Baez

 Απο το πρωι παιζει Baez. Η Φαραωνα μου θυμισε ενα πολυ αγαπημενο τραγουδι και το φοραω σαν ρουχο ολημερα. Δεχομαι πολλα ερεθισματα στον μικροκοσμο μου τελευταια. Ειναι και στιγμες που δεν σου κρυβω οτι νιωθω οτι δεν καταλαβαινω και πολλα. Ανασυγκροτηση. Ετσι νομιζω λεγεται αυτο που με κερδιζει. Αν και δεν ειμαι και πολυ συνεπης. Κλεινομαι σε εικονες απο δωματια με μεγαλες βιβλιοθηκες, φωτεινα παραθυρα και χιλια ντουλαπια και συρταρια. Ταξη και ελευθερια εκφρασης. Τραβαω τον χρονο να μου φτασει. Να μου φτασει για τι; Δεν γνωριζω. Μετα τις γιορτες μου βγαινει μια κουραση και δυσκολευομαι να υπακουσω στο ξυπνητηρι μου. Σηκωνομαι μηχανικα να ετοιμασω το γαλα της μικρης και οι πεντε μου αισθησεις μενουν κουκουλωμενες κατω απο το παπλωμα. Που παω διχως τις αισθησεις μου, αναρωτιεμαι καθως ζεσταινω το γαλα. Μα πως γινεται να διατυμπανιζω οτι τις γιορτες ξεκουραστηκα φετος; Δυσκολευομαι να προσαρμοστω. Ονειρευομαι διαρκως το Σαββατοκυριακο να κοιμηθω λιγο παραπανω. Εχω μπροστα μου τα κουκουναρια που μαζεψε η μικρη απο το παρκο πριν τις γιορτες. Μ'αρεσει η αταξια τους και δεν θα τα πειραξω μεχρι την τελευταια ανασα του χειμωνα. Στην τσεπη μου εχει περισσεψει λιγη περηφανια που κρατησα τον λογο μου και την πηγα στα χιονια την Κυριακη. Δεος για το ποσα μπορει να με κανει να νιωσω αυτο το ανθρωπακι. Χθες ξεπροβοδισαμε την αδερφη μου με τον Θ για το ταξιδι τους, αυριο ερχεται ο μπαμπας μας απο την Πολη και το Σαββατο θα ερθουν τα πεθερικα μου. Εγω και η μικρη εδω. Σημεια αναφορας για οσους ερχονται και φευγουν. Σαν να κλωσσαω κατι. Κατι ασυλληπτο. Πολλα υποσχομενο. Καλα μυστικο απο αδιακριτους σαν εμενα. Το κλωσσαω με αγαπη και απολυτη συνεπεια. Και η μικρη μια μικρουλα προεκταση της καρδιας μου, χοροπηδαει ολογυρα και γεμιζει με αιμα και συναισθημα τις στιγμες μια μια. Φτυνω καποια κουκουτσια. Δεν καταλαβαινω γιατι διαφερω τοσο απο τις αλλες μαμαδες στο σχολειο. Δεν ειναι και στιγμη σωστη αυτη να το βρω. Κλωσσαω.