καθρεφτες

Πηγα κι ακουσα τον Σοφουδη χθες. Ξαπλωσα στις 3 τα ξημερωματα και ειχα ακομη αγαπημενα παλια τραγουδια στα αυτια μου. Με λιγη τζαζ χροια, πινελια του Αχιλλεα. Και σκεφτομουν το ταξιδακι στην Αθηνα. Θα παρουμε το αεροπλανο με την Πεννη και θα ειναι σαν να μπαινουμε σε χρονομηχανη. Εγω και οι φιλες μου. Και λεμε σάχλες στο viber και γελαμε πολυ. Και η Αννα εχει τετοια λαχταρα να μας φιλοξενησει που καθημερινα μας λεει τι ετοιμασιες κανει. Τελικα ουτε για μπανιο, ουτε για ποτο θα βγουμε. Εσωκλειστες. Γιατι και οι 4 θελουμε να μεινουμε μονες, χωρις κοσμο, χωρις φασαρια, χωρις μετακινησεις. Να προλαβουμε να τα πουμε ολα. Τι θα πουμε αραγε; Τα σημαντικα τα ξερουμε. Ισως μικρες καθημερινες στιγμες. Απο αυτα τα μικρα καθημερινα που κρυβουν πιο ευδιακριτα το πως ειμαστε πλεον. Θυμηθηκα ενα αποσπασμα απο ενα βιβλιο της Βαμβουνακη (σελ 22 'Αυτη η σκαλα δεν κατεβαινει') που συναντιεται καποια με καποιον παλιο συμφοιτητη τυχαια και της λεει
"- Απιστευτο, ξαναλεει. Μα τι εγινες εσυ; Χαθηκες!
Ψαχνω να βρω τι εγινα, γιατι χαθηκα και δε βρισκω. Μα χαθηκα; Βιαστικα προσπαθω να συναρμολογησω τα οσα μεσολαβησαν σα να χρωστουσα να υποβαλω εναν περιληπτικο πινακα της ζωης μου κι ετσι οπως στη μεση του δρομου, ορθια, αναμεσα σ'ενα πληθος που τρεχει κι ολο με σκουντα την περιγραφω, νιωθω γελοια κι αδεια κι αδικη.
- Πες μου για σενα, τι εκανες;
Η βιασυνη του με πληγωνει. Κι η δικη μου βιασυνη να καταδικαζω σε προχειρες λεξεις αυτα που επι δεκατρια χρονια εκανα, με πληγωνει. Πηγα εδω, δουλεψα εκει, μενω στην ταδε πολη. Οχι, δεν ειναι η ζωη μου αυτα. Ετσι αχαρα, κοινοτυπα, κοφτα. Καλυτερα να διηγηθω ησυχα μια ωρα απ΄ αυτα τα χρονια, μ' ολες της τις λεπτομερειες, μ' ολο της το κλιμα κι εκει θα ειμαι ισως εγω. Βρισκω το κουραγιο και παραιτουμαι.
- Μα δε γινεται να στα πω ετσι.... "

Εγω βεβαια με τις 4 γυναικες που θα βρεθω εχουμε επικοινωνια. Αλλα να, αυτο θα ηθελα. Να τους περιγραψω καποιες στιγμες της ζωης μου με καθε λεπτομερια. Να ακουσω τις δικες του στιγμες. Να καλυψωτα κενα της Κατερινας που εχασαν, να μου θυμισουν την Κατερινα που εχασα. Να γινουμε καθρεφτης η μια για την αλλη. Σπουδαιο πραγμα να εχεις καλους καθρεφτες!