Σπρωχνοντας λιγακι φτασαμε στην Παρασκευη. Ζοριστηκα αυτη την εβδομαδα ειναι η αληθεια.
Το πρωι οταν εβγαλα την Φλαππυ ενιωσα δροσια που μου θυμισε Σεπτεμβρη. Ειναι εντυπωσιακο πως βολευομαι μεσα σε αγαπημενες συνθηκες. Το μεσημερι ξαπλωσα να κοιμηθω. Σε λιγη ωρα ακουσα αερα, βροντες, αστραπες και κατεληξα στην αυλιτσα με καφε και κλειστα ματια να απολαμβανω τον καιρο. Εντελως χαλασμενο λιονταρι ειμαι.
ο μονομαχος μου δεν μου κολυμπαει σημερα. Λες να καταλαβε οτι θα ερθουν να τον παρουν;
Ποιο ειναι το δικο μου φυσικο περιβαλλον μηπως εμαθες τελικα;
Αντε φτανουμε στο Σαββατοκυριακο σε λιγες ωρες. Θα κατεβεις ή θα συνεχισεις το ταξιδι σου μακρυα μου;
Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014
φτασαμε...θα κατεβεις;
Απο αναγκη επικοινωνιας δημιουργηθηκε ενα μηνυμα, το εβαλα σε ενα μπουκαλι και το ριχνω συχνα στη θαλασσα με ελπιδα να πεσει σε καλα χερια. Αγαπω τα παραθυρα με θεα και ο χωρος εδω ειναι ενα παραθυρο με θεα την ψυχη μου. Μου αρεσουν οι ομορφοι, καλοπροεραιτοι, ζωντανοι ανθρωποι. Θυσαυροι οι εμπειριες και ειμαι κι εγω συλλεκτης στιγμων. Μονο ετσι μπορω να περιγραψω τον χωρο μου. Οπως γυμνα τα σκεφτομαι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου