Περιμενοντας τον Δ

Το '17 μπηκε με επιθετικη διαθεση. Μεγαλη ζημια στο γραφειο με το που πατησα το ποδι μου. Και μετα απο αγχος και αγωνα για να αποκατασταθει η λειτουργεια ολων, παγωνουν οι σωληνες νερου και παλι δεν μπορω να δουλεψω. Η Ισμηνη νομιζει οτι τα λεφτα πολλαπλασιαζονται ενω εμεις κοιμομαστε τα βραδια και δεν της εξηγω πολλα πολλα ακομη. Προσωπικα οσο μπορω αποφευγω να της γνωρισω την αχαρη πλευρα της ζωης των ενηλικων. Η διαθεση μου στριφογυριζει γυρω απο την επιστροφη του Δ. Επιστρεφει και θα ζησουμε μαζι τις παγωνιες και τα αγχη. Τι χειμωνας κι αυτος! 

Εδω και λιγα χρονια μολις περασουν τα γενεθλια μου λεω κατευθειαν την επομενη ηλικια μου. Λες και ξαφνικα βιαζομαι να μεγαλωσω. Αρχισα να λεω σαραντα λιγο πριν κλεισω τα 39 νομιζω. Η Μαρια λεει οτι κατι καλο με περιμενει στα σαραντα, γι'αυτο βιαζομαι. Κι εγω την πιστεψα και ανυπομωνω.
Χιονιζει! Κι εγω ανα μιση ωρα αλλαζω χλιαρες πετσετες στον σωληνα νερου του γραφειου για να ξεπαγωσει. Και νοητα βρισκομαι ηδη σπιτι με τον Δ. Ειναι καιρος τωρα που δεν μπορω να συγχρονισω την πραγματικοτητα με το παραλληλο συμπαν μου.
Αυτη η χρονια να ειναι το προσφορο εδαφος για να ανθισει καθε ονειρο ευχομαι!
Σκουντα με που και που. Εχω παρασυρθει απο μεγαλο κυκλωνα ονειρων.
Πετα μαζι μου στιγμες στιγμες αν θες.

Μην κλεψεις τον χωρο μου. Χαλαρα χωραμε , εχω μεγαλο μικροκοσμο.