αποχαιρετωντας την τελευταια μερα του χειμωνα

Ειμαι ετοιμη να τον αποχαιρετισω τον χειμωνα. Δεν ξερω τι αλλαξε φετος. Ισως επιμεινω να ντυνομαι χειμωνας για στιγμες. Δεν μπορω να γδυθω εντελως απο αυτον. Αλλα φετος περιμενω με περισσοτερη δυναμη την ανοιξη. Την γεννηση της φυσης. Την ανανεωση που υποσχεται. Εχω βουλιαξει σε αλλαγες που εχουν ειπωθει κι εχουν μεινει στα λογια. Δικα μου λογια. Με βαραινει η αποτυχια της μη προσπαθειας.

Απο αυριο θα εχει περισσοτερο φως η μερα. Οι Αλκυονιδες δεν ηρθαν τον Ιανουαριο και ο Φλεβαρης φλεβισε μονο μια μερα να μας θυμισει καλοκαιρι. Ο Μαρτης οφειλει να μην ειναι γδαρτης. Να ζεστανει τις καρδιες μας, τα ματια μας, τα χερια μας. Λουλουδια ονειρευομαι. Μικρα βαζακια με χρωμα στο σπιτι να τα χτυπαει ο ηλιος. Ανοιχτα πατζουρια και κελαηδισματα. Παραθυρα με θεα.

Με γοητευει που ερχεται το παρελθον ξαφνικα και μοιαζει σαν χθες. Λιγες φωτογραφιες του Γιαννη μου θυμισαν το αρωμα της Constanta παλι. Τον Γιαννη τον νιωθω και λιγακι σαν μακρινο συγγενη κι ας μην το ξερει εκεινος. Τα δεντρα στην Primaverii και τις μικρες βολτες μεχρι την λιμνη.

 Σε δυο μερες θα ξαναδω τους παλιους μου συμμαθητες. Και οσο κι αν περασαν τα χρονια μου φαινονται το ιδιο γλυκες οι φατσες τους. Με γεμιζει που ξαναβρεθηκαμε μετα απο χρονια. Που εχουμε την διαθεση να βρισκομαστε ξανα και ξανα. Να λιγο φως να αρχισει ο Μαρτης. Με αρωμα παλιων στιγμων, με γλυκες αναμνησεις. Ανεκτιμητη περιουσια σαν παλιο κοκκινο κρασι που ομορφαινει με τον χρονο. Εχω τολμησει να σκεφτω οτι ο χρονος με γουσταρει πολυ.
Τελευταια μερα του χειμωνα για φετος. Ας πω κι εγω τα αντιο μου μεχρι το βραδυ. Ας αφησω το μαλλινο κασκολ μου στα απλυτα να πλυθει και να αποθηκευτει καθαρο να περιμενει εναν καινουριο χειμωνα του χρονου. Ισως εδω. Ισως αλλου, οπως ονειρευομαι. Φοβαμαι πολυ για να βγει αληθινο το ονειρο. Δειλιαζω την τελευταια στιγμη. Καινουρια λιστα για την ανοιξη. Με στοχους. Με μικρα και μεγαλα βηματα ζωης. Με συνεπεια και συγκεντρωση. Μα πανω απο ολα με αγαπη και διαθεση να ζησουμε τα ομορφα.

Κλεινω κι αυτο το κεφαλαιο. Ο χειμωνας του 2012 κλειδωθηκε και θα μεινει γεματος ερωτιματικα και υποσχεσεις. Ενα σφιξιμο στο στομαχι. Μια απορια για το τι μου ξημερωνει. Μια κρυφη ενοχη για την δικη μου ευθυνη σε ολο αυτο. Στην τελευταια σελιδα θα βαψω τα χειλη μου κοκκινα και θα αποτυπωσω ενα γλυκο φιλι και θα ζωγραφισω ενα χαμογελο διπλα. Εχω ακομη τοσα πολλα. Με αυτη τη σκεψη θα κλεισω το τετραδιο αυτο. Εχω σχεδον ο,τι ειχα ονειρευτει.

