Λιγο ακομη...

Πριν λιγες μερες ανοιξα μια πορτα και μπηκα δειλα. Με ενοχες! Απορροφηθηκα και αδυνατουσα να ζησω ταυτοχρονα σε δυο πραγματικοτητες. Ηταν δυο. Μη σου πω τρεις. Το ενα δεν χωρουσε μεσα στο αλλο. Στο λεω με βεβαιοτητα αυτο γιατι τις κουβαλησα ταυτοχρονα. Κι οταν επεστρεφα στο σπιτι δεν ημουν το ιδιο αποδοτικη με άλλα Σαββατοκυριακα. Το μυαλο μου ηταν σε λεξεις, σε κομματα και ανω τελειες. Και την Κυριακη εκεινη το απογευμα που τελειωσε .......
Το πρωινο εκεινης της μερας βρεθηκα σε μια πολυ ασχημη και συναισθηματικα φορτισμενη κατασταση, οικογενιακης φυσης, και μετα κατευθειαν στο σεμιναριο. Κι εκει η Δημητρα διαβασε για την κορη της που της εδωσε φτερα να πεταξει μακρυα της. Και ολες οι φιλοσοφιες που κενταμε με τοσο κοπο γι΄ αυτο το πεταγμα δεν μας παρηγορουν διολου τη στιγμη εκεινη. Και βουρκωσα κι εκει. Και δεν νιωθω καθολου καλα να βουρκωνω δημοσιως. Και μετα ενιωθα τα δακρυα να εχουν γατζωθει κατω απο τα βλεφαρα μου καθως επεστρεφα σπιτι. Και γνωριζα οτι γυριζω αλλιως. Διαφορετικη απο ο,τι πηγα. Μα αυριο δεν θα με περιμενε κανενας Βαγγελης, καμια Κατερινα.
Αρχισα να μαζευω τις λεξεις απο την ψυχη μου οπως μαζευω τα σουσαμια απο το κουλουρι που τρωω τα πρωινα στο γραφειο. Τις μαζεψα ολες στο μερος της καρδιας και τους ζητησα να με ανεχτουν λιγο ακομη. Την αναβλητικοτητα μου, την δειλια μου, την γκρινια μου. Λιγο ακομη.
Λιγο ακομη....

                                             ○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○

Αν στα μερη σας πραγματοποιηθει σεμιναριο δημιουργικης γραφης με τον Βαγγελη Προβια, μην το χασετε. Ειναι ενα ταξιδι που δεν το περιμενετε!
Οι κυκλοι ζωης της Κατερινας απογειωσαν την εμπειρια μας!
Η φωτογραφια παραπανω ειναι ανεβασμενη απο τον Βαγγελη. Εν ωρα ...δημιουργικης γραφης.