Την Κυριακη που περασε , κατα τις πεντε παρα το απογευματακι, οταν ολοι κοιμοντουσαν βαλαμε τα μακρυμανικα μας και φυγαμε. Ο ουρανος προς την Τουζλα ηταν αγριεμενος πολυ και φοβηθηκα μηπως μας πιασει μπορα. Τα καταφεραμε. Φτασαμε στην παραλια, φυσουσε. Ο ουρανος συννεφιασμενος μας απειλουσε, η θαλασσα ειχε ενα ομορφο μπλε σκουρο χρωμα κι εμεις περπατουσαμε και πετουσαμε πετρες προσπαθωντας να κανουμε "ψαρακια''. Οι δυο μας. Σαν να μην υπηρχε κανεις αλλος στον οικισμο. Σαν να ειχε μπει ο Σεπτεμβρης και ειχαμε ξεμεινει εκει οι δυο μας. Μια σταγονα Σεπτεμβρη στην καρδια του καλοκαιριου. Δωρο για μενα να αντεξω το αλλο μισο καλοκαιρι. Αγαπημενη στιγμη. Την αρπαξα, την εσφιξα
στην χουφτα μου και απορροφηθηκε απο καθε κυτταρο. Δεν μου την κλεβεις
<iframe width="640" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/1BTrz8seXL0?rel=0&controls=0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
Κατερίνα μου, πάντα περνάω από το blog σου, οι αναρτήσεις σου, η γραφή σου με ηρεμούν και με κάνουν να βλέπω αλλιώς τα μικρά πράγματα, έχεις τον τρόπο να βρίσκεις την ομορφιά τους και να την αποτυπώνεις! Όπου κι αν βρίσκεστε ότι κι αν κάνετε να περνάτε καλά. Αναμένω, ανυπόμονα την επόμενη... Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιστρεψαμε κι εμεις. Ελειπα οπως θα καταλαβες. Εχω απειρες υποχρεωσεις τις επομενες 2-3 εβδομαδες και δεν ξερω αν θα προλαβω αναρτηση. Ισως τα καταφερω ομως, γιατι κι εγω εχω αναγκη να γραψω :) Πλησιαζει και η αγαπημενη μου εποχη και θελω να γεμισω με χρωματα κι αρωματα φθινοπωρινα το μπλογκ μου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοσο θα ηθελα να μπορουσαμε να πιουμε ενα καφεδακι καποια στιγμη. Σε ενα ησυχο μερος, οπως εκεινο το λοφακι στην Κατερινα οπου σε γνωρισα :)
Πολλα φιλια Αριστη μου