στα κουτουρου

Σαν να μην εχει πεσει ο κοσμος πανω στο κεφαλι μου τις τελευταιες μερες, θα σου μιλησω για την αποφαση που πηρα να βαψω το ποδηλατο μου. Και η αληθεια ειναι οτι ηθελα να το βαψω λευκο, σαν τη φωτογραφια αυτη, με ενα ταμπα καλαθι. Αλλα εχει περισσεψει πρασινο παστελ απο το τραπεζακι που βαψαμε. Και σκεφτομαι να παω να του φτιαξω τα λαστιχα και να το ξαναβγαλω. Κι επειδη το εχω ξανασκεφτει, αλλα ειναι ακομη στην ιδια θεση και σκονιζεται, μην το δεσεις και κομπο.
Στο συλλογο οι εντασεις πανε κι ερχονται. Αναρωτιεμαι ... για πολλα. Δεν εχω καταλαβει τι ακριβως συμβαινει, μου ειπε η Χ. Ισως.
Μιαμιση εβδομαδα μεχρι τις σχολικες διακοπες του Πασχα. Η Ισμηνη περιμενει πως και πως να παει Σερρες. Να ερχοταν κι εμενα η γιαγια μου να με επαιρνε στην Αρναια για Πασχα. Να βαφαμε αυγα, να πλαθαμε κουλουρακια. Στο παλιο το σπιτι, εκεινο με την ξυλινη σκαλα και την υπερυψωμενη κουζινα που ειχε μια ιδιαιτερη μυρωδια απο το κατωι. Κι εγω να ανεβαινω να ξαπλωνω στο κρεβατι της γιαγιας, στο πισω δωμα της κουζινα, με το καντηλακι διπλα απο το τζακι. Και ολες οι μυρωδιες απο τα υφαντα, τις φλοκατες, το babyoil που ειχε σε εκεινη την πλαστικη κιτρινη θηκη και την υγρασια των ξυλων να τα μυριζω με κλειστα τα ματια κανοντας κουνια απο τη μια ακρη ως την αλλη της κουζινας. Την ειχε κρεμασει ο παππους ο Κωστας απο το πανω δοκαρι της οροφης. Και να ερχοταν ο Χρηστος, να με φωναζε απο κατω απο τις σκαλες, επειδη ντρεποταν παντα να ανεβει. Και να ετρεχα και να ακουγοταν το ποδοβολητο μου μεχρι τις Κ. που εμεναν διπλα. Και να πηγαιναμε στο σαντουιτσαδικο, να βοηθουσαμε τον μπαμπα του να τρυπησει τα σουβλακια και να κλεβαμε και καμια τηγανιτη πατατα. Και καποιες φορες να τρωγαμε ψευτικο ζαχαρωτο παγωτο, στο ξυλινο παγκο στο στενο διπλα απο το μαγαζι. Και να ακουγαμε τα γελια των μεγαλων, μουσικη απο ενα τρανζιστορακι πανω απο το ψυγειο με τα αναψυκτικα και να διαβαζαμε και κανενα τιραμολα.
Ποσα εχουν αλλαξει απο τοτε. Ολακερη η ματια μου στον κοσμο.
Σημερα ο νεαρος που μου εβγαλε την νεα μου ταυτοτητα, απο τις δεκα λεξεις που ελεγε, οι εννια ηταν βρισιες. Αλλα οταν εφτασε η σειρα μου να με εξυπηρετησει καταλαβα οτι οι βρισιες ηταν για αποσυμπιεση σε ολες τις αναποδιες που του ειχαν τυχει εκεινη την ημερα. Εαν συνηθιζα να βριζω κι εγω, νομιζω θα αραδιαζα πολλες αυτες τις μερες. Μου εδωσε την νεα μου ταυτοτητα και ως νομιμος πολιτης ξανα αφηνω πισω καθε αναποδια κι απογοητευση και ονειρευομαι το Πασχα. Χωρις Ισμηνη ευκαιρια για δουλειες. Μου χρωσταω και δυο μεγαλα ξενυχτια. Εχω γυρισει τον διακοπτη και λεω να τα δω λιγακι αλλιως ολα αυτο το Πασχα. Επειδη το συστημα βραχυκυκλωνει, μη μου εχεις και πολυ εμπιστοσυνη. Ισως να κρεμασω κι εγω μια ταμπελα Out Of Order οπως εκανε το μηχανημα στο γραφειο και με νταντεψω λιγες μερες. Ειναι αυτες οι ατιμες οι ενοχες που δε με αφηνουν. Να δεις που η μαμα μου φταιει για ολα :) Ποσα θα χρεωθω κι εγω απο την Ισμηνη καποτε! Ξεκινησε απο τα 6μιση. Σκεψου τι με περιμενει στην εφηβεια.