ψιθυριζοντας μελωδιες...

Καινουρια λιστα στο wmp μου. Παντρεμα ελληνικων και ξενων κομματιων παλι. Απο Zaz και μονικα μεχρι Νατασσα Θεοδωριδου και Χατζιδακι. Ολα πολυ δικα μου κομματια. Τα ακουω απο χθες και κανουν το στομαχι μου να εχει τις ιδιες αντιδρασεις, οπως οταν σκεφτεσαι το προσωπο του ερωτα σου. Εραστης της μουσικης.
Μπορω να ερωτευτω οτιδηποτε. Απο ανθρωπο μεχρι αρωμα και μαξιλαρι. Θυμαμαι καθε ανοιξη στην Constanta, μου αρεσε να πηγαινω με τα ποδια μεσα απο το παρκο, μεχρι την σχολη που ηταν κοντα μου. Και κατι στον αερα με ενεπνεε. Μου προκαλουσε να παιρνω βαθυες ανασες. Ειδικα τα τελευταια δυο χρονια τα περασα πολυ μονη και πολυ ευτυχισμενη. Ειχα κρατησει τον εαυτο μου μονο για μενα. Αν θυμαμαι καλα δεν ειχα καμια ερωτικη επαφη. Ολοδικη μου. Με φροντιζα, με περιποιομουν, με ετοιμαζα για τα ομορφα. Και τι τυχη! Δεν σταματησαν να ερχονται ομορφα στη ζωη μου απο τοτε.
Σημερα αποχαιρετω τον αγαπημενο μου χειμωνα και περιμενω την αναγεννηση της ανοιξης. Με τις αισθησεις μου συγκεντρωμενες να νιωσουν ο,τι μου αξιζει. Ασχημα και ομορφα σε ενα πενταγραμμο με πολυ, μα πολυ προσωπικη μελωδια.
Σιγοψυθιριζω συνεχεια ρυθμους και η Ισμηνη με μαλωνει. "Μη τραγουδας συνεχεια μαμα!"
Αραγε θα ειναι ομορφη αναμνηση γι'αυτην, να με θυμαται να μουρμουραω συνεχεια μελωδιες;

watch out

Σου εχει τυχει ποτε να νιωθεις οτι σε παρακολουθουν; Ειχα μια συζητηση με τον Δ το Σαββατο το βραδυ και την Κυριακη, επιασα το βιβλιο που διαβαζω του Δ. Καραγιαννη και διαβαζα αυτα ακριβως που ελεγα με τον Δ το προηγουμενο βραδυ. Σαν να γραφτηκαν μετα απο την συζητηση μας ολα αυτα. Μου εκανε μεγαλη εντυπωση.
Με τα μαθηματα γερμανικων ακομη δεν καταφερα κατι. Που θα παει ομως, θα βρω καποιον. Εχω μονο μικρους ενδοιασμους. Μηπως να αρχισω σουηδικα και να εστιασω ξεκαθαρα στην Σουηδια και οχι γενικα; Μηπως γαλλικα για Ελβετια; Ουφ. Μπερδευομαι. Δεν γινονται ολα μαζι, πρεπει να αποφασισω.

κι ενα μικρο αποσπασμα απο το βιβλιο της Βαμβουνακη που διαβαζω

σελ. 102 - 104

"Η αληθεια ειναι σπορος. Ακομη κι αν δεν ριζωσει αμεσα, μετα απο καιρους κατι θα κανει. Μετα απο χρονια πιθανον. Το τι θα βαλει ο πελατης (πελατης ειναι ο αναλυομενος καποιου ψυχολογου) για να υποδεχτει τον σπορο της ειναι εντελως δικη του υποθεση. Θεμα της σεβαστοτατης, αδιαπεραστης θελησης του. Θα βαλει κατω χωμα κοκκινο, ευφορο, θα βαλει βραχο, θα ριξει ζιζανια, ελαχιστη παραπλανητικη σκονη για ενα συντομο ανθισμα που μετα θα το σκορπισει ο αερας; Ειναι δικη του υποθεση.
[....]
Αργησα και κουραστηκα να αποδεχτω αυτο το : Δικη του υποθεση!
[....]
Πετα, πετα σπορους λοιπν και ασε τον αλλον να αποφασισει για τα παραπερα, τις καλλιεργειες, το ξεριζωμα, το ποτισμα ή την αδιαφορια να ξεραθουν."

