Τρίτη 27 Ιουνίου 2017
αλλαγη
Ανεβοκατεβαινω στο σπιτι με τα σκονακια μου. Μετρησαμε ολα τα επιπλα με την Ισμηνη και των δυο δωματιων. Πως καταφεραμε να εχουμε τοσα αλλοπροσαλλα επιπλα; Ετσι οπως το σκεφτομαι θα γινει καλουτσικο. Μπορω με τις ωρες να ζωγραφιζω κατοψεις κι επιπλα σε διαφορετικη θεση. Με κανει χαρουμενη. Με βγαζει απο την ζεστη του καλοκαιριου. Με δροσιζουν οι προοπτικες. Η αλλαγη. Ακομη δεν βρηκα απο που πηγαζει η αναγκη μου αυτη για αλλαγη. Η Ελενη παλια μου ελεγε οτι ετσι ειμαστε εμεις τα λιονταρια. Βαριομαστε ευκολα. Ναι, αλλα γιατι; Η Β. , η Ν, η Μ, η Σ δεν ειναι λεων. Κι εχουμε μεγαλυτερη μουρλα να αλλαζουν τα σπιτια τους. Ο Δ. απο την αλλη δεν την θελει καθολου την αλλαγη. Νομιζω του ανεβαζω την πιεση οταν με βλεπει με τα σκονακια μου να περιφερομαι. Υποπτευομαι, οι περισσοτεροι αντρες, αν εμεναν μονοι, θα μπορουσαν να εχουν τα παντα στην ιδια θεση μεχρι να πεθανουν. Βολικη και ξεκουραστη σταση ζωης. Ισως φτασω κι εγω καποτε εκει. Να μη διοχετευω στις αλλαγες τις προσωπικες μου ακαταστασιες. Ισως και οχι.
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Τρίτη 20 Ιουνίου 2017
αποριες.....
Ισμηνη: Μαμα, υπαρχει και αλλο συμπαν εκτος απο το δικο μας;
μαμα: Λες Ισμηνουλα;
Ισμηνη: Αυτο νομιζω εγω. Ενταξει, ειναι η γη, οι πλανητες ο γαλαξιας μας.....μετα τι γινεται; Τελειωνει ετσι αποτομα;
Και μετα την επιστημονικη αυτη συζητηση με το εφταχρονο, ξυπνησα σημερα στις 6:00 χωρις ξυπνητηρι και ηπια εναν ωραιο ελληνικο στο κηπακι πισω. Αναρωτιομουν μεχρι που μπορει να φτασει ενα παιδικο μυαλο. Σε αλλο συμπαν....
μαμα: Λες Ισμηνουλα;
Ισμηνη: Αυτο νομιζω εγω. Ενταξει, ειναι η γη, οι πλανητες ο γαλαξιας μας.....μετα τι γινεται; Τελειωνει ετσι αποτομα;
Και μετα την επιστημονικη αυτη συζητηση με το εφταχρονο, ξυπνησα σημερα στις 6:00 χωρις ξυπνητηρι και ηπια εναν ωραιο ελληνικο στο κηπακι πισω. Αναρωτιομουν μεχρι που μπορει να φτασει ενα παιδικο μυαλο. Σε αλλο συμπαν....
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)