λιγο πριν

Δεν καταλαβα ποτε εφτασαν τα χριστουγεννα. Εμεινε μονο μια εβδομαδα και νιωθω οτι εχω τοσες πολλες υποχρεωσεις ως τοτε. Κυριως οικονομικες. Την Κυριακη ειναι και το Παζαρι που ετοιμαζουμε με το σχολειο της μικρης, την Τριτη ειναι η γιορτουλα που θα κανουν τα παιδακια κι εγω ακομη παιρνω τηλεφωνα και παρακαλαω τους πελατες να με πληρωσουν.
Το μυαλο εχει αναγκη να ξεφυγει. Βαζω ταινιες, τραγουδια, χαζευω φωτογραφιες και κανω ονειρα για ταξιδια στο Παρισι, στο Freiburg, στη Στοκχολμη. Την αλλη Τεταρτη θελω να ειμαι αγκαλια με μια ζεστη κουπα καφε και να φτιαχνω μελομακαρονα και κουλουρακια. Το μονο μου αγχος να ειναι η βαλιτσα που θα εχω να ετοιμασω για Σερρες και τιποτα αλλο.
Αυτη η εβδομαδα με ρουφηξε απο την αρχη της. Σημερα πρεπει οπωσδηποτε να αναψω σομπα το βραδυ, να αναψω τα φωτακια, να τυλιξω νοερα σαν δωρα οσα αγαπω, να πιαστω απο αυτα για να ισορροπισω. Θα γυρισω την πυραμιδα του Μασλοου αναποδα και θα σνομπαρω καθε βασικη μου αναγκη.