Ολοι φοβουνται τον ερωτα - μαρω βαμβουνακη

Καλη εβδομαδα μας λοιπον

κατι

Επιθυμω να κανω κατι για τον εαυτο μου. Κατι να με ενθουσιασει. Ξεκινησα να ψαχνω για μαθηματα γερμανικων. Σκεφτομουν γαλλικων ή σουηδικων στην αρχη. Μα ειναι πιο δεσμευτικες γλωσσες. Μαλλον τα γερμανικα θα ειναι καλυτερο εισητηριο για να φυγω. Θα ξεσηκωσω και τον Δ. Ηδη καταφερα την αδερφη μου και τον γαμπρο μου. Αλυσιδα ειμαστε. Εμενα με ξεσηκωσε το κοριτσι της βροχης και εχουμε υποσχεθει η μια στην αλλη, πως αν καταφερει μια απο τις δυο μας να φυγει εξωτερικο θα τραβηξει και την αλλη :)  Η μιση ευχαριστηση ειναι σε αυτες τις συζητησεις, στα σχεδια υλοποιησης ονειρων.
Κατι θελω σημερα. Κατι. Μια υποσχεση. Ενα ονειρο. Μια σπιθα. Κατι

λιστα ευγνωμοσυνης

Απο το πρωι βρεχει. Ασταματητα. Η διαθεση μου ειναι τραμπαλα σημερα. Μια πανω μια κατω. Στενοχωριεμαι που εχω εγκλωβιστει εδω. Μ'αρεσει η βροχη. Εχω τραβηξει την κουρτινα και κοιταζω εξω το παρκο. Να ηταν εδω ο Δ να καναμε βιογραφικα και να στελναμε καμια δεκαρια. Να εχω να ελπιζω. Ετσι δεν μπορω. Ειναι μερες ασχημες που με κουραζουν ολα. Η σομπα, η βροχη, η Ισμηνουλα, ο εαυτος μου πανω απο ολα. Σημερα κυριαρχει το γκριζο και πρεπει να εστιασω στις πορτοκαλι πιτσιλιες για να κοιμηθω χαμογελωντας το βραδυ.
Στο περιοδικο "ετσι απλα" που διαβαζω ανελλειπως, στο editorila της Αννας Σακλαριδου, διαβασα το παρακατω " Η τηλεοπτικη persona Οπρα Γουινφρι παροτρυνει τους τηλεθεατες να κρατουν καθε μερα ενα «ημερολογιο ευγνωμοσυνης», οπως το εχει ονομασει η ιδια. «Καταγραψτε καθε μερα πεντε πραγματα που σας εδωσαν χαρα και ικανοποιηση στη διαρκεια της ημερας και θα διαπιστωσετε ποσο γρηγορα θα αλλαξει η οπτικη γωνια απο την οποια βλεπετε τη ζωη σας, ποσο γρηγορα θα αλλαξει ολοκληρη η ζωη σας. Θα διαπιστωσετε οτι αυτη η συνηθεια θα σας σπρωξει ασυνειδητα να αποζητατε στην καθημερινοτητα τα πραγματα που σας δινουν χαρα και ικανοποιηση για να τα καταγραψετε στο ημερολογιο σας»."
Καπως ετσι. Ναι, καπως ετσι αξιζει να ζουμε. Ψαχνοντας να πουμε ευχαριστω. Και να διωχνουμε τις ασχημες σκεψεις. Δεν αξιζουν την προσοχη μας τις περισσοτερες φορες. Τζαμπα αρνητικη ενεργεια.
Αρχιζω να μετραω τα 5 ομορφα πραγματα της ημερας μου

1. Βλεποντας ολο υγεια την Ισμηνουλα και τον Θανασακη το πρωι να παιζουν καθως τους  πηγαινα στα σχολεια τους.
2. Μια φιλη στο διαδυκτιο, που την γνωρισα λιγο παραπανω. Με ενθουσιαζει η ιδεα του ποσο μικρος ειναι ο κοσμος.
3. γαλλικος φουντουκι
4.
5.