welcome on board girl

Δεν ειναι η πρωτη φορα που μεσα απο τον μαγικο χωρο της φωτογραφιας θα ταξιδεψω κι εγω μακρυα. Μακρυα απο αρρωστιες, απο τελευταια ταξιδια, απο στενοχωριες και μαυρες σκεψεις. Θα εστιασω στον ερχομο μιας μικρουλας, που γεννηθηκε την Πεμπτη που μας περασε. Ο κοσμος των κοριτσιων ειναι μαγικος. Εχει περισσοτερη χρυσοσκονη, περισσοτερο γκλιτερ, περισσοτερο παραμυθι. Βρηκα καποια κοριστιστικα δωματια.... για μικρα...και μεγαλα κοριτσια!
1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

Καλως ηρθες μικρουλα στον κοσμο μας. Ο πλανητης μας ειναι υπεροχος κι ευχομαι να προλαβεις να τον απολαυσεις κι εσυ! Γεματη υγεια, ευτυχια και ομορφιες ευχομαι να ειναι ολη η ζωη σου!

ατσαλες σκεψεις

Οταν κανεις σχεδια, λενε, ο θεος γελαει. Αν και δεν τον ειδα να περναει απο εδω...οπως λεει και το επικαιρο τραγουδακι στο βιντεακι.


Εδω και πολλες μερες με ταλαιπωρει ενας βηχας που δεν με αφηνει να κοιμηθω καλα. Ανεβασε και η μικρη πυρετο και προβλεπεται να βαζω θερμομετρα το βραδυ.
Λεμε να παμε Σερρες για τριημερο. Θα παμε τελικα; Θελει τοσο να παει ινδιανουλα στη γιαγια και στον παππου.

Εχω διαθεση να κανω ονειρα. Να κοιταω μακρυα. Απο μακρυα χανονται οι ατελειες. Βλεπω θολα φωτακια που με μαγευουν. Μου θυμιζουν την ροζ ζωη που ζωγραφιζω συχνα μεσα απο φωτογραφιες. Μου υπογραμμιζουν την ομορφια που συχνα δεν επιλεγουμε να την δουμε. Μη με μαλωνεις. Δεν ειναι ευκολο να συγκεντρωθεις στα ομορφα οταν υπαρχει τοση ασχημια τριγυρω. Μα προσπαθω. Κι ενα μαγικο χερι ηρθε μου χαιδεψε την κοιλια και μου ειπε "θα περασει κι αυτο". Κι εγω το πιστεψα και ονειρευομαι ξανα. Περνω τη θεση μωρου παιδιου στη μητρα τα βραδια που ξαπλωνω να κοιμηθω. Αυτο δηλωνει ανασφαλεια, λενε. Μα εγω βλεπω τα πιο ομορφα ονειρα ετσι.

Σημερα δεν περιμενω να ξημερωσει το αυριο. Σημερα λεω να ζησω το σημερα. Κι ας ειναι με διαλειμματα θερμομετρων.

Καλο τριημερο!

πρωινο

καπως ετσι. Η ωρα θα ειναι νωρις το πρωι. Και θα εχω μια πολλα υποσχομενη ολοκληρη μερα μπροστα μου. Στο φουρνο θα εχω βαλει να ψηνεται κεικ με σοκολατα και αμυγδαλα και θα εχω κανει ενα ζεστο καπουτσινο με αφρογαλα και κανελα. Η θεα στο βαθος θα ειναι η Αρναια απο ψηλα η καποιο ξενο επαρχιακο χωριο. Δεν συμβιβαζομαι με τιποτα λιγοτερο. Ονειρο ειναι και δεν κανω παζαρια.
Εχω στρωσει ενα μαγικο τραπεζι πρωινου και οπου να'ναι θα κατεβει ο Δ με την Ισμηνη να φαμε, πριν ερθει το σχολικο να παρει την μικρη.

Αυτες οι 2-3 ωρες το πρωι ειναι μαγικες. Κρυβουν μεσα τους δυναμη, μυστηριο, αναμονη. Οι καλυτερες ωρες της ημερας μου, ειναι οι πρωτες πρωινες ωρες. Μην τρεχεται στις σκαλες και με ξυπνησετε καθως κατεβαινετε.

Απο βδομαδα σκεφτομαι να κοψω το μπιμπερο στη μικρη και να τρωμε ολοι μαζι πρωινο τα Σαββατοκυριακα. Ομορφες σκεψεις!

