Δευτερα...γκρι

Το "50 αποχρωσεις του γκρι" τελικα ηταν πολυ μετριο. Τα δυο μοναδικα σημεια που εσωσαν νομιζω την ταινια απο την καταστροφη, ειναι η ηθοποιος Dakota Johnson και η μουσικη της ταινιας.
Εμειναν λιγα πατατακια απο χθες. Ισως δω και σημερα ταινια. Παιδευομαι πολυ να βρω ταινια να ανοιγει στο ταμπλετ. Οταν τα καταφερνω ομως, το απολαμβανω.
Χθες ειχα διαθεση να βγω για κρασακι. Μιλησα με 1-2 φιλες αλλα δεν μπορουσαν. Εγραψα ενα μηνυμα στον Νικο. Να ερθει να πιουμε κρασακι και μετα να επιστρεψει. Αλλα δεν το εστειλα. Φοβηθηκα οτι ισως ερχοταν και μετα θα ενιωθα να εκμεταλλευομαι την αδυναμια που μου εχει. Εκεινος ποτε δεν εκμεταλευτηκε τη δικη μου αδυναμια.
Ξεκινησα να διαβαζω την "Βαρκαρισσα της χιμαιρας" της Αλκυονης Παπαδακη. Ειναι το πρωτο βιβλιο της που διαβαζω, το πιστευεις; Μου το εκανε δωσρο ο Δ κι επειδη κατι μου λεει οτι θα μ' αρεσει, το περιφερω μια στο σπιτι και μια στο γραφειο, καθυστερωντας να το αρχισω για να νιωθω οτι εχω ενα κρυφο μπαλαντερ στο μανικι μου. Μια σιγουρη ικανοποιηση. Μια υποσχεση.
Την αποζητω αυτη τη σιγουρια ολο και περισσοτερο μεγαλωνοντας.