δυο μενουν, δεν μπορει, ως το βραδακι θα γεμισει η λιστα μου. Χωραω καλα μεσα στις λιστες. Νιωθω σαν το σπιτι μου.

Κυριακη γιορτη και σχολη

Μετα απο τοσα χρονια blogging νομιζω ειναι η πρωτη φορα που γραφω αναρτηση την Κυριακη. Τα Σαββατοκυριακα συνηθως απειχα απο το διαδυκτιο. Το μεγαλο κομπιουτερ στο σπιτι δεν με βολευε ιδιαιτερα. Τωρα ομως ο Δ μου εφτιαξε ενα μικρουλι netbook και το εχω αγαπησει πολυ. Χθες εφτιαξα μια πανευκολη τυροπιτα και σημερα λαχταριστες τηγανιτες. Μυρισε το σπιτι μυρωδιες που μου θυμιζουν αγαπη και φροντιδα. Ο Δ βγηκε για καφεδακι με εναν φιλο, η Φλαππυ εχει ενσωματωθει στο χαλι μπροστα απο την σομπα και το Ισμηνακι κρυβεται κατω απο το τραπεζι που ειναι η φωλια της παιζοντας με το τρακτερ της. Κι εγω αφου εβαλα δυο πλυντηρια (ω ναι!) κι επλυνα τον χαμο της κουζινας μετα τις τηγανιτες, καθομαι και απολαμβανω το καφεδακι μου ακουγοντας ερωτικα τραγουδια αποθηκευμενα στον λογαριασμο του youtube μου, που εχω να ακουσω καιρο.

Το σπιτι που ζω ειναι τριοροφη μεζομενα. Για οικονομια βαλαμε σομπα στο εισογειο και αχρηστεψαμε εντελως τον μεσαιο οροφο για τον χειμωνα. Στο εισογειο ειμαστε λιγακι στριμωγμενα, αλλα εχω απολαυσει πολυ την ζεστασια της σομπας. Στο μεσαιο εβαλα την απλωστρα μου και ανεβαινω μονο για να απλωσω. Ετσι εκανα και πριν λιγο. Και, αν κι εχει συννεφια, ειναι φωτεινη μερα και μου ελειψε η απλωσια του μεγαλου σαλονιου μας. Η μεγαλη τζαμαρια και η απλα που υπαρχει για να παιζει η Ισμηνη. Πεθυμησα την ανοιξη δηλαδη. Και το λεω ψυθιριστα, επειδη ειναι σαν να προδιδω τον αγαπημενο μου χειμωνα, που παρακαλαω παντα να κρατησει λιγο ακομη.
Μεσημεριασε. Ο μπαμπας μου μας εχει μαγειρεψει γκουρμε μενου. Πουρε απο αρακα και πατατες με καραμελωμενα κρεμμυδια και ψητο κοτοπουλο.  Το εχει ξανακανει και ειναι μουρλια. Ετοιμαζομαστε για οικογενιακο φαγοποτι, οπως καθε Σαββατοκυριακο.
Αυριο θα επιστρεψω με φωτογραφιες.
Σε φιλω και να ξερεις οτι ειμαι πολυ καλα σημερα ;)

πανευκολη τυροπιτα με ετοιμο φυλλο

τηγανιτες.... υπηρχαν κι αλλα 

θανατηφορα συνοδευτικα, 

αλλα η φωτογραφια βγηκε μετα τη μαχη

ζεστουλααα

το διποδο παιζει με τη φαρμα 

και το τετραποδο παλευει 

με ενα λαχιστενιο παιχνιδι

το καταπληκτικο μου netbook

20 ωρες την ημερα ειναι εδω!

