πονοκεφαλος

Ανα διαστηματα ποναει τοσο το κεφαλι μου που κλεινω τα ματια για να το αντεξω. Τι κολλημα να μη θελω να παιρνω παυσιπονα, ενω χωρις αντικουνουπικο και Fenistil  δεν κανω βημα. Θελω να τελειωσουμε γρηγορα γρηγορα με τα μπανιαρισματα το βραδυ, να κοιμηθει γρηγορα η Ισμηνη, να αποφασισω τι στο καλο να της βαλω αυριο στον αγιασμο και πως θα την πεισω οτι δεν ειναι καλο να παμε με σορτσακι και t-shirt, αφου ουτε εγω δεν βρισκω την αληθινη απαντηση σ'αυτο το "γιατι" που θα ακουσω.
Επισης θελω να σκεφτω μια ευκολη κι ανεξοδη ιδεα για να περασουμε σουπερ στα γενεθλια της σε λιγοτερο απο ενα μηνα. Σκεφτομουν καμια παρασταση με λιγους φιλους στο πλανηταριο και τουρτα στο σχολειο.
Οι βροχες σταματησαν. Βραδιαζει νωρις. Ο πονοκεφαλος υποχωρει λιγακι.
Οπως ειπε και η Αννιω, νιωθω κι εγω λιγακι ξεκουρδιστη μεχρι να βρω τους ρυθμους μου. Να μπουμε στην ασφαλεια μια προγραμματισμενης καθημερινοτητας και ολα να εχουν τον χωρο και τον χρονο τους.
Η Βικυ μου ειπε οτι εχω πανω απο χρονο να παω Αρναια. Κι ενω μου θυμωνω που αλλο ενα καλοκαιρι δεν καταφερα να παω, νιωθω σαν να ημουν εκει πριν λιγους μηνες. Και να φανταστεις στις αρχες του καλοκαιριου ονειρευομουν μια εβδομαδα ολοκληρη στην Αρναια για διακοπες. Θα ερθει η μερα, που ετσι χωρις προγραμμα, θα κλεψω τη στιγμη και θα φυγω. Φθινοπωρο, καλοκαιρι, χειμωνας, δεν εχει σημασια.
Το αγαπημενο τραγουδι της μικρη γι'αυτο το καλοκαιρι ειναι το Mammy blue και μετα το Luglio. Ξανα και ξανα και ξανα σε καθε καλοκαιρινη μας διαδρομη.
Ετοιμη για τον αυριανο αγιασμο. 
Οι μερες του καλοκαιριου τελειωσαν επισημως.