Κατεβαινα το πρωι για τη δουλεια και σταματησα 5 δευτερολεπτα και χαζευα τις παπαρουνες σε μια αλανα κατω απο το σπιτι μου. Ναι εχουμε μια μικρη αλανα! Ακριβως απο κατω ειναι το ρεμα και απεναντι χτισμενα συγκροτηματα με μεζονετες με αυλη. Ειναι λιγακι στριμωγμενα, αλλα να σας πω την αληθεια, χαιρομαι να τα βλεπω. Εχουν πρασινες αυλιτσες, με λογιων λογιων λουλουδακια. Σε καποια απο αυτα τα σπιτια μενουν και οι γονεις μου κι εχουν τα πιο ομορφα λουλουδια και τον ωραιοτερο μπαχτσε (ειμαι αντικειμενικοτατη στην κριση μου, ενταξει;;;!)
Μερικες φορες ζηλευω το "αμερικανικο ονειρο". Ενα σπιτακι με αυλη, ενα σκυλο, 2-3 κουτσουβελα να παιζουν χαρουμενα εξω, ενα ομορφο μπαχτσε και λιγο ελευθερο χρονο βρε παιδια, να χαρουμε οσα εχουμε! Ειναι φορες που νιωθω σαν τα χαμστερακια, σε ενα τροχο να τρεχω να τρεχω και να μην φτανω πουθενα..... και καποιος απο καπου ψηλα να γελαει μαζι μου. Οσο κι αν θελεις να εισαι αισιοδοξος δεν γινεται παντα. Αν και, απο τοτε που μετακομισαμε εξω απο Θεσσαλονικη, νιωθω πολυ τυχερη που εχω την πολυτελεια να ζω με λιγη περισσοτερη ποιοτητα ζωης, τοσο κοντα στις ανεσεις της μεγαλουπολης.
Αυτο που με πειραζει ειναι οτι δεν νιωθω να υπαρχει εξελιξη. Δουλευουμε απο το πρωι ως το βραδυ και δεν ανεβαινουμε. Αν δεν υπαρχει εξελιξη, σημαινει οτι υπαρχει στασιμοτητα. Και η στασιμοτητα σκοτωνει τη δημιουργια. Ισως να υπαρχουν ανιδιοτελης ανθρωποι. Εγω ανιδιοτελης νιωθω μονο στην κορη μου. Την εφερα στον κοσμο και δεν μου χρωσταει τιποτα!!! Ουτε να με γηροκομισει θα εχει την υποχρεωση, ουτε να μεινει κοντα μου, ουτε να ερχεται στις γιορτες να περναμε "οικογενειακα" αν εχει αλλα σχεδια. Ειναι ελευθερη να ζησει οπως λαχταραει η ψυχουλα της. Μου αρεσει η ιδιοτελεια, κανει τα γραναζια να γυρνανε! Δουναι και λαβειν. Ειναι ομορφο να δινεις, ειναι ωραιο και να δεχεσαι.
Θα ηθελα να μαθω στην μικρη μου να δινει χωρις να περιμενει να της το ζητησουν. Να δινει αγαπη, φιλία, αγκαλιες, φιλιά, δωρα, βοηθεια! Οσο περισσοτερο θα δινει τοσο περισσοτερο θα εχει! Ολα αυτα γυρνανε πισω. Η τιμωρια στην κακία ειναι αμεση, ασχετα αν δεν ειναι παντα αναγνωρισιμη. Θα της μαθω να αγαπαει την αληθεια και να μαθει να την ξεχωριζει απο την αγενεια. Να αγαπαει τους αντρες και να τους σεβεται.
Θα ηθελα να κανω και εναν γιο, θα του μαθαινα να δινει λουλουδια στις γυναικες. Οχι ακριβες ανθοδεσμες, 2-3 λουλουδια με μια κορδελα, ετσι για καλημερα, χωρις καποια επετειο, χωρις γιορτη. Θα του μαθαινα να αγαπαει τις γυναικες και να τις σεβεται. Να τους κανει εκπληξεις. Οι εκπληξεις δεν χρειαζονται χρηματα, μονο διαθεση και φαντασια!
Αυτο θα ηταν ενα ωραιο θεμα συζητησης. Το πως μεγαλωνουν οι αντρες και οι γυναικες σημερα. Δεν ειναι να απορουμε για τιποτα αν κοιταξουμε λιγακι το παρελθον καποιου. Για ολα υπαρχει εξηγηση. Ευχομαι να μαθει ο γονιος να ψαχνει και να μαθαινει. Να μην φοβαται να ζητησει βοηθεια αν νιωσει οτι δεν γνωριζει πως πρεπει να συμπεριφερθει. Ειναι πολυτιμος ο ρολος του γονιου στην ψυχουλα του παιδιου και θα το στιγματισει μια ζωη, ας γινουμε λιγακι πιο υπευθυνοι απεναντι στα παιδια μας!
Εχουμε την ευκαιρια να δημιουργησουμε υπεροχους ανθρωπους και να ελπιζουμε σε ενα καλυτερο αυριο.
Let's do it !