μια ζεστη Δευτερα

Σημερα ο υδραργυρος εφτασε τους 28 κι εγω, οταν πηγα να παρω την μικρη απο το σχολειο, ηθελα να την παρω και να μπουμε στο αμαξι και να ξεκινησουμε για βορεια. Δεν ξερω που βορεια. Να ξεκινησουμε και να σταματησουμε καπου με 15° C, με πολλα φυλλοβολα δεντρα, με σπιτια χτισμενα με πετρα και ξυλο και καθαρο αερα. Αντ'αυτου, αφησα την μικρη στη μαμα μου και ηρθα στη δουλεια. Πρωτο ραντεβου η φιλη μου η Μ. "Σταματησε να φοβασαι και να τα σκεφτεσαι συνεχεια. Αυτο που φοβομαστε το προκαλουμε κι ερχεται." ειπε στον μπαμπα της, που αγχωνεται πολυ για τα επαγγελματικα. Κι εγω εχω αφεθει σε ολες τις φοβιες μου τελευταια. Ολος ο αρνητισμος εχει συσσωρευτει πανω μου και μερικες φορες νιωθω οτι δεν θελω να δω κανεναν ή να μιλησω σε καποιον, μην ειναι κολλητικο και τον κολλησω.
Το Σ-Κ πηγαμε Σερρες για ενα παιδικο παρτυ και περασα πολυ ομορφα. Το να επιστρεφω ομως Κυριακη βραδυ και να δουλευω μετα πρωι-απογευμα Δευτερας, με σκοτωνει. Εχει ενα τεταρτο που αποφασισα να τα δω ολα θετικα. Και δεν σου λεω τι Γολγοθας ειναι αυτο για μενα αυτη τη στιγμη. Θα το προσπαθησω. Το πολυ να πω το βραδυ, "Οκ Κατερινα απετυχες. Προσπαθησες ομως."
Εχω λιγες ωρες ακομη να ονειρευτω μια Δευτερα γεματη στοχους. Απο αυτες τις κιτρινες Δευτερες που συνηθιζα να αγαπω. Εχω μια ολοκληρη εβδομαδα να διοργανωσω και ενα Σαββατοκυριακο που θα μεινω σπιτι απο το πρωι ως το βραδυ φτιαχνωντας τυροπιτακια και τουρτα στον Δ που εχει γενεθλια. Τι κακο κι αυτο να θελω να κλεινομαι στο σπιτι μου ολο τα φθινοπωρινα Σαββατοκυριακα. Μετα το καλοκαιρι δεν ξεκουνιεμαι ευκολα. Ειδικα για βραδινη εξοδο. Αντε για καμια εκδρομουλα, καμια μεσημεριανη ταβερνιτσα με φιλους. Κι αυτο μη μου το βαζεις απανωτα Σαββατοκυριακα σε παρακαλω. Θα αρχισω να ουρλιαζω.
Αυτη τη Δευτερα πρεπει να κανω τη διαφορα. Να ριξω λιγο χρωμα σε καποια ξεθωριασμενα ονειρα. Να ονειρευτω απο την αρχη. Να κανω χωρο για προοπτικες. Κατι θα σκεφτω.