Monday sepia mood

Στο 'πα εγω. Ολα εδειχναν οτι θα ηταν μια ομορφη εβδομαδα και ηταν. 

Σημερα η Δευτερα εχει χρωμα σεπια. Λιγο κατι αναμνησεις με την Αννα, την Μαρια και την Ευγενια απο κατι παλια καλοκαιρια, απο την αλλη αλλες αναμνησεις στο τηλεφωνο με την Τανια. Κατι φωτογραφιες απο την ορκωμοσια μου στην Constanta. Νοσταλγια. Για το χωριο μου πιο πολυ. 

Και δεν θα το πιστεψεις. Ανυπομωνω να ερθει η ανοιξη. Και ισως ερθει ο Νικολας μου ενα απογευμα για να πιουμε καφεδακι που μου εχει λειψει τοσο. Και ισως φερει και την Τανια μαζι του, που μου ελειψε πολυ. Και ειχα δεν ειχα ξεκινησα με ορεξη κι αυτη την εβδομαδα.
Και δεν θελω να μιλησω για την πραγματικοτητα γι'αλλη μια φορα. Δεν αποφευγω να απογοητευομαι καθε φορα που ξωφαλτσα με πετυχαινει. Κι ας εχω να δω μηνες ολοκληρους ειδησεις. Σβηνω καθε σελιδα με πολιτικη χροια απο το προφιλ μου. Δεν θελω να ενημερωνομαι κακομασημενες σκεψεις. Επιστρεφω στην Αρναια, στην Constanta, στην Σαρτη. Ισως να εχω κι εκεινο το σαλεμμενο βλεμμα και ο κοσμος ειναι πιο γλυκος μαζι μου τελευταια.

Ο καθενας βρισκει τη σανιδα σωτηριας του ετσι; Ακομη κι αν δεν ξερει απο τι θελει να σωθει.