αερας

Εφυγα για δευτερη φορα μονη απο την Καρυανη χθες. Η Ισμηνη ξερει οτι το επομενο Σ-Κ δεν θα παω να τη δω. Εχω τον γαμο ενος φιλου. Και ηθελε να μου πει οτι λυπαται γι'αυτο. Αλλα κατελληξε να μου λεει να περασω ωραια στον γαμο. Απλα στενοχωριεται λιγο, επειδη εχει συνηθισει να με βλεπει καθε Σαββατο και της φαινεται παραξενο. Αυτο ειναι ολο. Να μη στενοχωριεμαι. Κι ενω εκεινη, που πλησιαζει στα εφτα, σταθηκε στο υψος της και δεν εκλαψε, εγω ,που πλησιαζω τα σαραντα, εκλαψα λιγακι στο αυτοκινητο. Γιατι κι εγω εχω συνηθισει να την βλεπω καθε Σαββατοκυριακο. Αλλα υπαρχουν καποιοι φιλοι, που εχεις ζησει στιγμες που σας ενωσαν και ακομη κι αν οι ζωες μας ειναι πλεον πολυ μακρυα, οι τοτε στιγμες δεν αλλαζουν. Κι εγω δεν θελω να λειψω απο τον γαμο του Αρη.
Εφτασα γυρω στις 10 το βραδυ. Ειχε εναν υπεροχο αερα. Δυνατο, σαν να ημουν σε νησι.
Το ξυπνητηρι χτυπησε 6:10 το πρωι. Ανοιξα τα ματια και ειδα συννεφια. Κατεβηκα διχως να πλυθω κι εψησα εναν διπλο ελληνικο. Εβαλα το γκρι αμανικο μπουφανακι και καθισα εξω. Υπεροχα! Ποσο θα ηθελα να ηταν Κυριακη, να μην επρεπε να φυγω για τη δουλεια. Να ειχα ολη την ημερα ελευθερη στο σπιτι μεχρι αργα το βραδυ που θα επιστρεψει ο Δ. Να γυρισει και να με βρει στο κηπακι με το γκρι αμανικο μπουφαν.
Λες και αυριο πρωι να φυσαει ετσι;