σκορπια λογια

Το μεσημερι βγαινοντας να παω να παρω τη μικρη μου, προσεξα οτι παλι σχεδον μαραθηκε η βιγονια μου. Απο δικη μου αμελεια. Κι ομως, δεν λεω να παραιτηθω απο αυτο. Θυμαμαι πριν 6 χρονια, που ειχαμε νοικιασει το πρωτο μας σπιτι εδω, ειχα μεγαλη χαρα που ηταν μεζονετα και ειχα τη δικη μου προσωπικη σκαλιτσα, που ονειρευομουν να τη γεμισω με γλαστρες. Τελικα δεν τα καταφερα. Ειχα καταφερει να ξερανω ακομη και κακτο και μετα παραιτηθηκα. Οταν ομως μετακομισαμε στο καινουριο σπιτι, ηταν κριμα να παει χαμενος ο μικρος ο κηπακος. Ετσι, με λιγο πεισμα και λιγη βοηθεια απο τους δικους μου απεναντι, εχουν αντεξει καποια λουλουδακια δυο χρονια! Για σενα ειναι λιγο ισως, για μενα ειναι μεγαλη υποθεση.

Χθες διαβαζα παλι καποιους ανθρωπους να αμφισβητουν τη γιορτη του Αγιου Βαλεντινου. Εχουμε καταλληξει καποιοι να την υποστηριζουμε και καποιοι να την αμφισητουν, ετσι απο συνηθεια. Σαν παραδοση. Οταν βιωνεται με ειλικρινεια αυτη η γιορτη εχει ανεκτιμητη αξια. Οταν μπαινουμε σε αυτο το παιχνιδι επειδη πρεπει, τοτε μονο το νεαρο της ηλικιας καποιων μπορει να αποτελεσει καλη δικαιολογια. Ειδαλλως, ειναι κριμα να κανουμε πραγματα επειδη ετσι απλα πρεπει, ενω μπορουμε να μην.
Οσο για μενα, δεν το γιορτασα χθες. Ειναι ισως η πρωτη χρονια. Την καρτουλα μου (η οποια ηταν ιδεα της Βερας) την εδωσα πρωι πρωι, αλλα οταν επεστρεψε ο συζυγος εγω εβλεπα ονειρα.Ισως την κανουμε κινητη εορτη. Οπως ειπε και η Ελενη εδω, "Καλός ο ξενόφερτος Άγιος της Αγάπης και Έρωτα, αλλά ας τον ζούμε σαν υπενθύμιση απλά και όχι σαν ετήσιο πανηγύρι του χωριού!".

Συνεχιζω το "Ολοι φοβουνται τον ερωτα" της Βαμβουνακη και το "Η αδικια που πληγωνει" του Καραγιαννη. Ειναι υπεροχο να υπαρχουν ανθρωποι που να μπορουν να σε βαζουν σε καινουριες σκεψεις, να νιωθεις οτι ανοιξαν μια πορτουλα και πεταξες ελευθερα εξω απο καπου. Απο που καπου, δεν εχει και πολυ σημασια. Η ελευθερια που νιωθεις ειναι αυτο που θα πρεπει να εκμεταλευτεις. Ποσο στενομυαλα εβλεπες καποια πραγματα πριν λιγες μερες. Και μετα απο λιγες σελιδες λες και αναψαν 1.840.238 φωτα και βλεπεις πιο καθαρα. Εδω στο facebook μπορεις να μου κανεις παρεα στις αναγνωσεις μου, αν θελεις. Η δυνατοτητα αυτη του διαδυκτιου, να μπορουμε να μοιραζομαστε τετοιες δραστηριοτητες, με ενθουσιαζει.

