μαυριλες

Η αληθεια ειναι οτι δεν τα βλεπω πολυ αισιοδοξα τα πραγματα τελευταια. Ειναι μερες που μας κυριευουν οι ανασφαλειες μας και τα βλεπουμε ολα τοσα δυσκολα...μην πω ακατορθωτα. Κι αυτες τις μερες, ξεχναμε εντελως τις αλλες, εκεινες τις μερες που ολα φανταζουν πιθανα. Ειπα να το ριξω στους πλανητες, στον ωροσκοπο μου, στο οτι περιμενω περιοδο αυτη την εβδομαδα. Γιατι θα μου περασει. Παντα μου περναει.
Κι ετσι αυτες τις μερες βλεπω και παλι τη ζωη μου λιγακι σαν θεατης. Σε καποιες κινησεις διακρινω μια επαναλληψη που με εκνευριζει. Τα ιδια και τα ιδια λαθη. Αλλα και καποια πολυ σωστα. Ισως λιγοτερα απο τα λαθη, αλλά πολυ σωστα για μενα. Πολυ φωναχτα σωστα για την ψυχη μου.
Την Κυριακη τα ξημερωματα πηγα τον αντρα μου στο αεροδρομειο και μετα με την μικρη για μπανιο. Ξεκινησαμε με την νονα της και τον νονο της, μα μαζευτηκαμε 11 ατομα τελικα. Τοσο διαφορατικα ατομα μεταξυ μας. Αντιπροσωπευτικα παραδειγματα νομιζω των 30+ και 40+ ηλικιακων ομαδων της χωρας μας. Ενιωθα πολυ διαφορετικη απο το μοτιβο αρχικα. Μετα ειδα οτι δεν υπαρχει μοτιβο. Ημασταν μια παρεα πολυ ποικιλομορφη. Με εντυπωσιαζουν οι σχεσεις. Πως ενας ανθρωπος που σχεδον τον αντιπαθησα απο την αρχη, κατελληξε να ειναι συμπαθητικος. Ποσο ευκολα κανουν παρεα τα παιδια, ακομη κι αν δεν μιλανε την ιδια γλωσσα. Εχουν μια international γλωσσα μεταξυ τους και συννενοουνται.
Σημερα ξεκιναω και αντιβιωση. Λογω αυτιου. Εχει μαζεψει υγρο κι εχει βουλωσει κι ελαφρως. Νομιζω ειμαι καπως
κουφη απο αριστερα. Πανω που βρηκα φρεσκο δυοσμο για μοχιτο εφυγε ο Δ και θα αρχισω και αντιβιωση.
Και ξερω οτι ζοριστηκες λιγακι να μου απαντησεις ποιο ειναι το φυσικο μου περιβαλλον γι'αυτο εξαφανιστηκες. Εγω νομιζω καπου κατελληξα αλλά δεν θα σου πω. Σου κραταω μουτρα. Ετσι για να διοχετευσω καπου την εσωτερικη μου γκρινια.