Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

Monday sepia mood

Στο 'πα εγω. Ολα εδειχναν οτι θα ηταν μια ομορφη εβδομαδα και ηταν. 
Σημερα η Δευτερα εχει χρωμα σεπια. Λιγο κατι αναμνησεις με την Αννα, την Μαρια και την Ευγενια απο κατι παλια καλοκαιρια, απο την αλλη αλλες αναμνησεις στο τηλεφωνο με την Τανια. Κατι φωτογραφιες απο την ορκωμοσια μου στην Constanta. Νοσταλγια. Για το χωριο μου πιο πολυ. 
Και δεν θα το πιστεψεις. Ανυπομωνω να ερθει η ανοιξη. Και ισως ερθει ο Νικολας μου ενα απογευμα για να πιουμε καφεδακι που μου εχει λειψει τοσο. Και ισως φερει και την Τανια μαζι του, που μου ελειψε πολυ. Και ειχα δεν ειχα ξεκινησα με ορεξη κι αυτη την εβδομαδα.
Και δεν θελω να μιλησω για την πραγματικοτητα γι'αλλη μια φορα. Δεν αποφευγω να απογοητευομαι καθε φορα που ξωφαλτσα με πετυχαινει. Κι ας εχω να δω μηνες ολοκληρους ειδησεις. Σβηνω καθε σελιδα με πολιτικη χροια απο το προφιλ μου. Δεν θελω να ενημερωνομαι κακομασημενες σκεψεις. Επιστρεφω στην Αρναια, στην Constanta, στην Σαρτη. Ισως να εχω κι εκεινο το σαλεμμενο βλεμμα και ο κοσμος ειναι πιο γλυκος μαζι μου τελευταια.
Ο καθενας βρισκει τη σανιδα σωτηριας του ετσι; Ακομη κι αν δεν ξερει απο τι θελει να σωθει.

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

Δευτερα με προοπτικες

Σαββατο απογευματακι μπηκα στο παλιο μου σαραβαλακι με την μικρη και πηγαμε επισκεψη. Εκεινη στην φιλη της  κι εγω καφεδακι με την Β. Ηρθε και η Γ. και καθισαμε γυρω απο το τζακι. Και περναω ομορφα με αυτα τα κοριτσια. Οσο χαιροντουσαν οι μικρες μας που θα παιξουν μαζι, αλλο τοσο χαιρομασταν κι εμεις που θα ξαναβρισκομασταν. Κι εξω αστραφτε, βροντουσε κι εριχνε μια υπεροχη βροχη. 
Η Ισμηνη κοιμηθηκε στο πενταλεπτο οταν επιστρεψαμε. Χαρουμενη και εξαντλημενη. Εγω εβαλα ουισκι και ειχα διαθεση για κουβεντα. Σταματησε η βροχη. Ομορφη βραδια. Θυμηθηκα οτι δεν ειχα γραψει το μηνυμα που σκεφτομουν στην Τζενη. 

Και ηρθε η Δευτερα. Και καπως στριμωχνομαι πια στις παλιες μου αγαπημενες. Μα καποιες, με βγαζουν ψευτρα. Χρονιοι δεσμοι δεν θαβονται ευκολα. Καφεδακι το πρωι με την Β. Λεμε με την Ε. να κανουμε κατι με τα μικρα μας την Τσικνοπεμπτη. Περασε και η Χ λιγο απο το ιατρειο και γκρινιαξαμε η μια στην αλλη για την καταντια μας. Ομορφες αλληλεπιδρασεις. Χρωματιζουν κοτζαμ Δευτερα.

Κατι κατι .... για κατι τρωγομαι σημερα.

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016

Ενα φλας διαφορά

Με ενα κλικ βρεθηκα στο μπλογκ της. Και διαβαζοντας, κατεβαινα σειρα σειρα και μουρμουρουσα μεσα μου "....χμμμ αλλη μια γκρινιαρα σαν εμενα". Και συνεχισα να διαβαζω τις δικες μου σκεψεις στη δικη της αναρτηση. Μεχρι που εκεινη ξαφνικα εβγαλε φλας και βγηκε στον παραδρομο και με αφησε μονη με μεγαλη ταχυτητα στον δρομο της μιρλας. Και καπως ζηλεψα. Και πηγα να χρεωσω αλλου αυτη την μη στροφη μου στο σωστο σημειο. Ο δρομος ειναι γεματος εξοδους, αν επιλεξω να στριψω. Στα χερια μου ειναι το τιμονι.

Αυτη η "άλλη" που μ'αφησε "μονη" γραφει εδω....

