Ακουω διαρκως το Vincent απο χθες.
Μου εστειλε φωτογραφια η Τζενη μπροστα απο τον πυργο του Αιφελ με τον φιλο της. Λιγακι κουνημενη η φωτογραφια, αλλα εμοιαζαν πολυ ευτυχισμενοι. Οχι, δεν ειναι ολοι ευτυχισμενοι οσοι πανε στο Παρισι. Θυμαμαι που κι εγω επεστρεψα ευτυχισμενη απο εκει. Η Τζενη εκμεταλλευεται ολες τις αισθησεις της και ειμαι σιγουρη οτι θα μαγευτει εξισου.
Σημερα το πρωι εβγαλα την Φλαππυ χωρις βροχη. Νομιζα δεν θα σταματησει ποτε. Κι ετσι οπως την χαζευα χθες απο το παραθυρο της ακαδημιας, ολο και σιγουρευομουν οτι αυτη η βροχη δεν θα σταματησει ποτε. Αυτο το ποτε και παντα των ερωτευμενων, που οριζει την ερμηνεια της αληθειας τη στιγμη που λεγεται.
Ειδα κι αλλες φωτογραφιες απο την Βιεννη που ειναι μια πελατισσα μου. Κι απο εναν φιλο του αντρα μου που ειναι με την γυναικα του στο Λονδινο, για ενα συνεδριο. Και σκεφτομουν και την Τινα που ειναι στην Γενευη. Ποσοι ανθρωποι γνωστοι μου βρισκονται σε τοσο ομορφες χωρες αυτη τη στιγμη! Μου εκανε εντυπωση η σκεψη.
Τελικα μαλλον δεν θα παω στο παρτυ που ηθελα την Παρασκευη. Χρειαζεται τοση προετοιμασια για να τα καταφερω και ειναι καπως το κλιμα τελευταια, που δεν εχω διαθεση για παρτυ. Ειναι και τοσα πολλα οσα θελω να κανω στο σπιτι κι εχουν μεινει πισω λογω βροχης και διακοπων ρευματος. Και η βροχη μονο σημερα ξαποστασε και μου 'παν θα συνεχισει απο αυριο. Και δεν καταφερνω να βαλω ενα πλανο στο μυαλο μου. Μενουν ολα σε εκκρεμοτητες, σαν μπουγαδα απλωμενα με μανταλακια στην ομιχλη. Ορατοτητα χαμηλη και ολο ξεχναω τι εχω απλωσει.
Δεν θα σταματησει η βροχη. Και στο Παρισι η Τζενη αναπνεει αλλο αερα κι εγω κλεινω το στομα να αποφυγω την υγρασια οταν βρισκομαι εξω, γιατι επιτελους δεν βηχω το βραδυ οταν κοιμαμαι. Βηχω την μερα. Στριμωγμενες λεξεις εγκλωβισμενες στον φαρρυγγα. Θα μπορουσα να γραφω καθημερινα για να αποσυμφορησω την κατασταση πισω απο την δεξια μου αμυγδαλη. Αυτη που εχει αφησει ακομη ενα μικρο σφυριγμα στην ανασα μου τα βραδια.
...............But I could have told you, Vincent
This world was never meant
For one as beautiful as you
Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014
Vincent
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου