Στο "The best offer" ενιωσα σχεδον ολο τον ρολο του Geoffrey Rush. Βημα βημα μια πορεια που οδηγει ολοταχως στην Αγαπη. Ολη η λογικη του κοσμου.... μια ασημαντη λεπτομερια.
Εξακολουθω να τρυπωνω σε εικονες.
Ο Δ εφυγε για ακομη μια φορα. Και ισως να το συνηθισα αυτο το σεναριο. Μα οταν φευγει σε τοσο τακτα διαστηματα δεν προλαβαινω να τον απορροφησω. Να τον ενταξω στην καθημερινοτητα μου. Εχει γινει η παρουσια του γιορτη. Κι εφυγε ξανα. Κι εγω επεστρεψα αργα απο τη δουλεια. Διαβασαμε παραμυθια με την Ισμηνη, κοιμηθηκε και μετα κατεβηκα στην κουζινα κι αναψα ενα τσιγαρο. Απολαμβανα τη χαρα να νιωθω τοσα πολλα για καποιον. Με προβλιματιζει οταν βιωνω ετσι τις απουσιες. Ευκολα θα σκεφτοταν καποιος οτι απολαμβανω την απουσια του Δ. Δυσκολα ισως θα μαντευε, οτι απολαμβανω την τυχη να εχω καποιον να μου λειπει. Παιχνιδια με τις λεξεις. Απουσια, ελλειψη, χαρα, απολαυση, εξαρτηση.
Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015
λεξεις
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
"η τύχη να έχεις κάποιον να σου λείπει".
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίγοι σκέφτονται έτσι.
Μπράβο σου :)
How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard. - Carol Sobieski and Thomas Meehan, Annie
ΔιαγραφήThe movie Annie
Μου εχει μεινει αυτο. Απο τοτε που εβλεπα την ταινια Annie καθε χριστουγεννα :)
Κι επειδη δυστυχως, εχω κοντινους μου ανθρωπους, πολυ αξιολογους, που ειναι μονοι :(
Μια ομορφη μερα σου ευχομαι :)
Κατερίνα μου, καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σου σχολιάσω κάτι που αφορά μεν λέξεις, αλλά όχι το θέμα του συγκεκριμένου ποστ σου. : -)))
Διαβάζω αυτόν τον καιρό το βιβλίο του Καραγιάννη "Η αδικία που πληγώνει", που το έχεις σχολιάσει σε άλλα ποστ σου. ΕΕίμαι στην αρχή, κάπου στη σελ. 65, αλλά μπορώ να πω ότι είναι όντως πολύ καλό και ενδιαφέρον.
Καλή συνέχεια στη μέρα μας,
Φιλιά!
Νατάσσα Μαν.
Ειναι πολυ ωραιο βιβλιο Νατασσα μου! Οπως και το "Μεγαλωνοντας μεσα στην ελληνικη οικογενεια" του Γιωσαφατ Ματθαιου.
ΔιαγραφήΣε φιλω και σου ευχομαι ενα υπεροχο Σαββατοκυριακο!
Πρώτον : ξανάρχισες το κάπνισμα; Αν θυμάμαι καλά το είχες σταματήσει;...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεύτερον: Δεν διαβάζει το Δ. το ιστολόγιο σου; :-)
Σόρυ, ότι "το Δ" αλλά "ο"... ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρωτον: Δυστυχως ναι. Δεν καπνιζω οσο παλια. Αλλα ναι, καπνιζω παλι
ΔιαγραφήΔευτερον: Ο Δ γνωριζει το μπλογκ μου. Να σου πω την αληθεια, νιωθω να βαριεται αυτη τη πλευρα του χαρακτηρα μου, άρα δεν γνωριζω αν με διαβαζει συχνα. Φανταζομαι μια φορα τον μηνα θα μπαινει στον κοπο να ριχνει μια ματια :)
Τριτο: Δεν προσεξα οτι εγραψες "το" αντι για "ο". Αλλα και να το παρατηρουσα, λες να πιστευα οτι αντιμετωπιζεις ως αντικειμενο τον Δ μου; :) Ειδικα εσυ που γνωριζω τι ανθρωπος εισαι; :)
Πολλα φιλακια και καλη εβδομαδα!
:)))
ΑπάντησηΔιαγραφήα) Δυστυχώς και εγώ τους τελευταίους μήνες... όχι συχνά, αλλά δυστυχώς ίσως λόγω άγχους καπνίζω...
β) κατανοητό ναι..
γ) :) :) :) <3
Φιλάκια πολλά!