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

δουλειες με φουντες


















Λειπεις ενα Σαββατοκυριακο και γινονται οι εκκρεμοτητες βουνο. Ποσα ασιδερωτα εχουν μαζευτει. Ξεχωρα απο τη στοιβα που εχω βαφτισει "πλυμμενα που δεν σιδερωνονται πλεον". Τα ραφακια του μπανιου. Πριν τα χριστουγεννα τα ειχα αδειασει ολα και τα ειχα καθαρισει καλα. Τα κομοδινα μας παρατημμενα και αφροντιστα. Το πισω δωματιο γεματο κουτες απο χριστουγεννιατικα, κατι παλια ρουχα της Ισμηνης που θελουν πλυσιμο πριν την αποθηκευση τους, και παιχνιδια για να ανεβουν στη σοφιτα. Παραμυθια σκισμενα για πεταμμα. Θηκε ρουχων για ταξιδι και κανα δυο σακους παλιους που καπου μπορει να χρειαστουν. Ετσι μου ρχεται πολλες φορες να παρω καμια δεκαρια τεραστιες μαυρες σακουλες και να πεταω ο,τι βρω μπροστα μου. Χωρις να ρωτησω κανεναν. Να κανω χωρο μονο για τα απαραιτητα.
Ενα σωρο δουλειες. Καθισα το βραδυ της Κυριακης στην παλια μπερζερα του Δ και πλεκοντας ονειρευομουν εκεινη τη θεα, την ησυχια.... ποσο μου ελειψε να διαβασω ενα βιβλιο.

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

γαστρεντεριτιδα με "εγκεφαλικο"

Αρχισα να το νιωθω λιγα λεπτα αφου αποκοιμηθηκε η μικρη. Κατεβηκα στην κουζινα κι ενιωθα οτι δεν με χωρουσε ο τοπος. Θα ανεβω να ξαπλωσω νωρις, αποφασισα. Πηγα τουαλετα. Ευκοιλια. Ξαπλωσα ανασκελα με ανοιχτα χερια και ποδια στο κρεβατι. Αυτο το ξαπλωμα που νομιζεις οτι οσο περισσοτερο χωρο πιασεις, τοσο πιο γρηγορα θα εξαφανιστει η κουραση. Μπα. Αρχισε να με χτυπαει σαν σφιγμος πισω απο το αριστερο μου ματι. Δεν τον αντεχα τον πονο. Εκλεινα τα ματια κι επαιρνα βαθυες αναπνοες μηπως νιωσω καλυτερα. Εβαζα τα χερια μου γυρω απο τους κροταφους μου και πονουσα ακομη περισσοτερο. Κατι παθαινω. Εχει το εγκεφαλικο τετοιο ισχυρο πονοκεφαλο; Καμια εσωτερικη αιμορραγια; Κατι εχω. Δεν νιωθω καλα. Κατεβηκα να βρω το τηλεφωνο της παθολογου. Δεν μπορουσα. Πονουσαν τα ματια μου και μου ηταν αδυνατον να ψαξω στο google. Ουτε το κινητο μπορουσα να ψαξω, ουτε το ταμπλετ. Πονουσα πολυ. Πηρα ενα depon κι εκανα βολτες περα δωθε στην κουζινα. Θυμηθηκα την πεθερα μου που παθαινει κραμπες και βαδιζει ετσι μεσα στο σπιτι. Φοβομουν να καθισω. Ο Δ δεν απανταει στο τηλεφωνο. Μηπως να παρω την αδερφη μου; Ασε μη την τρομαξω βραδιατικα. Οι σκεψεις διεκοπηκαν απο εναν εμετο που τον προλαβα την τελευταια στιγμη να μην κανω χαλια την μοκετα. Ξανα περα δωθε. Σαν να νιωθω λιγο καλυτερα μετα τον εμετο. Επιχειρω να καθισω. Ποναει περισσοτερο, αλλα οχι οσο πριν. Πιανω ξανα το ταμπλετ. Αδυνατο. Δεν μπορω να εστιασω καπου τα ματια μου. Πονανε. Πως θα μεγαλωσει η Ισμηνουλα αν παθω κατι; Χαζες σκεψεις. Τις διωχνω. Αυριο θα παω στην παθολογο. Τηλεφωνω στον Θ. Δεν ακουει ουτε αυτος το κινητο να ενημερωσει τον Δ. Σημερα βρηκαν. Ανεβαινω και καθομαι στο κρεβατι. Φοβαμαι να ξαπλωσω. Τρεχω παλι στο μπανιο. Δευτερος γυρος ευκοιλια. Δευτερος γυρος εμετος. Ξανακαθομαι στο κρεβατι. Κοιταζω για ωρα τη ντουλαπα κι αναρωτιεμαι τι μου συμβαινει. Ξαπλωνω διστακτικα. Με βαθυες αναπνοες σαν να ειναι πιο ανεκτος ο πονος. Τηλεφωνει ο Δ. Μου υποσχεται οτι σε 20 λεπτα θα ειναι στο σπιτι. Αυτο σαν να ηταν καλυτερο και απο το παυσιπονο. Βαζω δυο μαξιλαρια. Χαλαρωνω. Αποκοιμηθηκα μεχρι να ερθει...