παιχνιδι με τραγουδια

Με καλεσε η Λιτσα σε παιχνιδακι με τραγουδια και οπως καταλαβαινεται μου ειναι πολυ δυσκολο να αρνηθω σε τετοια προσκληση :):):)

Και τελικα, εχεις δικιο η Λιτσα, ειναι πολυ δυσκολο να επιλεξεις μονο 5 αγαπημενα σου τραγουδια. Μετα απο πολυ κοπο, επελεξα να μοιραστω μαζι σας τα παρακατω:

1.  Zaz - Je veux

απο τα λιγα τραγουδια και φωνες που αγαπησα απο τα πρωτα δευτερολεπτα. Νομιζω οτι δεν θα την χορτασω ποτε την φωνη της Zaz και οι στιχοι αυτου του τραγουδιου με κανουν να παιρνω μεγαλες αναπνοες, να γεμιζω οξυγονο. Την Zaz την εμαθα απο την αρτιστα μου.

".... allons ensemble, découvrir ma liberté, oubliez donc tous vos clichés, bienvenue dans ma réalité....."

2. Alberto Cortez - Callejero

 

 Επισης λατρεμενο μου τραγουδι. Μπορω να το ακουω ωρες ολοκληρες στην επαναλληψη.

(ποτε δεν μπορεσα να βρω μια σωστη μεταφραση στα ελληνικα αυτου του τραγουδιου)

3.  Timi Yuro - As long as there is you

το πρωτοακουσα στην διαφημιση των μπισκοτων Παπαδοπουλου και το αγαπησα. Μυριζει ντισκο, ελευθερια, ερωτα και νεα αρχη.

"....I’ll regret the things I’m not
yeah and I’ll be grateful, grateful for what I’ve got...."

4.  Orishas - Represent Cuba

 
επειδη ο χορος ειναι ενα μεγαλο κομματι μου που εχω θαψει πολυ βαθυα. Καποιες καποιες στιγμες ομως, σαν κυμα μεγαλο, βγαινει στην επιφανεια και δεν εχω την επιλογη να μην αφεθω :)

5. Βασιλης Παπακωνσταντινου - Πορτο Ρικο

γιατι με τον Βασιλη μεγαλωσα και κυλαει διαχρονικα μεσα στο αιμα μου. Και γιατι με αυτη τη φραση εμαθα καποτε να ονειρευομαι με θρασσος   «Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει»

♦♦♦

Μα νιωθω οτι αφησα απεξω μουσικες και καλλιτεχνες που μυριζουν πολυ το αρωμα μου. Οπως την Τσανακλιδου, τον Πασχαλιδη, Τον Θ. Παπακωνσταντινου, την Μονικα, την Γαλανη, "το διχτυ", την Μ. Κανα, την Μ. Ασλανιδου, τους Locomondo, το Π. Θαλασσινο και τοσα αλλα που με χαρακτηριζουν. Για να φτιαχτει μια ολοκληρωμενη λιστα ομως, θα χρειαζομασταν μηνες. Ετσι, σ'αυτο το παιχνιδι επελεξα να μην κανω ζαβολια, πραγμα εξαιρετικα σπανιο για μενα, και να βαλω 5 κομματια, οσα ακριβως μου ζητηθηκαν :)


Θα καλεσω για αλλη μια φορα, οποιον εχει διαθεση να παιξει. Θα μου αρεσε πολυ να δω αγαπημενα σας κομματια. Δειχνει τοσα πολλα για τον χαρακτηρα μας η μουσικη που επιλεγουμε.

αιωρουμαι

Μια πιθαμη πανω απο το πατωμα, αιωρουμαι μπροστα στο παραθυρο και περιμενω να ερθεις να με παρεις. Να με σωσεις απο την ασχημια εδω. Κραταω τη γευση του Σαββατοκυριακου και προσποιουμαι οτι δεν ειδα τηλεοραση το πρωι. Σε περιμενω, μην ξεχαστεις.

