εχω χρονο

Ακουω μανουλες πελαγωμενες στους ρυθμους της εποχης. "Δεν εχω χρονο" "Τρεχω σαν τρελλη" ειναι οι κλασσικες ατακες. Θυμαμαι και την Τζενη στο τελευταιο ποτακι που ηπιαμε, να δηλωνει οτι δεν θελει να κανει παιδια, επειδη της αρεσει η ελευθερια που εχει τωρα με τον Δ της. Βγαινουν συχνα, κανουν ταξιδακια και δεν περιοριζεται το προγραμμα της απο κατι άλλο, περαν της δουλειας. Τι να της πω; "Κανε παιδι, μη φοβασαι, τιποτα δεν θα αλλαξει" ; Ολα αλλαζουν. Ουτε να μυθοποιησω στο μυαλο της την οικογενεια ηθελα. Της ειπα μονο οτι τις οικογενειες τις κανουμε εμεις. Να μην ακουει αλλες μανουλες. Οταν, και αν, κανει ποτε οικογενεια η Τζενη, θα ειναι πολυ διαφορετικη απο την δικη μου και απο τις οικογενειες που γνωριζω. Θα εχει το δικο της προσωπικο αρωμα. Οπως και η δικη μου οικογενεια.
Πριν λιγες μερες μια φιλη, η Μ, σε μια συναντηση μας στενοχωριοταν που εχει γεμισει υποχρεωσεις και δεν εχει χρονο για τιποτα. Κι ακομη και πραγματα που απολαμβανε, τα βγαζει τωρα απο τη ζωη της. Και μια άλλη πιο ωριμη φιλη μας, ειπε "Ετσι ειναι η ζωη σημερα κοριτσια. Παρτε το αποφαση". Τι να παρουμε αποφαση; Εγω εχω χρονο. Σιγουρα αν μου ζητησεις να παμε για καφε ετσι ξαφνικα ή θελησεις να φυγουμε Σαββατοκυριακο, κατα πασα πιθανοτητα θα σε απογοτευσω. Αλλα μεσα στην καθημερινοτητα μου εχω χρονο. Εχω 2 ωρες σχεδον τρια μεσημερια της εβδομαδας και τα βραδια η μικρη κοιμαται απο τις 8:30. Αν κανω 2-3 δουλιτσες, κατα τις 9:30 τελειωνω και καθομαι. Και οχι, τα μεσημερια μου τα ξοδευω με μεγαλη φειδω. Μονο καποιες Παρασκευες μεσημερια στερουμαι το κρεββατακι μου για να συναντησω καποιους φιλους που απολαμβανω πολυ τις συζητησεις μας. Διαφορετικα, επιλεγω το μαξιλαρι μου. Αγαπω πολυ τον υπνο. Τουλαχιστον δυο μεσημερια την εβδομαδα κοιμαμαι μια ωριτσα. Μεσημεριανη σιεστα.
Η εκφραση "εχω χρονο", σιγουρα δεν σημαινει οτι υπαρχει κενος χρονος που πρεπει να γεμισει. Αυτος ο χρονος παραμενει κενος με αρκετη προσπαθεια, για να εχω παντα χρονο. Δεν ειμαι απο τις γυναικες που θα μπορουσα να τρεχω ολη μερα. Θελω να τα κανω με την ησυχια μου ολα. Η ζωη μου τα φερε ετσι μεχρι τωρα, που τα καταφερνω. Με εξωτερικη βοηθεια φυσικα.
Κι ετσι, αυτο το Σ-Κ σκαλισα την κολοκυθα που μας πηρε η αδερφη μου, εκανα κεικ, μαγειρεψα, συμμαζεψα, καθαρισα τα μπανια, τελειωσα ενα ακομη μερος απο τα "χειμερινα-καλοκαιρινα" (τα κανω με δοσεις φετος), εβαλα 4-5 πλυντηρια και τακτοποιησα και λιγο κατι συρταρια στην κρεββατοκαμαρα, οταν επαιζε η μικρη με την φιλη της στο παιδικο, διπλα. Αρκετα πραγματακια δηλαδη. Γιατι υπαρχουν και Σαββατοκυριακα που φευγουν χωρις να εχω κανει τι-πο-τα, περα απο ταισμα-ντυσιμο-μπανιαρισμα και παραμυθια στην μικρη.

Την Κυριακη το βραδακι, κατα τις 9:30 που ειχε κοιμηθει η Ισμηνη, κατεβηκα στην κουζινα και ενιωθα να ποναει ολο μου το κορμι. Λιγο απο την κουραση, λιγο απο μια ιωση που με φλερταρει, λιγο απο την περιοδο μου, ηρθα κι εξαντληθηκα. Χωθηκα στον καναπε λοιπον και μεχρι τις 11:30 που ανεβηκα να κοιμηθω χαζεψα λιγο για τις τραγωδιες στην δεκαετια του '90 σε ενα καναλι, σερφαρα λιγακι να βρω καποιο κινητο που θελω να αγορασω και πηγα και χωθηκα κατω απο το παπλωμα μου. Και οσο υπαρχει χρονος τα βραδια για λιγη χαλαρωση στον καναπε και εναν καλο υπνο, θα δηλωνω οτι εγω μαγικα καταφερνω κι εχω χρονο ;)
Αντε να ψαξω να κατεβασω το frozen τωρα. Μια ταινια που μου ειπαν οτι μαλλον θα αρεσει στην μικρη μου.