Εφτασε ακομη ενα Σαββατοκυριακο. Η εβδομαδα που περασε ειχε τις πραγματικες της διαστασεις και χαιρομαι οταν συμβαινει αυτο. Σαν να μου ψυθιριζει καποιος πως την εζησα οπως αξιζε. Εχω να βαλω 6903 πλυντηρια επειδη το προηγουμενο Σ-Κ κοιταξα τα απλυτα απαξιωτικα και δεν ασχοληθηκα μαζι τους. Αραγε θα με αντεχε αλλος αντρας τοσο τσαπατσουλα που ειμαι; Πηρα συνταγη και για τηγανιτες και το πρωινο αυριο, λεω να εχει τηγανιτες, φρεσκο ψωμακι, μαρμελαδες, μελι, δημητριακα με γαλα κι αυγα. Μιαμ μιαμ...που λεει και η Ισμηνη οταν της αρεσει κατι.

Το μονο που σκεφτομαι και με στενοχωρει λιγακι, ειναι που δεν καταφεραμε να παμε την μικρη να δει χιονια. Χθες παλι με ρωτησε ποτε θα χιονισει. Ελπιζω να της κανουμε το χατηρι πριν φυγει ο χειμωνας. Μπαινει στο προγραμμα για το επομενο Σ-Κ λοιπον! Χιονια, χιονια, χιονια!Μια διαδρομη με τρενο στα χιονια θα ηταν μαγεια...

ταξιδια πανω σε νοτες

Δυσκολα μου αρεσουν διασκευες τραγουδιων. Βεβαια υπαρχουν πολλες που εχω ξεχωρισει και, ακομη ακομη, υπαρχουν ελαχιστες που τις προτιμω απο τις πρωτοτυπες εκτελεσεις ή τουλαχιστον μου αρεσουν εξισου. Οπως το Lady D'arbanville απο την Dalida. Πολυ διαφορετικο και πολυ ιδιαιτερο!

Προσφατα βρηκα στο facebook μια θεια μου. Ανεβαζει συνεχεια τραγουδια και κυριως παλια και αγαπημενα. Και ακουσα αυτο στη σελιδα της.







Ειναι καποια τραγουδια που με ρουφανε πισω. Καθαρα εμπορικη διασκευη, αλλα πετυχε πολυ κατα την αποψη μου. Χαιρομαι που προλαβα , εστω τον αποηχο μια τετοιας εποχης. Τα τραγουδια την εποχης εκεινης ειχαν ρομαντζο ακομη και στις λεπτομεριες. Στα μαλλια της Ελενας Ναθαναηλ, στα ματια της Καρεζη, στα ζιβαγκο του Αλεξανδρακη. Βαδιζω στα 36 πια και μεγαλωνοντας εκτιμω ολο και περισσοτερο οσα εζησα. Τις ομορφες αναμνησεις. Μου αρεσει που αγαπησα τη μουσικη απο τοσο μικρη που ειναι ντυμενες οι χρονιες μου με τραγουδια. Μου αρεσει που μυριζω τις χρονιες. Που οι αναμνησεις μου μπορουν να ζωντανευουν μεσα απο νοτες.




 Και αφηνω κι ενα εντελως διαφορετικο κομματι. Πολυ πιο προσφατο. Μου το θυμισε κι αυτο η θεια μου και μυρισα κατευθειαν την μικρη κουζινουλα στην οδο La Poporului της Constanta και τον χειμωνα εκεινον του '98 που βλεπαμε τη σειρα "Αθηνα-Θεσσαλονικη" με την Τζενη. Υπεροχα υπεροχα χρονια!