γκρινια

Σημερα ειναι μια γκρινιαρα μερα. Οχι εγω. Η μερα. Οσοι ερχονται παραπονιουνται. Για το διαζυγιο, για τα "κοστουμια" που βγηκαν στους υμιυπαιθριους, για τα δανεια που πηραν απο τον Οργανισμο Εργατικης Κατοικιας. Μου κλαιγονται και φευγουν. Ειχα καλη διαθεση, αλλα ο καθενας πηρε κι απο ενα κομματι κι εμεινα με μια γωνιτσα χαμογελο. Καποιος μου ειχε πει ψεματα πως αυτα δεν στερευουν. Δινεις και πολλαπλασιαζονται.Θα ειχε μεγαλωσει η μυτη του οταν μου το ελεγε, αλλα δεν το ειχα προσεξει. Ποτε δεν ημουν παρατηρητικη αλλωστε. Σκεφτομαι την γλυκια φατσα που με περιμενει σπιτι και μεγαλωνει λιγο η μπουκια χαμογελου.
Κλειδωνω στο συρταρι τη δουλεια και υποσχομαι οταν βγω απο εδω μεσα να μη σκεφτομαι ουτε ανεξοφλητους λογαριασμους, ουτε κακομουτσουνους πελατες. Τιναζω και τις τσεπες μου μην εχει κρυφτει καποια υποχρεωση, σκουπιζω τις μποτες μου να μεινουν τα χωματα εργασιας και ανεβαινω στο λεοφωρειο του Σαββατοκυριακου. Το νου σου κυριε οδηγε...

fly

 

Οταν ερχομουν στη δουλεια ειδα ενα τεραστιο σμηνος απο πουλια. Μαυρισε ο ουρανος. Δεν μπορει· κατι θα σημαινει, σκεφτηκα. Κατι καλο. Ενιωσα ζεστασια. Ενιωσα την ελευθερια τους. Φυλακισμενη σε μια πατριδα που με πληγωνει, ενιωσα ελευθερη για λιγο. Το μυαλο ακομη πεταει, σκεφτηκα και χαμογελασα. Κι ετσι απλα ηρθα με χαμογελο στη δουλεια.

υφαντικη και αποταμιευση

Πλησιαζει το Σαββατο κι εγω δεν εχω μαθημα μικρουφαντικης. Τελειωσαν και νιωθω να μου λειπουν ηδη τοσο πολυ τα κοριτσια. Η Κατερινα, η Αναστασια, η Σοφια και η Νατασσα  ειναι 4 γυναικες που μοιραζομουν τα πρωινα των Σαββατων μου μαζι τους, για δυο μηνες τωρα. Νιωθω πιο πλουσια πια. Περα απο την υπεροχη τεχνικη που διδαχτηκα (που εχω καταντησει να αυτοθαυμαζομαι, καθε που τελειωνω ενα κομματι) κερδισα καποιους υπεροχους ανθρωπους στη ζωη μου. Σε ενα κλειστο γκρουπ γυναικων μοιραστηκαμε πολλα πραγματα. Με χιουμορ, με προβληματισμο, με δημιουργια! Τοσο διαφορετικοι χαρακτηρες η καθεμια, μα τοσο ταιριαστες τελικα. Οχι δεν ειναι τυχαια αυτα τα φαινομενα. Νιωθω αληθινη χαρα που καταφερα και εκμεταλλευτηκα αυτη την ευκαιρια και παρακολουθησα αυτα τα μαθηματα. Με μεθαει η αισθηση της ολοκληρωσης που νιωθω οταν γνωριζω τοσο ενδιαφερον ανθρωπους.
Ιδου λιγα απο τα θαυματα που εφτιαξα μαζι τους.

Κι επειδη με βαρεθηκα να γκρινιαζω για την φωτογραφικη μου μηχανη, που δεν βγαζει καλες φωτογραφιες, αποφασισα να φτιαξω ενα κουμπαρα και να μαζεψω σιγα σιγα χρηματα για να παρω την φωτογραφικη που εχω βαλει στο ματι εδω και καιρο. Στο βιντεακι θα δειτε την καταπληκτικη φωτογραφικη που θα αγορασω και στην φωτογραφια τον κουμπαρα που εφτιαξα :)

 

χρονια πολλα - Love Story

Γι'αυτη την ημερα, που γιορταζει ο ερωτας, αφησα την πολυ κλασσικη ταινια Love story. Θυμαμαι ακομη οταν ειχα ανοιξει μια καρτα και ακουσα αυτη την μελωδια, ειχα βαλει τα κλαματα. Πιστευω οτι ειναι απο τις ωραιοτερες μελωδιες που εχω ακουσει ποτε εως και τωρα.
Τι υπεροχη υπεροχη ταινια! Υμνος στον ερωτα, στην αγαπη, στην φροντιδα, στον σεβασμο, στην ολοκληρωση!
Χρονια πολλα λοιπον, σε οσους εχουν την αναγκη να γιορταζουν σημερα!
Χρονια πολλα και καλα!

