Μαλου, Περλα

Φοβαμαι οτι αυτη η αναρτηση θα μεταφραστει με λαθος τροπο απο πολλους που δεν εχουν μεγαλωσει με πολλα σκυλια, αλλά δεν πειραζει. Τα πολλα σκυλια ειναι μεγαλη ευθυνη. Εγω προσωπικα δεν θα μπορουσα να εχω πανω απο ενα. Στο απεναντι σπιτι που μενει η αδερφη μου, ο γαμπρος μου και οι γονεις μου καταφερνουν να φροντιζουν πολλα σκυλια. Μεχρι προχθες ηταν 7, μαζι με τη δικια μου την Φλαππυ. Πριν 3-4 χρονια ομως πεθανε η Λειλα και λιγο πιο πριν η Χελγκα μας. Μεγαλα σκυλια, εζησαν ευτυχισμενα 17-20 χρονια. Συνολικα θα ελεγα οτι σε εκεινο το σπιτι καλοεζησαν 9 σκυλια.

Μαλου

Το Σαββατοκυριακο που περασε ηταν πολυ δυσκολο. Ο Δημητρης εφυγε την Κυριακη ταξιδι κι εγω εμεινα με πυρετο, με ενα σπιτι ανω-κατω, με βουλωμενο νεροχυτη, με μια μικρη σε υπερενταση επειδη ειδε πολυ τηλεοραση εκεινες τις ημερες και με μηδαμινη ενεργεια να σηκωσω ακομη κι ενα ποτηρι νερο. Πηγαμε προσφυγες στη μαμα μου Κυριακη βραδυ. Η μικρουλα κοιμηθηκε με τους νονους της επανω κι εγω εκανα καταλληψη στο κρεβατι των γονιων μου. Ολο το βραδυ επεφτα σε βαθυ υπνο και ξυπνουσα για δευτερολεπτα. Το ιδιο σεναριο πολλες φορες. Ακουγα και τη Μαλου που δυσκολευοταν να ανασανει. Εχει μερες ετσι. Τη Δευτερα το μεσημερι ηρθε ο Ηλιας σπιτι να την εξετασει. Δεν θα ανακουφιστει, μας ειπε. Σε ενα μηνα περιπου θα χειροτερευσει η κατασταση της. Αποφασισαμε την ευθανασια. Ευτυχως που ημουν κι εγω και η μαμα μου εκει. Ειναι απιστευτα δυσκολη η επιλογη της ευθανασιας. Μεγαλη ευθυνη να αποφασισεις μονος κατι τετοιο. Κι απο την αλλη, θυμαμαι παντα τον παλιο κτηνιατρο που μου ειχε πει "Λιγα αφεντικα δεν φερονται εγωιστικα κι επιλεγουν την ευθανασια. Γιατι αν το ζωο παιδευεται, να θυμασαι, μονο για εγωιστικους λογους το κρατας". Κι ετσι αποχαιρετησαμε τη Μαλου μας. Σχεδον 15 χρονια εζησε, ομορφα γεματα αγαπη. Κι ας ειχε τυφλωθει και τα τελευταια 4 χρονια.
Χθες το απογευμα πηγα την μικρη στο τεννις. Ειχε μια υπεροχη μερα και χαιρομουν που τελικα προτιμησα να παμε τεννις απο το να μεινουμε σπιτι και να μετραω τα δεκατα μου. Ειχα πολυ κουραστικο βραδυ, αλλα η δουλεια και ο καθαρος αερας μου εκαναν καλο. Τηλεφωνησα στην Βικυ να δω τι ωρα θα βρεθουμε να μου δειξει πως να κανω εκεινες τις ενεσεις στην Περλα. Εκλαιγε. Πεθανε και η Περλα. Ειχε διαφορα προβληματα υγειας, ηταν μεγαλο σκυλακι. Κι αυτη τη φορα η Βικυ ηταν ολομοναχη στο κτηνιατρειο με την Περλα. Κλεισαμε το τηλεφωνο, ειδα την ωρα , 18:48. Εχω δεκα λεπτα κενο να αφησω να τρεξει απο τα ματια μου ολο αυτο που νιωθω πριν τελειωσει η μικρη το τεννις.

Περλα

Η μικρη δεχτηκε καλα και τους δυο θανατους. Θελει να μαζεψουμε άλλα δυο αδεσποτα τωρα. Τον Μπεζουλη και τον Μπουμπη. Ειναι και λιγακι παιχνιδι γι'αυτην. Εξαλλου ειναι στον παραδεισο η γιαγια Χαρουλα με τη Σουσου που φροντιζουν ολα τα ζωακια μας που πανε εκει και ειμαστε ησυχες για την καλοζωια τους μετα θανατον. Εμεις που μενουμε πισω, δεν εχουμε αναγκη.
Πρεπει να φταινε τα δεκατα του πυρετου και μου φαινεται οτι αυτες οι μερες περασαν λιγακι σουρεαλιστικα. Τιποτα δεν ερμηνευοταν με τη λογικη. Η ζωη εχει αλλαξει ριζικα οταν δεν υπαρχουν δυο ψυχουλες που ηταν παντα εκει τα τελευταια 15+ χρονια. Μη με παρεξηγησεις, εχω μαθει να αναμενω και να δεχομαι αυτη την πωλεια μετα τον θανατο της Χελγκας. Εχουμε ηλικιωμενα σκυλια. Αν δεν τα βαλσαμωσουμε, θα αναγκαστουμε να ζουμε κατ' επαναλληψιν την απωλεια ενος αγαπημενου συντροφου. Δεν σκεφτηκα να ρωτησω τη μικρη αν ηθελε να κανει μια ζωγραφια χθες που θαψαμε την Περλα, να τη βαζαμε παρεα μαζι της. Οπως σε εκεινη την ταινια, με τον ομορφο εκεινο σκυλο. Ισως την επομενη φορα...