μαμαδοσκεψεις

Χθες, μετα απο δυο εβδομαδες χωρις την Ισμηνη, δεν θυμομουν τι ωρα επρεπε να ξυπνησω για να ετοιμαστουμε για το σχολειο. Χαλαρωσα πολυ το Πασχα. Την Κυριακη χορεψα παραδοσιακους χορους στο τοπικο πανηγυρι του χωριου και βοηθησα στο συλλογο μεχρι το απογευμα αργα να μαζεψουμε. Μεγαλη κουραση και μεγαλη ικανοποιηση. Την Δευτερα λοιπον μου ηρθε αποτομο το συνηθισμενο μας προγραμμα. Παρε την μικρη απο το σχολειο, τρεχοντας στο γραφειο απεναντι να κανουμε λιγη φωτοτυπια, μετα στα αγγλικα λιγο πιο πανω, ξανα στο γραφειο να τελειωσουμε τα μαθηματα, ντυστην για μπαλετο, μετα το μπαλετο τρεχοντας στη μαμα μου για να ξαναγυρισω στη δουλεια. Και ολα αυτα με ενδιαμεσα επαγγελματικα ραντεβου. Ζαλιστηκα. Ποσο παραξενο ειναι να βγαινεις λιγο απο τον εαυτο σου και να αναρωτιεσαι "Πως το εκανα ολο τον χειμωνα αυτο;!;". Και ηταν μονο η Δευτερα μας. Ξαπλωσα διπλα της το πρωι καναμε τα χαδια και τις αγκαλιες μας και αναρωτιομουν πως θα ειναι οταν μεγαλωσει. Θα γινει αραγε γκρινιαρα σαν εμενα, που οι υποχρεωσεις με ενα μονο παιδι και βοηθεια απο γιαγιαδες, παππουδες, νονους μου φαινονται βουνο ή θα ειναι πιο οργανωτικη και υπευθυνη; Ποσο μπορω να τις κρυψω τα ελαττωματα μου και για ποσο ακομη; Ας γινω παραδειγμα προς αποφυγην τουλαχιστον στα κουσουρια μου. Γιατι το εχω καταλαβει, εμενα ξεγελαω συχνα, εκεινη σπανια.
Εναμιση μηνας ακομη περα δωθε σε υποχρεωσεις. Και περσι μετα το Πασχα θυμαμαι ειχα νιωσει τις μπαταριες μου να εξαντλουνται. Για μας ειναι περισσοτερο οι διακοπες. Τα παιδια ισως να αντεχαν περισσοτερο. Και ειναι και πολλες μαμαδες που δεν εχουν την πολυτελεια να μπορουν να απασχολησουν καπως τα παιδια τους στις γιορτες. Και αυξανονται οι υποχρεωσεις οταν τα εχουν σπιτι. Γλιτωνουν λιγη ωρα ισως υπνο παραπανω το πρωι. Και κυλαν τα χρονια και αλλαζουν οι υποχρεωσεις με την ηλικια και προσπαθεις να ανταπεξελθιες σε ολα, νιωθοντας μονιμως ανεπαρκης για να ερθει η στιγμη να ανοιξει τα φτερα της και να μεινεις εσυ πισω με την αχαριστια σου που γκρινιαζες οτι δεν τα προλαβαινεις ολα και τωρα σου λειπει. Σου λειπει καθε τι που σε εκανε να νιωθεις χρησιμος γι'αυτην. Κι αντι να χαρεις που δεν σε εχει αναγκη τρως τα νυχια σου προσπαθωντας να μην της δημιουργησεις επικτητες εκ νεου αναγκες για να γεμισεις τα δικα σου κενα. Ποση αλληλεπιδραση αντεχεις; Ποση ζωη θα καταφερεις να σωσεις απο την γυναικα μεσα σου, χωρις τον τιτλο της μανας;
Δυσκολες σκεψεις πρωινιατικα. Μετα απο ενα ωραιο καφεδακι με αδερφη και φιλη ειμαι ετοιμη για μια εξισου μεγαλη Τριτη. Το προγραμμα σημερα εχει τεννις και παραδοσιακους χορους.