Αγιου Βαλεντινου 2 - Jeux D'enfants Cap ou Pas Cap

Ερωτας ειναι να τολμας να νιωθεις. Οσοι πιστευουν οτι αυτα υπαρχουν μονο στις ταινιες, ειναι επειδη δεν εχουν τολμησει να τα ζησουν. Η ασχημη επικαιροτητα ηταν ανεκαθεν ενα υπεροχο αλλοθι. Μα αν εχεις επενδυσει στην καρδια, ξερεις οτι κανενα μνημονιο δεν μπορει να σε γλιτωσει απο τον ερωτα. Ας μην παραιτηθουμε απο το οξυγονο της φωτιας, βολεμενοι στην ηρεμια της σταχτης. Να τολματε!

αγιου βαλεντινου 1 - The notebook

Ο ερωτας δεν περιγραφεται. Ξεχειλιζει και τον γευεσαι αχορταγα. Μονοκοματα και απολυτα τον ρουφας και θελεις κι αλλο....

λιγες αναρτησεις με ταινιες απο ερωτες που μου ταιριαξαν, ειναι ο,τι πρεπει για αφιερωμα στον ξενοφερτο αγιο που επιβιωνει σε ολες τις κρισεις

Ας αρχισουμε απο τωρα τη γιορτη

Χρονια πολλα σε ολους τους ερωτευμενους.
Να επιμενετε!

change

Εχει καιρο τωρα που εχω αναγκη μια αλλαγη. Τα καραβακια που σχεδιαζω βουλιαζουν και μενουν απελπιδα ναυαγια στη στερια.
"Και τα καραβια ειναι πιο ασφαλη στα λιμανια, αλλα δεν φτιαχτηκαν για να μεινουν εκει" ειχε πει η Grace Murray Hopper.
 Ετσι κι εγω εβγαλα τα χαρτια μου κι αρχισα νεα σχεδια. Στο ιατρειο μου εχει μια μικρη κουζινουλα. Σχεδον 2x4 μετρα. Με λιγα ραφακια στους τοιχους μπορει να γινει ενα μικρο εργαστηρι...n'est pas? Αυτο ειναι! Η αλλαγη θα γινει στο γραφειο μου. Ραφακια, θηκες, ντοσιε, πινακακια φελλου..... οι ιδεες πανε κι ερχονται στο μυαλο μου.
Βγαζω χαρτι μιλιμετρε κι αρχιζω το μετρημα και τα σχεδια. Χαμογελο :) Αρχιζω απο την μικρη κουζινουλα και βλεπουμε. 
Αρχισε να πιανει το χιονι. Σε μια ωρα εχω ραντεβου στον ΩΡΛ μου να δει το αφτι μου. Ως τοτε θα γινω σχεδιαστρια εσωτερικων χωρων.....ενοχλω; Δεν ενοχλω ;)
Λιγες φωτογραφιες για εμπνευση παρακαλω....δεκτες και οι δικες σας ιδεες!

ασθενΩ

Ενας μικρος πυρετος και λιγο βηχας με ταξιδευαν σε ενας υπνο ζαλης και διαλειμματων χθες.Ο μικρος ουρανος μου φυσουσε κι εβρεχε με μανια ολες τις ωρες. Σημερα, χθες, τωρα. Μπερδευονται οι χρονοι αμπαλαρισμενοι στο ιδιο περιτυλιγμα.Θελω να ζητησω χαδια και δεν ξερω αν εληξαν αυτα που πηρα ηδη και με πουν αχορταγη.
Θα ηθελα να ημουν σπιτι, ξαπλωμενη σε ενα αναπαυτικο ανακλιντρο, κουκουλωμενη με κουβερτουλες και διπλα ολα οσα χρειαζομαι. Ενα ζεστο ροφημα με μελι και λεμονι, τα νηματα και τα βελονακια μου, το τηλεκοντρολ, το περιοδικο "ετσι απλα", ενα βιβλιο και σταυρολεξα. Μην ξεχασετε να παρετε στις 4 την μικρη απο το σχολικο, να την ταισετε και να την κοιμησετε το βραδυ. Εμενα μπορειτε να με ξεχασετε σας παρακαλω.
Επιστρεφοντας απο την πραγματικοτητα ελα εσυ να με παρεις αγκαλια, να μου φιλησεις παλι το μετωπο και να ξαπλωσεις διπλα μου. Χωρις να μιλαμε. Θα σου πω ψεματα οτι επεσε ο πυρετος, για να μη μου γκρινιαζεις που δεν θελω να παρω το πρασινο χαπακι. Ειμαι πεισματαρα , το ξερεις. Το σωμα βγαζει ο,τι αρρωστο βρει εντος. Θα καθαρισει και θα γιανει. Μονο μη ξεχασεις να με παρεις μαζι σου οταν ερθεις. Να με φιλησεις στο μετωπο οπως χθες. Αυτο ειναι κοκκινο χαπακι, παιρνει το χρωμα απο το αιμα και ζεσταινει μεμιας τα σπλαχνα μου.
Μην ξεχαστεις, εχω ριξει περσινα φιλια πισω μου να βρεις τον δρομο.
Εγειραν τα κυπαρισσακια μας και θα γειρω κι εγω να τα χαζευω ωσοτου φανεις.

