα επεμεναν στα φυσιολογικα τους μεγεθη. Πρωι Σαββατου πηραμε σπιτι μια φιλη της Ισμηνης. Επαιξαν αυτες ομορφα στο δωματιο της μικρης κι εγω επλυνα τον κηπο, μαγειρεψα, ξεσκονισα, σκουπισα, σφουγγαρισα κι εβαλα πλυντηριο με την ησυχια μου. Το απογευματακι βολτα τα σκυλια και παιδικο παρτυ. Μια μαζωξη της τελευταιας στιγμης, που ουτε να την αφησω και να παω σπιτι να κανω καμια δουλεια μπορουσα, ουτε να πιω στην Νικολεττα εναν ηρεμο καφε, αφου ανα πασα στιγμη μπορει να αμολιοντουσαν στον πεζοδρομο και θα επρεπε να βγω να προσεχω τον δρομο. Το βραδυ Eurovision. Η μικρη αποκοιμηθηκε στον καναπε μετα το 4-5 τραγουδι. Αγκαλια ως το δωματιο της. Δεν ξυπνουσε με τιποτα. Βαθυς υπνος. Απολαυστικος. Υπνο κι εγω κατα τις 12:30. Δεν αντεξα να μεινω στην ψηφοφορια. Κυριακη πρωι δευτερο παιδικο παρτυ στο παρκο. Με το ζορι μαζευτηκαμε να φαμε με τον παππου που γιορταζε το μεσημερι. Το παιχνιδι υπερτερει στο μυαλο της. Ακομη κι απο δικη μου γιορτη ειναι ικανη να λειπει για να παιξει "λιγο παραπανω". Το απογευμα το ειχα κανονισει. Θα εβγαζα την Ισμηνη, θα την προσεχε η μαμα μου κι εγω θα εκανα με την ησυχια μου δουλειες στον πανω οροφο. Ματαια πλανα. Επαναλληψη τα μαθηματα και μπανιο την μικρη το μεσημερι. Εβγαλα τα σκυλια με βροχη. Επιστρεψαμε σπιτι. Πλυντηρια, μαζεμματα, απλωματα. Στον πανω οροφο. Μια Ισμηνη "φυλακισμενη" σπιτι λογω βροχης. Εβαλε το No one like you των Scorpions στο τερμα και χοροπηδουσε. Καπως επρεπε να εκτονωσει την απογοητευση της. "Ελα να σου τραγουδισω μαμα". Ξεσκονισμα, σκουπισμα, σφουγγαρισμα, αλλαγμα σεντονιων-πετσετων, ξανα πλυντηρια. Σταματησε η βροχη. Οι δουλειες δεν τελειωναν. Πονουσε ο λαιμος μου. Τα καταφερα και κρυωσα λοιπον. Παντου "προσωρινα" στιβαγμενα αντικειμενα. Η μονιμη θεση δεν εχει βρεθει ακομη και μενουν εδω κι εκει να με εκνευριζουν. Τελειωσα αργα. Κατεβασα βιαστικα την μικρη. Να προλαβει να πιει γαλα. Να παρουμε τηλεφωνο γιαγια-παππου και μπαμπα. Εκλειναν τα ματια της. Ανεβηκαμε και διαβασαμε το "Μια σκουπα, μα τι σκουπα". Γελασαμε. Την αφησα να κανω μπανιο να ξεβρωμισω. Μεχρι να βγω ειχε αποκοιμηθει. Επιτελους τελειωσε αυτο το διημερο. Εκανα ενα ζεστο με μελι και λεμονι για τον λαιμο μου, μιλησα με τον Δ στο skype και ανεβηκα και ξαπλωσα στο καθαρο μου σπιτι, στα καθαρα μου σεντονια με τις καθαρες μου πιτζαμες. Πριν λιγες ωρες, οπως φανταζεσαι, ολα αυτα δεν ηταν καθαρα. "Υπομονη, αυριο στη δουλεια θα ξεκουραστεις". Με αυτη τη σκεψη αφησα το σουντοκου μου στην ακρη και με πηρε ο υπνος.
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Δευτέρα 9 Μαΐου 2016
με δυο ροδες!
