στα πεταχτα

Συναντηθηκαμε πανω στο δωμα της Μ. Ο φουρνος εδω διπλα κανει απιθανο καπουτσινο και δεν παρελειψα να παρω εναν φευγοντας. Η μεγαλυτερη απολαυση ειναι η ανεση που νιωθω σε αυτον τον χωρο με αυτες τις γυναικες. Μου ελειψαν ολες οι γυναικειες συνηθειες μου. Εξαφανιστηκαν.
Ελεγα στον Γιαννη πριν, οτι η κοινωνικη μου ζωη ξεκιναει και τελειωνει πισω απο μια πορτα περιμενωντας την Ισμηνη. Εξω απο το σχολειο κι εξω απο το γηπεδο του τεννις της.
Στο youtube παιζει μια λιστα της Natalie Cole.
Υποσχεθηκα στην Ισμηνη υπνο στις αργαμιση το βραδυ. Το αξιζει γιατι ειναι απιθανη στις υποχρεωσεις της το πρωτακι μου. Κι ας ξεχνασε καποιες φορες, τα μισα πραγματα στο σχολειο. Κι ας κατουρηθηκε 2-3 φορες και αλλαζα σεντονια και στρωματα βραδιατικα. Ειναι ενα υπεροχο εξαχρονο παιδι που εχει ολα τα καλα και ολα τα ασχημα ενος εξαχρονου. Κι εγω καμαρωνω και κουραζομαι. Και συγκινουμαι. Πανω απο ολα.
Τελειωσε και το Arrow και χρειαζομαι επειγωντως αλλη σειρα να απασχολει το μυαλο μου τις ωρες που φλερταρει με την πραγματικοτητα.
Παρασκευη βραδυ. Το Σαββατο δουλειες και παρτυ. Την Κυριακη δουλειες και συναντηση στο σχολειο. Αν δεν ηταν αυτη η μια ωρα με αχνιστο καπουτσινο στο δωμα της Μ σημερα θα ημουν ασχημα.
Πηρα μια μικρη κολοκυθα να κανω κεικ. Αν ειχα λιγα καστανα και 2-3 καλαμποκια....