βρεχει

Βρεχει. Μια γιαγια μπηκε στο γραφειο μου. Να σταματησει η βροχη και θα φυγει, ειπε. Κι εβρεχαν και τα ματια της μεσα στο γραφειο μου, επειδη δεν αντεχεται ο πονος που ζει.
Εγω σαν μαριονετα την κοιταζω και δεν ξερω γιατι αυτος που κραταει τα σχοινακια που κρεμομαι, με εβαλε μπροστα της. Την αγκαλιαζω, ενω ξερω οτι εγω στη θεση της δεν θα ηθελα αγκαλια· ισως εκεινη να θελει. Δεν ξερω τι πρεπει να κανω.
Εχω χασει τον ρολο μου. Καποιος μου πηρε τα χαρτια και δεν ειμαι καθολου καλη στον αυτοσχεδιασμο. Ασε που δεν επιτρεπεται να αυτοσχεδιαζεις σε αυτη την κοινωνια. Τι θρασσος εχω που το σκεφτηκα. Μα που πηγαν οι ατακες μου; Τι να πω σ'αυτη τη γιαγια;

Κοπασε η βροχη. Με χαιρετησε κι εφυγε. Σαν φαντασμα περισσοτερο παρα σαν ανθρωπος ζωντανος. Κι εγω ζωντανη επεστρεψα στο γραφειο μου.
Τωρα βρεχει πιο πολυ. Σιγουρα θα εχει φτασει σπιτι της πια. Εδω πιο κατω μενει. Στον πρωτο εφιαλτη αριστερα. Εκανα ζεστο καφε και περιμενω καποιον να ερθει να με ενημερωσει για μια καινουρια εταιρεια. Για να με διαφημισει, ειπε.
Πως να του εξηγησω οτι βρεχει αυτου του ανθρωπου;

Giethoorn

Βρηκα στο facebook για ενα ομορφο χωριο στην Ολλανδια, οπου δεν υπαρχουν αυτοκινητοδρομοι και ο κοσμος μετακινειτε με βαρκουλες. Χαζεψτε πρωτα καποιες μαγικες φωτογραφιες και μετα θα συνεχισω με τις σκεψεις μου.

Νομιζω οτι αρκετοι κατοικοι αυτου του χωριου, δεν θα μπορουσαν να ζησουν σε μια πολη. Οταν εχεις συνηθισει σε ενα τετοιο τροπο ζωης, ειναι πολυ βαρβαρο να πας στην ζουγκλα.
Φυσικα θα εχει και τις δυσκολιες του ενα τετοιο μερος. Πως γινονται οι μεταφορες επιπλων, μια μετακομιση για παραδειγμα; Τον χειμωνα δεν παγωνουν τα νερα; Κι αν ναι, πως πετακινουνται; Πεζοι απο τα μονοπατακια; Πως γινεται η μεταφορα ασθενων σε νοσοκομειο; Αντιλαμβανομαι οτι ισως να εχει ελειψη κινηματογραφου, πολυκαταστηματων, ταχυφαγειων και διαφορων αλλων επιχειρησεων που εχουμε συνηθισει οσοι ζουμε σε μεγαλες πολεις. Μα η αληθεια ειναι, οτι θα ηθελα να ζησω για λιγο καιρο εκει. Και που ξερεις; Ισως να μην ηθελα να ξαναφυγω ποτε.