Χαλασε το πλυντηριο μας. Την πιο ακαταλληλη ωρα, οπως παραπονιουνται οι περισσοτεροι. Επρεπε να ετοιμασουμε βαλιτσα για επαγγελματικο ταξιδι. Με λιγη βοηθεια απο συγγενεις και φιλους, τα καταφεραμε. Κυριακη νωρις το απογευμα επεισα την Ισμηνη να βγουμε να προσπαθησει αλλη μια φορα να μαθει ποδηλατο χωρις τη μια βοηθητικη ροδα που δεν αποχωριζεται. Το ανεβαλε διαρκως. Φοβαται οτι δεν θα τα καταφερει. Την παρακαλαω. Ανηφοριζουμε μεχρι τερμα πανω στο δρομο πανω απο το σπιτι. Εκει δεν υπαρχει κανεις. Αδιεξοδο. Ουτε αυτοκινητα, ουτε παιδια. Μονο μια στανη. Βγαλαμε το ροδακι. Σε δεκα λεπτακια η μικρη μου εκανε μονη της περα δωθε. Φαινοταν σε ολο της το σωμα η χαρα της. Πελωρια η χαρα οταν καταφερνεις κατι που φοβοσουν οτι δεν θα καταφερνες! Κατεβηκαμε. Ετρεχε με τους φιλους της. Με δυο ροδες πια. Το φωναζε παντου. Σε γνωστους και αγνωστους. Τραγουδουσε, χορευε. Με ρωτουσε "Με ποσες ροδες κανω;;;" , "ΜΕ ΔΥΟ!!" τις φωναζα. Ξανα και ξανα και ξανα. Μεχρι αργα το βραδυ. Ειναι φορες που δεν θελεις να ξυπνησεις για να μη χαλασει το ονειρο κι αλλες που δεν θελεις να κοιμηθεις επειδη δεν χορτασες την πραγματικοτητα της μερας σου. Ανεκτιμητες παιδικες στιγμες!
Ο Δ μου εστειλε αυτη τη φωτογραφια. Την αγαπησα αυτη τη θεα. Με τον συννεφιασμενο ουρανο, τα βουνα πισω, την πεδιαδα αναμεσα. Και ονειρευτηκα κι εγω ενα ησυχο πρωινο ελληνικο καφεδακι με τον Δ, με αυτη τη θεα. Καπως ετσι, με εικονικη θεα ξεκινησε η ομορφη αυτη εβδομαδα.
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Πέμπτη 5 Μαΐου 2016
θέα
Καθε επιστροφη ειναι μια ανακουφιση. Μεγαλη φωλια η ασφαλεια της καθημερινοτητας μας.
Ανεβαινωντας την ανηφοριτσα το πρωι με την Φλαππυ, εκλεψε παλι την προσοχη μου ο Θερμαικος στο βαθος. Αγαπημενη θέα.
Θελω οπωσδηποτε να παω να παρω κουτια απο το ΙΚΕΑ για να αποθηκευσω καπως τον κακο χαμο που υπαρχει στον μεσαιο οροφο. Να αγορασω κολαν στην Ισμηνη κι ενα τσαντακι για το καινουριο της ποδηλατο. Επισης μη ξεχασω να παρω βατραχοπεδιλα και γυαλακια για το κολυμβητηριο που ξεκιναει. Χειμωνιατικα, χαλια, παπλωματα. Ολα θελουν πλυσιμο, αλλαγμα, τιναγμα, αποθηκευση.
Ξεκινησαν να παιζουν τα παιδια εξω στη γειτονια και θα μου λειψει παλι το σπιτι μεχρι να φυγει η μικρη για διακοπες το καλοκαιρι.
-"Μαμα τι αγαπας να κανεις;"
- "Να σε αγκαλιαζω και να σε φιλαω"
- "Οχι με εμενα, Μονη σου!"
- "Να ακουω μουσικη Ισμηνακι. Και καποιες στιγμες να κλεινω τα ματια ή να χανομαι σε μια ομορφη θέα"
Εσυ ποια θέα θα διαλεγες;
Εγω δυσκολευομαι να αποφασισω.
Νομιζω την 6η φωτογραφια, με θέα στη λιμνη.
Ισως και την προτελευταια, με θεα θαλασσα....
και απο καπου να ακουγονται αγαπημενες μουσικες
Ανεβαινωντας την ανηφοριτσα το πρωι με την Φλαππυ, εκλεψε παλι την προσοχη μου ο Θερμαικος στο βαθος. Αγαπημενη θέα.
Θελω οπωσδηποτε να παω να παρω κουτια απο το ΙΚΕΑ για να αποθηκευσω καπως τον κακο χαμο που υπαρχει στον μεσαιο οροφο. Να αγορασω κολαν στην Ισμηνη κι ενα τσαντακι για το καινουριο της ποδηλατο. Επισης μη ξεχασω να παρω βατραχοπεδιλα και γυαλακια για το κολυμβητηριο που ξεκιναει. Χειμωνιατικα, χαλια, παπλωματα. Ολα θελουν πλυσιμο, αλλαγμα, τιναγμα, αποθηκευση.
Ξεκινησαν να παιζουν τα παιδια εξω στη γειτονια και θα μου λειψει παλι το σπιτι μεχρι να φυγει η μικρη για διακοπες το καλοκαιρι.
-"Μαμα τι αγαπας να κανεις;"
- "Να σε αγκαλιαζω και να σε φιλαω"
- "Οχι με εμενα, Μονη σου!"
- "Να ακουω μουσικη Ισμηνακι. Και καποιες στιγμες να κλεινω τα ματια ή να χανομαι σε μια ομορφη θέα"
Εσυ ποια θέα θα διαλεγες;
Εγω δυσκολευομαι να αποφασισω.
Νομιζω την 6η φωτογραφια, με θέα στη λιμνη.
Ισως και την προτελευταια, με θεα θαλασσα....
και απο καπου να ακουγονται αγαπημενες μουσικες
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)