Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

listen to the rain

Στο φαναρι της Νομαρχιας σταματησα στο κοκκινο και χαζεψα τον γκριζο ουρανο της Θεσσαλονικης. Φυσουσε, εγω ειχα αργησει στο ραντεβου μου και το απογευμα εχω ενα καρο δουλειες. Ενιωθα μεγαλη χαρα. Θα συναντουσα αυτες τις γυναικες που, λογω καποιων κοινων εμπειριων βρεθηκαμε πριν ενα χρονο σχεδον και καταφεραμε να νιωθουμε η μια την αλλη κατι σαν φιλη. Το ραντεβου ηταν στο Azzuro. Απο τα μαγαζια που δεν συμπαθω καθολου. Παρολο την υπεροχη θεα στη θαλασσα.
Το φαναρι αναψε πρασινο κι εγω χαμηλωσα τη μουσικη να δω αν ακουγεται ο θορυβος που ακουγα χθες στο αυτοκινητο. Δεν ακουσα τιποτα. Συνεχισα να αγαπω τον γκριζο ουρανο. Διπλα μου σταματησε ενα κοκκινο, σαν Punto εμοιαζε, αλλα δεν ειμαι και καλη στο να ξεχωριζω μαρκες. Καστανα γυαλιστερα μαλλια με ξανθες ανταυγιες, μαζεμμενα σε μια, εντονα τραβηγμενη, κοτσιδα. Διακριτικο μακιγιαζ, ωραια επιδερμιδα και προσεγμενο μανικιουρ. Ειχε και τα γυαλια ηλιου στο κεφαλι κι απορησα αν ειχε καπου ηλιο σε κοντινη ακτινα απο την Θεσσαλονικη ή τα φοραει σαν κοκκαλακι για να φυλακισει λιγο απο τον Αυγουστο που περασε στην καθημερινοτητα του Σεπτεμβρη της. Πολυ ομορφη κοπελα. Αλλα κατι στα ματια της μου εδειχνε μια ελειψη. Ελειψη αγαπης; Ελειψη χρονου γι' απολαυσεις; Ελειψη φιλων, Ελειψη διαθεσης να ασχοληθει με τον λιγο πιο μεσα εαυτο της; Ποιος ξερει. Γυρισα να ασχοληθω με τα δικα μου. Τι μου εφταιγε η κοπελα να ασχολουμε ετσι αδιακριτα με την ζωη της.

Μου ηρθε η εικονα της πρωινης βροχης. Η Ισμηνη σηκωσε οσο ψηλα μπορουσε την ομπρελα της για να με "προστατεψει" απο την βροχη. Εγινα σαν τον κουασιμοδο και περπατησα για λιγο ετσι πλαι της. Τι χαρα ειχε που με προστατευε. Που να ηξερε απο ποσα με προστατευει. Ουτε που φανταζονται τα παιδια ποση γνωση κουβαλουνε.

Let it rain all night long,
Let my love for you go strong,
As long as we're together
Who cares about the weather?

Την αφησα στο σχολειο, μου εδωσε ενα πεταχτο φιλι στο στομα κι εφυγα. Ευτυχισμενες και οι δυο που ειναι Παρασκευη σημερα. Το βραδυ θα φτιαξουμε "κρυφα" τουρτα στον μπαμπα και της υποσχεθηκα να βουτηξει το δαχτυλο μεσα στην σοκολατα. Κλεινει ο κυκλος για ακομη ενα Σαββατοκυριακο. Θα περιφερομαι στα ορια του μικροκοσμου μου με μια πορτοκαλι ποδια φτιαχνωντας αναμνησεις με μυρωδιες και μουσικη. Σπιτικη τουρτα, σπιτικο φαι, σπιτικο ψωμι, σπιτικα τυροπιτακια....
Κατι μου λεει οτι κοντευω να σε πεισω πως ειμαι νοικοκυρα. Εκτος αν με γνωριζεις χρονια. Δεν την πατας ευκολα.

 Listen to the falling rain,
Listen to it fall,
And with every drop of rain,
I can hear you call,
Call my name right out loud,
I can here above the clouds
And I'm here among the puddles,
You and I together huddle.

2 σχόλια:

  1. Όμορφη η βροχή, ειδικά στην επαρχία, να έχει χώμα κοντά... να μυρίζει όμορφα...
    Εχτές ανέβηκα το βράδυ στο λόφο του Φιλοπάππου όπου νιώθεις σαν να μην είσαι στην Αθήνα και ψιχάλιζε ήταν πολύ όμορφα.
    Καλό φθινόπωρο ντιντικα μας.
    Στο έχω αφήσεις τόσες φορές ως σχόλιο σε άλλες αναρτήσεις, αλλά ο blogger νομίζω δεν μου κάνει τη χάρη να το εμφανίσει ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η επαρχια εχει άλλη χαρη, ολες τις εποχες αρτιστακι μου. Ειναι υπεροχο να εχει τετοια μερη "μεσα" στην Αθηνα και να ξεφευγεις.
      Καλο φθινοπωρο ομορφη αρτιστα μου :)

      Διαγραφή