φλυαρια

"Τριγυρνουσα" στους δρομους του Μονακο πριν λιγο μεσω google. Τοση δοξα καποτε, τοσο χρημα και οι δρομοι που "γυρισα" ηταν κατι απο Καβαλα ή Θεσσαλονικη μια δεκαετια τουλαχιστον πισω. Πολυκατοικιες του ΄80, διχως πρασινο μα οι δρομοι πεντακαθαροι. Μου προκαλεσε θλιψη. Σκεφτομουν τα λογια του Δημητρη, εξω απο το σχολειο το πρωι. «Προσπαθω μα παντου βρισκω εμποδια» παραπονεθηκε. Ιδεες, διαθεση και μια πραγματικοτητα να σε ισοπεδωνει. Μα ποσο αθωο ειναι το "θυμα" τελικα; "Μην ριχνεις την ευθυνη της καταστασης σε παραγοντες εξω απο εσενα". Μου διαφευγει. Το ξανατραβαω στο ιστιο του μυαλου μου. Δεν ξερω ποσα χρονια εχει πια που αλλαξα. Μεταλλαξη σε κατι που δε μου αρεσει κι εχω και ολη την ευθυνη. Ευτυχως υπαρχει η Ισμηνη που, μεσα στην αγνοια της, με επιβεβαιωνει οτι ειμαι η καλυτερη μαμα του κοσμου κι απ'το τιποτα, κρεμιεμαι απο την "αντικειμενικοτατη" κριση της μικρης μου φυσσαλιδας. Τα επαγγελματα στην χωρα μου πρεπει να αλλαξουν ονομα γιατι διολου επαγγελματικα δεν ειναι. Στο μεγαλυτερο ποσοστο τους δεν βγαζεις ουτε οσα χρειαζεσαι για ενα ενοικιο και τα παγια εξοδα σου. Αρα επαγγελμα δεν το λες. Ισως χομπυ. Ισως "εξωσχολικη απασχοληση". Και ακρωτηριαζεις λιγο λιγο καθε νεο παιδι. Λιαινεις τις γωνιες του μεχρι να γινει μπαλα να μαθει να τσουλαει. Ο,τι προεξεχει δεν το δεχομαστε. Ακρωτηριασμος. Κρυψε τις σκεψεις σου μη σε χλευασουν. Θελω να ανοιξω ενα μαγαζι δικο μου ετσι κι εστι κι ετσι.... "Εισαι τρελλος;;;; Θα ανοιξεις δικο σου μαγαζι στην Ελλαδα του 2016;;; Θα βρεθεις στη φυλακη!" λες και το αποφευγεις αυτο το σεναριο αλλιως. Μ'αρεσει αυτο. Να κανω πραγματα με το βελονακι. Μοδα εχει γινει. Ολοι με τα χειροποιητα. Μα το χειροποιητο ειναι αγαπη, ειναι ποιοτητα, ειναι κατι πολυτιμο. "Κανε ο,τι θες.". Δεν θα ασχοληθει κανεις μαζι σου παραπανω. Μα ενα μαγαζακι με αυτα, εκεινα και τα άλλα μεσα θα ηταν οενιρο. Για φαντασου το! Μπα. Ουτε εσυ δεν σε πιστευεις καποια πρωινα. Κι ομως...