υγρασια

Ποσο θα βρεξει πια;
Δεν αγορασα ομπρελα που ελεγα. Και ειναι ολες χαλασμενες. Και προχθες εγινα τοσο μουσκεμα οταν εβγαλα την Φλαππυ, που αλλαξα μεχρι και βρακι οταν γυρισα.
Οταν περνανε τα Σαββατοκυριακα και μενει ενα σπιτι οπως ηταν σχεδον την Παρασκευη ξεκινω την Δευτερα μου με εκνευρισμο. Σημερα παραδοξως δεν συνεβει αυτο. Αγνοησα οσα με περιμενουν και ξαπλωσα μια ολοκληρη ωρα το μεσημερι. Το βραδυ ο βηχας δεν με αφησε να κοιμηθω πολυ και ενιωθα κουρασμενη.
Πεφτω πανω σε τετοια κειμενα και μου θυμωνω που ειμαι ακομη εδω. Που δεν εκανα τιποτα για να μην ειμαι. Που εχω φορτωσει ολες τις ελπιδες στον Δ κι εγω περιμενω. Τι περιμενω;
Την Τεταρτη δεν εχουν σχολειο παλι. Συνελευση...παλι. Εγω θα παω για καφε το μεσημερι. Και ισως και την Παρασκευη να προλαβω να παω σε ενα παρτυ που ειμαι καλεσμενη. Και θα ηθελα να γυριζω απο εδω κι απο εκει τις καθημερινες και να χουχουλιαζω σπιτι τα Σαββατοκυριακα. Και πλησιαζουν χριστουγεννα κι αντι να σκεφτομαι τις χαρες, σκεφτομαι ποσα πρεπει να πληρωσω ως τοτε. Θα με φανε τα θερια μου καμια μερα.
Διαβαζω ξανα το "Κυριακη απογευμα στην Βιεννη" της Βαμβουνακη. Μια χοανη με ρουφηξε και με εφτυσε σε εκε
ινο το ωραιο καφε στην Βιεννη, που ειχαμε μπει βιαστηκα ενω εβρεχε. Κι εγω ειχα παραγγειλει σοκολατα Βιενουα και ουτε που φανταζομουν ποσο θα νοσταλγουσα το εξωτερικο καποτε. Μολις ειχα αποφασισει με δυσκολια να εγκαταλειψω την Ελλαδα για σπουδες.
Ευτυχως ειναι Δευτερα κι εχω μια ολοκληρη εβδομαδα να εναποθεσω τις ελπιδες μου για κατι καλυτερο. Περνουν οι μερες σαν υποχρεωσεις συχνα. Σφιγγω τα ματια, τα ξανανοιγω για να δω τις προοπτικες πιο καθαρα. Ειμαι βεβαιη οτι καπου εδω τις ειχα ζωγραφισει. Λιγο πιο δεξια απο την αορτη. Λιγες μαλαξεις και θα ακουστει και παλι ο ρυθμος.
Πρεπει να μου βρω απαντησεις σε ενα τεστ που μου εβαλα.