Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

Ο Φλας πεταξε



Υπαρχουν μερες που ισορροπουν σε μια λεπτη κλωστη. Η Ισμηνη στο σπιτι απο την Πεμπτη. Το πολυ καθισιο φερνει και γκρινια στο τελος. Απο το Σαββατο ηταν πιο ανησυχη. Το πρωι την εστειλα με τον μπαμπακα της για ψωνια, να προλαβω να βαλω μια σκουπα. Το απογευμα βγαλαμε μαζι την Φλαππυ. Εβαλε κρανος, καβαλησε το μικρουλι ποδηλατο της και ζαλιστηκα στα περα δωθε της.
Την Κυριακη φυτευτηκε να βλεπει Ακατα Μακατα στο ταμπλετ και τα νευρα της ηταν στην τσιτα. Σε αγριοκοιτουσε ακομη αν περνουσες απο διπλα της. Αυτο που δεν γνωριζε ειναι, οτι και τα δικα μου νευρα ηταν καπως. "Εφυγε" και ο Φλασουλης μας χθες. Και πανω που νομιζεις οτι συνηθισες, επειδη εχεις αποχωριστει πολλα σκυλια, η πραγματικοτητα σου βγαζει τη γλωσσα. Ολο το απογευμα θυμομουν στιγμες με τον Φλας και την Τανια στο σπιτι της Αρναιας. Και σκουπιζα και απλωνα κι ετριβα και ξεσκονιζα και συμμαζευα και τελειωμο δεν εχει η πραγματικοτητα μου. Και ο Φλας δεν ζει πια.
Κατι τετοιες στιγμες θυμαμαι τον Νικο. "Κατερινα μην ξεχνας να αναπνεεις σωστα!" Συνειδητες βαθυες ανασες. Ξημερωσε η Δευτερα. Σαν τις παλιες καλες Δευτερες. Γεματη προσδοκιες και χρονοδιαγραμματα. Λες και κουβαλουσα στους ωμους μου το τριημερο, νιωθω ανακουφισμενη σημερα. Κι ας εχει μαζευτει παλι ο κακος χαμος για πλυντηριο. 
Η ζωη και ο θανατος ειναι αποσταση μιας στιγμης. Κι εγω εχω πολλα να κανω αυτη την εβδομαδα. Και ειμαι ετοιμη για ολα.
Αντιο Φλασουλη μου. Φιλια στην Χελγκα, στις Λειλες, στην Περλιτσα, στο Μαλουδακι μας....

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2016

Σοφια Αντζακα

Εχουν περασει πανω απο τρια χρονια απο τοτε που εφυγε η θεια μου. Και καταφερα και πηρα οσα βιβλια της μπορουσα απο το σπιτι της. Κι αν μπορουσα κι αλλα βιβλια θα επαιρνα. Μα ηταν δυσκολο να κουβαληθουν. Και οι συνθηκες δεν ηταν πολυ καλες. Και ηθελα να τελειωνω μια κι εξω και να μην ξαναπαω γιατι πληγωνομουν. Και χθες επρεπε να βρω οπωσδηποτε κατι να διαβασω. Εδω και λιγες μερες με εχει στοιχιωσει η μυρωδια των βιβλιων. Λες και ειναι σωματικη εξαρτηση και οταν απεχεις καιρο απο την συνηθεια εχεις συμπτωματα στερησης. 
Γονατισα μπροστα στην πρασινη βιβλιοθηκη και εβλεπα τα βιβλια της θειας μου. Και προσεξα ενα.
"Απο τον εγωκεντρισμο στην καθαρη συνειδητοτητα"
Και ειναι της Σοφιας Αντζακα. Η Θεια μου ειχε μεγαλη αγαπη στην Σοφια Αντζακα. Εγκαρδια φιλη.
Και ξεκινησα. Και μου εκανε εντυπωση που δεν το γνωριζα το βιβλιο αυτο πριν.
Και ψαχνωντας βρηκα στο facebook σελιδα για την Αντζακα. Και η σελιδα ανοιξε την ημερα που πεθανε η θεια μου. Κοιτα να δεις πως κουμπωνουν ολα καποιες φορες. Και θυμηθηκα και μια Αυγη. Που πολυ θα ηθελα να ξαναδω και να πιουμε καφε. Και να μου μιλησει για την θεια μου. Και να της μιλησω κι εγω αν θελει. Και ολα αυτα σκεφτομουν το μεσημερι που επεστρεψα απο τη γιορτη της κορης μου στο σχολειο και νιωθοντας τα ποδια μου να πονουν απο την ορθοστασια.

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2016

ταλγκο

Αν ειχα, θα εβαζα ενα κρασακι εδω στο γραφειο αυτη τη στιγμη.
Μια φιλη ταξιδεψε Λισαβονα. Και μου ξεσηκωσε ενα σωρο αναμνησεις. Ειμαι κι επιρρεπης σε τετοια εγω.
Θυμηθηκα το Ταλγκο που δανειστικα απο την Τζενη στην Constanta. Και θυμαμαι να ειμαι ξαπλωμενη σε εκεινο το εμπριμε ροζ ντιβανι και να εχω ακουμπισμενο κατω στο χαλι το Ταλγκο και να μη θελω να το συνεχισω για να μην τελειωσει. Κι αυτο που σε κανουν να βιωνεις καποια βιβλια με εντυπωσιαζει. Και με κανει να νιωθω μεγαλη τυχη που το εζησα. Που χωθηκα μεσα σε αυτες τις σελιδες, πηρα το Ταλγκο και ταξιδεψα κι εγω.
Και μετα θυμηθηκα το τραγουδι και την μαγικη φωνη της Βιταλη ξαπλωμενη πανω σε νοτες του Σπανουδακη. Άλλα ταξιδια. Ανοιξε ο ασκος του Αιωλου. Και το γυρισα στο σαξοφωνο του Κατσαρου και στο θα σε παρω να φυγουμε. Και οπωσδηποτε θα επινα κατι με αλκοολ τωρα.
Και περιμενω το "Μικρο λευκο κοχυλι" της Κατερινας Χλωροκωστα και δεν το βρισκω. Και θελω πουλυ μια βουτια μεσα σε σελιδες.
Και το σαξοφωνο συνεχιζει...