Νικολεττα δεν ειμαι καλα. Ειχα εναν παραξενο πονοκεφαλο χθες. Μου συνεβει αυτο κι εκεινο και το αλλο. Κατι παθαινα. Ενιωθα οτι κατι δεν παει καλα.
-Ηρεμησε. Ετσι συμβαινει αυτο τον καιρο σε ολους. Εντονος πονοκεφαλος ειναι συμπτωμα της γαστρεντεριτιδας που κυκλοφορει
-Οχι, εμενα δεν με ποναει το κεφαλι. Ποτε δεν το εχω ξανανιωσει αυτο. Ηταν εδω ο πονος. Σαν σφιγμος. Δεν μπορουσα ουτε να ψαξω στο κινητο να σου τηλεφωνησω.
Με εξετασε.
-Μια χαρα εισαι, ηρεμησε. Περνας την ιωση και ισως για λιγες μερες ακομη.
-Γραψε μου να κανω καποια εξεταση. Θα τρεχω μονη μου για αξονικες σα την τρελλη.
-Πανε βγαλε μια ακτινα κολπων προσωπου να ηρεμησεις



-Ολα καθαρα ειναι, μην ανησυχειτε.
- Μα δειτε καλυτερα. Εγω χθες εσβηνα.
-Πεντακαθαροι και οι κροταφοι και τα ιγμορεια

Σαν αυτες τις υποχονδριες υστερικες ενιωθα σημερα. Επεμενα οτι εγω χθες ημουν του θανατα σε δυο επιστημονες που προσπαθουσαν να με ηρεμησουν.

Ολη μερα με δυο φετες ψωμι και λιγο γιαουρτι. Και τωρα πειναω σαν λυκος.

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2016

φλυαρια



"Τριγυρνουσα" στους δρομους του Μονακο πριν λιγο μεσω google. Τοση δοξα καποτε, τοσο χρημα και οι δρομοι που "γυρισα" ηταν κατι απο Καβαλα ή Θεσσαλονικη μια δεκαετια τουλαχιστον πισω. Πολυκατοικιες του ΄80, διχως πρασινο μα οι δρομοι πεντακαθαροι. Μου προκαλεσε θλιψη. Σκεφτομουν τα λογια του Δημητρη, εξω απο το σχολειο το πρωι. «Προσπαθω μα παντου βρισκω εμποδια» παραπονεθηκε. Ιδεες, διαθεση και μια πραγματικοτητα να σε ισοπεδωνει. Μα ποσο αθωο ειναι το "θυμα" τελικα; "Μην ριχνεις την ευθυνη της καταστασης σε παραγοντες εξω απο εσενα". Μου διαφευγει. Το ξανατραβαω στο ιστιο του μυαλου μου. Δεν ξερω ποσα χρονια εχει πια που αλλαξα. Μεταλλαξη σε κατι που δε μου αρεσει κι εχω και ολη την ευθυνη. Ευτυχως υπαρχει η Ισμηνη που, μεσα στην αγνοια της, με επιβεβαιωνει οτι ειμαι η καλυτερη μαμα του κοσμου κι απ'το τιποτα, κρεμιεμαι απο την "αντικειμενικοτατη" κριση της μικρης μου φυσσαλιδας. Τα επαγγελματα στην χωρα μου πρεπει να αλλαξουν ονομα γιατι διολου επαγγελματικα δεν ειναι. Στο μεγαλυτερο ποσοστο τους δεν βγαζεις ουτε οσα χρειαζεσαι για ενα ενοικιο και τα παγια εξοδα σου. Αρα επαγγελμα δεν το λες. Ισως χομπυ. Ισως "εξωσχολικη απασχοληση". Και ακρωτηριαζεις λιγο λιγο καθε νεο παιδι. Λιαινεις τις γωνιες του μεχρι να γινει μπαλα να μαθει να τσουλαει. Ο,τι προεξεχει δεν το δεχομαστε. Ακρωτηριασμος. Κρυψε τις σκεψεις σου μη σε χλευασουν. Θελω να ανοιξω ενα μαγαζι δικο μου ετσι κι εστι κι ετσι.... "Εισαι τρελλος;;;; Θα ανοιξεις δικο σου μαγαζι στην Ελλαδα του 2016;;; Θα βρεθεις στη φυλακη!" λες και το αποφευγεις αυτο το σεναριο αλλιως. Μ'αρεσει αυτο. Να κανω πραγματα με το βελονακι. Μοδα εχει γινει. Ολοι με τα χειροποιητα. Μα το χειροποιητο ειναι αγαπη, ειναι ποιοτητα, ειναι κατι πολυτιμο. "Κανε ο,τι θες.". Δεν θα ασχοληθει κανεις μαζι σου παραπανω. Μα ενα μαγαζακι με αυτα, εκεινα και τα άλλα μεσα θα ηταν οενιρο. Για φαντασου το! Μπα. Ουτε εσυ δεν σε πιστευεις καποια πρωινα. Κι ομως...