στιγμες γεματες χθες και σημερα

Προσφατα συζητουσα στα σχολια για τι μπλογκοφιλιες. Ειναι απο τα μεγαλυτερα δωρα που μου εκανε το μπλογκινγκ. Η κοκκινη ομπρελα, η Ειρηνη και η βροχουλα ειναι τρεις φιλες που τις κερδισα μεσα απο εδω και τις νιωθω τοσο κοντα μου, οσο φιλες που εχω απο τα παιδικα μου χρονια. Ειναι φιλιες καρδιας. Οπως ειπε η κοκκινη ομπρελιτσα, μπορει να χανομαστε, μα μας ενωνουν δυνατες στιγμες. Χθες μιλουσα μαζι της, με αφορμη τα γεννεθλια της, (Ρηνιω της τηλεφωνησες;;;;) και δεν μου φτανει ποτε ο χρονος, οσες ωρες και να μιλαμε. Ουτε οταν την ειδα το καλοκαιρι την χορτασα. Γνωριζομαστε πια αρκετα χρονια, πρεπει να ειναι 4-5 χρονια. Δεν ξερω τι ειναι αυτο που μας ενωνει με καποιους ανθρωπους. Ειμαστε τοσο διαφορετικες και οι 4 μεταξυ μας. Μα νομιζω το ουσιαστικοτερο ειναι η αποδοχη που νιωθουμε. Δεχεται η μια την αλλη με μεγαλες αγκαλιες, ακομη και στις ασχημιες μας. Αυτη η σπανια ελευθερια να εισαι αυτο που νιωθεις με καποιους ανθρωπους. Χαιρομαι καθε φορα που ερχομαι σε επαφη μαζι τους και νιωθω εξαιρετικα τυχερη που ειμαι τοσο σημαντικη κι εγω στη ζωη τους!

Το Σαββατοκυριακο περασε μετρωντας στιγμες. Ο φετινος χειμωνας δεν εχει καμια σχεση με τον περσινο. Νιωθω περηφανη που καταφερα να μην αρρωσταινω οπως περσι. Γιατι ξερω οτι δεν χρειαζοταν να ντυνω καλα το σωμα μου, αλλα την ψυχη μου για να μη μπορουν ευκολα να χοροπηδουν μικροβια σε καθε συστημα του οργανισμου μου. Την περασμενη χρονια ημουν εντελως απροετοιμαστη για ολη τη μαζεμενη στενοχωρια που κερδισα. Στενος χωρος και τα αισθηματα στριμοχνωταν χωρις να βρισκω διοδους επικοινωνιας κι εκφρασης. Και βουλιαξα στην αδυναμια μου να αντιμετωπισω ενα διαφορετικο "τωρα" απο αυτο που ειχα μαθει να ζω. Ειμαι εδω ομως. Καλυτερα απο περσι, καλυτερα απο καθε χθες. Ολο το Σαββατοκυριακο το μυαλο μου εκανε σβουρες γυρω απο την εννοια του χρονου. Ποσο πολυτιμος ειναι! Ποσο μεγαλος συμμαχος μας! Τον μετραμε οπως μας βολευει. Εμεις ρυθμισαμε πως θα περναει. Ανθρωπων εργα ειναι τα ημερολογια και τα ρολογια. Ακομη δεν εχω απορροφησει την απουσια της θειας μου. Πανε δυο μηνες πια. Μα απο ολα μαθαινεις κατι. Και το φευγιο της αγαπημενης μου θειας μου δινει ενα απο τα σπουδαιοτερα μαθηματα.

Ζηλεψα το βιντεακι στους KaPa.  Ηταν η ομορφοτερη καλημερα που δεχτηκα σημερα! Μικρες πολυτιμες στιγμες. Μικρες ερμηνιες ευτυχιας στην καθε μας μερα. Ψαξε λιγο καλυτερα. Θα βρεις κι εσυ λογους να χαμογελας.

Λιγες στιγμες απο τη δικη μου καθημερινοτητα, γεματες την προσωπικη μου ενεργεια. Σας ευχομαι πολυ καλη μας εβδομαδα!!

μεγαλυτερη ζεστασια δεν υπαρχει

οι βολβοι εχουν αρχισει τα χαμογελα

βιβλιο που διαβαζεται σε μια μερα.
Μικρες ιστοριουλες...

εποχιακο ειναι, αλλά λατρευω
αυτα τα κοκκινα μπιλακια

το μπουτι χοιρινο με σελινο
καροτακια και μουσταρδα
ηταν υπεροχο!!

