Σεπτεμβρης

Να, ηρθε και ο Σεπτεμβρης. Η Θεσσαλονικη ζει ρυθμους ΔΕΘ και ολες οι μαναδες -με παιδια σχολικης ηλικιας- πανελλαδικα, σε ρυθμους αγιασμου. Πηραμε τσαντες, παγουρι, σβηστρες, μολυβια, ξυστρες, κασετινες. Πανετοιμες για την μαχη. Στο σπιτι καναμε εσωτερικες μετακομισεις και για πολλα, ακομη δεν ξερω σε ποια κουτα βρισκεται τι. Το κορμι μου νομιζω ειναι πιασμενο σε 87 διαφορετικα σημεια. Καθε φορα που ειναι να μετακινησω κατι βαρυ, μου υποσχομαι οτι θα ειναι το τελευταιο που κουβαλαω. Μεχρι την επομενη μερα. Οταν βραδιαζει, μαζευω το Ισμηνελι απο εξω, που χαιρεται τις τελευταιες μερες ξενοιασιας με τα παιδια της γειτονιας, και απολαμβανουμε τι αλλαγες των δωματιων μας. Ικανοποιηθηκαμε τοσο απο τις αλλαγες που ομορφυνε η ματια μας. Θα μπορουσε να μας πει και χαζοχαρουμενες, καποιος που δεν μας αγαπα. Ευτυχισμενες θα ελεγε καποιος αλλος. Οι υποχρεωσεις δεν τελειωνουν ποτε. Μα αλλιως τις αντιμετωπιζεις με μια αλλαγη. ΑναΝεωση. Μεγαλο πραγμα οι αλλαγες. Να τις τολμαμε μωρε!
Ο καιρος ειναι ακομη ζεστος. Τα βραδια ομως δροσιζει. Κλεινω μπαλκονοπορτες και σκεπαζομαι με ενα λευκο σεντονακι. Σεπτεμβρης φιλε μου.