Σεμιναριο δημιουργικης γραφης

Απο τη στιγμη που ειχε ανακοινωθει το σεμιναριο δημιουργικης γραφης στους κυκλους ζωης, ενιωσα κατι να με καιει. Ηθελα να το παρακουλουθησω. Πολυ προσιτο το κοστος, σε ενα περιβαλλον που αγαπω πολυ. Θα τα καταφερνα, ημουν βεβαιη. Οταν εφτασε ομως ο καιρος το απερριψα. Ειμαι πολυ πιεσμενη οικονομικα. Θα ειναι αχαριστια να δωσω χρηματα σε κατι που θα κανω απλα και μονο για το κεφι μου. Ουτε να γινω συγγραφεας εχω σκοπο, ουτε να εκδοσω οτιδηποτε. Απλα αγαπω να το να γραφω. Με μαγευει να μου μαθει καποιος πως να τακτοποιω τις σκεψεις, πως να τις χωραω μεσα σε λεξεις, να συμμαζευω και να κενταω με αυτες. Την Παρασκευη το βραδυ εδωσα την απαντηση μου. Δεν θα παω.

Δευτερα σημερα. Η μικρη ξυπνησε ευκολα κι ας ειχε κοιμηθει αργα χθες. Ειχε αγωνια να δει τους φιλους της και τις δασκαλες της στο σχολειο. Ζηλευα την ανυπομονησια της. Χθες βραδυ μου παραπονεθηκε "Μαμα πως γινεται ενω νυσταζω, να μην μπορω να κοιμηθω επειδη βιαζομαι να ερθει το αυριο;" Τι υπεροχο συναισθημα. Τη ζηλεψα! Την αφησα στο σχολειο και ελαμπε ολοκληρη απο ευτυχια. Ανοιξα το γραφειο και ηπια καφεδακι με την αδερφη μου και την Ν. Εχει καθιερωθει πλεον, πριν ξεκινησουμε τις δουλειες μας. Κι εκει που ακουγα την Ν να μιλαει για το ταξιδακι της στο Μεξικο και την Β. να ονειρευεται τις καλοκαιρινες διακοπες ενιωσα απελπισια που τελικα δεν θα πηγαινα στο σεμιναριο. Προλαβαινω να δηλωσω συμμετοχη αραγε; Εχω αναγκη να παω. Εστειλα μηνυμα στην Κατερινα για να τη ρωτησω αν υπαρχουν ακομη θεσεις και ενιωθα ενα σφιξιμο απο φοβο μη μου πει οτι εκλεισε η ομαδα και δεν χωρανε αλλοι. Θα μου θυμωνα πολυ. Αφου ξερω ποσο αγαπω το γραψιμο. Γιατι δεν το τολμησα;
Η Κατερινα με χαρα μου ειπε οτι υπαρχουν ακομη θεσεις και θα ειμαστε συμμαθητριες. "Κρατησε μου μια θεση Κατερινα. Θα ερθω!"
Και μετα αρχισαν οι μικροπρεπεις σκεψεις. Συμμαθητριες εγω και η Κατερινα; Αυτη γραφει υπεροχα. Τι θα παω να κανω εγω διπλα σε τετοιου επιπεδου συμμαθητες; Και η Νατασσα που ειχε παρακολουθησει κατι αναλογο παλια και η Στελλα, γραφουν μαγικα. Σαν χαζη θα φαινομαι αναμεσα σε τετοιες πενες. Κι αν κανω ορθογραφικα λαθη; Θα διαβαστει αραγε κατι δικο μου δυνατα; Πως θα αντιμετωπισω τα βλεμματα; Θυμηθηκα τι ειχα πει στην Νατασσα πριν παει τοτε στην Καστορια στο ιδιο σεμιναριο. "Θα πας και δεν θα σε νοιαζει κανεις γυρω σου. Θα πας για να παρεις οσα εχει να μοιραστει μαζι σου ο κυριος Προβιας. Εσυ θα φυγεις πιο πλουσια απο εκει. Αυτο εχει σημασια. Οχι τι θα πουν οι αλλοι για σενα. Αλλα ποσα θα μπορεσεις να μαθεις εσυ απο αυτη την εμπειρια." Ωραια. Θα πρεπει να τολμησω να εκτεθω για να μαθω. Μικρο το κοστος.
4 και σημερα....