το αγαπημενο μπισκοτοκουτο
απο το Παρισι....
αναπολω εκεινες τις μερες

μου λειψε λιγακι να κατσω
στην μικρη αυλη μας

δεν την ξεκολλας απο τη σομπα
μπροστα με τιποτα

ποσα θα δημιουργησουν αυτα τα χερακια

"Δεν χρειαζομαι πλυσιμο μαμα,
με επλυνε η Φλαππυ"

η βασιλισσα των αγρων

η πισω λιχουδια φαγωθηκε ηδη,
ισα που διακρινεται η κορδελιτσα

συνταγη απο τους KaPa

τροφη για το μυαλο

Χθες εκανα δευτερο νες το μεσημερακι στο γραφειο. Δεν συνηθιζω να πινω δευτερο, αλλα διαβαζα το πρωτο e-book (η καθημερινη μαγεια των ασημαντων πραγματων) που αγορασα και ηθελα οπωσδηποτε τη συντροφια ενος δυνατου νες. Σιγουρα δεν ειναι ιδια η απολαυση με το να κρατας ενα βιβλιο και να μυριζεις τις σελιδες του. Για οικονομικους λογους προτιμησα την ηλεκτρονικη μορφη, χαλασα αρκετα σε βιβλια αυτο τον μηνα.


Ο Ψυχίατρος Δημήτρης Καραγιάννης ΣΤΑ ΑΚΡΑ from Αντίφωνο (antifono.gr) on Vimeo.
Μεχρι χθες εβλεπα αποσπασματικα και το παραπανω βιντεο, της συνεντευξης του κυριου Καραγιαννη Δημητρη (παιδοψυχιατρος). Με κερδισε κατευθειαν. Το χαμογελο του και η ηρεμια του [ειδικα στις ενοχλητικες παρεμβασεις της κυριας Φλεσσα (αληθεια, της κανουν αραγε παρατηρησεις απο το κοντρολ να μην διακοπτει, οταν πεταγεται συνεχεια;) ]. Εχει τοσο ομορφες και καθαρες αποψεις. Λες και ειναι ολα σε μια σειρα και βγαζουν νοημα ετσι απλα. Τιποτα δεν ειναι μπερδεμενο και απροσδιοριστο. Κριμα να μην ειναι στην Θεσσαλονικη. Αραγε εχουμε τετοιους επιστημονες εδω;
 (Το πρωτο 40λεπτο μιλαει κυριως για τα παιδια, μετα το 00:40 μιλαει για τα ζευγαρια και πιο γενικα αναφερεται και στα παιδια καποιες στιγμες μονο)
Τον κυριο Καραγιαννη τον βρηκα με τη βοηθεια μιας μπλογκοφιλης, της Ταλισκερ, οταν μου εγραψε τη γνωμη της για ενα αλλο βιντεακι που παρακολουθουσα με τον ψυχιατρο κυριο Γιωσαφατ Ματθαιος, για τον ακριαο ερωτα.

 Μετα απο αυτα τα βιντεακια και τα καινουρια μου βιβλια , εχω τοση τροφη για το μυαλο που με γεμιζει και μονο η ιδεα του, ποσα εχω να διαβασω και να μαθω και να επιστρεψω λιγο αλλιως μεσα απο ολα αυτα. Ειναι εξαιρετικο να μαθαινεις. Θα τελειωσω κι εγω με τα τελευταια λογια της συνεντευξης του κυριου Καραγιαννη, οταν τον ρωτησαν αν πιστευει οτι υπαρχει κατι πανω απο εμας. Κι εκεινος πολυ γλυκα απαντησε οτι ειναι ΤΟΣΗ η ομορφια τριγυρω μας και μεσα μας, που ειναι εξαιρετικα δυσκολο να ειναι τυχαια!!

Καλο Σαββατοκυριακο. Να το απολαυσετε οπως λαχταρατε!!